Ντόρτμουντ, ένα σπάνιο φαινόμενο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου
09:07 - 07 Νοεμβρίου 2017
Το γκρουπ κάθεται αναπαυτικά στα δερμάτινα, αναδιπλούμενα καθίσματα, στο ύψος της μεσαίας γραμμής (ακριβώς πάνω από τις θέσεις των δημοσιογράφων). Η νεαρή, γλυκύτατη και χαμογελαστή Γερμανίδα ξεναγός, ενημερώνει πως είμαστε στις ακριβότερες θέσεις του «Signal Iduna Park». Και θέτει το ερώτημα: πόσο να κοστίζουν; Κανείς δεν φαντάζεται πως ένα VIP Box 10 θέσεων κοστίζει 80.000 ευρώ ετησίως, φτάνοντας τις 220.000 ευρώ όταν μιλάμε για το μεγάλο Box 28 των θέσεων.
Στο γήπεδό της, το μεγαλύτερο στη Bundesliga (81.360 θεατές), η Ντόρτμουντ έχει το ψηλότερο μέσο όρο εισιτηρίων στον κόσμο με 79.653 ανά αγώνα (μπροστά από Μπαρτσελόνα και Μάντσεστερ Γ.), ενώ ο σύλλογος αριθμεί 146 χιλιάδες μέλη – περισσότερα έχουν μόνο Μπάγερν (284 χιλ), Μπενφίκα (157 χιλ)και Μπαρτσελόνα (153,5 χιλ). Στη λίστα αναμονής για εισιτήριο διαρκείας είναι στρυμωγμένα πάνω από 100.000 ονόματα, αφού τα 55.000 διαρκείας που εκδίδονται δεν αρκούν για να καλύψουν τη ζήτηση (φέτος ανανέωσαν οι 54.934 από τους 55.000 κατόχους της περσινής σεζόν).
Μόνο τα μέλη έχουν δικαίωμα αγοράς μεμονωμένων εισιτηρίων, τα οποία εξαφανίζονται μερικά λεπτά από την κυκλοφορία τους, όπως συνέβη με τα περίπου 18.000 που ανέβηκαν στο ίντερνετ για το Σαββατιάτικο παιχνίδι με τη Μπάγερν.
Το μοναδικό με τη Ντόρτμουντ έγκειται στο γεγονός πως έχει τόσο μεγάλη ζήτηση, χωρίς να είναι ποδοσφαιρικό μεγαθήριο παγκόσμιου βεληνεκούς, με οπαδούς σε όλη την υφήλιο, όπως Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Μπάγερν και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Εδρεύει σε μια (σχετικά) μικρή πόλη 600.000 κατοίκων, την 8η μεγαλύτερη της Γερμανίας, αν και η περιοχή του Ρουρ αριθμεί 5.5 εκατ. κατοίκους – έχει όμως άλλη μια σπουδαία ομάδα, τη (μισητή αντίπαλο) Σάλκε.
Ομάδα λαϊκής βάσης
Καθημερινά γίνονται 6-8 τουρ στο «Signal Iduna Park» - η τοπική ασφαλιστική Signal Iduna πληρώνει €4 εκατ. ετησίως (έως το 2021) για να δίνει το όνομα της στο πρώην «Βεστεφάλεν»-, τα πιο πολλά στα γερμανικά και κάποια στα αγγλικά. Ξεκινούν και τελειώνουν από τη διώροφη μπουτίκ του συλλόγου, που δεν έχει να ζηλέψει κάτι από αντίστοιχες της Ρεάλ, της Άρσεναλ ή της Γιουνάιτεντ (υστερεί μόνο έναντι της Μπαρτσελόνα). Κάθε τουρ ακολουθούν 25-30 άτομα, φίλοι της Ντόρτμουντ αλλά και άλλων ομάδων.
Στα €12 ή €15 ευρώ του εισιτηρίου (αναλόγως τη διάρκεια), περιλαμβάνεται και η είσοδος στο μουσείο, που δεν είναι επιβλητικό, αλλά είναι αρκετό για τα 8 Πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα και το 1 Champions League του συλλόγου. Δεν δημιουργήθηκε από τον ίδιο το σύλλογο, αλλά από τις εισφορές εταιρειών (τα λογότυπά τους κοσμούν τη γέφυρα που οδηγεί στην είσοδο) και ιδιότητες (τα ονόματά τους αναγράφονται σε ένα μεγάλο τοίχο, μόλις μπεις στο μουσείο).
Το τουρ επισκέπτεται επίσης τα αποδυτήρια, που είναι λιτά (δεν έχουν κάτι παραπάνω από τα αποδυτήρια στο ΓΣΠ), «επειδή αξία έχει ο χώρος που βρίσκεται και όχι τα όσα υπάρχουν σε αυτόν», όπως μας εξηγούν. Περνάει από το στενό και χαμηλό τούνελ που οδηγεί στον αγωνιστικό χώρο και τους πάγκους, με τα θερμαινόμενα δερμάτινα καθίσματα, όπου η κλίση της πλάτης ρυθμίζεται όπως στα αυτοκίνητα. Μας ενημερώνουν ότι το τερέν είναι 85% φυσικός χλοοτάπητας και 15% τεχνητός, ενώ είναι και θερμαινόμενο. Υπάρχει τεχνητός φωτισμός, αλλά και αέρας.
Το τουρ φτάνει και στο θρυλικό Nord Tribune, την εξέδρα των 25.000 όρθιων θεατών. Στη Γερμανία όχι μόνο επιτρέπονται οι όρθιοι αλλά είναι παράδοση. Έτσι, την επόμενη του αγώνα με τον ΑΠΟΕΛ αφαιρούνταν τα καθίσματα που είχαν μπει για να πληρούνται οι προδιαγραφές της UEFA και τοποθετούνταν κάγκελα, ώστε η χωρητικότητα ν’ ανέβει από 65.289 σε 81.360 θεατές.
Τα φτηνά διαρκείας όρθιων (ξεκινούν από €107 για τους 17 αγώνες της Bundesliga και €117,5 εάν περιλαμβάνουν και τους τρεις αγώνες Ομίλων) είναι πολιτική της Ντόρτμουντ, η οποία εκτιμά πως θα κέρδιζε επιπλέον €5 εκατ. το χρόνο αν στις θέσεις 28.000 όρθιων που διαθέτει συνολικά, τοποθετούσε 15.000 καθίσματα.
Εκεί όμως οι φίλαθλοι είναι… κυβέρνηση. Εκείνοι έσωσαν την Μπορούσια, όταν το 2004 - μετά από τρία πρωταθλήματα, ένα Champions League και έναν τελικό Κυπέλλου UEFA σε μια δεκαετία – έφτασε στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, με χρέη €150 εκατ.
Διοικεί ο κόσμος
Στην ανάγκη να βρει ρευστό, το 2002 το σωματείο ίδρυσε μια εταιρεία, που ανέλαβε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες του ποδοσφαιρικού τμήματος και εισήχθη στο χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης (η μοναδική εισηγμένη ομάδα της Bundesliga). Το σωματείο έχει το 7.24% της εταιρείας, ενώ πέραν του 80% ελέγχεται από μικρομετόχους. Το σωματείο ελέγχει την εταιρεία, μέσω μιας τρίτης εταιρείας η οποία είναι υπεύθυνή διαχείρισης της ποδοσφαιρικής εταιρείες. Το σωματείο, δηλαδή τα μέλη, διορίζουν τον Πρόεδρο και άλλα δύο μέλη του ΔΣ ενώ η εταιρεία, δηλαδή οι μέτοχοι, διορίζουν τον Διευθύνων Σύμβουλο και άλλο ένα μέλος. Έτσι διασφαλίζεται πως η Ντόρτμουντ διοικείται από τον κόσμο, δηλαδή τα μέλη.
Έτσι σώθηκε η ομάδα
Στην πραγματικότητα η Ντόρτμουντ δεν σώθηκε από το (επικοινωνιακό) δάνειο €2 εκατ. της Μπάγερν, καθώς ήταν σταγόνα στον ωκεανό των χρεών. Η διοίκηση μείωσε τα έξοδα, τις αγορές ακριβοπληρωμένων και γερασμένων παικτών, εφαρμόζοντας το μότο «ξοδεύουμε μόνο όσο εισπράττουμε», ενώ αύξησε τα έσοδα από το τηλεοπτικό συμβόλαιο, χορηγούς και το μάρκετινγκ.
Έτσι, ενώ το 2005 τα έσοδα ήταν μόνο €74 εκατ., το 2015 έγιναν €280 εκατ. και πέρσι ανέβηκαν ακόμα πιο πολύ. Ενώ τα έσοδα τετραπλασιάστηκαν, το payroll απλά διπλασιάστηκε. Συνεπώς επετεύχθη οικονομική εξυγίανση.
Μια πόλη, μια ομάδα
Η πόλη του Ντόρτμουντ ζει για την ομάδα. Στους δρόμους βλέπεις παντού κόσμο να φοράει επίσημα προϊόντα του κλαμπ. Στην πόλη υπάρχουν διάρκεια υποκαταστήματα του συλλόγου, ενώ πολλές εταιρείες – συνεργάτες, χρησιμοποιούν το λογότυπο ή τους ποδοσφαιριστές της Ντόρτμουντ για να προωθήσουν προϊόντα και υπηρεσίες (από αναψυκτικά μέχρι συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας και αθλητικά είδη). Ακόμα και κεμπαμπτζίδικα έχουν το έμβλημα της Μπορούσια, την οποία ίδρυσαν το 1909 18 ποδοσφαιριστές στο Ντόρτμουντ.
Ένας αγώνας στο «Signal Iduna Park» είναι γιορτή. Τρεις ώρες πριν οι χορηγοί οργανώνουν διάφορες δράσεις εκτός γηπέδου, ενώ οι φίλαθλοι τρώνε λουκάνικα, πίνουν μπίρες και αγοράζουν πράγματα, πριν περάσουν τον έλεγχο εισιτηρίων. Μέσα στο γήπεδο δεν κυκλοφορούν μετρητά, παρά μόνο κάρτες τις οποίες «φορτώνεις» με το ποσό που επιθυμείς. Στην καντίνα ακουμπάς την κάρτα στο μηχάνημα, βλέπεις το διαθέσιμο ποσό και ακολούθως αφαιρείται το ποσό της αγοράς. Μια μπίρα και ένα λουκάνικο κοστίζουν €7.
Ποδοσφαιρικό προσκύνημα
Το Ντόρτμουντ αποτελεί επιβεβλημένο προσκύνημα για κάθε πιστό της μπάλας. Κυρίως λόγω της Μπορούσια και της ατμόσφαιρας στο «Signal Iduna Park» - ο ήχος στη φάση του γκολ στο ματς με τον ΑΠΟΕΛ ήταν εκκωφαντικός, όχι όμως και ο παλμός του «κίτρινου τείχους» - αλλά και λόγω του μουσείου του γερμανικού ποδοσφαίρου, που λειτουργεί εδώ και δύο χρόνια, ακριβώς απέναντι από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Πρόκειται για το αρτιότερο ίσως ποδοσφαιρικό μουσείο του κόσμου, ένα χώρο που παρουσιάζει σπάνια κειμήλια, χρησιμοποιεί την τελευταία λέξη της τεχνολογίας (από 3D προβολές μέχρι ολογράμματα) ενώ διαθέτει υψηλού επιπέδου σχεδίαση. Εκεί θα βρει κανείς το πούλμαν της Nationalmannschaft, μπορεί να ζήσει ξανά τους ιστορικούς θριάμβους της Εθνικής, να δει τα τρόπαια που έχει κατακτήσει, αλλά και να μυηθεί στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου, σε συλλογικό επίπεδο, που ξεκινάει πολύ πριν τη δημιουργία της Bundesliga.
Το Ντόρτμουντ αποτελεί επιβεβλημένο προσκύνημα για κάθε πιστό της μπάλας. Κυρίως λόγω της Μπορούσια και της ατμόσφαιρας στο «Signal Iduna Park» - ο ήχος στη φάση του γκολ στο ματς με τον ΑΠΟΕΛ ήταν εκκωφαντικός, όχι όμως και ο παλμός του «κίτρινου τείχους» - αλλά και λόγω του μουσείου του γερμανικού ποδοσφαίρου, που λειτουργεί εδώ και δύο χρόνια, ακριβώς απέναντι από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Πρόκειται για το αρτιότερο ίσως ποδοσφαιρικό μουσείο του κόσμου, ένα χώρο που παρουσιάζει σπάνια κειμήλια, χρησιμοποιεί την τελευταία λέξη της τεχνολογίας (από 3D προβολές μέχρι ολογράμματα) ενώ διαθέτει υψηλού επιπέδου σχεδίαση. Εκεί θα βρει κανείς το πούλμαν της Nationalmannschaft, μπορεί να ζήσει ξανά τους ιστορικούς θριάμβους της Εθνικής, να δει τα τρόπαια που έχει κατακτήσει, αλλά και να μυηθεί στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου, σε συλλογικό επίπεδο, που ξεκινάει πολύ πριν τη δημιουργία της Bundesliga.
