Η εξόρμηση που εξελίχθηκε στα τραγωδία-Η ιατροδικαστική εξέταση έφερε καταδίκη
13:02 - 11 Οκτωβρίου 2018
Καθοριστικά ήταν τα ευρήματα της νεκροτομής σε θύμα τροχαίου δυστυχήματος που απεβίωσε ένα μήνα μετά, καθώς ο οδηγός του μοιραίου οχήματος κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου για τον θάνατο του συνοδηγού του όπου και καταδικάστηκε.
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, τον Σεπτέμβριο του 2011 ο κατηγορούμενος με τον φίλο του μετέβησαν στο Τρόοδος, με το όχημα που οδηγούσε ο κατηγορούμενος, για να μαζέψουν μανιτάρια. Μετά από αρκετές ώρες αναζήτησης, πήραν το δρόμο της επιστροφής.
Σε κάποιο σημείο του δρόμου ο κατηγορούμενος, σύμφωνα με τη δική του μοναδική εξήγηση και εκδοχή του ενώπιον του Δικαστηρίου, ζαλίστηκε στιγμιαία, έχασε τον έλεγχο του οχήματος του και παρόλο που προσπάθησε, μόλις συνήλθε, να το ελέγξει, εκείνο προσέκρουσε σε χαντάκι, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του συνεπιβάτη του που έπασχε από προβλήματα καρδιάς.
Λόγω των προβλημάτων υγείας του τραυματία, μεταφέρθηκε για προληπτικούς λόγους, όπως διαπιστώνει το πρωτόδικο Δικαστήριο, στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού και κρατήθηκε στο χειρουργικό τμήμα για παρακολούθηση. Από τις εξετάσεις διαπιστώθηκε ότι από την πρόσκρουση είχε υποστεί: θλαστικό τραύμα τριχωτού ινιακής χώρας, γραμμικό κάταγμα στο πρόσθιο τμήμα του πρόσθιου τόξου της 4ης και 7ης πλευράς, γραμμικό κάταγμα στο δεξιό ημιμόριο του λοβού του στέρνου. Στη συνέχεια όμως η κατάσταση του παρουσίασε επιδείνωση και μεταφέρθηκε στη μονάδα εντατικής παρακολούθησης όπου και παρέμεινε κλινήρης μέχρι που κατέληξε ένα μήνα μετά.
Το πιστοποιητικό θανάτου κατέγραψε ως αιτία «διατατική μυοκαρδιοπάθεια», στη δε έκθεση της ιατροδικαστού Ελένης Αντωνίου που διενήργησε τη μεταθανάτια εξέταση, κατεγράφη ως αιτία θανάτου «διατατική μυοκαρδιοπάθεια, παλαιό τροχαίο δυστύχημα».
Στο εδώλιο ο οδηγός
Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ο οδηγός του μοιραίου οχήματος αντιμετώπισε τις κατηγορίες πρόκλησης θανάτου, λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης, και οδήγηση μηχανοκινήτου οχήματος υπό την επήρεια κόπωσης, κατά τρόπο που η ικανότητα του για ασφαλή οδήγηση ήταν ελαττωμένη.
Το Δικαστήριο, εκλαμβάνοντας ως δεδομένο ότι η μαρτυρία της Κατηγορούσας Αρχής, δεν αμφισβητήθηκε, τόσο σε ότι αφορά την οδική συμπεριφορά του κατηγορουμένου, αλλά και σε ότι αφορά τη μοναδική ιατρική μαρτυρία, της ιατροδικαστού , και θεωρώντας ότι το μόνο ερώτημα που είχε να απαντήσει, ήταν κατά πόσο τα προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας του θύματος, από μόνα τους, και με δεδομένη την παραμονή του αποβιώσαντος για πολλές μέρες σε ακινησία μπορούσαν να προκαλέσουν το θάνατο, κατέληξε μεταξύ άλλων ότι:
«Από μόνα τους τα προβλήματα υγείας του θύματος δεν θα μπορούσαν να προκαλέσουν τον θάνατο, αν το θύμα βρισκόταν στο σπίτι του αλλά ούτε ακόμα και αν πήγαινε στο Τρόοδος για να μαζέψει μανιτάρια. Θεωρώ λοιπόν ότι έχει αποδειχθεί η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ επικίνδυνης πράξης και ή συμπεριφοράς του κατηγορούμενου με την πρόκληση του δυστυχήματος με το θάνατο του Παπαθεοχάρους. Κρίνω επίσης ότι η Κατηγορούσα Αρχή απέδειξε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και τη 2η κατηγορία που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος αλλά και την αιτία η οποία προκάλεσε τη ζαλάδα και η οποία τον οδήγησε εν τέλει στην απώλεια ελέγχου του οχήματος του, που δεν ήταν άλλη από την κόπωση.»
Η αναστολή της ποινής και η έφεση
Με βάση τα ευρήματα που παρουσιάστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση, η οποία στη συνέχεια ανεστάλη για περίοδο τριών ετών.
Ακολούθως ο κατηγορούμενους, εφεσίβαλε την καταδικαστική απόφαση εναντίον του, χαρακτηρίζοντας της ως «εσφαλμένη, αντινομική και ανεπαρκώς αιτιολογημένη».
Ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορούμενου, X. Ιωάννου, υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι «οι ελαφροί τραυματισμοί που είχε υποστεί ο αποβιώσας από το τροχαίο, δεν είχαν σχέση με το λόγο που κατέληξε», ενώ ανέφερε ότι ο θάνατος του οφείλετο στο προϋπάρχον πρόβλημα της υγείας του.
«Εφαρμόζοντας λανθασμένα τις νομικές αρχές της αιτιώδους συνάφειας, κατέληξε σε λανθασμένο συμπέρασμα ότι ο κατηγορούμενος προκάλεσε το θάνατο του αποβιώσαντος».
Καθοριστική η μαρτυρία της ιατροδικαστού
Το Δικαστήριο είχε ενώπιον του τη μαρτυρία της ιατροδικαστού, της οποίας το εύρημα ήταν ότι ο θάνατος προήλθε από διατατική μυοκαρδιοπάθεια. Η δεύτερη, όπως επεξήγησε, αιτία θανάτου «τροχαίο δυστύχημα», ορίστηκε όταν πληροφορήθηκε από την Αστυνομία ότι ο αποβιώσας είχε τραυματιστεί σε τροχαίο δυστύχημα.
Όπως ανέφερε το Δικαστήριο στην απόφαση του, «είναι ορθό ότι η ιατροδικαστής δεν ήταν σε θέση να εκφράσει μετά βεβαιότητας γιατί ο αποβιώσας παρέμεινε για ένα μήνα κλινήρης, ή γιατί οι θεράποντες ιατροί έθεσαν ένα άτομο με αυτά τα προβλήματα υγείας σε κατάκλιση για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ακριβώς επειδή όπως κατ΄ επανάληψη διευκρίνισε άτομα με αυτού του είδους τα προβλήματα υγείας - διατατική μυοκαρδιοπάθεια - είναι δυνατόν ακριβώς λόγω της κατάκλισης να καταλήξουν. Δεν απέκλεισε όμως και το ενδεχόμενο «λόγω αυτών» των τραυμάτων να «έγινε κλινήρης». Τα τραύματα ήταν κατά την ιατροδικαστή μια πιθανή αιτία: «μπορεί να επιφέρει και το θάνατο», «η λέξη μπορεί είναι αντίστοιχη λέξη του πιθανόν». Ό,τι ως ουσιώδες προκύπτει από τη μαρτυρία της ιατροδικαστού ως όρος ή σχέση μεταξύ της πράξης του κατηγορουμένου, τροχαίου δυστυχήματος, και του επελθόντος θανάτου ήταν: «αποκλειστικά η καθήλωση που έκανε το τροχαίο, όχι όμως τα τραύματα από το τροχαίο δυστύχημα».
Ως εκ τούτου, το Ανώτατο απέρριψε την έφεση του κατηγορούμενο αναφέροντας στην απόφαση του ότι «η μαρτυρία κατέδειξε ότι η παράνομη πράξη του εφεσείοντος επέφερε τον τραυματισμό του αποβιώσαντος ο οποίος όμως τραυματισμός αν και δεν ήταν η άμεση ή μόνη αιτία, πρόσφορη να επιφέρει το θάνατο στη συνήθη πορεία των πραγμάτων παρέμεινε ως μία ουσιαστική και ενεργός αιτία, επιταχύνοντας το θάνατο του Χ.Π., που έπασχε από διατατική μυοκαρδιοπάθεια η οποία θα επέφερε το θάνατο ανεξαρτήτως της πράξης του κατηγορουμένου».
