Συγκλονιστική επιστολή των ultras της Λάτσιο στον Τότι
16:10 - 22 Μαΐου 2017
Σε αυτή, οι ultras της μισητής συμπολίτισσας των Τζαλορόσι δείχνουν τον σεβασμό τους στον αντίπαλο Τότι, χωρίς όμως να παραβλέπουν και την ειρωνία, με ωραίο όμως τρόπο.
«Ηταν 6 Μαρτίου 1994 όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά. Μπήκες στη θέση του Πιατσεντίνι και κέρδισες ένα πέναλτι, το οποίο έχασε ο Τζιανίνι. Τόσο νέος κατάφερες να περιγράψεις, με τέλειο τρόπο, την ιστορία της ομάδας σου, η οποία είναι γραμμένη με πέναλτι και χαμένες ευκαιρίες. Από τότε, ενώ έκανες το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ τα γήπεδα όλου του κόσμου σε χειροκροτούσαν, ενώ σκεφτόσουν τι t-shirt να μας αφιερώσεις, ανάμεσα σε ένα Sanremo και μια τηλεοπτική διαφήμιση, η Λάτσιο κατακτούσε ένα scudetto, ένα κύπελλο Κυπελλούχων, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, πέντε Coppa Italia (στο ένα ήσουν κι εσύ εκεί, στην πιο όμορφη μέρα του Λατσιάλε ήσουν εκεί και σε νικήσαμε με χαρά) και τρία ιταλικά Σούπερ Καπ.
Τι θα μπορούσε να κατακτήσει η Ρεάλ Μαδρίτης με σένα στο γήπεδο, δεν θα το μάθει ποτέ κανείς. Είσαι ο μοναδικός μεγάλος ποδοσφαιριστής που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν. Χωρίς εσένα "βολεύτηκαν" με δύο Διηπειρωτικά κύπελλα, δύο Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων, πέντε κύπελλα Πρωταθλητριών, τρία ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, επτά πρωταθλήματα, τρία κύπελλα Ισπανίας και έξι ισπανικά Σούπερ Καπ. Λίγα, για έναν ποδοσφαιριστή με το ταλέντο σου.
Σε κάθε περίπτωση, και ειδικά σε αυτούς τους καιρούς, πέτυχες κάτι που αξίζει σεβασμό. Τον σεβασμό που δεν σου έδειξαν ούτε οι οπαδοί σου, ούτε η διοίκηση σου και αυτό, στο λέμε με ειλικρίνεια, μας ενοχλεί. Εμείς δεν θα επιτρέπαμε ποτέ ένας ποδοσφαιριστής όπως εσύ να τύχει τέτοιας συμπεριφοράς. Δεν θα παρακολουθούσαμε ποτέ σιωπηλοί αυτό που σου κάνουν και σου έχουν κάνει. Σήμερα κανείς δεν σε υπερασπίζεται και εμείς, προφανώς, δεν μπορούμε να το κάνουμε.
Καμία πίκρα για τα φανελάκια που μας έχεις αφιερώσει. Καλώς το έκανες. Είμαστε στη Ρώμη και έτσι γίνεται εδώ, έτσι πρέπει να γίνεται. Ποιος ξέρει τι επίλογο θα έχει αυτή η ιστορία... Αν θα επιφυλάξει κάποια έκπληξη και κάποιος δεν θα ξέρει πια ποιον να υποστηρίξει. Σε κάθε περίπτωση, μια χειραψία όπως αξίζει σε έναν αντίπαλο που -μετά από πολλά χρόνια- αφήνει το γήπεδο, από την πλευρά των καλύτερων εχθρών σου.
Irriducibili Lazio».
«Ηταν 6 Μαρτίου 1994 όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά. Μπήκες στη θέση του Πιατσεντίνι και κέρδισες ένα πέναλτι, το οποίο έχασε ο Τζιανίνι. Τόσο νέος κατάφερες να περιγράψεις, με τέλειο τρόπο, την ιστορία της ομάδας σου, η οποία είναι γραμμένη με πέναλτι και χαμένες ευκαιρίες. Από τότε, ενώ έκανες το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ τα γήπεδα όλου του κόσμου σε χειροκροτούσαν, ενώ σκεφτόσουν τι t-shirt να μας αφιερώσεις, ανάμεσα σε ένα Sanremo και μια τηλεοπτική διαφήμιση, η Λάτσιο κατακτούσε ένα scudetto, ένα κύπελλο Κυπελλούχων, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, πέντε Coppa Italia (στο ένα ήσουν κι εσύ εκεί, στην πιο όμορφη μέρα του Λατσιάλε ήσουν εκεί και σε νικήσαμε με χαρά) και τρία ιταλικά Σούπερ Καπ.
Τι θα μπορούσε να κατακτήσει η Ρεάλ Μαδρίτης με σένα στο γήπεδο, δεν θα το μάθει ποτέ κανείς. Είσαι ο μοναδικός μεγάλος ποδοσφαιριστής που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν. Χωρίς εσένα "βολεύτηκαν" με δύο Διηπειρωτικά κύπελλα, δύο Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων, πέντε κύπελλα Πρωταθλητριών, τρία ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, επτά πρωταθλήματα, τρία κύπελλα Ισπανίας και έξι ισπανικά Σούπερ Καπ. Λίγα, για έναν ποδοσφαιριστή με το ταλέντο σου.
Σε κάθε περίπτωση, και ειδικά σε αυτούς τους καιρούς, πέτυχες κάτι που αξίζει σεβασμό. Τον σεβασμό που δεν σου έδειξαν ούτε οι οπαδοί σου, ούτε η διοίκηση σου και αυτό, στο λέμε με ειλικρίνεια, μας ενοχλεί. Εμείς δεν θα επιτρέπαμε ποτέ ένας ποδοσφαιριστής όπως εσύ να τύχει τέτοιας συμπεριφοράς. Δεν θα παρακολουθούσαμε ποτέ σιωπηλοί αυτό που σου κάνουν και σου έχουν κάνει. Σήμερα κανείς δεν σε υπερασπίζεται και εμείς, προφανώς, δεν μπορούμε να το κάνουμε.
Καμία πίκρα για τα φανελάκια που μας έχεις αφιερώσει. Καλώς το έκανες. Είμαστε στη Ρώμη και έτσι γίνεται εδώ, έτσι πρέπει να γίνεται. Ποιος ξέρει τι επίλογο θα έχει αυτή η ιστορία... Αν θα επιφυλάξει κάποια έκπληξη και κάποιος δεν θα ξέρει πια ποιον να υποστηρίξει. Σε κάθε περίπτωση, μια χειραψία όπως αξίζει σε έναν αντίπαλο που -μετά από πολλά χρόνια- αφήνει το γήπεδο, από την πλευρά των καλύτερων εχθρών σου.
Irriducibili Lazio».
Πηγή: gazzetta.gr
