Ο Vladimir Weiss μένει όπου είναι ευτυχισμένος

Δεν βρίθουν ακριβώς από εμπειρία. Πριν το Euro 2016 οι Σλοβάκοι είχαν παίξει μόνο σε ένα ακόμα μεγάλο ποδοσφαιρικό τουρνουά: το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010. Στον πάγκο καθόταν ο Vladimír Weiss και το Νο7 της ομάδας ήταν... ο Vladimír Weiss. Ευτυχώς για όλους (όσοι γράφουν, μεταδίδουν, σχολιάζουν) σε αυτή τη διοργάνωση υπάρχει μόνο ένας με αυτό το όνομα: ο 26χρονος περιφερειακός επιθετικός, ο οποίος ξεκίνησε τη διοργάνωση με αυτόν τον τρόπο (στο 2-1 επί των Ρώσων).

(01.00-01.13)

Δεν θα έλεγες πως το κύριο χαρακτηριστικό της οικογένειας Weiss ήταν η πρωτοτυπία. Ο παππούς του, μέλος της Ολυμπιακής ομάδας ποδοσφαίρου το 1964, στο Τόκιο λεγόταν Vladimír Ομοίως και ο πατέρας του, αλλά... και ο γεννημένος στις 30/11 του 1989 Σλοβάκος διεθνής. Eξ ου και στα ΜΜΕ της χώρας του αναφέρεται ως Vladimír Jr. (μετά τον αυθεντικό και τον Sr.) ή "Vladko".
 

Ο Weiss Sr.

Για να σου πω την αλήθεια, έως το 2009 και τα προκριματικά με την Τσεχία (2-2) και τη Βόρειο Ιρλανδία (0-2) για το World Cup 2010, ήταν "το αγαπημένο παιδί" της χώρας, αφού ήταν ο γιος του μόνου που ήξερε το έθνος ως Vladimír Weiss: αυτού που είχε 19 συμμετοχές με την Τσεχοσλοβακία και 112 με τη Σλοβακία, ως μέσος, που είχε φτάσει ως προπονητής στους ομίλους του Champions League (2005-06) με την Artmedia Petržalka, που είχε αναλάβει και την εθνική, την οποία είχε οδηγήσει στην πρώτη πρόκριση σε μεγάλο τουρνουά (το παγκόσμιο που λέγαμε) και εκεί έφτασε έως τους "16", νικώντας την Ιταλία. Τώρα, κάθεται στον πάγκο της Γεωργίας.

Όταν ο 19χρονος γιος του έκανε αισθητή την παρουσία του με το εθνόσημο, στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο κόσμος χρειάστηκε εξτρά στοιχεία για να διευκρινίζει σε ποιον Vladimír Weiss αναφερόταν. Παρεμπιπτόντως, προπονητής της εθνικής ήταν ο πατέρας του. Αλλά όπως αποδείχθηκε, δεν... έπαιξε με μέσο. "Βέβαια, ένιωθα τεράστιο άγχος, μεγάλη ευθύνη να αποδείξω πως αξίζω μια θέση. Ξέρω τι έλεγαν οι περισσότεροι. Πως μου χαρίστηκε η ευκαιρία. Ξέρω και τι είπαν όλοι μετά τα ματς με την Τσεχία και τη Βόρειο Ιρλανδία, οπότε όλα καλά".

Με αυτά και με αυτά, δεν χρειάζεται να σου εξηγήσω πώς ξεκίνησε το ποδόσφαιρο. Μάλλον είναι σαφές. Θα σου πω όμως, ότι για τρία χρόνια έπαιξε hockey "και περνούσα υπέροχα",πριν ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση. Η πρώτη του ομάδα ήταν Inter Bratislava. Σε ένα τουρνουά στο Belfast τον είδαν από την ακαδημία της Arsenal. Τον κάλεσαν για ένα δοκιμαστικό. Δεν πρόλαβε να το κάνει γιατί έπαθε κάταγμα στον αστράγαλο.

Η "σχολή" της Manchester City δεν ήθελε audition. Τον φώναξε να υπογράψει ("όταν έβαλα την υπογραφή μου στο συμβόλαιο, φορούσα ακόμα γύψο"), εκείνος δεν ήξερε γρι αγγλικά. Έμαθε, όπως έμαθε και πολλά για το σπορ και ηγήθηκε της κατάκτησης του FA Youth Cup, επί της Chelsea, το 2008. Στο πρώτο ματς έδωσε την assist του 1-1 και στο δεύτερο σκόραρε από την άσπρη βούλα. 

"Θέλω να παίξω για τη χώρα μου και μετά για την πρώτη ομάδα του συλλόγου μου. Αυτά όμως, δεν συμβαίνουν από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται δουλειά", είχε πει τότε -το 2009-, πριν εξηγήσει ότι "στην ομάδα μου υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες και είναι δύσκολο να βρω το χώρο μου. Έχω αποφασίσει όμως, να 'χω υπομονή και να περιμένω την ευκαιρία μου". Σημειωτέον, οι συμπατριώτες του τον είχαν ήδη χαρακτηρίσει ως "ο Σλοβάκος Μessi". Εκείνος είχε σχολιάσει πως "αυτό είναι υπερβολική. Απέχω πάρα πολύ από τον Αργεντινό. Έχω να μάθω πολλά ακόμα". Πολύ ταπεινός για να είναι... αυτό; Περίμενε. 

Στα 19 αυτόνομος. Είχε μισθό, το δικό του διαμέρισμα, σύντροφο και... είπε να αποκτήσει τα πρώτα (οκτώ) tattoos. "Όταν τα είδε ο πατέρας μου, ήθελε να μου ξεριζώσει τα χέρια. Είμαι ωστόσο, ενήλικας και τα αποδέχθηκε. Άλλωστε, αφορούσαν την οικογένεια μου, ένα σταυρό και το "7" που είναι ο αγαπημένος μου αριθμός". Η υπομονή που έκανε, δεν του έδωσε θέση στο ρόστερ της Man City, γιατί δεν ευνοούσαν και οι συνθήκες (η χρονιά δεν είχε ξεκινήσει καλά και η πίεση ήταν τεράστια).

Πήρε τη δεύτερη καλύτερη επιλογή: πήγε ως δανεικός στους Bolton Wanderers, τον Γενάρη του 2010 και έως το τέλος της σεζόν έπαιζε κυρίως ως αναπληρωματικός. Ποιος όμως, ήταν ο καλύτερος φίλος του στη City; Ο Balotelli!  Ποιος δεν τον "πήγαινε"; Ο Roberto Mancini, ο οποίος αντικατέστησε τον Mark Hughes (τον προπονητή που του πρόσφερε το ντεμπούτο του στην Premier League, εναντίον της Bolton, όταν ήταν 19) στις 20/12 του 2009. Tρεις ημέρες αφότου εκείνος είχε υπογράψει τριετές συμβόλαιο.

"Ο Mancini δεν μου έδωσε ποτέ μια ευκαιρία"

"Λάτρεψα τη Man City. Εκεί μεγάλωσα, εκεί ωρίμασα ως παίκτης και όλα πήγαν καλά έως την ημέρα που ήλθε ο Mancini. Έφερνε παίκτες συνέχεια και ουσιαστικά δεν μου έδωσε ποτέ την ευκαιρία. Για αυτό και δεν έμεινα. Με έδινε κάθε χρόνο και σε άλλη ομάδα. Από την αρχή ένιωσα πως δεν θεωρούσε ότι μπορώ να του κάνω τη δουλειά. Ήμουν μόνο 20 και κοιτώντας πίσω, στο τι παίκτης ήμουν τότε, ξέρω πως είχα πολλά να μάθω, αλλά χρειαζόμουν μια ευκαιρία, την οποία δεν θέλησε να μου δώσει ποτέ. Ήμουν λίγο άτυχος, αλλά δεν μετανιώνω. Απολαμβάνω το πού βρίσκομαι τώρα".

Μετά τη Bolton, δόθηκε στη Rangers, έχοντας απορρίψει την προοπτική να πάει στη Celtic "γιατί καθυστερούσαν να ικανοποιήσουν τα "θέλω" της ομάδας μου". Επιπροσθέτως "μίλησα και με τον Walter Smith και με τον Neil Lennon και έκρινα πως ο Smith θα μου μάθαινε περισσότερα", ενώ ήθελε να παίξει στο Champions League. Στο τέλος της διαδρομής (βλ. σεζόν 2010-11) στέφθηκε πρωταθλητής και κυπελλούχος (έδωσε την ασίστ στο γκολ του Nikica Jelavic που διαμόρφωσε αποτέλεσμα -επί της Celtic, στο Hampden). 

Σε συνέντευξη του στη heraldscotland.com ενημέρωσε φέτος πως αυτή η αγωνιστική περίοδος ήταν η πιο διασκεδαστική της καριέρας του. Είπε και ότι δεν αποκλείει να επιστρέψει μια μέρα "γιατί ένιωσα ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τους φιλάθλους. Λάτρεψα την ατμόσφαιρα των ντέρμπι". Έκανε και σχετικό tattoo. Ισχύει ότι είχε τσακωθεί με τον προπονητή της Celtic, Neil Lennon; "Δεν σχολιάζω τέτοια περιστατικά". Οι πληροφορίες ήθελαν τον Lennon να τον έχει χαρακτηρίσει "γαμ... γύφτο" και εκείνον να απάντησε ανάλογα.

Μετά τη Σκωτία πήγε στην Espanyol (2011-12), όπου σκόραρε 5 γκολ σε 33 συμμετοχές υπό τις οδηγίες του Mauricio Pochettino. Είχε τη δυνατότητα να παίξει εναντίον της Barcelona και να δει... ποιος είναι πραγματικά ο Messi. Το καλοκαίρι του 2012 επέστρεψε στο Manchester... μόνο για να παραλάβει τα εισιτήρια του επόμενου προορισμού: ήταν η Ιταλία και η Pescara, ομάδα που είχε μόλις προκριθεί στη Serie A. Όπως πάντα, δήλωσε χαρούμενος. Είχε υπογράψει μονοετές, με την option αυτόματης ανανέωσης, σε περίπτωση "σωτηρίας". Με δικό του γκολ πανηγύρισε η παρέα του την πρώτη νίκη, στην ελίτ των πρωταθλημάτων, έπειτα από σχεδόν δυο δεκαετίες (το 1-0 επί της Palermo).

Η Pescara δεν κατάφερε να μείνει στην πρώτη κατηγορία και ο Weiss έμεινε ελεύθερος να επιλέξει πού θέλει να συνεχίσει την καριέρα του. Για την ακρίβεια, τι ήθελε να κάνει με την καριέρα του. Η Genoa και η Torino τον ζήτησαν, αλλά δεν έδωσε σημασία. Ήθελε να παίξει κάπου καλύτερα. Ιδανικά σε ομάδα που μετέχει στο Champions League. Στις 28 Ιουνίου του 2013 έκανε ό,τι κάνει κάθε φορά που θέλει να επικοινωνήσει κάτι. "Τιτίβισε".

Done ! I have signed for OLYMPIACOS PIREAUS.. With my agent Mino Raiola.. http://t.co/IAh4e0dRlC

— Vladimir Weiss (@VladiW7) June 28, 2013

Για να σου θυμίσω εν τάχει, τι έκανε τη σεζόν 2013-14 με τον Ολυμπιακό, θα σου πω ότι ήλθε στην Ελλάδα στις 28/6 του 2013 (απορρίπτοντας προτάσεις από την Ιταλία, την Ισπανία, την Αγγλία και τη Ρωσία) και μέσω του λογαριασμού του στο Twitter, ενημέρωσε πως η συμφωνία ήταν τριετής. Ο εκπρόσωπος του, Carmine "Mino" Raiola (έχει και τον Ibrahimovic μεταξύ πολλών άλλων) είχε κρατήσει το 40% του παίκτη δικό του. Το video από πάνω, είναι αυτό του γκολ που έβαλε ο Weiss στην Paris St.-Germain και έκανε τους φαν των "ερυθρόλευκων" να τον λατρέψουν. 

Δεν είχε κερδίσει όμως, και τον Míchel, λόγω κάποιον συμπεριφορών του. Ο Μαδριλένος τον θεωρούσε "παρτάκια" και είχε διαπιστώσει πως είναι εκτός ομαδικού πνεύματος. Μια από τις χαρακτηριστικές του ατάκες ήταν "νομίζεις πως περπατώντας είναι που κερδίζεις τα παιχνίδια;" Τον κάθισε λοιπόν, στον πάγκο και ο Σλοβάκος δεν έχανε ευκαιρία να σχολιάζει τον προπονητή του.

Σε tweet μετά το 0-3 του Ολυμπιακού από τη Manchester United είχε γράψει "άτυχος ο Ολυμπιακός σήμερα, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον, ο κύριος Μοντέλο έδειχνε ωραίος στον πάγκο, οπότε θα είναι χαρούμενος". Κάπου εκεί ήταν που ο Raiolaτου βρήκε τη δουλειά στο Qatar.

"Δεν περνούσα καλά στον Ολυμπιακό"

O δημοσιογράφος της ιστοσελίδας refresher.sk, τον ρώτησε ποιες ήταν οι προσδοκίες του, όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό για την Lekhwiya SC, στις 26 Ιανουαρίου του 2014 -για 4.000.000 ευρώ, με τους δυσαρεστημένους οπαδούς των "ερυθρόλευκων" να αναφέρονται σε εκείνον έκτοτε ως "Wei$$".

"Πέρασα ωραία στην Ελλάδα και είμαι ευγνώμων στον Ολυμπιακό, για την ευκαιρία που μου έδωσε να παίξω στο UEFA Champions League με την καλύτερη ελληνική ομάδα. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους, αλλά μετά το πρώτο τρίμηνο δεν περνούσα καλά. Δεν έκανε κάτι ο σύλλογος. Ένιωθα πως ήθελα μια αλλαγή και αυτή η ευκαιρία ήλθε από το Qatar. Αποφάσισα να τακτοποιηθώ εκεί, για αυτό και υπέγραψα πολυετές συμβόλαιο. Ήταν μια προσφορά που δεν μπορούσα να αρνηθώ.

Είχε σκεφτεί πως ενδεχομένως με την απόφαση του να πάει στην Qatar Stars League, για την al-Gharafa ενδεχομένως να έχανε τη θέση του στην εθνική; "Ήταν στο χέρι μου να τα καταφέρω. Ο coach Κοoza μου έδωσε μια ευκαιρία και πιστεύω ότι την αξιοποίησα"... κατά τρόπο που έστειλε την παρέα του στο Euro με όσα έκανε στο τελευταίο ματς με το Luxembourg. Εκείνος στάθηκε στην εντός έδρας νίκη επί των Ισπανών, όπως εξηγούσε ότι "έχουμε πολλά όνειρα που θα προσπαθήσουμε να πραγματοποιήσουμε".

Τώρα, αν σου πω ότι τον Μάρτιο του 2015 εξέφρασε την επιθυμία να γυρίσει στον Πειραιά, τι θα πεις; Το καλοκαίρι του ίδιου έτους έπαθε κάταγμα στο αριστερό χέρι, υποβλήθηκε σε επέμβαση και έχασε τα προκριματικά με την Ισπανία και την Ουκρανία. "Προσπαθούσα να σκεφτώ ότι ουδέν κακόν αμιγές καλού. Ήμουν πολύ λυπημένος. Τα παιδιά επέστρεψαν στο σημείο που είχε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ο πατέρας μου. Με την άφιξη του coach Κozak και των συνεργατών του, όλα άλλαξαν. Παίζουμε καλά, ως ομάδα και δεν εγκαταλείπουμε πριν το τέλος του αγώνα. Αυτό το 'χουν δει οι φίλαθλοι και είναι πάντα δίπλα μας".

Μιλούσε συνέχεια με τον Kozak, για να αισθάνεται πως είναι κοντά στην ομάδα. "Στην οικογένεια, γιατί αυτό έχουμε δημιουργήσει". Τον Οκτώβριο του 2015 είχε ξεκαθαρίσει ότι αυτή η οικογένεια δεν θα έχανε το Euro 2016. "Μένει να αποδείξω ότι αξίζω μια θέση στο ρόστερ", είχε προσθέσει.

Τα όνειρα του τα 'χει ζήσει

Αν ψάχνεις έναν τρόπο να τον προσδιορίσεις, πες τον "τον άνθρωπο που δεν έχει μετανιώσει για ό,τι έχει κάνει", όπως θυμίζει συχνά. Τελευταία φορά το έκανε όταν πήγε στο Qatar. "Ήμουν πολύ χαρούμενος με την οικογένεια μου, στις καθημερινές μου στιγμές, πέρα από τα πρωτοσέλιδα. Έχω υποσχεθεί στον πατέρα μου πως θα επιστρέψω στην Ευρώπη. Δεν του είπα όμως, πότε".

Βλέπεις, του αρέσει η ζωή στη Doha. Περνά ωραία. Τι κάνει; "Τα πρωινά είμαι με την οικογένεια μου, τρώμε ό,τι μας ετοιμάζει η κυρία που έχουμε στο σπίτι, πηγαίνω στις προπονήσεις... μετά τρώμε δείπνο και αν δεν έχει ποδόσφαιρο στην τηλεόραση, παρακολουθώ μια σειρά ή μια κινηματογραφική ταινία. Είμαι οικογενειάρχης. Σε ό,τι αφορά το επίπεδο του ποδοσφαίρου, η λίγκα έκανε βήματα προς τα εμπρός, με την άφιξη και άλλων ξένων, όπως ο Xavi και ο Gergio Garcia. Το πρωτάθλημα είναι καλό. ΟΚ, δεν συγκρίνεται με τα κορυφαία της Ευρώπης. Περισσότερο μοιάζει με το ελληνικό". 

Όχι ότι έχει κάποιον καημό, κάποιον λόγο να αγχώνεται, αλλά εφόσον η ερώτηση "πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;" τέθηκε, εκείνος ξεκαθάρισε πως "δεν ξέρω πού θα βρίσκομαι. Ξέρω τι δεν θα κάνω: δεν θα είμαι προπονητής. Μικρός ήθελα να κάνω ό,τι και ο πατέρας μου. Πλέον έχω πλήρη εικόνα πόσο του έχει στοιχίσει στα νεύρα του. Θα προτιμούσα να γίνω ατζέντης". Το παιδικό του όνειρο μια φορά, το έχει πραγματοποιήσει.

"Μεγάλωσα παρακολουθώντας τον Tomáš Rosický και ονειρευόμουν να παίξω μια μέρα εναντίον του. Το έκανα όταν ήμουν στη Man City και εκείνος στην Arsenal. Μάλιστα, είχα σκοράρει σε εκείνο το ματς. Ο πατέρας μου έκλαιγε μια ώρα". Αν τυχόν δεν το 'χετε πρόχειρο, ο Rosický ήταν γνωστός ως "μικρός Mozart", χάρη όσων έκανε στο κέντρο του γηπέδου. Το 2001 η Borussia είχε δώσει 20 εκατ. ευρώ για να τον πάρει από την Sparta Prague, οπότε ο Weiss είχε κάποιους σοβαρούς λόγους να τον θαυμάζει.

"Τα ΜΜΕ της Αγγλίας "σκοτώνουν" τα "λιοντάρια"

Στα 26 του δεν έχει ακριβώς αποθεωθεί από τα πλήθη, δεν ανήκει στη λίστα με τους πιο δημοφιλείς ποδοσφαιριστές, αλλά είναι ικανοποιημένος με ό,τι έχει επιτύχει, βάσει των επιλογών που έκανε. Την Τετάρτη 15/6 έγινε ο πρώτος σκόρερ του Euro 2016 που δεν αγωνίζεται στην Ευρώπη. Μετά ενημέρωσε την Αγγλία και την Ουαλία ότι "δεν θα είναι εύκολο να μας νικήσετε".

Στην ερώτηση της Guardian αν η ομάδα του Roy Hodgson μπορεί να φτάσει στο τέλος της διαδρομής, είπε "εννοείς να πάρει τον τίτλο; Δεν ξέρω. Δείτε τι έχουν κάνει οι Άγγλοι στα προηγούμενα τουρνουά. Πάντα κυριαρχούσαν στα προκριματικά, αλλά μετά έκαναν κάτι. Να σου πω και κάτι; Ένα πράγμα που δεν μου αρέσει είναι τα ΜΜΕ στην Αγγλία, γιατί συνήθως ασκούν δριμεία κριτική στους παίκτες και κάποιες φορές ξεπερνούν τα όρια. Στερούν από τους ποδοσφαιριστές την αυτοπεποίθηση τους. Ενδεχομένως να είναι και ο λόγος που η εθνική τους δεν είναι ποτέ επιτυχημένη".

Πηγή: www.sport24.gr