Τι «εγκυμονεί» ο νέος τηλεοπτικός χάρτης
15:09 - 07 Οκτωβρίου 2017
Ενώπιον ενός νέου τηλεοπτικού τοπίου, από το καλοκαίρι του 2019 (ή μήπως και νωρίτερα;), ευρίσκεται το κυπριακό ποδόσφαιρο και ο Κύπριος ποδοσφαιρόφιλος. Αυτό επιβεβαίωσε η προχθεσινή επίσημη ανακοίνωση της Cablenet για την εξασφάλιση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων πέντε συλλόγων (ΑΠΟΕΛ, Ανόρθωση, Ερμής, Πάφος FC και Καρμιώτισσα), οι οποίες σ’ ένα πρωτάθλημα 12 ομάδων -όπως βάσει του υπάρχοντος προγραμματισμού θα είναι εκείνο της περιόδου 2019/20- ίσως την αναδείξουν ακόμη και σε Νο1 πλατφόρμα.
Το «ίσως» είναι αναπόφευκτο, καθώς στη δεδομένη χρονική στιγμή το νέο τοπίο είναι ιδιαίτερα θολό. Και θα παραμένει τέτοιο, έως ότου απαντηθούν ορισμένα κομβικά ερωτήματα, όπως π.χ. τι ισχύει και ποιο το μέλλον του ΚΟΠ TV ή ποιες είναι οι προθέσεις της Cytavision για το κυπριακό ποδόσφαιρο μετά το 2019.
Επί του παρόντος εξαιρουμένων των πέντε συλλόγων της Cablenet και δύο της PrimeTel (Ομόνοια, ΑΕΚ) ουδεμία άλλη ομάδα έχει παρουσιάσει επίσημη συμφωνία για τα τηλεοπτικά της δικαιώματα από το μεθεπόμενο καλοκαίρι.
Αύξηση ποσών (και εξάρτησης)
Από την άλλη, όσα τηλεοπτικά συμβόλαια εκκινούν από το 2019 προβλέπουν από ουσιαστικές μέχρι εντυπωσιακές αυξήσεις στα ποσά που θα εισπράξουν οι επτά ομάδες, σε σύγκριση με το τι προνοούσαν οι προηγούμενες αντίστοιχες συμφωνίες τους.
Η νέα πραγματικότητα αντιμετωπίζεται με ευφορία και συνοδεύεται από την προσδοκία πως ανάλογη τύχη θα έχουν και όσοι εφ’ εξής θα εκχωρήσουν τα τηλεοπτικά δικαιώματά τους για την τριετία 2019-22 ή για την πενταετία 2019-24.
Πόσο δικαιολογημένες είναι η ευφορία (των μεν) και η προσδοκία (των δε) είναι ένα πολύ δύσκολο ερώτημα -με ακόμη πιο ζόρικη απάντηση. Δεδομένο πρέπει να θεωρείται πως μαζί με τα ποσά αυξάνει (εκτός από τον προϋπολογισμό) και η εξάρτηση των συλλόγων από την τηλεόραση.
Μόλις τον περασμένο Ιούνιο, στο πρώτο “Football Conference” στην Κύπρο (με διοργανώτρια την IMH), ο Γιώργος Κούμας ανέφερε πως τα τηλεοπτικά δικαιώματα αποτελούν το 40%-60% των εσόδων των κυπριακών συλλόγων χαρακτηρίζοντας το εν λόγω ποσοστό υψηλό και υπογραμμίζοντας τους κινδύνους που θα συνεπάγεται ενδεχόμενη απώλεια αυτού του εσόδου.
Η περίπτωση της LTV
Ως εκ των πρωτοπόρων για τη διασφάλιση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων ποδοσφαίρου στην Κύπρο, ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΚΟΠ είχε ασφαλώς κατά νου (και) την περίπτωση της LTV, η οποία έπειτα από 21 χρόνια λειτουργίας «κατέβασε ρολά» τον Αύγουστο του 2014 ένεκα οικονομικών δυσχερειών, μεταξύ αυτών και αδυναμία πληρωμής των συμφωνηθέντων στα συμβόλαια αγοράς τηλεοπτικών δικαιωμάτων.
ΑΠΟΕΛ, Ανόρθωση, Ερμής και Πάφος ήταν τότε μεταξύ των ομάδων που είχαν βρεθεί «στον αέρα», αλλά βρήκαν στέγη στη Cytavision, με την οποία εν συνεχεία υπέγραψαν συμφωνίες για την τριετία 2016-19 -ακολούθως τα εντός έδρας παιχνίδια τους θα μεταδίδονται από την Cablenet.
Μείωση προσέλευσης
Κατά πόσον οι υφιστάμενες συνδρομητικές πλατφόρμες θα καταφέρουν μελλοντικά να ανταποκριθούν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς τους συλλόγους, δεν μπορεί να προεξοφληθεί και μένει να αποδειχθεί στην πορεία του χρόνου.
Στον αντίποδα, υπάρχουν ήδη στοιχεία για τη διαρκή μείωση της προσέλευσης του κόσμου στα γήπεδα, στην οποία είχε σταθεί την άνοιξη του 2015 και ο Κωστάκης Κουτσοκούμνης κληθείς να επιχειρηματολογήσει για τη μεσούσης της περιόδου αλλαγή του καταστατικού και την άρον-άρον επιστροφή στο μοντέλο των 14 ομάδων στην α’ κατηγορία, μολονότι δεν είχε καν ολοκληρωθεί ο πρώτος χρόνος (από τους δύο) με το μοντέλο των 12.
«Μολονότι έχουμε ένα άκρως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, όλα τα σωματεία υπέστησαν μείωση εσόδων. Διασφαλίσαμε τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, όμως δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε τα έσοδα από την παρουσία του κόσμου», είχε δηλώσει τότε ο πρόεδρος της ΚΟΠ. Και είναι ηλίου φαεινότερο πως οι συνθήκες που είχαν οδηγήσει σ’ εκείνο το αποτέλεσμα όχι μόνο δεν έχουν αμβλυνθεί, όπως θα επέτασσε το συμφέρον του ποδοσφαίρου και των ομάδων, αλλά έχουν οξυνθεί.
Μετατόπιση βάρους
Στη διαρκώς αυξανόμενη απομάκρυνση του κόσμου από τα γήπεδα (όχι μόνον ένεκα της οικονομικής κρίσης) οι σύλλογοι -αντί να επιδιώξουν πάση θυσία να τον επαναφέρουν αποκτώντας ξανά πρόσβαση στη μεγαλύτερη οικονομική δεξαμενή του αθλήματος- σφυρίζουν αδιάφορα και περιορίζουν τα έσοδά τους στα τηλεοπτικά και τις χορηγίες.
Δείχνουν, δηλαδή, έμπρακτα (και σε αντίθεση με ό,τι διαλαλούν) πως προτιμούν τον κόσμο στον καναπέ ή στην καφετέρια και όχι στο γήπεδο. Η αποκοπή του ποδοσφαίρου από ό,τι το έχει αναδείξει σε «βασιλιά των σπορ», δηλαδή τις πλατιές λαϊκές μάζες, προφανώς για τις κυπριακές ομάδες δεν συνιστά τόσο μεγάλο πρόβλημα.
Εξ ου και εθελοτυφλούν μπροστά στον τεράστιο κίνδυνο: ο κόσμος, που έχει απολέσει το ενδιαφέρον να πηγαίνει στο γήπεδο, να αδιαφορήσει και για την παρακολούθηση ποδοσφαίρου από την τηλεόραση. Οι ομάδες μας, ωστόσο, επέλεξαν να πάρουν το ρίσκο και να ποντάρουν την οικονομική επιβίωσή τους σ’ ένα ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα χωρίς κόσμο. Η μπίλια έχει αρχίσει ήδη να στριφογυρίζει στη ρουλέτα -ουαί κι αλίμονο (τους), αν δεν «κάτσει» στο σωστό χρώμα…
Επί του παρόντος εξαιρουμένων των πέντε συλλόγων της Cablenet και δύο της PrimeTel (Ομόνοια, ΑΕΚ) ουδεμία άλλη ομάδα έχει παρουσιάσει επίσημη συμφωνία για τα τηλεοπτικά της δικαιώματα από το μεθεπόμενο καλοκαίρι.
Αύξηση ποσών (και εξάρτησης)
Από την άλλη, όσα τηλεοπτικά συμβόλαια εκκινούν από το 2019 προβλέπουν από ουσιαστικές μέχρι εντυπωσιακές αυξήσεις στα ποσά που θα εισπράξουν οι επτά ομάδες, σε σύγκριση με το τι προνοούσαν οι προηγούμενες αντίστοιχες συμφωνίες τους.
Η νέα πραγματικότητα αντιμετωπίζεται με ευφορία και συνοδεύεται από την προσδοκία πως ανάλογη τύχη θα έχουν και όσοι εφ’ εξής θα εκχωρήσουν τα τηλεοπτικά δικαιώματά τους για την τριετία 2019-22 ή για την πενταετία 2019-24.
Πόσο δικαιολογημένες είναι η ευφορία (των μεν) και η προσδοκία (των δε) είναι ένα πολύ δύσκολο ερώτημα -με ακόμη πιο ζόρικη απάντηση. Δεδομένο πρέπει να θεωρείται πως μαζί με τα ποσά αυξάνει (εκτός από τον προϋπολογισμό) και η εξάρτηση των συλλόγων από την τηλεόραση.
Μόλις τον περασμένο Ιούνιο, στο πρώτο “Football Conference” στην Κύπρο (με διοργανώτρια την IMH), ο Γιώργος Κούμας ανέφερε πως τα τηλεοπτικά δικαιώματα αποτελούν το 40%-60% των εσόδων των κυπριακών συλλόγων χαρακτηρίζοντας το εν λόγω ποσοστό υψηλό και υπογραμμίζοντας τους κινδύνους που θα συνεπάγεται ενδεχόμενη απώλεια αυτού του εσόδου.
Η περίπτωση της LTV
Ως εκ των πρωτοπόρων για τη διασφάλιση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων ποδοσφαίρου στην Κύπρο, ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΚΟΠ είχε ασφαλώς κατά νου (και) την περίπτωση της LTV, η οποία έπειτα από 21 χρόνια λειτουργίας «κατέβασε ρολά» τον Αύγουστο του 2014 ένεκα οικονομικών δυσχερειών, μεταξύ αυτών και αδυναμία πληρωμής των συμφωνηθέντων στα συμβόλαια αγοράς τηλεοπτικών δικαιωμάτων.
ΑΠΟΕΛ, Ανόρθωση, Ερμής και Πάφος ήταν τότε μεταξύ των ομάδων που είχαν βρεθεί «στον αέρα», αλλά βρήκαν στέγη στη Cytavision, με την οποία εν συνεχεία υπέγραψαν συμφωνίες για την τριετία 2016-19 -ακολούθως τα εντός έδρας παιχνίδια τους θα μεταδίδονται από την Cablenet.
Μείωση προσέλευσης
Κατά πόσον οι υφιστάμενες συνδρομητικές πλατφόρμες θα καταφέρουν μελλοντικά να ανταποκριθούν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς τους συλλόγους, δεν μπορεί να προεξοφληθεί και μένει να αποδειχθεί στην πορεία του χρόνου.
Στον αντίποδα, υπάρχουν ήδη στοιχεία για τη διαρκή μείωση της προσέλευσης του κόσμου στα γήπεδα, στην οποία είχε σταθεί την άνοιξη του 2015 και ο Κωστάκης Κουτσοκούμνης κληθείς να επιχειρηματολογήσει για τη μεσούσης της περιόδου αλλαγή του καταστατικού και την άρον-άρον επιστροφή στο μοντέλο των 14 ομάδων στην α’ κατηγορία, μολονότι δεν είχε καν ολοκληρωθεί ο πρώτος χρόνος (από τους δύο) με το μοντέλο των 12.
«Μολονότι έχουμε ένα άκρως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, όλα τα σωματεία υπέστησαν μείωση εσόδων. Διασφαλίσαμε τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, όμως δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε τα έσοδα από την παρουσία του κόσμου», είχε δηλώσει τότε ο πρόεδρος της ΚΟΠ. Και είναι ηλίου φαεινότερο πως οι συνθήκες που είχαν οδηγήσει σ’ εκείνο το αποτέλεσμα όχι μόνο δεν έχουν αμβλυνθεί, όπως θα επέτασσε το συμφέρον του ποδοσφαίρου και των ομάδων, αλλά έχουν οξυνθεί.
Μετατόπιση βάρους
Στη διαρκώς αυξανόμενη απομάκρυνση του κόσμου από τα γήπεδα (όχι μόνον ένεκα της οικονομικής κρίσης) οι σύλλογοι -αντί να επιδιώξουν πάση θυσία να τον επαναφέρουν αποκτώντας ξανά πρόσβαση στη μεγαλύτερη οικονομική δεξαμενή του αθλήματος- σφυρίζουν αδιάφορα και περιορίζουν τα έσοδά τους στα τηλεοπτικά και τις χορηγίες.
Δείχνουν, δηλαδή, έμπρακτα (και σε αντίθεση με ό,τι διαλαλούν) πως προτιμούν τον κόσμο στον καναπέ ή στην καφετέρια και όχι στο γήπεδο. Η αποκοπή του ποδοσφαίρου από ό,τι το έχει αναδείξει σε «βασιλιά των σπορ», δηλαδή τις πλατιές λαϊκές μάζες, προφανώς για τις κυπριακές ομάδες δεν συνιστά τόσο μεγάλο πρόβλημα.
Εξ ου και εθελοτυφλούν μπροστά στον τεράστιο κίνδυνο: ο κόσμος, που έχει απολέσει το ενδιαφέρον να πηγαίνει στο γήπεδο, να αδιαφορήσει και για την παρακολούθηση ποδοσφαίρου από την τηλεόραση. Οι ομάδες μας, ωστόσο, επέλεξαν να πάρουν το ρίσκο και να ποντάρουν την οικονομική επιβίωσή τους σ’ ένα ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα χωρίς κόσμο. Η μπίλια έχει αρχίσει ήδη να στριφογυρίζει στη ρουλέτα -ουαί κι αλίμονο (τους), αν δεν «κάτσει» στο σωστό χρώμα…
