Η διαφωνία Νταμπίζα-Μιλόγεβιτς που «έδιωξε» τον Σέρβο από την Ομόνοια
13:50 - 27 Φεβρουαρίου 2017
Θα ήθελα να παίζω συνέχεια «ντέρμπι αιωνίων». Αν μπορούσα να διαλέξω; Ναι, θα ήθελα να αντιμετωπίζω κάθε αγωνιστική τον Ερυθρό Αστέρα ή την Παρτιζάν. Σε γεμάτα γήπεδα. Υπάρχει κάτι καλύτερο για έναν παίκτη ή προπονητή;». Όταν ένας προπονητής συστήνεται με τέτοιο τρόπο, τότε το δεδομένο είναι ένα: Έχει κότσια να φτάσει ψηλά. Οι μνήμες του ως ποδοσφαιριστής δε θα του επέτρεπαν κάτι διαφορετικό. Έπαιξε στον ΠΑΣ με κόσμο να κατακλύζει τους Ζωσιμάδες ακόμα και στη Β’ Εθνική. Έπαιξε στην Καλαμάτα των καλών εποχών (σ.σ. ενδεικτικό ένα ματς Καλαμάτα-ΟΦΗ μπροστά σε 6.500 θεατές). Και μετά στον Απόλλωνα Αθηνών. Στη Ριζούπολη που μάζευε πάνω από 7.000 κόσμου για ένα ματς με τον Παναθηναϊκό.
Κι ακολούθησε ο Παναθηναϊκός. Εκεί έπαιξε τα περισσότερα ντέρμπι της καριέρας του. Εκεί γνώρισε τον Κριστόφ Βαζέχα, με τον οποίο μοιράζονταν το δωμάτιο, είχαν την ίδια επαγγελματική νοοτροπία και μια κοινή φιλοσοφία για το ποδόσφαιρο. Αργότερα, συναντήθηκαν στη σχολή προπονητικής και δούλεψαν μαζί στην Ομόνοια. Με την πράσινη φανέλα καθιερώθηκε ως εκτελεστής πέναλτι, έπαιζε περισσότερο στην άμυνα σε σχέση με το παρελθόν και βίωσε τις χρονιές που ο Παναθηναϊκός έφευγε σχεδόν πάντα με παράπονα από τα ντέρμπι αιωνίων. Δικαίως ή αδίκως… Ήταν κι εκείνος ένας από τους ποδοσφαιριστές που αποβλήθηκαν στο ντέρμπι της 1ης Δεκεμβρίου του 1997, όταν ο Μάλαμας Τεβεκέλης είχε αφήσει το τριφύλλι με οκτώ (!!) παίκτες!
Το ρέκβιεμ ήταν ο Ηρακλής. Και ήταν ταυτόχρονα η πιο όμορφη μελωδία της καριέρας του. Συνέπεσε με τις δύο σπουδαίες σεζόν του γηραιού (2000 ως 2002), έκανε τις πιο γεμάτες χρονιές στην Ελλάδα, έπαιξε στη ραψωδία του ημιτελικού κυπέλλου απέναντι στον Ολυμπιακό (σ.σ. σκορ 5-4 υπέρ των ερυθρολεύκων) στο ΟΑΚΑ, αγωνίστηκε στην Ευρώπη και στα 34 του χρόνια έφυγε από τη Θεσσαλονίκη. Αν δεν είχε ακολουθήσει το - μάλλον τυπικό λάθος που κάνουν οι ποδοσφαιριστές – πέρασμα από τον Ακράτητο, τότε θα μιλούσαμε για μια σχεδόν τέλεια καριέρα στην Ελλάδα. Έστω κι αν τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του δεν του επέτρεψαν να καθιερωθεί στο υψηλότερο επίπεδο.
Το θαύμα στη Σερβία!
Η προπονητική του καριέρα ξεκίνησε σχεδόν άμεσα. Έστω κι αν στο μυαλό του, ακόμα ηχούσαν οι κραυγές του κόσμου για εκείνον και για τον Μουφ, ο Βλάνταν έπρεπε να «σκοτώσει» τον ποδοσφαιριστή για να καλωσορίσει τον προπονητή. Την Ελλάδα, πάλι, δεν θα τη… σκότωνε ποτέ. Με τον πρώην συμπαίκτη του σε ΠΑΣ και Καλαμάτα είχαν καθημερινή επαφή, επιδίωκε να μιλάει ελληνικά για να μην ξεχάσει τη γλώσσα, έμαθε ελληνικά και στα παιδιά του, αλλά προκειμένου να γίνει αυτό που ήθελε έπρεπε να απομακρυνθεί.
Τα τμήματα υποδομής του Ηρακλή ήταν ένα ξεκίνημα θετικό μεν, όμως όχι αρκετά θελκτικό. Ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς πήγε στη Σερβία και η ομάδα Νέων του Ερυθρού Αστέρα ήταν το πρώτο μεγάλο σκαλοπάτι. «Μαζί τους κέρδισα το πρώτο μου τρόπαιο και ήταν αυτό που κρατώ πιο κοντά στην καρδιά μου, μαζί με τα ρεκόρ που είχαμε επιτύχει. Νικήσαμε δυο φορές την Παρτιζάν και τερματίσαμε με 13 βαθμούς διαφορά από αυτήν την ομάδα». Με τον χαρακτηρισμό «αυτή την ομάδα» προφανώς και αντιλαμβάνεται κανείς προς τα πού έκλινε η καρδιά του και πιθανόν πού δεν πρόκειται να δουλέψει ποτέ…
Η πορεία του στην Σερβία άρχισε να μοιάζει με παραμύθι. Αναλαμβάνει τη Γιαβόρ τον Ιούλιο του 2011, αλλά μετά από έξι ματς χάνει τη δουλειά του! Πού είναι το παραμύθι; Μα, φυσικά, στη συνέχεια και στη δικαίωση του κατατρεγμένου ήρωα. Η Τσουκαρίτσκι έρχεται ως σταχτοπούτα και ο Βλάνταν θα κρατάει το σωστό νούμερο γόβας! Τα τακούνια που φοράει στην ομάδα του ψηλώνουν όλο και περισσότερο. Θα την ανεβάσει κατηγορία, θα την οδηγήσει στην 5η θέση του πρωταθλήματος και στα προκριματικά του Europa League, θα της φέρει μια τρίτη θέση και την κατάκτηση του κυπέλλου. Και μετά θα κάνει εγκαίρως εκείνο που δεν έκανε ως ποδοσφαιριστής σωστά. Θα αποχωρήσει!
Το όνομα που έφτιαξε στη Σερβία, τον κατατάσσει στους εσαεί υποψήφιους για τον Ερυθρό Αστέρα ή ακόμα και για την Εθνική ομάδα κάποια στιγμή. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δημοσιογράφοι στη χώρα συχνά αναφέρονται σε εκείνον ως ο Σέρβος Γκουαρντιόλα, παρατσούκλι που του έχουν κολλήσει «όχι μόνο επειδή η ομάδα του έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο», όπως έγραφαν, αλλά και λόγω των στιλιστικών του επιλογών. Στενό παντελόνι, γιλέκο, πουκάμισο, γραβάτα… Το στιλ της επιτυχίας!
Κατά λάθος… Πανιώνιος!
Καλά όλα αυτά, όμως τόσο καιρό δεν βρέθηκε κάποιος από την Ελλάδα να του κάνει πρόταση; Σύμφωνα με τον ίδιο, το ραντάρ είχε λειτουργήσει. «Είχα κάποιες προτάσεις, αλλά δεν άφησε ο πρόεδρος γιατί είχα τρία χρόνια συμβόλαιο και άλλο ένα τώρα», είχε πει σε ανύποπτο χρόνο και άφηνε την πόρτα ορθάνοικτη. «Σίγουρα η Ελλάδα μου άρεσε και θέλω πάρα πολύ να έρθω να δουλέψω, απλά δεν μπορώ να αφήσω τώρα κάποια πράγματα εδώ». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Παναθηναϊκός ενδιαφέρθηκε τον Νοέμβριο του 2015 μετά την απομάκρυνση του Γιάννη Αναστασίου. Δεν ασχολήθηκε όπως φαίνεται αρκετά και ο Σέρβος σύντομα βρήκε άλλη στέγη.
Τον ίδιο Νοέμβριο ήταν η Ομόνοια που του έκανε πρόταση. Ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς την οδήγησε στην 4η θέση και τον τελικό του κυπέλλου (με συνεργάτη τον Κριστόφ Βαζέχα) και αποχώρησε τον Μάιο. Αιτία και αφορμή ήταν η πρόσληψη του Νίκου Νταμπίζα στο πόστο του τεχνικού διευθυντή. «Ο προγραμματισμός θα γινόταν κυρίως από τον τεχνικό διευθυντή, άρα θεώρησα σωστό πως θα έπρεπε να αφήσω ελεύθερο το πεδίο να αποφασίσει ο ίδιος για το κτίσιμο της Ομόνοιας για τη νέα περίοδο. Υπήρχαν ορισμένες διαφωνίες, στον τρόπο λειτουργίας και δουλειάς στο πλάνο που είχε ο τεχνικός διευθυντής. Υπήρχαν διαφορές στη φιλοσοφία και στον τρόπο που λειτουργεί η ομάδα στα αποδυτήρια».
Το πλάνο του ανατράπηκε. Εκεί που έμοιαζε σίγουρος ότι θα έμενε στην Κύπρο και το ίδιο σίγουροι ήταν και οι δημοσιογράφοι στο νησί της Αφροδίτης, έμεινε χωρίς δουλειά. «Θέλω να αφοσιωθώ στην οικογένειά μου και να ξεκουραστώ», έλεγε στους συμπατριώτες του, όμως το ντόμινο με τον Μαρίνο Ουζουνίδη τον Αύγουστο, έφερε τον Πανιώνιο στην πόρτα του. «Ο αντικαταστάτης του Ουζουνίδη θα είναι καλύτερος», είχε γράψει εκείνον τον καιρό δημοσιογράφος που γνωρίζει καλά το ρεπορτάζ του Πανιωνίου.
Πόσο καλύτερα θα μπορούσε κάποιος να πάει τον Πανιώνιο; Ήταν η εύλογη απορία που είχε κάθε φίλαθλος. Η απάντηση ήρθε στο γήπεδο, έστω κι αν τους πρώτους μήνες υπήρχαν έντονα παράπονα των ποδοσφαιριστών προς τη διοίκηση για την προπόνηση που ακολουθούσε. Έστω κι αν έτριζε η καρέκλα του μετά τον αποκλεισμό από τον Κισσαμικό. Τα πιτσιρίκια του Πανιωνίου έμοιαζαν να αντιδρούν… Τι σημασία είχαν για εκείνους τα λόγια που κάποτε είχε πει ο Νούνο Ασίς, γνωρίζοντας τον προπονητή του στην Ομόνοια.
«Έχει φανταστικές ιδέες και δεν το λέω για να κερδίσω την εύνοια του. Είναι η πραγματικότητα. Είναι πολύ καλός προπονητής, δουλέψαμε κάποια πράγματα που τα ήξερα από τα παλιά και τα κάνουμε τώρα, σε σχέση με την τακτική».
Πηγή: sdna.gr
