Όταν οι κυπριακές ομάδες έριξαν τα τσιμέντα

Πολλές φορές μια μεταγραφή επιτάσσει όπως δοθούν χρήματα σε κάποια άλλη ομάδα για να γίνει εφικτή η απόκτηση ενός μεταγραφικού στόχου. Δεν είναι βέβαιο ότι αυτή η προσθήκη θα ισχυροποιήσει την ομάδα, όμως τη δεδομένη στιγμή που βγαίνει η απόφαση, οι αρμόδιοι κρίνουν ότι θα βοηθήσει. Οι ομάδες του κυπριακού πρωταθλήματος δεν έχουν την ευχέρεια να πετάνε συνεχώς λεφτά για να σπάνε συμβόλαια των παικτών, συνεπώς προτιμούν τους ελεύθερους, αυτούς δηλαδή που δεν δεσμεύονται με άλλη ομάδα.

Δεν εκλείπουν, όμως, οι περιπτώσεις που οι διοικούντες δεν δίστασαν να δώσουν κάτι παραπάνω για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των προπονητών ή τις δικές τους πεποιθήσεις. Το μεγαλύτερο ιστορικό σε αυτό τον τομέα έχουν οι ομάδες της Λευκωσίας. Ο ΑΠΟΕΛ ισχυροποιήθηκε μετά την παρουσία στους ομίλους του Champions League, καθώς απέκτησε την οικονομική ευχέρεια η οποία του έδωσε τη δυνατότητα να δαπανά περισσότερα χρήματα για να απελευθερώσει παίκτες.

Η Ομόνοια εφάρμοζε την τακτική αυτή κυρίως επί εποχής Μιλτιάδη Νεοφύτου. Μεταξύ των δύο ομάδων πραγματοποιήθηκε μεταγραφή έναντι χρημάτων το 1995, όταν μετακινήθηκε ο Γιώργος Χριστοδούλου από την Ομόνοια στον ΑΠΟΕΛ, με τους «γαλαζοκίτρινους» να δίνουν στους «πράσινους» 80.000 λίρες. Ο «Ράμπο» είναι ο μοναδικός παίκτης που φόρεσε και τις δύο φανέλες και για τον οποίο δαπανήθηκαν χρήματα για την πραγματοποίηση της μεταγραφής.

Τελευταίος ο Βάντερ
Το περασμένο καλοκαίρι ο ΑΠΟΕΛ συμφώνησε με τον Βάντερ, όμως για να γίνει εφικτή η παρουσία του Βραζιλιάνου στον Αρχάγγελο, οι «γαλαζοκίτρινοι» ενίσχυσαν το ταμείο της ΑΕΚ με 100 χιλιάδες ευρώ. Ένα χρόνο προηγουμένως (Ιούλιος 2014) η ομάδα της Λευκωσίας έδωσε μισό εκατομμύριο ευρώ με σκοπό να αποκτήσει τα δικαιώματα του Τόμας Ντε Βινσέντι από τον Ολυμπιακό Πειραιώς, αφού υπήρχε ικανοποίηση για την απόδοσή του κατά τη διάρκεια του εξάμηνου δανεισμού του.

Από το 2010 και έπειτα, σε άλλες πέντε περιπτώσεις, ο ΑΠΟΕΛ ικανοποίησε τις ανάγκες άλλων ομάδων για να προσθέσει παίκτες στο ρόστερ του.

Τον Ιανουάριο του 2010, με ένα ποσό κοντά στις 200.000 ευρώ, πήρε τον Μαρσίνιο από τη Μαρίτιμο, ενώ την ίδια χρονιά απέκτησε τον Ιβάν Τρισκόφσκι από τον Ερυθρό Αστέρα (300.000) και τον Αΐλτον Αλμέιδα από την Κοπεγχάγη (800.000). Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δύο τελευταίοι «έβγαλαν τα λεφτά τους», αφού μετέπειτα πωλήθηκαν έναντι 1,2 εκατ. (Κλαμπ Μπριζ) και 2,2 εκατ. (Τέρεκ Γκρόζνι) αντίστοιχα.

 

 

Το άνοιγμα της Ομόνοιας
Την εποχή της προεδρίας του Μιλτιάδη Νεοφύτου επικρατούσε μια «μεταγραφική τρέλα», που στην πορεία αποδείχθηκε καταστροφική για την Ομόνοια. Ο πρώην ισχυρός άνδρας των «πρασίνων», με «κάλυψη» την οικονομική άνεση, έφερνε στο «Ηλίας Πούλλος» ό,τι καλό υπήρχε στην ποδοσφαιρική πιάτσα. Η μεγαλύτερη επένδυση ήταν η αγορά του Δημήτρη Χριστοφή το καλοκαίρι του 2008.

Χρειάστηκε να δοθεί περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ για να παραχωρηθεί ο παίκτης από την Ένωση, ενώ γύρω στις 750.000 ήταν το ποσό που δόθηκε στον Απόλλωνα τον Ιούλιο του 2010 για την απόκτηση του Ανδρέα Αβραάμ. Γύρω στις 900 χιλιάδες δόθηκαν στην Μέταλουργκ για τον επαναπατρισμό του Κωνσταντίνου Μακρίδη.

Οι αγορές της Ανόρθωσης
Γυρίζουμε τον χρόνο στο 1997, χρονιά κατά την οποία η Ανόρθωση απέκτησε τους Γιαννάκη Οκκά και Γιώτη Εγκωμίτη από τη Νέα Σαλαμίνα και τον Εθνικό αντίστοιχα. Για χάρη του πρώτου δόθηκαν 300.000 λίρες στους ερυθρόλευκους, ενώ –μετά από εξασφάλιση δανείου– με την καταβολή 200.000 λιρών ικανοποιήθηκαν οι απαιτήσεις της ομάδας της Άχνας. Αμφότεροι το 2000 πωλήθηκαν στον ΠΑΟΚ, με την «Κυρία» να βάζει περίπου 1,5 εκατ. λίρες στα ταμεία της.

Η ομάδα της Αμμοχώστου το 1995 πήρε τον Δημήτρη Ιωάννου από τον Απόλλωνα, δίνοντας 240.000 ευρώ, ενώ η ομάδα της Λεμεσού πήρε άλλες 50.000 από την Ανόρθωση λόγω της χρησιμοποίησης του παίκτη σε αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων. To 2012 έδωσε 250 χιλιάδες στην Ουίλα, ομάδα της Κολομβίας, προκειμένου να αποκτήσει τα δικαίωμα του Ρικάρντο Λαβόρδε, ο οποίος τα προηγούμενα χρόνια ήταν δανεικός στην Ανόρθωση. Μετά από ένα χρόνο ο παίκτης πωλήθηκε στην ρωσική Κρασνοντάρ έναντι του ποσού του 1,7 εκατ. ευρώ. Τελευταία αγορά της «Κυρίας» ήταν ο Ίσμαελ Γκονσάλβες το περασμένο καλοκαίρι. Η διοίκηση έδωσε 200.000 στην Ρίο Άβε για να αποκτήσει τα δικαιώματα του παίκτη, ο οποίος μετά από λίγες ημέρες εξέφρασε πρόθεση να αποχωρήσει. Τελικά, η Ανόρθωση βρήκε κερδισμένη, καθώς ο παίκτης πωλήθηκε έναντι 350.000 στην Αλ Ετιφάκ, ομάδα της Σαουδικής Αραβίας.

Με πιο μικρά ποσά
Από εκεί και πέρα, άλλες τέσσερις μετακινήσεις έγιναν εντός των συνόρων με μικρότερα ποσά σε σχέση με τις υπόλοιπες περιπτώσεις. Το καλοκαίρι του 2011 η Ομόνοια έδωσε στην ΑΕΚ ένα ποσό της τάξης των 170.000 ευρώ για να ντύσει στα πράσινα τον Ρενάτο Μαργκάσα.

Με 120.000 ευρώ η ΑΕΛ το 2014 πήρε τη συγκατάθεση του Ερμή για τη μεταγραφή του Νιγηριανού Μάρκο Ταγκμπατζούμι, πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος για την περίοδο 2013-14.

Ο ΑΠΟΕΛ έκανε δύο αγορές από τον συμπολίτη Ολυμπιακό. Ο Έλντερ Σόουζα εντάχθηκε στο γαλαζοκίτρινο ρόστερ τον Γενάρη του 2012 με τον ΑΠΟΕΛ να δίνει στους «μαυροπράσινους» 85 χιλιάδες ευρώ, πρόταση που ήταν καλύτερη απ’ αυτήν της Ομόνοιας. Ένα χρόνο αργότερα, ΑΠΟΕΛ και Ολυμπιακός έκλεισαν συμφωνία περίπου 100 χιλιάδων για τη μεταγραφή του Πιέρου Σωτηρίου, ο οποίος «εγκαταστάθηκε» στον Αρχάγγελο το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς.

stelios.steliou@imhbusiness.com