Ας αφήσουμε τον Χαραλαμπίδη ήσυχο
08:45 - 19 Νοεμβρίου 2017
Σχεδόν ταυτόχρονα με την εκδήλωση της (χωρίς προηγούμενο) καθολικής αναγνώρισης στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Χαραλαμπίδη, με αφορμή την ανακοίνωση του τέλους μιας επαγγελματικής ποδοσφαιρικής καριέρας 19 χρόνων, ξεκίνησε η συζήτηση γύρω από την αξιοποίηση του πρώην αρχηγού του ΑΠΟΕΛ και της Εθνικής Κύπρου, σε κάποιο άλλο πόστο. Προπονητής; Σκάουτερ; Διευθυντής; Πρόεδρος;
Μάλλον τίποτα απ’ όλα αυτά!
Έχω την αίσθηση πως δεν υπάρχει λόγος να βιαστεί ο Χαραλαμπίδης και να αποτελέσει ένα ακόμα αναλώσιμο πρόσωπο και εξιλαστήριο της ανεπάρκειας ορισμένων παραγόντων και του ενίοτε επιπόλαιου τρόπου λειτουργίας του ποδοσφαίρου μας. Πιστεύω πως και ο ίδιος το γνωρίζει καλά.
Είναι πρόσφατο το παράδειγμα του Φίλιπ Λαμ, ο οποίος αρνήθηκε την πρόταση της Μπάγερν για να υπηρετήσει το σύλλογο από διευθυντική θέση, κρίνοντας πως δεν είναι ακόμα έτοιμος – εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο μόλις τον περασμένο Μάιο. Είναι γνωστό πως η Ρεάλ Μαδρίτης προετοίμαζε καιρό τον Ζινεντίν Ζιντάν, που έγινε πρώτος προπονητής δέκα χρόνια μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας.
Η αξία της επιμόρφωσης
Ο Χαραλαμπίδης γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον συνάδελφό του την αξία της επιμόρφωσης γι αυτό και οι γνώσεις του είναι πολύ περισσότερες απ’ ότι του μέσου ποδοσφαιριστή – είτε πρόκειται για ξένες γλώσσες, είτε για λογιστικά, είτε για μάρκετινγκ και επικοινωνία.
Ο Χαραλαμπίδης γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον συνάδελφό του την αξία της επιμόρφωσης γι αυτό και οι γνώσεις του είναι πολύ περισσότερες απ’ ότι του μέσου ποδοσφαιριστή – είτε πρόκειται για ξένες γλώσσες, είτε για λογιστικά, είτε για μάρκετινγκ και επικοινωνία.
Πιτσιρικάς, μέσα από τις προεισαγωγικές μπήκε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, παρότι έπαιζε μπάλα ψηλού επιπέδου στον ΑΠΟΕΛ. Πριν δύο χρόνια πήρε πτυχίο (bachelor degree) στην Αθλητική Διοίκηση (sports management).
Τώρα πάει για το μάστερ αφού έγινε δεκτός στο Executive Master for International Players της UEFA, όπου θα φοιτήσει παρέα με θρυλικούς ποδοσφαιριστές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Το πρώτο σετ μαθημάτων έγινε αυτή τη βδομάδα στην Ελβετία, ενώ θα
διαρκέσουν έως την Άνοιξη του 2019.
Ας αφήσουμε λοιπόν ήσυχο τον Κωνσταντίνο να ακολουθήσει το δρόμο της επιμόρφωσης και ας μην βιαστούμε να τον «αξιοποιήσουμε».
Ας του επιτρέψουμε να κάνει το… αγροτικό του, να μάθει μέσα από τα λάθη του και ας μην τρέξουμε να τον εμφανίσουμε στην πρώτη γραμμή.
Ο τρόπος που ο ΑΠΟΕΛ «έκαψε» άθελά του Μαντούκα και Σατσιά – ευτυχώς ο Μαρίνος έχει βρει την Ιθάκη του στην Αραδίππου και τα πάει περίφημα – πιστεύω ότι λειτουργεί ως μάθημα, τόσο για τον ίδιο τον Χαραλαμπίδη όσο και για τους παράγοντες (του ΑΠΟΕΛ και όχι μόνο).
Είμαι βέβαιος πως ο Κωνσταντίνος δεν θέλει να αξιοποιηθεί τιμής ένεκεν – όπως δεν ήθελε και έναν ακόμα χρόνο συμβολαίου από τον ΑΠΟΕΛ, τιμής ένεκεν. Εάν πραγματικά αξίζει, εάν μπορεί να προσφέρει, εάν υπάρχει χώρος για αυτόν, να αξιοποιηθεί. Όχι χαριστικά. Τα σωματεία οφείλουν να σταματήσουν να σκέφτονται πως πρέπει να αξιοποιούν τους παλαίμαχους τους, τιμής ένεκεν.
Δεν άντεχε άλλη μουρμούρα
Η εισδοχή του στη φετινή τάξη του Master της UEFA με τίτλο «From Top Player to Top Leader» έπαιξε ρόλο στην απόφαση του Χαραλαμπίδη να κρεμάσει τώρα τα παπούτσια, παρότι ο τρόπος δεν ήταν ο ιδανικός. Δεν άντεχε άλλη μουρμούρα, άλλη κακεντρέχεια, άλλη χολή. Το είχε καταλάβει από το καλοκαίρι όταν αρνείτο την προοπτική της Ανόρθωσης, διότι δεν θα άντεχε να τον αποδοκιμάσουν ξανά οπαδοί του ΑΠΟΕΛ. Άλλωστε και οι πέτρες ξέρουν πως είναι συναισθηματικά δεμένος με τους γαλαζοκίτρινους.
Η εισδοχή του στη φετινή τάξη του Master της UEFA με τίτλο «From Top Player to Top Leader» έπαιξε ρόλο στην απόφαση του Χαραλαμπίδη να κρεμάσει τώρα τα παπούτσια, παρότι ο τρόπος δεν ήταν ο ιδανικός. Δεν άντεχε άλλη μουρμούρα, άλλη κακεντρέχεια, άλλη χολή. Το είχε καταλάβει από το καλοκαίρι όταν αρνείτο την προοπτική της Ανόρθωσης, διότι δεν θα άντεχε να τον αποδοκιμάσουν ξανά οπαδοί του ΑΠΟΕΛ. Άλλωστε και οι πέτρες ξέρουν πως είναι συναισθηματικά δεμένος με τους γαλαζοκίτρινους.
Ο Χαραλαμπίδης έφυγε από τον ΑΠΟΕΛ διότι δεν ήταν έτοιμος, σωματικά και ψυχολογικά, να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο, το καλοκαίρι του 2016. Στο μυαλό του δεν είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.
Όταν άκουσε από τον Πρόδρομο Πετρίδη πως είναι εκτός πλάνου, είχε τρεις επιλογές: να παρακαλέσει γονυπετής να τον κρατήσουν χαριστικά για άλλον ένα χρόνο για να κλείσει την καριέρα του, να τερματίσει το ποδόσφαιρο ή να παίξει αλλού.
Στον χαρακτήρα του δεν άρμοζε το πρώτο, το μυαλό και το σώμα δεν ήταν έτοιμο για το δεύτερο. Οπότε πήρε την τρίτη επιλογή, η οποία εκ των υστέρων αποδείχθηκε λανθασμένη. Τη στιγμή όμως που αποφάσιζε, κανένας δεν μπορεί να πει πως είχε λάθος.
Επαγγελματικά, όχι συναισθηματικά κριτήρια
Διαβάζω δεξιά κι αριστερά διάφορες κουταμάρες, ότι ο Χαραλαμπίδης δεν δικαιούται κάτι από τον ΑΠΟΕΛ, διότι δεν επέλεξε να ολοκληρώσει την καριέρα του στον Αρχάγγελο, όπως ο Γιάννος Ιωάννου και ο Σατσιάς. Δηλαδή τι παραπάνω κέρδισαν από τον ΑΠΟΕΛ οι δύο θρυλικοί αρχηγοί ή ο μεγάλος Αντρέας Στυλιανού, σε σύγκριση με άλλους ποδοσφαιριστές; Ο Ιωάννου υπηρέτησε ως βοηθός κατ’ επιλογή του Γιοβάνοβιτς και όταν προέκυψε το ασυμβίβαστο με την εργασία του, πήρε το… καπελάκι του και αποχώρησε. Ο Σατσιάς απομακρύνθηκε, αφού πρώτα άκουσε πολλά. Ο Στυλιανού δεν έχει κάποια θέση στην ομάδα.
Όπως προκύπτει το επιχείρημα «μείνε για πάντα στον ΑΠΟΕΛ ώστε να βρεις δουλειά κατόπιν» δεν ισχύει. Και ούτε θα έπρεπε να ισχύει, διότι το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό και οι σύλλογοι πρέπει να στελεχώνονται με καθαρά επαγγελματικά και όχι συναισθηματικά κριτήρια.
