O Μαρωνίτης που ανάγκασε τον ΑΠΟΕΛ να «χρυσοπληρώσει» και να αλλάξει καταστατικό

Μάρκος Μάρκου. Ένα όνομα που άφησε το στίγμα του στις «χρυσές» σελίδες της ιστορίας του Ολυμπιακού Λευκωσίας και του ΑΠΟΕΛ, με τη μεταγραφή του να είναι και η αιτία για να τροποποιηθεί το καταστατικό των «γαλαζοκιτρίνων». Η επιμονή του τότε προπονητή του ΑΠΟΕΛ, Πάνου Μάρκοβιτς για τον χαρισματικό επιθετικό του Ολυμπιακού, ανάγκασε τη διοίκηση της ομάδας της Λευκωσίας να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για την πρώτη μεταγραφή Μαρωνίτη στην ιστορία των «γαλαζοκιτρίνων».
 
Οι τέσσερις χρονιές στην Α’ Εθνική, το μέχρι σήμερα άπιαστο ρεκόρ των 31 τερμάτων σε μια σεζόν στον ΑΠΟΕΛ και το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο που υπέγραψε, είναι μερικά από τα προσωπικά επιτεύγματα που εξιστορεί ο Μάρκος Μάρκου μιλώντας αποκλειστικά στον REPORTER.
 
Όπως μας αποκάλυψε το ακούραστο «κανόνι», η μεταγραφή του έμελλε να διαφοροποιήσει και το καταστατικό του ΑΠΟΕΛ, αφού μέχρι το 1973 ήταν η μοναδική ομάδα στην Κύπρο όπου δεν δεχόταν ποδοσφαιριστές που δεν ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, καθώς βασιζόταν στην ιδέα και στα αρχικά της ίδρυσης της (Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας).   
 
Οι δόξες και οι επιτυχίες που ακολούθησαν με τη «γαλαζοκίτρινη» φανέλα είναι χαραγμένες στη μνήμη του Μάρκου Μάρκου, που μας εκμυστηρεύεται μεταξύ άλλων για τις 11,000 λίρες που «έπεσαν» στο τραπέζι για τη μεταγραφή του, την «αδικία» με το «χρυσό» παπούτσι, το σύνθημα με το όνομα του που ηχούσε στα τσιμέντα του παλιού ΓΣΠ, αλλά και για την αγάπη που υπέδειξε ο ποδοσφαιρικός κόσμος της Κύπρου σε ένα Μαρωνίτη.
 

Αναλυτικά η αποκλειστική συνέντευξη του Μάρκου Μάρκου στον REPORTER:
 
Από τις αλάνες του Αγίου Δομετίου στον Ολυμπιακό
 
«Από μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο στις αλάνες των γηπέδων του Αγίου Δομετίου. Είχαμε τότε μια ομάδα με παλιούς ποδοσφαιριστές μεγάλης εποχής με την ονομασία ‘Κόκκινοι Διαβόλοι’, όπου έπαιζαν ο Νίκος Χαραλάμπους, ο Στελλάκης, ο Ευσταθίου της Ομόνοιας, ο Γιάννος του Ολυμπιακού. Ήμασταν τότε όλοι παιδάκια του δημοτικού σχολείου.
 
Μετά, ο Πάμπος Αβρααμίδης, ο οποίος δούλευε με τον πατέρα μου, του ζήτησε να ενταχθώ στον Ολυμπιακό. Προσωπικά, η ομάδα μου εξ αρχής ήταν ο ΑΠΟΕΛ, αλλά λόγω του ότι ήμουν Μαρωνίτης, δεν διακαιόμουν να ενταχθώ στους ‘γαλαζοκίτρινους’ λόγω του καταστατικού τους. Έτσι, σε αυτό το σημείο κατέληξα στην ομάδα του Τακτακαλλά.
 
Με τον Ολυμπιακό, κέρδισα τρία πρωταθλήματα και ασπίδα Στυλιανάκη. Έχω αγωνιστεί επίσης σε τρία πανελλήνια με τη φανέλα των ‘μαυροπράσινων’, γιατί ο Ολυμπιακός τότε ήταν η κορυφαία ομάδα της Κύπρου. Αγωνιζόμασταν στην Ελλάδα, επιστρέφαμε πίσω παίρναμε το πρωτάθλημα και ξανά γυρίζαμε στην Ελλάδα. Αυτό συνέβαινε μέχρι το 1973 όπου το πρωτάθλημα κέρδισε ο ΑΠΟΕΛ και έπρεπε να παίξει στην Α’ Εθνική».
 

Η επιμονή του Μάρκοβιτς και το συμβόλαιο που τίναξε την μπάνκα
 
«Το 1973, είχε ζητηθεί από τον προπονητή του ΑΠΟΕΛ, Πάνο Μάρκοβιτς,  να φέρει από την Ελλάδα όποιους παίκτες θέλει για να ενισχύσει την ομάδα. ‘Εγώ θέλω τον Μάρκου του Ολυμπιακού’ ανέφερε χαρακτηριστικά στη διοίκηση ο Μάρκοβιτς. Με έβλεπε που αγωνιζόμουν στην Ελλάδα.
 
Τότε δεν γίνονταν μεταγραφές όμως. Έπρεπε να σου δώσουν ελευθέρα ή να καθόσουν δυο χρόνια χωρίς ομάδα. Εμένα, με πλησίασαν οι ιθύνοντες του ΑΠΟΕΛ και τους είπα μιλήστε με τον Ολυμπιακό, εάν με παραχωρεί εγώ δεν έχω οποιονδήποτε θέμα. Συναντήθηκαν οι δυο πλευρές, τα «βρήκαν» στο τραπέζι και από τότε είμαι και επίσημα ο πρώτος ποδοσφαιριστής με συμβόλαιο στην Κύπρο.
 
Όπως έμαθα αργότερα, ο ΑΠΟΕΛ, είχε δώσει συνολικά 11,000 λίρες στον Ολυμπιακό για να με αγοράσει. Πρόκειται για την πιο ακριβή μεταγραφή της εποχής εκείνης, εάν υπολογίσεις ότι οι άλλες ήταν των 500 λιρών. Θυμάμαι, εισέπραττα 250 λίρες τον μήνα και από την Αρχή Ηλεκτρισμού όπου εργαζόμουν έπαιρνα 20 λίρες.
 
Αξίζει να σημειωθεί, ότι προτού καταλήξω στον ΑΠΟΕΛ, είχα δεχθεί προτάσεις από Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό Πειραιώς και Άρη».
 

Το επίτευγμα με την Α’ Εθνική και η αδικία με το «χρυσό» παπούτσι
 
«Με τον ΑΠΟΕΛ πέτυχα σπουδαία πράγματα. Εκτός από τους τίτλους, έγινε η πρώτη ομάδα που κατάφερε να παραμείνει στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Λόγω της εισβολής και του πολέμου όμως στη συνέχεια, διακόπηκε ο θεσμός και επιστρέψαμε πίσω στην Κύπρο. Το προσωπικό ρεκόρ που κατέχω ωστόσο ως Κύπριος ποδοσφαιριστής, είναι ότι κατάφερα να αγωνιστώ για τέσσερεις ολόκληρες χρονιές στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Τρεις με τον Ολυμπιακό και μια με τον ΑΠΟΕΛ.       
 
Το 1975 πέτυχα 39 τέρματα αλλά δεν μου κατοχυρώθηκε στο τέλος ο τίτλος του πρώτου σκόρερ της Ευρώπης. Ήταν η πρώτη φορά όπου Κύπριος ποδοσφαιριστής έφτανε μέχρι εκείνο το σημείο και δυστυχώς για μένα, δεν με δήλωσε η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου γιατί το ΑΠΟΕΛ τότε έπαιζε ανεπίσημα στο πρωτάθλημα της Κύπρου, λόγω του ότι είχε παραμείνει στο ελληνικό πρωτάθλημα και έπρεπε να παίζουμε στην Ελλάδα. Λόγω του πολέμου όμως, εμείς αγωνιζόμασταν στην Κύπρο.
 
Είναι ένα από τα μελανότερα σημεία της καριέρας μου, το να στεφθείς πρώτος σκόρερ Ευρώπης και να μην καθιερωθείς τον τίτλο, τον οποίο κέρδισε τον επόμενο χρόνο ο φίλος μου ο Σωτήρης Καιάφας. Μετά μας είχαν βγάλει από τον θεσμό για το χρυσό παπούτσι.
 
Το 1977 επίσης, είχα πετύχει 31 γκολ με 29 συμμετοχές, πράγμα που με καθιστά ως πρώτο σκόρερ του ΑΠΟΕΛ όλων των εποχών». 
 
Το σύνθημα του Μάρκου, ο αριθμός 8 και ο Ιταλός προπονητής
 
«Παρόλο που ήμουν Μαρωνίτης, η ομάδα του ΑΠΟΕΛ με δέχθηκε με αγάπη. Όλοι ποδοσφαιριστές ανεξαιρέτως ήμασταν φίλοι μεταξύ μας. Ο κόσμος της ομάδας τότε με είχε κάνει ίνδαλμα του, έχοντας βγάλει και σύνθημα στις κερκίδες μάλιστα για μένα που έλεγε «Σαν ήρθατε στο γήπεδο να πάρετε τη νίκη, αντί για νίκη πήρατε του Μάρκου το μανίκι». Σύνθημα το οποίο σε κάθε παιχνίδι ηχούσε στις κερκίδες του παλιού ΓΣΠ.
 
Στη φανέλα είχα το νούμερο 8. Δεν ήμουν καθαρόαιμος επιθετικός, αλλά χαφ επιθετικός. Και από αυτή τη θέση, σπάνιο να βγαίνεις πρώτος σκόρερ. Λόγω των δυνάμεων μου όμως και επειδή έτρεχα ασταμάτητα, κατάφερνα κάθε σχεδόν παιχνίδι να στέλνω την μπάλα στα δίχτυα.
 
Ποδοσφαιριστές οι οποίοι με βοήθησαν σημαντικά στην καριέρα μου, είναι οι Στεφανής, Λίλλος, Παντζιαράς, Στυλιανού, Λεωνίδας, Τιμοθέου, Κρητικός και Μιαμηλιώτης. Αντίπαλοι οι οποίοι με δυσκόλεψαν τις εποχές εκείνες είναι οι Στεφάνου της Ανόρθωσης και Σάουρος της ΑΕΛ. Η διαφορά όμως με το σήμερα είναι ότι ήμασταν αντίπαλοι μόνο για εκείνα τα ενενήντα λεπτά στο γήπεδο.   
 
Το ματς που ξεχωρίζω στη μνήμη μου είναι εκείνο με τη Νάπολι στο θεσμό του πρωταθλήματος πρωταθλητριών που παίζαμε. Ο λόγος που το θυμάμαι είναι οι χαρακτηριστικές δηλώσεις του προπονητή της Ιταλικής ομάδας όταν παίξαμε, που είχε αναφέρει ότι ήρθε αντιμέτωπος με μια ομάδα που έχει ένα ξένο ποδοσφαιριστή. Τότε στην ιταλική ομάδα, αγωνίζονταν μόνο Ιταλοί, γι’ αυτό και ήταν κάτι πρωτόγνωρο γι’ αυτόν».
 
Τι σχέση έχει η θρησκεία με τον αθλητισμό
 
«Είμαστε όλοι Ελληνοκύπριοι», τονίζει κλείνοντας τη συνέντευξη του στον REPORTER ο Μάρκος Μάρκου, για να προσθέσει, «το τι θρησκεία είναι ο καθένας, είναι προσωπικό του δικαίωμα. Καμία απολύτως σχέση δεν μπορεί να έχει η θρησκεία με τον αθλητισμό σήμερα. Ναι μεν έγινε η αρχή με μένα και την ένταξη μου σε ένα σωματείο που το καταστατικό του δεν επέτρεπε τη μεταγραφή ποδοσφαιριστών που δεν είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αλλά αυτό ανήκει στο παρελθόν. Από τότε ο ΑΠΟΕΛ γύρισε σελίδα και πλέον οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές είναι μετρημένοι».

 *Ο Μάρκος Μάρκου γεννηθείς στις 12.8.1949, αγωνίστηκε σε Ολυμπιακό (1965-72), ΑΠΟΕΛ (1973-80) και Κεραυνό (1980-82). Κατάφερε να πανηγυρίσει τρία πρωταθλήματα και μια ασπίδα με τον Ολυμπιακό πετυχαίνοντας 50 γκολ, ενώ με τον ΑΠΟΕΛ, δυο Κύπελλα με 80 τέρματα.