Το ματ του Ιντιακέθ στον Αυγουστή

Το ντέρμπι των (ισόβαθμων) διωκτών του ΑΠΟΕΛ αναμενόταν -και αποδείχθηκε- παιχνίδι τακτικής. Τόσο από τη στελέχωση των ενδεκάδων όσο και από τον προσανατολισμό και τη συμπεριφορά των ομάδων τους στον αγωνιστικό χώρο ήταν εμφανές πως και οι δύο προπονητές επεδίωκαν και προεξοφλούσαν μια αναμέτρηση με λίγες φάσεις και ακόμη πιο λίγα γκολ.
Η εξέλιξη του αγώνα επιβεβαίωσε αμφότερους στην εκτίμησή τους. Το παιχνίδι πήγε στη λεπτομέρεια και κρίθηκε στο (ένα) γκολ: αυτό του Ακοράν -προς τέρψη του Ιμανόλ Ιντιακέθ και προς απογοήτευση του Σωφρόνη Αυγουστή. Θα μπορούσε, προφανώς, να ήταν αντίστροφο το αποτέλεσμα και αντίθετα τα συναισθήματα. Αλλά, για να συμβεί αυτό, θα έπρεπε ο τεχνικός του Απόλλωνα να είχε διαβάσει το ντέρμπι καλύτερα από τον ομόλογό του στην ΑΕΚ.
 
Το χαμένο 45λεπτο
Και οι δύο επέλεξαν να παίξουν για την ανέπαφη εστία στο πρώτο ημίχρονο και να πάρουν τα (όποια) ρίσκα τους στο δεύτερο. Μόνο που αυτή η προσέγγιση ήταν πιο βολική για την ΑΕΚ, η οποία μεσοβδόμαδα δεν είχε καταναλώσει δυνάμεις.
Ο Αυγουστή παραδέχθηκε μετά την ήττα ότι η ομάδα του δεν είχε την απαραίτητη φρεσκάδα και επηρεάστηκε από τη (ζέστη την) ώρα διεξαγωγής του αγώνα. Αυτά τα (επιβαρυντικά) στοιχεία, ωστόσο, ήταν γνωστά πριν το ντέρμπι και «υπαγόρευαν» διαφορετική προσέγγιση: πιο επιθετική στο πρώτο ημίχρονο και πιο συντηρητική στην επανάληψη.
Υπέρ αυτού συνηγορούσε και το αποτέλεσμα στον πρώτο ημιτελικό του κυπέλλου, αφού το 6-0 επί της Ανόρθωσης είχε μετατρέψει τον δεύτερο ημιτελικό σε τυπική διαδικασία και έδινε τη δυνατότητα να εξαντληθεί μέχρι και η τελευταία ικμάδα αντοχών στο ντέρμπι με την ΑΕΚ.
Το φρεσκάρισμα των «γαλάζιων» όμως επεκτάθηκε μόλις σε τρεις αλλαγές (Σέρτζιο αντί Στυλιανού και Σεμέδο, Πίεχ αντί των τιμωρημένων Σατσέτι, Μάγκλιτσα), όσες δηλαδή έκανε στην ενδεκάδα της και η ΑΕΚ που δεν είχε παιχνίδι μεσοβδόμαδα…
 
Το πλάνο της νίκης
Ο Ιντιακέθ, ο οποίος στη διάρκεια της περιόδου έχει δεχθεί εξ οικείων (οπαδών) πολυάριθμα βέλη, απέδειξε εκ νέου πως είναι αδύνατον (ή, εν πάση περιπτώσει, απαιτεί υπερβολική εμπάθεια) να τον κατηγορήσεις πως δεν «στύβει το μυαλό» του στην προετοιμασία ενός αγώνα ή δειλιάζει να δοκιμάσει πράγματα και να ρισκάρει.
Απέναντι στον Απόλλωνα ο Βάσκος παρέταξε μια άμυνα (Κολίνας, Μουρίγιο, Μόισοφ, Καταλά) με μέσο όρο ηλικίας 34,5 χρόνια(!) και όχι ιδιαίτερη ταχύτητα, φρόντισε όμως να τη θωρακίσει τοποθετώντας μπροστά της μια εξάδα (Ακοράν, Μπόλιεβιτς, Τρουγιόλς, Τέτε στην ίδια ευθεία, Λαρένα, Χέφελ λίγο πιο μπροστά) που αποδείχθηκε κυματοθραύστης κάθε επικίνδυνης επίθεσης του Απόλλωνα.
Η ΑΕΚ είχε τεράστιο πρόβλημα στην ανάπτυξη και στη δημιουργία φάσεων πριν την ανάπαυλα, αλλά (και) αυτό ήταν προϋπολογισμένο από τον προπονητή της, ο οποίος ενδιαφερόταν να βγάλει δίχως απώλειες το διάστημα που οι «γαλάζιοι» θα είχαν αντοχές. Το σχέδιό του ήταν να «χτυπήσει» στην επανάληψη και ήταν ξεκάθαρο.
Έξω οι Λαρένα και Χέφελ (σ.σ. στο πρώτο ημίχρονο έδιναν -ακολουθώντας εντολέ- περισσότερες βοήθειες στους Μπόλιεβιτς και Τρουγιόλς παρά πάσες και στηρίγματα στον Τολμές), μέσα οι Τομάς και Μαλόκου. Στην πρώτη επίθεση που εκδήλωσε η ΑΕΚ μετά την τοποθέτηση των Τομάς και Ακοράν στα νώτα του Τολμές πέτυχε το 1-0: κλέψιμο Μπόλιεβιτς, ασίστ Τολμές, γκολ Ακοράν. Ποια μεγαλύτερη δικαίωση να γυρέψει ο Ιντιακέθ;
Και, φυσικά, ο Ιντιακέθ δεν θα ήταν ο… Ιντιακέθ, αν -μετά από έναν σύντομο πανηγυρισμό- δεν συνέχιζε με καθαρό μυαλό στο τελευταίο βήμα του σχεδίου του. Νεύμα στον Γκαρίδο να τελειώσει την προθέρμανση, είσοδός του στο παιχνίδι αντί του (καταπονημένου και όχι κλασικού αριστερού μπακ) Τέτε και 4-4-2 ως το τέλος του αγώνα. Ρουά ματ.