Ν. Χαραλάμπους: «Η Κα Γκε Μπε του ΑΚΕΛ με έφαγε από την Ομόνοια»
09:17 - 21 Μαρτίου 2017
Μια άκρως ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική συνέντευξη του πρώην αρχηγού της Ομόνοιας και νυν μέλους του διοικητικού συμβουλίου των «πρασίνων», Νίκου Χαραλάμπους που παραχωρήθηκε στο περιοδικό «ενημέρωση» φέρνει στο φως ο ΡΕΠΟΡΤΕΡ έπειτα από 27 χρόνια.
Ο πρώην άσσος του «τριφυλλιού» διηγείται τις επιτυχίες που έζησε με τη φανέλα της Ομόνοιας μέχρι τη στιγμή που πληγώθηκε από τη μεγάλη του αγάπη.
- Μαργκάσα: «Έβαλα τα ρούχα μου σε σπόντα στον τοίχο. Είπα που ήρθα»
- Υποψήφιος για τον πάγκο ο Ιβάν Υποψήφιος Γιοβάνοβιτς
Ο κ. Χαραλάμπους που σήμερα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα από τους οργανωμένους οπαδούς της Ομόνοιας, περιγράφει την πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου και τη στενή σχέση Ομόνοιας – ΑΚΕΛ που ήταν, όπως αναφέρει, η αιτία για απομάκρυνση του από το «τριφύλλι».
Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξη του πρώην αρχηγού της Ομόνοιας και της Εθνικής Κύπρου, Νίκου Χαραλάμπους, στο δημοσιογράφο Πανίκο Πέτσα για το περιοδικό «ενημέρωση» στις 15 Μαρτίου 1990:
«Αυτή η συνέντευξη – εξομολόγηση μου θύμισε… αστυνομική ταινία. Σασπένς που καταλήγει σε Χιτσκοκικό θρίλερ. Μα, πράγματι έτσι είναι τα πράγματα;
Λέει την αλήθεια; «Με το χέρι στην καρδιά θα σου εξομολογηθώ για το φάγωμα μου», με προλαμβάνει.
«Όλα κρύβονται πίσω από τα τέσσερα κεφαλαία γράμματα του αλφαβήτου: ΑΚΕΛ. Η «Κα – Γκε – Μπε» του ΑΚΕΛ με έσβησε από τον ποδοσφαιρικό χάρτη!...»
Είναι γεγονός ότι έζησε ανεπανάληπτες στιγμές στην Ομόνοια. Τίτλοι πρωταθλημάτων, κυπέλλων, νταμπλ ήταν το κοκτέιλ που «μέθυσε» την καριέρα του Ν. Χαραλάμπους. Αυτό που μου διηγήθηκε όμως, με το να καταστεί αποδιοπομπαίος, παρείσακτος και ξένος, τον έκαναν να ξεχάσει το όνομα «Ομόνοια». Αυτή ήταν η μελανότερη στιγμή του Ν. Χαραλάμπους. Και ίσως η μοναδική που αντέχει στη μνήμη του, αφού στον αντίποδα της υπάρχει ένας ωκεανός από ευχάριστες αναμνήσεις. Μιλά γι’ αυτή την περιπέτεια, χωρίς δισταγμούς κι αποστροφή:
Αχαριστία κι απανθρωπιά
«Αυτό που έγινε την περίοδο του 1978 με πλήγωσε και με πίκρανε αφάνταστα. Μετά από πολύχρονη προσφορά στην Ομόνοια, εκδιώχθηκα με απαίσιο τρόπο.
«Αυτό που έγινε την περίοδο του 1978 με πλήγωσε και με πίκρανε αφάνταστα. Μετά από πολύχρονη προσφορά στην Ομόνοια, εκδιώχθηκα με απαίσιο τρόπο.
Οι άνθρωποι που διοικούσαν την Ομόνοια μου έδωσαν το πικρό ποτήρι της αχαριστίας και της απανθρωπιάς. Τα πρώτα επτά χρόνια που έφυγα από την Ομόνοια ζούσα κάθε αγώνα της και έλιωνα πραγματικά στην κερκίδα. Σήμερα, πραγματικά δεν νοιώθω τίποτε και δεν μ΄ ενδιαφέρει αν αυτή η ομάδα χάσει ή κερδίσει.
Δεν λέω ότι δεν νοιώθω κάτι για την ομάδα μου, αλλά τονίζω εμφαντικά ότι αυτοί οι άνθρωποι που ήταν επικεφαλής της Ομόνοιας με έκαναν να νοιώθω αποστροφή για τον σύλλογο που δοξάστηκα. Τους κατηγορώ ανοικτά και με στοιχεία. Δεν έχω κανένα λόγο να κρύψω οτιδήποτε. Πάντοτε έλεγα την αλήθεια και γι’ αυτό δεν με ήθελαν κοντά τους. Η αλήθεια πάντοτε καίει. Γι’ αυτό δεν ήθελαν το Ν. Χαραλάμπους, που δεν φόρεσε ποτέ παρωπίδες και δεν μπορούσε να ανεχθεί τα όσα του έλεγαν. Πάντοτε έλεγα αυτό που πίστευα…»
Πως έχει ακριβώς η ιστορία
«Ήταν η εποχή της περιόδου 1977-78. Η Ομόνοια κατέκτησε το πρωτάθλημα και κληρωθήκαμε στο κύπελλο κόντρα στο ΑΠΟΕΛ. Αμέσως το Δ.Σ. της Ομόνοιας με κάλεσε σαν αρχηγό της ομάδας στο οίκημα και με παρότρυνε να δώσω όπως πάντα το «είναι μου» για τη νίκη. Τους τόνισα ότι το κύπελλο είναι δικό μας και εξέφρασα την επιθυμία να σταματήσω το ποδόσφαιρο.
«Ήταν η εποχή της περιόδου 1977-78. Η Ομόνοια κατέκτησε το πρωτάθλημα και κληρωθήκαμε στο κύπελλο κόντρα στο ΑΠΟΕΛ. Αμέσως το Δ.Σ. της Ομόνοιας με κάλεσε σαν αρχηγό της ομάδας στο οίκημα και με παρότρυνε να δώσω όπως πάντα το «είναι μου» για τη νίκη. Τους τόνισα ότι το κύπελλο είναι δικό μας και εξέφρασα την επιθυμία να σταματήσω το ποδόσφαιρο.
Αν και 28 μόνο χρονών ένοιωθα ολοκληρωμένος με την κατάκτηση τόσων πολλών τίτλων. Αυτοί μου είπαν ότι δεν πρέπει ούτε στιγμή να σκέφτομαι τέτοιο πράγμα, γιατί η Ομόνοια στηρίζεται πάνω σου. Παίζουμε το περιβόητο ματς με το ΑΠΟΕΛ. Ήταν, όπως όλα τα ντέρμπι. Το ΑΠΟΕΛ δεν ήταν μια σούπερ ομάδα τότε. Τελικά μας κέρδισε 2-0 και αποκλειστήκαμε. Δ.Σ. και κόσμος της Ομόνοιας έπεσαν από τα σύννεφα. Κι εμείς δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Από το ματς αυτό ξεκίνησε ο Γολγοθάς μου.
Τότε, μεταπραξικοπηματική περίοδος, υπήρχε σε έντονο βαθμό η πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου, κάτι που καταδικάζω ανεπιφύλακτα απ’ οπουδήποτε προέρχεται. Γι’ αυτό το λόγο τιμωρήθηκα, γιατί ο αρχηγός της Ομόνοιας, δεν μπορεί να λέει τέτοια πράγματα. Κακίζω και τους μεν και τους δε. Όλοι θέλουν να «διαιρείται» το ποδόσφαιρο για να γεμίζουν τα γήπεδα. Αν δεν υπήρχε το πολιτικό μακάρι 300 φίλαθλοι θα πήγαιναν σε κάθε αγώνα. Το ποδόσφαιρο είναι χαμηλής ποιότητας που προσφέρεται σήμερα».
Υπήρχαν δικτατορικές καταστάσεις στην Ομόνοια
«Αλλά, ας επανέλθουμε στον αγώνα με το ΑΠΟΕΛ. Αντικαταστάθηκα στο 70’ από το Μ. Αργύρωφ, με προτροπή του τότε Προέδρου της Ομόνοιας κ. Λυμπούρη.
«Αλλά, ας επανέλθουμε στον αγώνα με το ΑΠΟΕΛ. Αντικαταστάθηκα στο 70’ από το Μ. Αργύρωφ, με προτροπή του τότε Προέδρου της Ομόνοιας κ. Λυμπούρη.
Ήταν όπως γνωρίζετε ο ισχυρός ανήρ της Ομόνοιας. Ότι έλεγε γινόταν. Και σε αυτό το ματς ήμουν από τους διακριθέντες, αλλά η ομάδα μας δεν απέδωσε σύμφωνα με τις δυνατότητες της. Φεύγοντας, ένοιωσα φοβερά πικραμένος. Στην έξοδο μου από το γήπεδο με συνάντησε ο αθλητικογράφος Μάριος Αβρααμίδης, που με ρώτησε πως είδα την αλλαγή μου. Η απάντηση μου ήταν ότι «ήταν το καλύτερο δώρο για το ΑΠΟΕΛ» και δημοσιεύτηκε την επομένη στον «ΦΙΛΑΘΛΟ».
Πέρασα άσχημο βράδυ και την άλλη μέρα γινόταν… διαδήλωση έξω από το κατάστημα μου. Ήταν σαν… εθνικό πένθος στις τάξεις της Ομόνοιας. Όλες οι εφημερίδες ζητούν τις απόψεις μου. Τους τόνισα ότι η πολιτική δεν χωρά στο ποδόσφαιρο κι είναι ντροπή αυτά που λέγονται στα γήπεδα. Με φώναξαν αμέσως πάνω στο οίκημα της Ομόνοιας και ο πρώην Πρόεδρος κ. Κωνσταντινίδης μαζί με τον προπονητή ζητούν εξηγήσεις για τις δηλώσεις μου στις εφημερίδες. Εγώ τους επανέλαβα αυτά που πίστευα.
Μπήκαν στη μέση άλλα μέλη του Δ.Σ. και μου είπαν ότι «πάτησες την πεπονόφλουδα, σου βάλανε τρικλοποδιά» (ψύλλος). Γυρεύοντας εξιλαστήρια θύματα, μπήκα στο στόχαστρο τους. Κι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για μένα. Το αποκορύφωμα ήταν την επαύριο. Η εφημερίδα «ΜΑΧΗ» δημοσίευσε τις δηλώσεις μου για την πολιτικοποίηση.
Με διάφορους τρόπους, που θυμίζουν ταινίες μυστηρίου, αποστέλλουν κοινούς μας φίλους, οι οποίοι εκ των υστέρων αποδείχτηκαν άνθρωποι της Επαγρύπνησης του ΑΚΕΛ να μου στήνουν παγίδες, να παίρνουν και να φέρνουν, να με διαβάλλουν με στόχο την καταστροφή μου. Μεταξύ άλλων χρησιμοποιούν και μια γυναίκα μέλος του ΑΚΕΛ, η οποία βρισκόταν κάθε μέρα στο κατάστημα μου και προσπαθούσε να μου στήσει… παγίδες. Κάνοντας απανωτά λάθη, αποφάσισα να σταματήσω το ποδόσφαιρο και το ανακοινώνω σε όλες τις εφημερίδες. Και επίσης το επισημοποιώ και στο Δ.Σ. της Ομόνοιας.
Αυτοί δέχτηκαν την παραίτηση μου με μεγάλη χαρά και ανακούφιση γιατί αυτός ήταν ο σκοπός τους. Και το πρόβλημα αρχίζει με τη λήξη της σαιζόν. Ήμουν αμετακίνητος στη φυγή μου. Ο Σ. Καϊάφας προσπαθεί να με μεταπείσει λέγοντας μου να πάμε να δούμε ψηλά ιστάμενους ανθρώπους του ΑΚΕΛ. Εγώ επέμενα στις θέσεις μου γιατί έτσι ένοιωθα ότι είχα δίκαιο. Ο Σ. Καϊάφας ήταν ο μόνος που στάθηκε δίπλα μου γιατί αγαπούσε την Ομόνοια και εμένα. Κάποτε κι αυτός βρέθηκε στο στόχαστρο τους, αλλά κατάφερε και ελίχθηκε πιο διπλωματικά. Εγώ είμαι ανένταχτος στις ιδέες και στις αρχές μου. Εκεί που φτύνω δεν γλείφω. Γι’ αυτό και με «καρατόμησαν».
Με ανάγκασαν να σταματήσω
«Στην έναρξη της νέας περιόδου ένοιωσα την ανάγκη να ξανακατέβω να παίξω στην Ομόνοια. Τότε άρχισε νέος γύρος πολέμου. Και φτάσαμε σε κομματικό συνέδριο του ΑΚΕΛ από το οποίο ο υιός Κατσουρίδη ανακοίνωσε στα 300 μέλη του κόμματος την αποβολή και τη διαγραφή μου. Άνθρωποι που ήθελαν το καλό της Ομόνοιας, όπως οι Στεφανίδης, Παπαπέτρου, Νικολαίδης, ρώτησαν γιατί τους πήραν εκεί αφού η απόφαση είχε παρθεί. Ζήτησαν να επιστρέψω για να βοηθήσω. Αλλά αυτοί με είχαν «αποκεφαλισμένο». Έτσι διοικούσαν και έτσι διοικούν μέχρι σήμερα γι’ αυτό έχουμε φθάσει στη σημερινή διαίρεση του ΑΚΕΛ».
«Στην έναρξη της νέας περιόδου ένοιωσα την ανάγκη να ξανακατέβω να παίξω στην Ομόνοια. Τότε άρχισε νέος γύρος πολέμου. Και φτάσαμε σε κομματικό συνέδριο του ΑΚΕΛ από το οποίο ο υιός Κατσουρίδη ανακοίνωσε στα 300 μέλη του κόμματος την αποβολή και τη διαγραφή μου. Άνθρωποι που ήθελαν το καλό της Ομόνοιας, όπως οι Στεφανίδης, Παπαπέτρου, Νικολαίδης, ρώτησαν γιατί τους πήραν εκεί αφού η απόφαση είχε παρθεί. Ζήτησαν να επιστρέψω για να βοηθήσω. Αλλά αυτοί με είχαν «αποκεφαλισμένο». Έτσι διοικούσαν και έτσι διοικούν μέχρι σήμερα γι’ αυτό έχουμε φθάσει στη σημερινή διαίρεση του ΑΚΕΛ».
Ήταν απόφαση του ΑΚΕΛ να σταματήσεις από την Ομόνοια;
«Ακριβώς. Ο πατέρας και ο γιος Κατσουρίδη, ο Τζιωνής και ο Λυμπουρής με έθεσαν εκτός Ομόνοιας. Η «Κα – Γκε – Μπε», αυτοί που θέλουν να ονομάζονται «Επαγρύπνηση», αντί να βλέπουν τι κάνουν τα αντίπαλα κόμματα, παρακολουθούσαν τα απλά μέλη τους. Ευτυχώς που οι άνθρωποι αυτοί δεν έφθασαν κι εύχομαι να μη φθάσουν ποτέ στην εξουσία γιατί όλα μπορούν να συμβούν στο νησί μας. Αυτή είναι η φωνή της αλήθειας».
«Ακριβώς. Ο πατέρας και ο γιος Κατσουρίδη, ο Τζιωνής και ο Λυμπουρής με έθεσαν εκτός Ομόνοιας. Η «Κα – Γκε – Μπε», αυτοί που θέλουν να ονομάζονται «Επαγρύπνηση», αντί να βλέπουν τι κάνουν τα αντίπαλα κόμματα, παρακολουθούσαν τα απλά μέλη τους. Ευτυχώς που οι άνθρωποι αυτοί δεν έφθασαν κι εύχομαι να μη φθάσουν ποτέ στην εξουσία γιατί όλα μπορούν να συμβούν στο νησί μας. Αυτή είναι η φωνή της αλήθειας».
Πως οραματίζεσαι την Ομόνοια και το ΑΚΕΛ;
«Με διαφάνεια, με σωστούς ανθρώπους. Ανοιχτά χαρτιά. Όχι με γραφεία κλειστά και πισώπλατες μαχαιριές. Όχι σκουλήκια. Όταν τους ζήσεις αυτούς τους ανθρώπους από κοντά καταλαβαίνεις ότι είναι «μικροί Τσάροι». Αυτά τα πράγματα τα έλεγα πάντα, γιατί νοιώθω ελεύθερος, δεν φοβάμαι να μιλήσω. Εμείς οι άνθρωποι της νέας σκέψης, που δεν βλέπουμε τον δεξιό σαν εχθρό, αλλά σαν συνάνθρωπο, γιατί δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε και αυτός ο τόπος χρειάζεται ενότητα.
«Με διαφάνεια, με σωστούς ανθρώπους. Ανοιχτά χαρτιά. Όχι με γραφεία κλειστά και πισώπλατες μαχαιριές. Όχι σκουλήκια. Όταν τους ζήσεις αυτούς τους ανθρώπους από κοντά καταλαβαίνεις ότι είναι «μικροί Τσάροι». Αυτά τα πράγματα τα έλεγα πάντα, γιατί νοιώθω ελεύθερος, δεν φοβάμαι να μιλήσω. Εμείς οι άνθρωποι της νέας σκέψης, που δεν βλέπουμε τον δεξιό σαν εχθρό, αλλά σαν συνάνθρωπο, γιατί δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε και αυτός ο τόπος χρειάζεται ενότητα.
Δεν είμαι πολιτικός, ούτε θέλω να τον κάνω. Αλλά όλοι πρέπει να διατηρήσουμε αυτό το μικρό παράδεισο που λέγεται Κύπρος και να μην τον μετατρέψουμε σε κόλαση. Να σου κάνω και μια προφητεία για το ΑΚΕΛ; Me to τέμπο που πάει θα δημιουργηθεί νέο κόμμα και σε πέντε χρόνια θα ‘ναι η πραγματική προοδευτική αριστερά».
