Ο έλεγχος των προπονητών!

Από τη δική τους αξιολόγηση περνούν στη διάρκεια μιας αγωνιστικής περιόδου όλοι οι παίκτες μιας ομάδας: αυτοί που ευρίσκονται στο έμψυχο δυναμικό, αυτοί που στελεχώνουν την εκάστοτε ενδεκάδα, αυτοί που μπαίνουν ως αλλαγές, αυτοί που αποχωρούν, αυτοί που έρχονται. Όλοι τελούν υπό την κρίση του (εκάστοτε) προπονητή.

Ποιος όμως κρίνει τους κρίνοντες; Αυτονόητα, τα αποτελέσματά τους. Με αυτά ζουν και πεθαίνουν. Αν είναι καλά, συνεχίζουν. Αν όχι, αποδεσμεύονται. Είτε από τον τεχνικό διευθυντή είτε από τη διοίκηση του συλλόγου. Επειδή όμως η ιστορία του ποδοσφαίρου διδάσκει πως είναι λανθασμένη η αξιολόγηση ενός προπονητή αποκλειστικά από τα αποτελέσματά του, ο REPORTER προχωρεί σε μια συνολική αξιολόγηση τους τεχνικούς των έξι μεγάλων του πρωταθλήματος και μοιράζει βαθμούς στον έλεγχο προόδου.
 
1. ΙΜΑΝΟΛ ΙΔΙΑΚΕΘ (ΑΕΚ) Στη δεύτερη σεζόν του έκλεισε ξανά το πρώτο μισό στην κορυφή της βαθμολογίας. Η συγκομιδή, ωστόσο, είναι μικρότερη από την περυσινή και ο ανταγωνισμός έχει παιχνίδια στο χέρι, άρα το μέγεθος του επιτεύγματος μικραίνει. Σε σύγκριση με την περασμένη περίοδο ο Βάσκος γνωρίζει και χειρίζεται πολύ καλύτερα την ομάδα του, η οποία με τη σειρά της έχει αφομοιώσει τη φιλοσοφία του. Είναι η καλύτερη στην εφαρμογή της τριάδας στην άμυνα και αυτή με τη μεγαλύτερη εξοικείωσε με πληθώρα συστημάτων. Ο 46χρονος είναι κατασταλαγμένος σε ό,τι αφορά το βασικό κορμό, μοιράζει καλά το χρόνο στους παίκτες που υπολογίζει, χρεώνεται ωστόσο αφ’ ενός τη συγκριτικά με τον ανταγωνισμό ελάχιστη συνεισφορά από τους νεοφερμένους του καλοκαιριού, αφ’ ετέρου ορισμένες ατυχείς έως ακατανόητες επιλογές που κατά κανόνα στοιχίζουν στην ομάδα του σε ανύποπτα χρονικά σημεία της σεζόν.
Βαθμός: Α-
 
2. ΡΟΝΙ ΛΕΒΙ (ΑΝΟΡΘΩΣΗ) Το σουλούπωμα της περασμένης περιόδου έδωσε θέση στο συγύρισμα της τρέχουσας. Με το διαθέσιμο μπάτζετ και την απουσία ευρωπαϊκών υποχρεώσεων ο Ισραηλινός έφτιαξε ένα ρόστερ πολύ πιο ανταγωνιστικό από το περυσινό, αλλά με εμφανή διαφορά ποιότητας μεταξύ ενδεκάδας και πάγκου. Δεν το χρεώνεται, επειδή δεν ήταν απλώς συνειδητή, αλλά υποχρεωτική επιλογή ελέω οικονομικών. Το προσφερόμενο θέαμα προφανώς δεν συγκαταλέγεται στα καλύτερα του πρωταθλήματος, ουδείς όμως μπορεί να αντικρούσει πως η ομάδα του είναι δουλεμένη στην προπόνηση και φέρει την υπογραφή του. Το παιχνίδι της είναι κομμένο και ραμμένο στις ικανότητες των βασικών, τους οποίους ο 51χρονος απομυζεί στο έπακρο. Δεδομένου ότι δεν έχει καταφέρει να βελτιώσει-εξελίξει κάποιον από τη δεύτερη γραμμή, το στοίχημά του είναι να μη λαθέψει στις προσθήκες του Γενάρη ή/και να διασφαλίσει ότι η καλή του ενδεκάδα δεν θα μείνει από αντοχές ως το τέλος της σεζόν.
Βαθμός: Α
 
3. ΣΩΦΡΟΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΗ (ΑΠΟΛΛΩΝ) Το πρώτο πεντάμηνο της θητείας του ως επικεφαλής προπονητής των «γαλάζιων» συνοδεύτηκε από την υποψία-αμφιβολία, μήπως η θεαματική αλλαγή δεν οφειλόταν στην τεχνική του επάρκεια, αλλά στην καλύτερη αξιοποίηση της ανεκμετάλλευτης από τον Πέδρο Εμάνουελ δυναμικής του ρόστερ. Ένα χρόνο και σχεδόν ένα μήνα μετά το ντεμπούτο του 41χρονου προπονητή το εν λόγω συννεφάκι δεν υφίσταται. Ο Κύπριος τεχνικός έχει ξεκάθαρη φιλοσοφία και η εξέλιξη της ομάδας του είναι και εμφανής, διαρκής και εντυπωσιακή. Πέρασε με άριστα την ευρωπαϊκή δοκιμασία (προκριματικά και όμιλοι), ενώ ακόμη κι αν δεν πάρει όλα τα εξ αναβολής παιχνίδια έχει τη δυνατότητα να φέρει τον Απόλλωνα μόνο πρώτο στη βαθμολογία. Η στοχευμένη ενίσχυση του καλοκαιριού αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο μέσα από το προσεγμένο ροτέισον που επιτρέπει την αισιοδοξία πως οι κυπελλούχοι στην τελική ευθεία θα έχουν περισσότερο καύσιμο και περισσότερες επιλογές απ’ ό,τι πέρυσι. Οι νίκες στα ντέρμπι (έχει νικήσει μόνον την Ομόνοια και έχει μείνει αήττητος εκτός έδρας απέναντι σε όλους τους άλλους, πλην ΑΠΟΕΛ) και η κατάκτηση του πρωταθλήματος τον χωρίζουν από την ανάδειξή του σε προπονητή της χρονιάς για δεύτερη φορά στη σειρά.
Βαθμός: Α+
 
4. ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΩΝΗΣ (ΑΠΟΕΛ) Στο ξεκίνημα της πρώτης θητείας του στους «γαλαζοκίτρινους» ήταν απλώς διαχειριστής της ομάδας που παρέλαβε προετοιμασμένη και στελεχωμένη από άλλον. Στη δεύτερη θητεία του ήλθε νωρίτερα και πρόλαβε να πάρει σημαντικές αποφάσεις και στους δύο τομείς. Πιστώνεται την είσοδο και την πορεία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, το πλασάρισμα των πρωταθλητών σε απόσταση βολής από την κορυφή, καθώς και την αξιοποίηση όλου του ρόστερ -σε μεγάλο βαθμό σχεδόν υποχρεωτική λόγω της κακοδαιμονίας των τραυματισμών. Οι τελευταίοι είναι και το ισχυρό του άλλοθι για τις εν πολλοίς μέτριες έως φυματικές εμφανίσεις. Επειδή έχουν τεθεί νοκ άουτ βασικά γρανάζια καλείται να αποφασίσει πολύ προσεκτικά μέσα στον Ιανουάριο με ποιους θα πορευτεί στο β’ μισό της σεζόν, μόνον η υπεράσπιση του τίτλου θα βάλει θετικό πρόσημο στην τελική αποτίμηση της δουλειάς του.
Βαθμός: Α
 
5. ΜΠΡΟΥΝΟ ΜΠΑΛΤΑΖΑΡ (ΑΕΛ) Ανέλαβε την ομάδα εν μέσω των πλέι οφ την περασμένη περίοδο και μέσα σε ελάχιστο διάστημα κατάφερε να κερδίσει τους παίκτες και την έξοδο στην Ευρώπη, να προχωρήσει σε εκτεταμένες αλλαγές στο ρόστερ με μειωμένο προϋπολογισμό και να δώσει ξεκάθαρη ταυτότητα στην ομάδα. Στην Ευρώπη τον «κρέμασε» ο ανεκδιήγητος διαιτητής του επαναληπτικού με την Αούστρια Βιέννης, για τον αποκλεισμό στο κύπελλο έχει να μέμφεται μόνον τον εαυτό του -για την προετοιμασία της ομάδα και τις επιλογές του. Στο πρωτάθλημα χάνει όσο δύσκολα κερδίζει και το αντίστροφο, αλλά με το υφιστάμενο έμψυχο δυναμικό οτιδήποτε περισσότερο θα ήταν ουτοπική απαίτηση. Ακόμη και με επιτυχημένη, ουσιαστική ενίσχυση τον Ιανουάριο το ταβάνι των δυνατοτήτων της ομάδας του είναι η έξοδος στην Ευρώπη, από την υλοποίηση αυτού του στόχου θα κριθεί συνολικά.
Βαθμός: Α-
 
6. ΠΑΜΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ (ΟΜΟΝΟΙΑ) Ο Ιβάιλο Πέτεφ δεν επιτρέπεται να μπει σε διαδικασία αξιολόγησης με μόλις δύο παιχνίδια στον πάγκο. Ο τεχνικός από τη Γαλάτα, από την άλλη, είχε από τον περασμένο Μάρτιο την άνεση να επεξεργαστεί τα πλάνα του και να προετοιμάσει την Ομόνοια της τρέχουσας περιόδου. Ούτε αυτό το χρονικό πλεονέκτημα ούτε η απουσία ευρωπαϊκών υποχρεώσεων το καλοκαίρι αξιοποιήθηκαν, η μεταγραφική ενίσχυση τράβηξε υπερβολικά πολύ και αποδείχθηκε σε μεγάλο βαθμό ανεπαρκής, για να βοηθήσει το «τριφύλλι» στην επίτευξη των στόχων του. Ο 50χρονος προπονητής χρεώνεται την ως επί το πλείστον ανέμπνευστη και ανερμάτιστη παρουσία των «πρασίνων», τα υπερβολικά στραβοπατήματα, αλλά και τα κρούσματα απειθαρχίας που πιστοποίησαν πως είχε χάσει (ή ουδέποτε είχε κερδίσει) τα αποδυτήρια. Συνολικά μια πολύτιμη εμπειρία για την καριέρα του, αλλά ένα έργο πολύ ξένο με το δείγμα γραφής που είχε εμφανίσει στους προηγούμενους σταθμούς του ως προπονητής.
Βαθμός: Β-