Ομόνοια: Η πραγματική αποτυχία του Πάμπου
11:16 - 07 Νοεμβρίου 2017
Μια από τα ίδια; Μάλλον τα ίδια και χειρότερα… Με τον πρωτοεμφανιζόμενο στο κυπριακό πρωτάθλημα Τζον Κάρβερ (με προπονητική καριέρα κυρίως ως βοηθός) η Ομόνοια στο αντίστοιχο χρονικό σημείο είχε περισσότερους βαθμούς, καλύτερη επίθεση, καλύτερη άμυνα και, αυτονόητα, καλύτερο πλασάρισμα απ’ ό,τι μετά από 10 αγωνιστικές υπό τον Πάμπο Χριστοδούλου. Αλλά αυτό δεν είναι η πραγματική αποτυχία του 50χρονου τεχνικού.
Δεύτερη χειρότερη συγκομιδή
Από το γύρισμα της χιλιετίας το «τριφύλλι» μόλις έξι φορές συγκέντρωσε κάτω από 20 βαθμούς στις πρώτες 10 αγωνιστικές. Την τελευταία τετραετία το κοντέρ σταμάτησε τρεις φορές στους 16 (εξαίρεση η περασμένη, στην οποία υπό τον Κάρβερ είχε 21), οι οποίοι όμως αποτελούν τη δεύτερη χειρότερη επίδοσή της μετά το 2000. Λιγότερους (13) οι «πράσινοι» είχαν μαζέψει μόνον την περίοδο 2012/13, όταν ο Τόνι Σαβέβσκι είχε αντικαταστήσει ήδη από τα τέλη Σεπτεμβρίου τον Νεόφυτο Λάρκου. Αλλά ούτε (και) αυτό είναι η πραγματική αποτυχία του Πάμπου Χριστοδούλου.
Τρύπια άμυνα, πεταμένοι βαθμοί
Το παθητικό των 14 τερμάτων σε 10 παιχνίδια είναι το χειρότερο της Ομόνοιας από τη χαραυγή της νέας χιλιετίας, το ίδιο ισχύει και για το πλασάρισμα στην έκτη θέση. Το «τριφύλλι» έχει πετάξει ήδη 12 βαθμούς απέναντι στους νεοφώτιστους (Αλκή, Πάφο, Ολυμπιακό) και ομάδες υποδεέστερες στη βαθμολογία (Ερμής, Άρης), ενώ -μ’ εξαίρεση το εξ αναβολής ντέρμπι με την ΑΕΚ- δεν έχει συνδυάσει νίκη με πειστική εμφάνιση. Αλλά ούτε (και) αυτό είναι η πραγματική αποτυχία του Πάμπου Χριστοδούλου.
Σύστημα, ενδεκάδα, θέσεις
Από το ξεκίνημα της περιόδου η ομάδα χρησιμοποιεί πότε το 4-2-3-1 και πότε το 4-4-2, χωρίς όμως ένα από τα δύο συστήματα να λογίζεται ως η βασική επιλογή ή αυτό που δίνει περισσότερες πιθανότητες για καλά αποτελέσματα. Υπό αναζήτηση ευρίσκεται ακόμη η ιδανική στελέχωση της ενδεκάδας, καθώς και η καταλληλότερη θέση για συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές. Αλλά ούτε (και) αυτό είναι η πραγματική αποτυχία του Πάμπου Χριστοδούλου.
Μεταγραφές
Από τα θερινά αποκτήματα χρόνο συμμετοχής δεν έχουν πάρει ακόμη οι Εκίθα (ανέτοιμος) και Κάι (σ.σ. εκτός λίστας λόγω τραυματισμού). Φελτχάουζεν, Ζαΐλσον, Φαμπρίτσιο, Γ. Σοάρες, Καντέ, Μαντούρο, Κανού, Αλ. Σοάρες, Αντόνια, Γκονσάλες και Λόπες στελεχώνουν μια ενδεκάδα, αλλά ως τώρα δείχνουν ανήμποροι να ανεβάσουν την ομάδα επίπεδο. Για τους περισσότερους εξ αυτών μεγάλη μερίδα των φίλων της Ομόνοιας εκτιμά πλέον πως δεν έπρεπε καν να έχουν αποκτηθεί. Αλλά ούτε (και) αυτό είναι η πραγματική αποτυχία του Πάμπου Χριστοδούλου.
Στασιμότητα
Όλα τα προαναφερθέντα συνθέτουν μεν μια (προβληματική) πραγματικότητα, αλλά δεν αποτελούν ανυπέρβλητα εμπόδια. Οι βαθμοί μπορούν να «αυγατίσουν», οι εμφανίσεις να γίνουν πειστικές, το σύστημα να γίνει λειτουργικό, οι νεοφερμένοι να συνεισφέρουν ουσιαστικά. Όλα φτιάχνονται. Υπό μια προϋπόθεση…
Ο Πάμπος Χριστοδούλου να εμφανίσει ξανά το κυρίαρχο γνώρισμά του ως προπονητής. Και αυτό ουδέποτε ήταν οι μεταγραφές-λαβράκια, η άμυνα-μπετόν ή η το παιχνίδι κόντρα στην μπάλα. Το μεγαλύτερο προσόν και η κορυφαία αρετή του 50χρονου ήταν (και παραμένει) να εμπνέει τους παίκτες του, να τους κερδίζει, να τους κάνει να παίζουν για πάρτη του, να απομυζεί και την τελευταία ικμάδα των δυνατοτήτων τους, να τους κάνει καλύτερους απ’ ό,τι είναι.
Μετά από πέντε μήνες δουλειάς, προπονήσεων και αγώνων για ποιον παίκτη απ’ όλο το ρόστερ -εξαιρουμένου του (αρχηγού) Μαργκάσα- ισχύουν τα παραπάνω; Το ερώτημα είναι, προφανώς, ρητορικό. Αλλά στη (μη) απάντησή του κρύβεται η πραγματική αποτυχία του Πάμπου Χριστοδούλου στην ως τώρα θητεία του στην Ομόνοια. Συνάμα και η αφετηρία για τη διόρθωση όλων των νυν κακώς κειμένων.
Δεύτερη χειρότερη συγκομιδή
Από το γύρισμα της χιλιετίας το «τριφύλλι» μόλις έξι φορές συγκέντρωσε κάτω από 20 βαθμούς στις πρώτες 10 αγωνιστικές. Την τελευταία τετραετία το κοντέρ σταμάτησε τρεις φορές στους 16 (εξαίρεση η περασμένη, στην οποία υπό τον Κάρβερ είχε 21), οι οποίοι όμως αποτελούν τη δεύτερη χειρότερη επίδοσή της μετά το 2000. Λιγότερους (13) οι «πράσινοι» είχαν μαζέψει μόνον την περίοδο 2012/13, όταν ο Τόνι Σαβέβσκι είχε αντικαταστήσει ήδη από τα τέλη Σεπτεμβρίου τον Νεόφυτο Λάρκου. Αλλά ούτε (και) αυτό είναι η πραγματική αποτυχία του Πάμπου Χριστοδούλου.
Τρύπια άμυνα, πεταμένοι βαθμοί
Το παθητικό των 14 τερμάτων σε 10 παιχνίδια είναι το χειρότερο της Ομόνοιας από τη χαραυγή της νέας χιλιετίας, το ίδιο ισχύει και για το πλασάρισμα στην έκτη θέση. Το «τριφύλλι» έχει πετάξει ήδη 12 βαθμούς απέναντι στους νεοφώτιστους (Αλκή, Πάφο, Ολυμπιακό) και ομάδες υποδεέστερες στη βαθμολογία (Ερμής, Άρης), ενώ -μ’ εξαίρεση το εξ αναβολής ντέρμπι με την ΑΕΚ- δεν έχει συνδυάσει νίκη με πειστική εμφάνιση. Αλλά ούτε (και) αυτό είναι η πραγματική αποτυχία του Πάμπου Χριστοδούλου.
Σύστημα, ενδεκάδα, θέσεις
Από το ξεκίνημα της περιόδου η ομάδα χρησιμοποιεί πότε το 4-2-3-1 και πότε το 4-4-2, χωρίς όμως ένα από τα δύο συστήματα να λογίζεται ως η βασική επιλογή ή αυτό που δίνει περισσότερες πιθανότητες για καλά αποτελέσματα. Υπό αναζήτηση ευρίσκεται ακόμη η ιδανική στελέχωση της ενδεκάδας, καθώς και η καταλληλότερη θέση για συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές. Αλλά ούτε (και) αυτό είναι η πραγματική αποτυχία του Πάμπου Χριστοδούλου.
Μεταγραφές
Από τα θερινά αποκτήματα χρόνο συμμετοχής δεν έχουν πάρει ακόμη οι Εκίθα (ανέτοιμος) και Κάι (σ.σ. εκτός λίστας λόγω τραυματισμού). Φελτχάουζεν, Ζαΐλσον, Φαμπρίτσιο, Γ. Σοάρες, Καντέ, Μαντούρο, Κανού, Αλ. Σοάρες, Αντόνια, Γκονσάλες και Λόπες στελεχώνουν μια ενδεκάδα, αλλά ως τώρα δείχνουν ανήμποροι να ανεβάσουν την ομάδα επίπεδο. Για τους περισσότερους εξ αυτών μεγάλη μερίδα των φίλων της Ομόνοιας εκτιμά πλέον πως δεν έπρεπε καν να έχουν αποκτηθεί. Αλλά ούτε (και) αυτό είναι η πραγματική αποτυχία του Πάμπου Χριστοδούλου.
Στασιμότητα
Όλα τα προαναφερθέντα συνθέτουν μεν μια (προβληματική) πραγματικότητα, αλλά δεν αποτελούν ανυπέρβλητα εμπόδια. Οι βαθμοί μπορούν να «αυγατίσουν», οι εμφανίσεις να γίνουν πειστικές, το σύστημα να γίνει λειτουργικό, οι νεοφερμένοι να συνεισφέρουν ουσιαστικά. Όλα φτιάχνονται. Υπό μια προϋπόθεση…
Ο Πάμπος Χριστοδούλου να εμφανίσει ξανά το κυρίαρχο γνώρισμά του ως προπονητής. Και αυτό ουδέποτε ήταν οι μεταγραφές-λαβράκια, η άμυνα-μπετόν ή η το παιχνίδι κόντρα στην μπάλα. Το μεγαλύτερο προσόν και η κορυφαία αρετή του 50χρονου ήταν (και παραμένει) να εμπνέει τους παίκτες του, να τους κερδίζει, να τους κάνει να παίζουν για πάρτη του, να απομυζεί και την τελευταία ικμάδα των δυνατοτήτων τους, να τους κάνει καλύτερους απ’ ό,τι είναι.
Μετά από πέντε μήνες δουλειάς, προπονήσεων και αγώνων για ποιον παίκτη απ’ όλο το ρόστερ -εξαιρουμένου του (αρχηγού) Μαργκάσα- ισχύουν τα παραπάνω; Το ερώτημα είναι, προφανώς, ρητορικό. Αλλά στη (μη) απάντησή του κρύβεται η πραγματική αποτυχία του Πάμπου Χριστοδούλου στην ως τώρα θητεία του στην Ομόνοια. Συνάμα και η αφετηρία για τη διόρθωση όλων των νυν κακώς κειμένων.
