Παγδατής: «Μπορεί να αποχωρήσω στο τέλος της σεζόν»
14:01 - 31 Μαΐου 2017
Στην ελληνική ιστοσελίδα sdna.gr μίλησε ο Μάρκος Παγδατής, ο οποίος άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να αποχαιρετήσει τα courts. Ίσως και όχι όμως...
Πάντως, ξεκαθάρισε ότι όταν τελικά αποφασίσει να εγκαταλείψει την ενεργό δράση, επιθυμία του είναι να γίνει προπονητής.
Για την ώρα, συγκεντρώνεται στα τουρνουά στο γρασίδι και «βλέπει» στη συνέχεια τα hard courts των ΗΠΑ.
Η συνέντευξή του:
-Πώς σου φάνηκε το παιχνίδι;
«Το ματς δεν τελείωσε όπως θα ήθελα, σίγουρα. Πιστεύω ότι είχα ευκαιρίες να κερδίσω το δεύτερο σετ, δεν τις εκμεταλλεύτηκα. Έχασα λίγο τη συγκέντρωσή μου και αυτό μου στοίχισε. Μετά ένιωσα ότι θα είχα δύσκολο έργο, διότι ο Αλμάγρο είναι καλός στο χώμα και ανέβασε το επίπεδό του».
- Πώς εξηγείς ότι στο χώμα γενικά δεν έχεις πάει όσο καλά έχεις πάει στις άλλες επιφάνειες;
«Εντάξει, έχω φτάσει και στον τέταρτο γύρο του Roland Garros. Μου αρέσει η επιφάνεια, απλά η χωμάτινη σεζόν είναι περίοδος για να ξεκουραστώ για το χορτάρι, γιατί εκεί μου αρέσει περισσότερο να παίζω. Και στην Αμερική, βέβαια, όπου μου αρέσουν τα hard courts. Είναι μια επιλογή που έχω κάνει εδώ και πολλά χρόνια. Να δίνω βάρος στην αρχή του χρόνου, να ξεκουράζομαι τη χωμάτινη σεζόν, να μην παίζω πολλά τουρνουά και μετά να πηγαίνω στο γρασίδι και στα σκληρά. Είναι επιλογή μου».
- Και τώρα ποια είναι τα πλάνα σου;
«Έχει ένα Challenger στο Σόυρμπιτον την άλλη εβδομάδα και θα προσπαθήσω να παίξω σε αυτό. Χρειάζομαι παιχνίδια, γιατί τραυματίστηκα στην Αυστραλία. Είχα αυτό το πρόβλημα στο πόδι, το ίδιο πρόβλημα με τη Μαρία (Σάκκαρη) και μου πήρε χρόνο και δεν μπόρεσα να δουλέψω όπως θα ήθελα και τώρα, εδώ και έναν μήνα, ξαναρχίσαμε δουλειά. Νιώθω καλά, αν και είχα τρία πολύ δύσκολα παιχνίδια στο χώμα».
- Τα παιδιά τα είδες; Τον Στέφανο και τη Μαρία;
«Τη Μαρία την έβλεπα σήμερα (χθες) από τα αποδυτήρια. Τον Στέφανο δεν είχα χρόνο να τον δω την Κυριακή. Αλλά έχω παρακολουθήσει την πορεία του. Πιστεύω ότι έχει τα φόντα για να παίξει μεγάλο τένις. Είναι μικρός ακόμα, πρέπει να του δοθεί χρόνος να δουλέψει σκληρά. Και έχει το ταλέντο να πάει πολύ μακριά».
- Γιατί θεωρείς ότι η Ελλάδα και η Κύπρος δεν βγάζουν ταλέντα στο άθλημα;
«Δεν ξέρω. Μπορεί να είναι θέμα εγκαταστάσεων, μπορεί να μην υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι. Εγώ βλέπω ότι η Μαρία έφυγε, πήγε Ισπανία. Ο Στέφανος έχει τον πατέρα του από πάνω του 24/7. Είναι επαγγελματίας, δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο επαγγελματίας είναι ο Στέφανος, στην ηλικία που είναι. Και η Μαρία το ίδιο. Έχουν τη σωστή νοοτροπία. Είναι θέμα νοοτροπίας, αλλά χρειάζονται και οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα δώσουν αυτή τη νοοτροπία στα παιδιά. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Αλλά για μένα είναι σημαντικό να καταλάβει ένα παιδί από μικρή ηλικία ότι πρέπει να είναι επαγγελματίας, να κάνει τα πάντα, να κάνει θυσίες για το τένις. Μπορεί να είναι και η νοοτροπία των γονιών, μπορεί να είναι ο καφές, μπορεί να είναι οτιδήποτε!».
- Πώς βλέπεις τα πράγματα για σένα από εδώ και πέρα; Έχεις κάποιο χρονοδιάγραμμα στο μυαλό σου;
«Όπως πάει! Να σου πω την αλήθεια, στις αρχές του χρόνου έλεγα ότι θα συνεχίσω για άλλα τρία, τέσσερα χρόνια. Ήρθε αυτός ο τραυματισμός και πάλι από την αρχή. Είναι τραυματισμός που θα σε αφήσει έξω δύο μήνες. Και στην ηλικία μου, μετά από δύο μήνες χρειάζεσαι χρόνο για να επανέλθεις. Δεν ξέρω... Μπορεί να είναι και το τελευταίο μου Roland Garros. Δεν ξέρω!».
- Υπάρχει, δηλαδή, και αυτή η πιθανότητα; Να πεις στο φινάλε της σεζόν ότι αποχωρείς;
«Μπορεί... Θα πάρω με τη μία την απόφαση, δεν θα το προγραμματίσω. Θα είναι μια απόφαση που δεν θα εξαρτηθεί μόνο από το τι αισθάνομαι εγώ, αλλά από το τι αισθάνεται η οικογένεια».
- Με την οικογένεια έχουν δυσκολέψει κάπως τα πράγματα;
«Μια χαρά είμαστε, δεν μου αρέσει η λέξη "δυσκολέψει"!».
- Κατάλαβες πώς το λέω... Ότι δεν θέλεις να λείπεις πλέον τόσο πολύ, ας πούμε.
«Ναι, δεν θέλεις να είσαι μόνος σου σε ένα ξενοδοχείο. Ξέρεις, θέλεις να είσαι σπίτι. Πολλές φορές αναρωτιέσαι τι κάνεις εδώ! Σίγουρα είναι μια φάση της ζωής μας που πρέπει να περάσουμε, πρέπει να κάνουμε τις επιλογές μας και πιστεύω πως ό,τι επιλογή και να κάνουμε θα τη ζήσουμε όμορφα και χαρούμενα».
- Έχεις σκεφτεί τι θα κάνεις μετά, πού θα ζήσετε;
«Σίγουρα η Κύπρος είναι η πρώτη μας επιλογή. Αλλά δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει».
- Θα ασχοληθείς με το τένις;
«Οπωσδήποτε. Αυτό θέλω να κάνω. Αν έρθουν ευκαιρίες από το εξωτερικό, δεν ξέρω τι θα κάνω».
- Θέλεις, δηλαδή, να γίνεις προπονητής;
«Ναι. Αν έρθει μια καλή ευκαιρία, αν πιστεύω ότι μπορώ να βοηθήσω, σίγουρα, γιατί όχι».
Στο τέλος της συνέντευξής μας, έγινε... ντου από έναν Αμερικανό δημοσιογράφο που ήθελε να μάθει την άποψη του Μάρκου για το γεγονός ότι χώρες όπως οι ΗΠΑ δεν βγάζουν πλέον πολύ μεγάλους τενίστες. Η απάντηση του Κύπριου; «Όλα είναι θέμα αγάπης. Λείπουν οι προσωπικότητες που θα κάνουν τον κόσμο να αγαπήσει το άθλημα. Αν αγαπήσεις το άθλημα, μετά θα κάνεις τις θυσίες που χρειάζονται».
«Πώς είναι τα πράγματα», τον ρώτησε στη συνέχεια φιλικά ο δημοσιογράφος. Και η ατάκα του Μάρκου είναι η ιδανική για το φινάλε μας... «Ωραία. Η ζωή είναι ωραία»...
