Ανόρθωση: Ο Λέβι πέτυχε το… 0-7

Το, ακόμη και μετά την ποιοτική ένεση του Ιανουαρίου, περιορισμένων δυνατοτήτων ρόστερ της Ανόρθωσης δεν περίμενε τον (πρώτο) ημιτελικό του κυπέλλου για να φανερωθεί. Εξ ου και η ιστορική συντριβή από τον Απόλλωνα δεν μας έκανε σοφότερους αναφορικά με το επίπεδο του έμψυχου υλικού της «Κυρίας».

Τα (όποια) διδάγματα της εξάρας συνεπώς περιορίζονται στον Ρόνι Λέβι και άπτονται των ικανοτήτων και του χαρακτήρα του. Σε τελική ανάλυση, σ’ ένα ρόστερ περιορισμένων δυνατοτήτων τη διαφορά (μπορεί να) την κάνει μόνον ο προπονητής. Και, ιδίως μετά την επιστροφή Ανδρέα Παντελή στον προεδρικό θώκο και τη χειμερινή ενίσχυση, ο Ρόνι Λέβι έδειχνε πως ήταν σε θέση να την κάνει. Ειδικά η εμφάνιση της περασμένης Κυριακής στο ΓΣΠ είχε πείσει πολλούς ότι η ομάδα είχε ανεβάσει στροφές την κατάλληλη στιγμή.

• Γιατί η επιλογή Τιμούρ αποτελεί μονόδρομο για Παντελή

 
Όλα (τα λάθη) σε ένα (παιχνίδι)
Το παιχνίδι στο «Τσίρειο» μετέτρεψε αυτήν την πίστη σε ψευδαίσθηση. Και, όπως εύστοχα είχε σημειώσει ο Άρθουρ Κέσλερ, δεν υπάρχει τίποτε πιο λυπηρό από το θάνατο μιας ψευδαίσθησης. Τον… φόνο διέπραξε ο (ανηλεής) Απόλλων, αλλά το χέρι του είχε οπλίσει ο ίδιος ο Λέβι.

Σε επίπεδο προετοιμασίας η βαθμολογία άγγιξε το μηδέν:
-μηδέν στο διάβασμα του αντιπάλου: οι κυπελλούχοι σκόραραν με κάθε τρόπο (από φάουλ, από κόρνερ, από πέναλτι, ακόμη κι από… πλάγιο!) και είναι γνωστό πως οι στημένες μπάλες (αμυντικά) δεν είναι θέμα ταλέντου, αλλά προπόνησης και συγκέντρωσης. Και στο «Τσίρειο» οι παίκτες της Ανόρθωσης έμοιαζαν με σχολιαρόπαιδα απέναντι σε επαγγελματίες του είδους….
 

-μηδέν στη δουλειά σε νοητικό και ψυχολογικό επίπεδο: μετά το 0-2, το οποίο μόνον καταδικαστικό δεν ήταν εν όψει εντός έδρας επαναληπτικού, ουδείς παίκτης δεν έδειχνε διατεθειμένος ή ικανός ν’ αντισταθεί και ν’ αποτρέψει το μοιραίο
-μηδέν σε επιλογή συστήματος και ενδεκάδας: μολονότι στα δύο παιχνίδια πρωταθλήματος με τον Απόλλωνα στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» (0-0 και 3-1) ο Λέβι είχε παρατάξει ενδεκάδα με κλασικούς εξτρέμ (Ολιβέιρα, Καλό), χθες έπαιξε με έναν (Ολιβέιρα) και έστειλε πάνω στη γραμμή τον Ράγιος. Όταν επιβεβαίωσε -για… νιοστή φορά στην τρέχουσα περίοδο- ότι ο Ισπανός δεν αποδίδει σε αυτόν το ρόλο, το σκορ ήταν ήδη στο 3-0…
 
Απορίες
Παρά το δεδομένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη συντριβή στον Λέβι πρέπει να αναγνωρίζεται το ελαφρυντικό πως δεν είναι ο αρχιτέκτονας, αλλά ο διαχειριστής αυτής της ομάδας, αφού ήταν απών, όταν αυτή κτιζόταν (προετοιμαζόταν και στελεχωνόταν) το περασμένο καλοκαίρι.
Εξ ου και το χθεσινό αποτέλεσμα δεν είναι λόγος να μπει σε διαβούλευση το αν θα πρέπει να του δοθεί η ευκαιρία (το ερχόμενο καλοκαίρι) να μετατραπεί από διαχειριστή σε αρχιτέκτονα. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τις δηλώσεις του. Ο Ισραηλινός υπενθύμισε μια ατάκα των πρώτων εβδομάδων του στην Ανόρθωση («Η κατάσταση στην Ανόρθωση είναι επικίνδυνη») και διαβεβαίωσε πως «αυτό που είδατε είναι το μάξιμουμ αυτής της ομάδας».

Αν ισχύει το τελευταίο, αν δηλαδή το 100% της ομάδας του αρκεί μόνο για συντριβή, θα είχε, εν πρώτοις, πραγματικά ενδιαφέρον να απαντήσει ο Λέβι πώς η «Κυρία» απέσπασε θετικά αποτελέσματα απέναντι σε ΑΠΟΕΛ, Απόλλωνα (πρωτάθλημα) και ΑΕΚ (κύπελλο).

Κατά δεύτερον, και σε συνδυασμό με την πρώτη αποστροφή του, ο Ισραηλινός μάλλον οφείλει μια πειστική απάντηση στο γιατί δεν μίλησε εγκαίρως. Ο στόχος (της κατάκτησης) του κυπέλλου είχε τεθεί από τον Ανδρέα Παντελή, άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του. Αν ο προπονητής εκτιμούσε ότι ήταν επικίνδυνη κατάσταση η καλλιέργεια τέτοιων φρούδων (για το ποιοτικό επίπεδο του ρόστερ) ελπίδων, γιατί δεν φρόντισε να προσγειώσει άπαντες και να διαμηνύσει πως το ταβάνι της ομάδας δεν φτάνει ως εκεί; Γιατί άφησε, από τη μία, τον πρόεδρο να εκτίθεται μέσα από τη συνεχή επανάληψη αυτού του στόχου και, από την άλλη, τον ίδιο και τους παίκτες του να στηθούν στο… απόσπασμα για την αποτυχία επίτευξης ενός -κατά τη γνώμη του- ανέφικτου στόχου;

Η σιωπή του σε αυτό το κομμάτι το περασμένο τρίμηνο επιτρέπει την εικασία ότι κι εκείνος συμμεριζόταν την άποψη του προέδρου, αλλά υπό το βάρος της εξάρας έψαξε τρόπο να κρυφτεί. Αυτό είναι δηλωτικό χαρακτήρα. Και ισοδυναμεί με μέγα αυτογκόλ -κάτι σαν ένα έβδομο τέρμα στον ημιτελικό του «Τσιρείου»…