Η Γιουβέντους σε... αναγκάζει να την παραδεχθείς (pics)
11:55 - 10 Μαΐου 2017
Αν ήταν μια Χολιγουντιανή ταινία, θα είχε εξαιρετική αρχή, μέση και φαντασμαγορικό φινάλε.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν γνωρίζει κανείς πως θα είναι αυτό το φινάλε, την 3η Ιουνίου στον Κάρντιφ, στον μεγάλο τελικό όπου κατά πάσα πιθανότητα θα δώσει το «παρών» και η Ρεάλ Μαδρίτης, όμως, αυτό που έχει πετύχει η Γιουβέντους με τα δεδομένα που προέκυπταν τα τελευταία δύο χρόνια στις μεταγραφικές περιόδους και τις αποχωρήσεις που σημειώνονταν από το ρόστερ, αποτελεί κάτι άξιο θαυμασμού.
Διότι αναμφίβολα, βλέποντας την ομάδα του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι να φτάνει με τέτοια άνεση στον μεγάλο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, τον δεύτερο μετά από εκείνον του Βερολίνου, το 2015, όπου ενδεχομένως δεν ήταν ακόμα έτοιμη η ιταλική ομάδα για την υπέρβαση, αντιλαμβάνεται κανείς πως πρόκειται για ένα σύνολο από το οποίο δύσκολα βρίσκεις... κενό.
Μιλάμε για έναν σύλλογο που είδε να σβήνονται από το ρόστερ της, ονόματα όπως αυτά των Κάρλος Τέβες, Πολ Πογκπά, Αντρέα Πίρλο, Αρτούρο Βιδάλ, Αλβάρο Μοράτα και Κίνγκσλεϊ Κομάν.
Ο καθένας από τους προαναφερθέντες πρόσφερε στον μέγιστο βαθμό. Ο «απάτσι» φυσικά με τα γκολ του, ο Ιταλός «μαέστρος» με την εμπειρία και την επιβλητική του παρουσία στο γήπεδο και ο Γάλλος χαφ έφτασε να γίνει η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Ο Χιλιανός μεσοεπιθετικός αποτελεί εγγύηση την οποία πλέον απολαμβάνει η Μπάγερν Μονάχου, ο Ισπανός επιθετικός έκανε τα πάντα για ν' αποδείξει στη Ρεάλ Μαδρίτης ότι αξίζει να τον πάρει πίσω και ο νεαρός χαφ, Κομάν, έφυγε για να πάρει ευκαιρίες, με τη Γιουβέντους να μην το μετανιώνει καθόλου από τη στιγμή που εξασφάλισε ένα ικανοποιητικό ποσό.
Αποκτήθηκαν παίκτες όπως οι Ντιμπάλα (ξυπνούν κάθε πρωί κι ευχαριστούν τον Θεό του ποδοσφαίρου στο Τορίνο), Ιγουαΐν, Μάντζουκιτς, Σάντρο, Πιάνιτς και Ντάνι Άλβες (ελεύθερο και... ποδοσφαιρικά ωραίο).
Η Γιουβέντους, την αγωνιστική περίοδο 2016-2017, έφτασε να έχει δεχθεί μόλις τρία γκολ σε 1.080 αγωνιστικά λεπτά στο Τσάμπιονς Λιγκ. ΤΡΙΑ ΓΚΟΛ στο κορυφαίο διασυλλογικό επίπεδο, όπου το παραμικρό λάθος τιμωρείται δίχως δεύτερη σκέψη.
Κατάφερε να παραμείνει αήττητη στο Juventus Stadium σε τόσο κρίσιμο στάδιο της αγωνιστικής περιόδου, φτάνοντας στα 51 ματς κατά τα οποία ουδέποτε έχει σημειώσει αρνητικό αποτέλεσμα μπροστά στο κοινό της. Με 44 νίκες και 7 ισοπαλίες στο Τορίνο, με τον Μπουφόν να μαζέυει τη μπάλα από τα δίχτυα του έπειτα από 600 αγωνιστικά λεπτά στο Τσάμπιονς Λιγκ και τη Γιουβέντους να φτάνει για 6η φορά στην τελευταία ημέρα του θεσμού για να διεκδικήσει το τρόπαιο, όλα φαντάζουν ιδανικά στον ιταλικό σύλλογο αυτές τις ώρες.
Και η αλήθεια είναι πως όντως είναι ιδανικά!
Ρίχνοντας μια ματιά στην παράταξη της Γηραιάς Κυρίας και τα πρόσωπα που ξεκίνησαν τον επαναληπτικό απέναντι στη Μονακό, το βράδυ της Τρίτης, με τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι στον πάγκο που έχει φτάσει σε τρεις τελικούς Κυπέλλου και δύο ευρωπαϊκής διοργάνωσης, κάνοντας το... 5/6 στη θητεία του στους «μπιανκονέρι» και αφουγκράζοντας το γενικότερο κλίμα, η Γιουβέντους έχει... κερδίσει οπαδούς.
Για την ακρίβεια, έχει εντυπωσιάσει και ενθουσιάσει ανθρώπους που ασχολούνται με το άθλημα, αλλά και τους φιλάθλους εκείνους που αντιλαμβάνονται πόσο συμπαγές, οργανωμένο και χαλυβδωμένο σύνολο έχει η πρώτη φετινή φιναλίστ.
Από τον Μπουφόν (τον τεράστιο αυτό άνθρωπο και αθλητή, χαρακτηρισμούς που θα του «κολλάμε» σε κάθε ευκαιρία) και την παρέα με τους Μπαρτσάλι, Κιελίνι και Μπονούτσι δεν επιτρέπουν ούτε στα... κουνούπια να τους περάσει.
Από το χώρο του κέντρου που γεμίζει με τους Κεντίρα, Πιάνιτς και Μαρκίζιο, έχοντας για τα άκρα τους Άλεξ Σάντρο και Ντάνι Άλβες (με όσα κάνει, δεν θα τον ξεπεράσουν ποτέ στη Βαρκελώνη).
Με τον Μάριο Μάντζουκιτς που τον βλέπεις μέσα στο γήπεδο να τρέχει αδιάλειπτα και ασταμάτητα, να προσφέρει αμυντικά, να προσφέρει στην ανάπτυξη και να σκοράρει και ν' απορείς πραγματικά με τον... άλλο εαυτό που βγάζει.
Τον «μάγο» Ντιμπάλα που καθάρισε μόνος του τη Μπαρτσελόνα στον προηγούμενο γύρο, τον Κουαδράδο που καλά έκανε κι έφυγε από την Τσέλσι για να γίνει ένα τρομερό εργαλείο στα χέρια του Αλέγκρι και τον Ιγουαΐν (πείτε τον χοντρό, του αρέσει) που τουλάχιστον σε συλλογικό επίπεδο βγάζει στο χορτάρι αυτό που πραγματικά μπορεί, η Γιούβε, είναι έτοιμη για τον τελικό!
Το Κάρντιφ περιμένει μια... πανέμορφη, Γηραιά Κυρία. Μια ομάδα που οφείλει πλέον να δείξει ότι έμαθε πολλά από τον τελικό του 2015 και την άνιση μάχη με τη Μπαρτσελόνα, επιβεβαιώνοντας τη φετινή διαφορά της από τις ομάδες που αντιμετώπισε μέχρι στιγμής.
Θα έχει τρομερό ενδιαφέρον να έρθουν αντιμέτωποι οι Μπονούτσι, Κιελίνι και Μπαρτσάλι με τους Κριστιάνο Ρονάλντο, Μπενζεμά και Γκάρεθ Μπέιλ στο παιχνίδι της 3ης Ιουνίου.
Το σίγουρο είναι ένα. Τον άνθρωπο στην παρακάτω φωτογραφία, αν θέλεις να τον δεις να σηκώνει ψηλά στον ουρανό αυτό το τρόπαιο. Όχι οι τίτλοι κάνουν απαραίτητα τον θρύλο. Θρύλος είναι ήδη. Μύθος θα μπορούσε να πει κανείς. Αλλά το αξίζει πανάθεμά τον...
