Ο «δολοφόνος» με το αγγελικό πρόσωπο!

Δεν χρειάζεται να είσαι κακεντρεχής, μισαλλόδοξος ή… ξερόλας για να αντιλαμβάνεσαι πως κάθε ενδεχόμενο είναι ανοικτό: από το να μην προλάβει παρέλαση ως προπονητής της Λιντς ο Τόμας Κρίστιανσεν μέχρι το να γίνει ο Μάριο Μπέιν ο δεύτερος τεχνικός που θα οδηγήσει τον ΑΠΟΕΛ στη νοκ άουτ φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι πιθανότητες ανά περίπτωση διαφέρουν, παραμένουν ωστόσο υπαρκτές.

Αδιαμφισβήτητο, από την άλλη, παραμένει ότι η (ποδοσφαιρική) αγορά έδωσε ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα για το αν η επιτυχημένη σεζόν του ΑΠΟΕΛ οφειλόταν περισσότερο στον προπονητή ή στην ομάδα. Ο Δανός των μόλις τριών χρόνων προπονητικής εμπειρίας και του μόλις ενός τίτλου ευρίσκεται ήδη στον προθάλαμο της Πρέμιερ Λιγκ, ο ΑΠΟΕΛ των διαδοχικών πρωταθλημάτων και συμμετοχών στους ομίλους ευρωπαϊκών διοργανώσεων προχώρησε σε (μονοετή) συνεργασία με τον -όχι ακριβώς πολύφερνο- Ολλανδό…
 

Από το βάθος
Τι, πιθανότατα, εκτίμησε και πίστωσε στον Κρίστιανσεν η νέα εργοδότριά του είχε καταγραφεί έγκαιρα από τον REPORTER (διάβασε το σχετικό δημοσίευμα «ΑΠΟΕΛ: Αξεπέραστος ο Κρίστιανσεν!).

Τώρα που η ιστορία έγραψε πως ο 44χρονος έγινε η πρώτη προπονητικά made in Cyprus εξαγωγή μας στο Νησί, ενδιαφέρον έχει να εστιάσουμε και σε ορισμένες άλλες (εν πολλοίς αθέατες, αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρουσες) πτυχές του χαρακτήρα του.

Όσοι γνωρίζουν προσωπικά τον Δανό, προσυπογράφουν ότι είναι μεν προσγειωμένος, συνάμα όμως εξαιρετικά φιλόδοξος και γεμάτος αυτοπεποίθησης. Το παρουσιαστικό του και η συμπεριφορά του συχνά ξεγελούν. Σοβαρός, μετρημένος, συμπαθής, οικείος και χαμηλών τόνων δεν δίνει την εικόνα του ανθρώπου που δεν θα λογαριάσει κόστος (προσωπικό ή μη) για να πετύχει το στόχο του.

Αυτό ακριβώς όμως είναι το μέτρο της φιλοδοξίας του! Και ήταν αυτό από τα ποδοσφαιρικά του χρόνια. Στη Γερμανία, όπου είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ με τη φανέλα της Μπόχουμ, τον είχαν σκιαγραφήσει αγωνιστικά ως ακολούθως: «Δεν είναι το κλασικό εννιάρι, του οποίου το σπίτι είναι η περιοχή. Είναι περισσότερο ο… παικτικός επιθετικός, αυτός που κινείται πολύ και αρέσκεται να έρχεται από το βάθος».
 

Διαρκείς υπερβάσεις
Ο Κρίστιανσεν, με άλλα λόγια, ήταν ανέκαθεν ο τύπος που δεν (σου) γέμιζε το μάτι, αλλά κατάφερνε να απομυζεί ό,τι καλύτερο μπορούσε με βάση τις ικανότητές του και τις δυνατότητες της ομάδας του. Και αυτό ακριβώς έκανε και στην παρουσία του στα κυπριακά γήπεδο. Και οι τρεις χρονιές του ήταν υπερβατικές -για τις εργοδότριές του: το 2014/15 η ΑΕΚ διεκδίκησε τον τίτλο και τερμάτισε δεύτερη για πρώτη φορά στην ιστορία της, το 2015/16 επανέλαβε το πλασάρισμα με ρεκόρ βαθμών, ενώ το 2016/17 ο ΑΠΟΕΛ συνδύασε για πρώτη φορά το πρωτάθλημα με την ευρωπαϊκή διάκριση.

Στη διάρκεια αυτής της τριετίας δεν είχε πρόβλημα να τον μέμφονται ότι δεν κάνει αυτός τις μεταγραφές, ότι δεν χρησιμοποιεί Κύπριους, ότι δεν έχει (να διδάξει) δεύτερο σύστημα, ότι τα «θαλασσώνει» στα κρίσιμα παιχνίδια, ότι δεν κερδίζει τα ντέρμπι κ.ο.κ. Τα προσπέρασε στωικά όλα με το βλέμμα του εστιασμένο στο δάσος, όχι στο δέντρο. Τα αποτελέσματα τον δικαίωσαν. Και όταν διαβάζει τώρα δηκτικά ή σκωπτικά σχόλια για την εμπειρία του, τις ικανότητές του ή τα ταπεινά κριτήρια επιλογής του για τον πάγκο της Λιντς, αυτός ο «δολοφόνος» με το αγγελικό πρόσωπο χαμογελά κρυφά.

Διότι γι’ ακόμη μια φορά δημιουργούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: ερχόμενος φαινομενικά από το πουθενά, αλλά στην πραγματικότητα άριστα προετοιμασμένος να σκοράρει!