Ομόνοια: Ο δρόμος προς την κόλαση

2-3-3-5-4-4-5. Δεν είναι κωδικός, είναι τα πλασαρίσματα της Ομόνοιας στο πρωτάθλημα μετά την κατάκτηση του πιο πρόσφατου τίτλου της (2010). Κι αν την περίοδο 2013/14 η πέμπτη θέση αποδείχθηκε προνομιούχος, καθώς για πρώτη (και μέχρι σήμερα τελευταία) φορά το κυπριακό ποδόσφαιρο εκπροσωπήθηκε στην Ευρώπη από πέντε ομάδες, αυτή τη χρονιά άφησε το «τριφύλλι» δίχως ευρωπαϊκό εισιτήριο -για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 2002/03.
Δεν είναι τυχαίο πως εκείνο το καλοκαίρι του 2014 στην ιεραρχία των προτεραιοτήτων του σωματείου ο οικονομικός πρωταθλητισμός προσπέρασε στην πρώτη θέση τον αντίστοιχο εντός αγωνιστικών χώρων. Και δεν είναι επίσης συμπτωματικό ότι στο τέλος της τριετίας του οικονομικού πρωταθλητισμού οι «πράσινοι» μένουν εκτός διοργανώσεων της UEFA.
 
Χρήματα στα σκουπίδια
Ωστόσο η σταθερή αγωνιστική οπισθοδρόμηση δεν προέκυψε, επειδή έλειψαν τα (πολλά) λεφτά - όπως πολλοί βολεύονται να προβάλλουν ως άλλοθι. Ο προϋπολογισμός της σε αυτό το διάστημα ήταν ο δεύτερος ή ο τρίτος μεγαλύτερος, αλλά πάντα αναντίστοιχος με τα πλασαρίσματά της. Ακόμη μια τρανή απόδειξη ότι τη διαφορά δεν κάνουν τα χρήματα (γενικώς και αορίστως), αλλά τα σωστά επενδυμένα χρήματα. Και μια ματιά στους παίκτες και τους προπονητές που πέρασαν από το «Ηλίας Πούλλος» τα περασμένα χρόνια καταδεικνύει πόσα χρήματα πετάχτηκαν στα σκουπίδια.
Σ’ αυτό το διάστημα της περιπλάνησής της στο πουθενά (διότι πουθενά είναι για ένα σύλλογο, όπως η Ομόνοια, η τρίτη, η τέταρτη ή η πέμπτη θέση) η διοίκηση των «πρασίνων» αναλώθηκαν στην αντιγραφή μοντέλων. Το μοντέλο του ακριβοπληρωμένου, αλλοδαπού προπονητή, το μοντέλο του «δικού μας παιδιού» που γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις, το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή -είτε ως… γαρνιτούρα είτε ως… γενικού δερβέναγα. Σε όλες τις περιπτώσεις οι προθέσεις των διοικούντων ήταν οι καλύτερες για την ομάδα. Όμως ο δρόμος προς την κόλαση είναι -κατά κανόνα- στρωμένος με αγαθές προθέσεις…
 
Μαλωμένοι με την ήττα
Ο αντίστοιχος προς τον παράδεισο απαιτεί ξεκάθαρη ταυτότητα και φιλοσοφία, δηλαδή σταθερότητα και συνέπεια στην επιδίωξη συγκεκριμένων στόχων. Προφανώς για το «τριφύλλι» δεν ήταν εύκολο να βρει παίκτες της ποιότητας και των μισθών του ΑΠΟΕΛ. Συνάμα όμως δεν ήταν δύσκολο να εντοπίσει παίκτες με χαρακτήρα, προσωπικότητα και φιλοδοξίες. Παίκτες μαλωμένους με την ήττα.
Έγινε ακόμη πιο εύκολο με την πρόσληψη ενός προπονητή που έχει αυτό το γνώρισμα (Πάμπος Χριστοδούλου). Δεδομένου ότι θα αφεθεί να στελεχώσει το ρόστερ κατά το δοκούν, απομένει ένα βήμα για την επιστροφή της Ομόνοιας σε πρωταγωνιστικό ρόλο -το πιο δύσκολο: να σταματήσουν άπαντες στο «τριφύλλι» να αντιμετωπίζουν το οικονομικό ως τροχοπέδη και ως εξήγηση ή άλλοθι για κάθε στραβή. Πρωταθλητής, άλλωστε, γίνεσαι πρώτα στη νοοτροπία και μετά στο γήπεδο.