«Ανακατεύονταν στα πάντα, ήταν όπως ένα χωριό!»
15:55 - 07 Οκτωβρίου 2018
Σε μια συνέντευξη-αναδρομή και απολογισμό ταυτόχρονα της ποδοσφαιρικής του καριέρας ο Ρικάρντο Φερναντές προχώρησε σε αρκετές αποκαλύψεις για τη θητεία του στην Κύπρο με τη φανέλα πέντε συλλόγων (ΑΠΟΕΛ, Ανόρθωση, Ομόνοια, ΑΕΛ και Δόξα). Αναλυτικά ο 40χρονος Πορτογάλος μίλησε για…
…το πώς ξεκίνησε η περιπέτειά του στο εξωτερικό: «Μόλις είχα τελειώσει τη σεζόν στην Ακαντέμικα, είχα πολύ καλή σχέση με τον προπονητή, αλλά δεν έπαιζα ποτέ. Ήλθε ένας επιχειρηματίας και ζήτησε από τον προπονητή έναν παίκτη στη θέση μου για ένα σύλλογο στην Ελλάδα, νομίζω τον ΠΑΟΚ. Ο προπονητής μου είπε εμένα και ο ατζέντης του είπε: Μα, καλά, δεν τον βάζεις να παίξει και θέλεις να τον στείλεις στον ΠΑΟΚ; Εκείνος του απάντησε: Δεν θα σε απογοητεύσει. Ήταν να πάω στην Ελλάδα αρχικά, αλλά δεν προχώρησε καθόλου η υπόθεση και προέκυψε η ευκαιρία για την Κύπρο, πήγα στον ΑΠΟΕΛ»
…τις εντυπώσεις και την προσαρμογή στην Κύπρο: «Το επίπεδο ήταν πολύ χαμηλότερο από την Πορτογαλία. Οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι, επειδή ήταν πολύ απαιτητικοί. Ανακατεύονταν στα πάντα, ήταν όπως σ’ ένα χωριό. Το νησί είναι πολύ μικρό, δεν μπορείς να βγεις έξω, όλοι ξέρουν τα πάντα για τη ζωή όλων. Αλλά έχει και την καλή του πλευρά, όταν πάνε καλά τα πράγματα, είναι τρέλα, είναι απίστευτα. Τις πρώτες μέρες ήταν λίγο δύσκολα. Τον Δεκέμβριο η γυναίκα μου ήθελε να επιστρέψει, αλλά τα πράγματα είχαν αρχίσει να οργανώνονται και μετά τα Χριστούγεννα άλλαξαν όλα. Τα πράγματα βελτιώθηκαν και για μένα σε επαγγελματικό επίπεδο, διότι πριν ήμουν τραυματίας, ήλθε και το καλοκαίρι, στο οποίο η ζωή είναι πιο εύκολη. Τον πρώτο χρόνο τα παιδιά μου δεν πήγαιναν σχολείο, στον δεύτερο μετακόμισαν μαζί μου και λάτρεψαν το σχολείο. Τον πρώτο μήνα ήταν δύσκολα, διότι δεν ήξεραν λέξη αγγλικά, αλλά από τη στιγμή που καταλάβαμε ότι περνούσαν καλά και μάθαιναν γρήγορα, ήταν τέλεια. Αγωνιστικά, τη δεύτερη χρονιά μου κατακτήσαμε και το πρωτάθλημα»
…την απόφαση να πάει Ουκρανία: «Δεν μπορώ να περνώ πολύ καιρό στο ίδιο μέρος. Πληγώνει να κάνεις πάντα το ίδιο πράγμα με τους ίδιους ανθρώπους. Αισθανόμουν ότι όλοι με ήξεραν πολύ καλά και ότι κι εγώ ήξερα σχεδόν τους πάντες. Αν δεν είχα φύγει, τότε ένα ή δύο χρόνια μετά θα έπρεπε να σταματήσω, διότι δεν θα είχα πλέον τη φιλοδοξία να είμαι εκεί».
…τη Μέταλουργκ: «Ήρθε η ευκαιρία για Ουκρανία και πήγα μόνος μου, γιατί δεν υπήρχαν διεθνή σχολεία στο Ντόνετσκ, και η Ρόμπερτα ήταν στο τέλος της εγκυμοσύνης της Ρακέλ, οπότε γύρισε στην Πορτογαλία. Πάντως οι συνθήκες εργασίας ήταν πολύ καλές και το πρωτάθλημα πιο ανταγωνιστικό από την Κύπρο. Ήμασταν μαζί με τον Μάριο Σέρτζιο, τον Μποαβεντούρα, τον Μακρίδη, και τον Κίνγκσλεϊ».
…την επιστροφή στην Κύπρο: «Γυρίσαμε, διότι ήμασταν ευτυχισμένοι στην Κύπρο μέχρι το ταξίδι στην Ουκρανία. Ποτέ δεν σκεφτήκαμε την επιστροφή στην Πορτογαλία, κυρίως επειδή τα συμβόλαια που θα είχα στην Πορτογαλία δεν θα πλησίαζαν αυτά που είχα στην Κύπρο. Σε εκείνο το σημείο στην Κύπρο έχασαν λίγο τον προσανατολισμό και άρχισαν να προσφέρουν συμβόλαια που δεν θα έπρεπε ποτέ να προσφέρουν. Αυτό που μου πρόσφερε η Ανόρθωση ήταν ένα εξαιρετικό συμβόλαιο για τρία χρόνια».
…την αποχώρηση από την Ανόρθωση: «Έμεινα μόνο έξι μήνες και τα παράτησα όλα, διότι δεν ήμουν χαρούμενος. Δεν μπορούσα να παίξω με τον τρόπο μου και τον Ιανουάριο έλυσα το συμβόλαιό μου, χωρίς ουδείς να το ξέρει. Είχα στο νου μου ότι ήθελα να γυρίσω στον ΑΠΟΕΛ, ότι οπουδήποτε αλλού στην Κύπρο δεν θα δούλευε το πράγμα. Και όντως δεν δούλεψε. Η μόνη ομάδα που δούλεψε ήταν η Δόξα, στο τέλος της καριέρας μου. Ο ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο, όπως η Πόρτο στην Πορτογαλία, ήταν ο σύλλογος, για τον οποίο αισθανόμουν διαφορετικά. Τα πράγματα στην Ανόρθωση δεν κύλησαν όπως τα ανέμενα, υπήρξαν συζητήσεις με τον πρόεδρο του ΑΠΟΕΛ και δύο διευθυντές που ήξερα και είχαν μείνει εκεί από την πρώτη μου θητεία και φτάσαμε σε μια προφορική κατ’ αρχή συμφωνία. Θα έχανα περίπου το 30% των απολαβών μου στην Ανόρθωση, αλλά δεν με ένοιαζε. Ήταν Χριστούγεννα, η οικογένειά μου ήλθε για διακοπές, δεν ενημέρωσα κανέναν, αλλά όταν πήγα στους διευθυντές του ΑΠΟΕΛ η προφορική συμφωνία δεν είχε πλέον καμία αξία και έμεινα ξεκρέμαστος. Ήμουν χωρίς ομάδα για δύο, τρεις εβδομάδες και κατέληξα στην ΑΕΛ. Έμεινα για τέσσερις μήνες, αλλά δεν είχα διάθεση να μείνω στην Κύπρο, έπρεπε να φύγω μετά την ανοησία που είχα κάνει, διακόπτοντας εκείνο το τριετές συμβόλαιο. Δεν μπορούσα να συνεχίσω και η λύση ήταν το Ισραήλ».
…την επιστροφή στην Κύπρο μετά το πέρασμα από την Ελλάδα: «Μολονότι μου άρεσε ο Παναιτωλικός, έπαιζα ελάχιστα και δεν είχα άλλη πρόταση εκείνη τη στιγμή πέραν από αυτήν της Δόξας, της οποίας ο πρόεδρος είχε εμπλακεί στη μεταγραφή μου στο ΑΠΟΕΛ. Ήλθε και ζήτησε τη βοήθειά μου. Πήγα υπό τον όρο ότι η γυναίκα και τα παιδιά μου δεν θα με ακολουθήσουν τον πρώτο χρόνο. Θυμάμαι ότι μετά την ήττα μας με 3-0 στο πρώτο παιχνίδι η Ρομπέρτα μου είπε: Φύγε μαζί μας. Αλλά δεν μπορούσα να αθετήσω το λόγο μου. Έμεινα και τελικά κύλησαν καλά τα πράγματα, ήμουν πολύ ικανοποιημένος στη Δόξα, όπου έπαιζα μόνο για τη χαρά του παιχνιδιού»
…τη μεταγραφή στην Ομόνοια: «Έπαιξα δύο χρόνια στην Δόξα και πήγα στην Ομόνοια. Ο Νούνο Ασίς ήταν στην Ομόνοια, ήμουν σε καλή κατάσταση, ήμουν εντάξει. Έμεινα έξι μήνες στην Ομόνοια. Στο τέλος της χρονιάς ο Κώστας Καϊάφας ήθελε να συνεχίσω, αλλά αποφάσισα να επιστρέψω στην Δόξα, επειδή εκεί αισθανόμουν σαν στο σπίτι μου. Ήμουν ήρεμος, η γνώμη μου μετρούσε τόσο όσο και του προέδρου. Στον τελευταίο χρόνο μου όμως η σχέση μου με τον προπονητή και τον πρόεδρο είχε φθαρεί και, όταν έφυγα από τη Δόξα, δεν μιλούσαμε για κάποιο διάστημα. Είχαμε κουραστεί μετά από όλον αυτόν τον καιρό που είχαμε περάσει μαζί (γέλια)».
…το πώς ξεκίνησε η περιπέτειά του στο εξωτερικό: «Μόλις είχα τελειώσει τη σεζόν στην Ακαντέμικα, είχα πολύ καλή σχέση με τον προπονητή, αλλά δεν έπαιζα ποτέ. Ήλθε ένας επιχειρηματίας και ζήτησε από τον προπονητή έναν παίκτη στη θέση μου για ένα σύλλογο στην Ελλάδα, νομίζω τον ΠΑΟΚ. Ο προπονητής μου είπε εμένα και ο ατζέντης του είπε: Μα, καλά, δεν τον βάζεις να παίξει και θέλεις να τον στείλεις στον ΠΑΟΚ; Εκείνος του απάντησε: Δεν θα σε απογοητεύσει. Ήταν να πάω στην Ελλάδα αρχικά, αλλά δεν προχώρησε καθόλου η υπόθεση και προέκυψε η ευκαιρία για την Κύπρο, πήγα στον ΑΠΟΕΛ»
…τις εντυπώσεις και την προσαρμογή στην Κύπρο: «Το επίπεδο ήταν πολύ χαμηλότερο από την Πορτογαλία. Οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι, επειδή ήταν πολύ απαιτητικοί. Ανακατεύονταν στα πάντα, ήταν όπως σ’ ένα χωριό. Το νησί είναι πολύ μικρό, δεν μπορείς να βγεις έξω, όλοι ξέρουν τα πάντα για τη ζωή όλων. Αλλά έχει και την καλή του πλευρά, όταν πάνε καλά τα πράγματα, είναι τρέλα, είναι απίστευτα. Τις πρώτες μέρες ήταν λίγο δύσκολα. Τον Δεκέμβριο η γυναίκα μου ήθελε να επιστρέψει, αλλά τα πράγματα είχαν αρχίσει να οργανώνονται και μετά τα Χριστούγεννα άλλαξαν όλα. Τα πράγματα βελτιώθηκαν και για μένα σε επαγγελματικό επίπεδο, διότι πριν ήμουν τραυματίας, ήλθε και το καλοκαίρι, στο οποίο η ζωή είναι πιο εύκολη. Τον πρώτο χρόνο τα παιδιά μου δεν πήγαιναν σχολείο, στον δεύτερο μετακόμισαν μαζί μου και λάτρεψαν το σχολείο. Τον πρώτο μήνα ήταν δύσκολα, διότι δεν ήξεραν λέξη αγγλικά, αλλά από τη στιγμή που καταλάβαμε ότι περνούσαν καλά και μάθαιναν γρήγορα, ήταν τέλεια. Αγωνιστικά, τη δεύτερη χρονιά μου κατακτήσαμε και το πρωτάθλημα»
…την απόφαση να πάει Ουκρανία: «Δεν μπορώ να περνώ πολύ καιρό στο ίδιο μέρος. Πληγώνει να κάνεις πάντα το ίδιο πράγμα με τους ίδιους ανθρώπους. Αισθανόμουν ότι όλοι με ήξεραν πολύ καλά και ότι κι εγώ ήξερα σχεδόν τους πάντες. Αν δεν είχα φύγει, τότε ένα ή δύο χρόνια μετά θα έπρεπε να σταματήσω, διότι δεν θα είχα πλέον τη φιλοδοξία να είμαι εκεί».
…τη Μέταλουργκ: «Ήρθε η ευκαιρία για Ουκρανία και πήγα μόνος μου, γιατί δεν υπήρχαν διεθνή σχολεία στο Ντόνετσκ, και η Ρόμπερτα ήταν στο τέλος της εγκυμοσύνης της Ρακέλ, οπότε γύρισε στην Πορτογαλία. Πάντως οι συνθήκες εργασίας ήταν πολύ καλές και το πρωτάθλημα πιο ανταγωνιστικό από την Κύπρο. Ήμασταν μαζί με τον Μάριο Σέρτζιο, τον Μποαβεντούρα, τον Μακρίδη, και τον Κίνγκσλεϊ».
…την επιστροφή στην Κύπρο: «Γυρίσαμε, διότι ήμασταν ευτυχισμένοι στην Κύπρο μέχρι το ταξίδι στην Ουκρανία. Ποτέ δεν σκεφτήκαμε την επιστροφή στην Πορτογαλία, κυρίως επειδή τα συμβόλαια που θα είχα στην Πορτογαλία δεν θα πλησίαζαν αυτά που είχα στην Κύπρο. Σε εκείνο το σημείο στην Κύπρο έχασαν λίγο τον προσανατολισμό και άρχισαν να προσφέρουν συμβόλαια που δεν θα έπρεπε ποτέ να προσφέρουν. Αυτό που μου πρόσφερε η Ανόρθωση ήταν ένα εξαιρετικό συμβόλαιο για τρία χρόνια».
…την αποχώρηση από την Ανόρθωση: «Έμεινα μόνο έξι μήνες και τα παράτησα όλα, διότι δεν ήμουν χαρούμενος. Δεν μπορούσα να παίξω με τον τρόπο μου και τον Ιανουάριο έλυσα το συμβόλαιό μου, χωρίς ουδείς να το ξέρει. Είχα στο νου μου ότι ήθελα να γυρίσω στον ΑΠΟΕΛ, ότι οπουδήποτε αλλού στην Κύπρο δεν θα δούλευε το πράγμα. Και όντως δεν δούλεψε. Η μόνη ομάδα που δούλεψε ήταν η Δόξα, στο τέλος της καριέρας μου. Ο ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο, όπως η Πόρτο στην Πορτογαλία, ήταν ο σύλλογος, για τον οποίο αισθανόμουν διαφορετικά. Τα πράγματα στην Ανόρθωση δεν κύλησαν όπως τα ανέμενα, υπήρξαν συζητήσεις με τον πρόεδρο του ΑΠΟΕΛ και δύο διευθυντές που ήξερα και είχαν μείνει εκεί από την πρώτη μου θητεία και φτάσαμε σε μια προφορική κατ’ αρχή συμφωνία. Θα έχανα περίπου το 30% των απολαβών μου στην Ανόρθωση, αλλά δεν με ένοιαζε. Ήταν Χριστούγεννα, η οικογένειά μου ήλθε για διακοπές, δεν ενημέρωσα κανέναν, αλλά όταν πήγα στους διευθυντές του ΑΠΟΕΛ η προφορική συμφωνία δεν είχε πλέον καμία αξία και έμεινα ξεκρέμαστος. Ήμουν χωρίς ομάδα για δύο, τρεις εβδομάδες και κατέληξα στην ΑΕΛ. Έμεινα για τέσσερις μήνες, αλλά δεν είχα διάθεση να μείνω στην Κύπρο, έπρεπε να φύγω μετά την ανοησία που είχα κάνει, διακόπτοντας εκείνο το τριετές συμβόλαιο. Δεν μπορούσα να συνεχίσω και η λύση ήταν το Ισραήλ».
…την επιστροφή στην Κύπρο μετά το πέρασμα από την Ελλάδα: «Μολονότι μου άρεσε ο Παναιτωλικός, έπαιζα ελάχιστα και δεν είχα άλλη πρόταση εκείνη τη στιγμή πέραν από αυτήν της Δόξας, της οποίας ο πρόεδρος είχε εμπλακεί στη μεταγραφή μου στο ΑΠΟΕΛ. Ήλθε και ζήτησε τη βοήθειά μου. Πήγα υπό τον όρο ότι η γυναίκα και τα παιδιά μου δεν θα με ακολουθήσουν τον πρώτο χρόνο. Θυμάμαι ότι μετά την ήττα μας με 3-0 στο πρώτο παιχνίδι η Ρομπέρτα μου είπε: Φύγε μαζί μας. Αλλά δεν μπορούσα να αθετήσω το λόγο μου. Έμεινα και τελικά κύλησαν καλά τα πράγματα, ήμουν πολύ ικανοποιημένος στη Δόξα, όπου έπαιζα μόνο για τη χαρά του παιχνιδιού»
…τη μεταγραφή στην Ομόνοια: «Έπαιξα δύο χρόνια στην Δόξα και πήγα στην Ομόνοια. Ο Νούνο Ασίς ήταν στην Ομόνοια, ήμουν σε καλή κατάσταση, ήμουν εντάξει. Έμεινα έξι μήνες στην Ομόνοια. Στο τέλος της χρονιάς ο Κώστας Καϊάφας ήθελε να συνεχίσω, αλλά αποφάσισα να επιστρέψω στην Δόξα, επειδή εκεί αισθανόμουν σαν στο σπίτι μου. Ήμουν ήρεμος, η γνώμη μου μετρούσε τόσο όσο και του προέδρου. Στον τελευταίο χρόνο μου όμως η σχέση μου με τον προπονητή και τον πρόεδρο είχε φθαρεί και, όταν έφυγα από τη Δόξα, δεν μιλούσαμε για κάποιο διάστημα. Είχαμε κουραστεί μετά από όλον αυτόν τον καιρό που είχαμε περάσει μαζί (γέλια)».
