Ανόρθωση: Τι (δεν) τρέχει με τις μεταγραφές
11:37 - 29 Ιουνίου 2017
Πολύ πριν πέσει και επίσημα η αυλαία της αγωνιστικής περιόδου 2016/17 η Ανόρθωση γνώριζε ότι έπρεπε να προχωρήσει σε εκτεταμένο ξεσκαρτάρισμα του έμψυχου δυναμικού της. Ήξερε ακόμη ότι χωρίς το δέλεαρ της Ευρώπης (για τέταρτο χρόνο στη σειρά) και με μάλλον ισχνά οικονομικά η στελέχωση (σχεδόν) από την αρχή ενός πιο ποιοτικού και ανταγωνιστικού ρόστερ θα ήταν και δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία.
Επίσης γνωστό ήταν πως, αν υπήρχε ένα (στρατηγικό) πλεονέκτημα στην όλη υπόθεση, αυτό ήταν ο χρόνος. Γι’ αυτό το πλεονέκτημα, άλλωστε, «θυσιάστηκε» και η προοπτική του Τιμούρ Κετσπάγια, που είχε ζητήσει διορία ως τα τέλη Μαΐου. Ο σύλλογος της Αμμοχώστου προτίμησε να συνεχίσει με τον Ρόνι Λέβι, ώστε να μην πάει πίσω ο προγραμματισμός.
Τέλη Ιουνίου το σκηνικό στην «Κυρία» προσφέρεται περισσότερο για ανησυχία και προβληματισμό παρά για καθησυχασμό και αισιοδοξία. Η ομάδα δεν έχει ολοκληρώσει το ξεσκαρτάρισμα, δεν έχει πάρει παίκτες σε θέσεις-κλειδιά, βλέπει τον Σισοκό να προβάλλει αιτήματα της τελευταίας στιγμής, κάνει δεύτερες σκέψεις για τον Κβέσιτς, αγνοεί τι μέλλει γενέσθαι με τον Σιβού κ.ο.κ.
Με άλλα λόγια, δεν βγάζει την εικόνα συλλόγου που κινείται μεθοδικά και αποτελεσματικά για τη διεκπεραίωση του μεταγραφικού σχεδιασμού του -ούτε ως προς τις προσθήκες ούτε ως προς τις αφαιρέσεις. Στον αντίποδα μοιάζει ομάδα που ξοδεύει πολύ περισσότερο χρόνο και πολύ λιγότερο χρήμα απ’ ό,τι θα ήθελε.
Αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι η Ανόρθωση στο τέλος του καλοκαιριού δεν θα έχει επιτύχει το στόχο της. Αν όμως συνεχίσει να κινείται σε αυτό το ρυθμό, το πιθανότερο είναι πως θα τον υλοποιήσει είτε σε μικρότερο βαθμό από τον επιθυμητό είτε με πολλή περισσότερη πίεση και μεγαλύτερα ρίσκα από τα επιθυμητά.
Υπενθυμίζεται απλώς ότι η αργοπορημένη ολοκλήρωση του μεταγραφικού σχεδιασμού στην πρώτη χρονιά του Αντρέ Πάους πρακτικά «ναρκοθέτησε» όλη τη σεζόν, ενώ η πολύ πιο έγκαιρη υλοποίησή του το επόμενο καλοκαίρι είχε φέρει την ομάδα σε τροχιά διεκδίκησης μιας θέσης στην πρώτη τριάδα, από την οποία την έβγαλαν μόνο τα μαζεμένα αυτογκόλ της τότε διοίκησής της.
