Ζήτησε «παραίτηση» Δικαστή από την εξέταση της έφεσης του ο Ονουφρίου
21:08 - 14 Νοεμβρίου 2018
Αίτημα για εξαίρεση Δικαστή του Ανωτάτου από την εξέταση της έφεσης του,τόσο κατά της καταδίκης του όσο και για την ποινή που του επιβλήθηκε, υπέβαλε ο 67χρονος κατάδικος Αντρέας Ονουφρίου., πριν την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας.
Ο κατάδικος, το 1998 καταδικάστηκε από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λάρνακας σε ποινή φυλάκισης 18 ετών για απόπειρα φόνου του Επαρχιακού Δικαστή Μ. Μαυρονικόλα και της θυγατέρας του, ποινή η οποία επικυρώθηκε και από το Ανώτατο που απέρριψε την έφεση του.
Δεκαεπτά χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 2015, ο Αντρέας Ονουφρίου κρίθηκε ένοχος από το ίδιο Κακουργιοδικείο, αλλά με διαφορετική σύνθεση, σε σοβαρές κατηγορίες μεταξύ των οποίων και για απόπειρα φόνου εναντίον τεσσάρων αστυνομικών και του επιβλήθηκε η συνολική ποινή φυλάκισης των 20 ετών.
Ο βαρυποινίτης θεωρεί εσφαλμένη τόσο την καταδικαστική γι΄ αυτόν απόφαση του Κακουργιοδικείου όσο και το ύψος της ποινής που του επιβλήθηκε και ως εκ τούτου άσκησε έφεση.
Ωστόσο, πριν την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας ο Ονουφρίου υπέβαλε αίτημα για εξαίρεσή Δικαστή από τη σύνθεση του Εφετείου. Και αυτό στη βάση ότι υπήρξε ένα από τα μέλη του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λεμεσού το οποίο τον έκρινε ένοχο κατά το 1998.
Ο 67χρονος ισχυρίστηκε ότι δυνάμει «του άρθρου 6 της Σύμβασης για το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη το Δικαστήριο δεν πρέπει να είναι επηρεασμένο από οποιεσδήποτε παλιές αποφάσεις», ενώ αναφερόμενος σε άλλη απόφαση υπέδειξε ότι «η συμμετοχή του ως μέλος του Κακουργιοδικείου στην και η γνώση της καταδίκης του δημιουργεί προκατάληψη και αποτελεί λόγο εξαίρεσης του».
«Όπως γίνεται αντιληπτό ο εφεσείων εγείρει ζήτημα εξ αντικειμένου έλλειψης αμεροληψίας και όχι προσωπικής αμεροληψίας στη βάση υποκειμενικών κριτηρίων. Προσωπική αμεροληψία, εν πάση περιπτώσει, δεν θα μπορούσε να στοιχειοθετηθεί εφόσον η δικαιοσύνη απονέμεται σύμφωνα με το Νόμο και τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης απρόσωπα. Η δε συμμετοχή ενός Δικαστή στη διαμόρφωση δικαστικής κρίσης από Δικαστήριο με τριμελή σύνθεση (όπως στην παρούσα περίπτωση), ή ακόμη και η διαμόρφωση δικαστικής κρίσης από Δικαστή Δικαστηρίου με μονομελή σύνθεση, και η εξ αυτής γνώση του αποτελέσματος της δίκης, δεν θα μπορούσε σε καμιά περίπτωση να στοιχειοθετήσει λόγο προσωπικής αμεροληψίας στη βάση υποκειμενικών κριτηρίων για εκδίκαση μελλοντικής υπόθεσης του ιδίου προσώπου».
Αυτά ανέφερε στην απόφαση του ο Δικαστής , απορρίπτοντας το αίτημα του Ονουφρίου, επισημαίνοντας ότι κάθε κατηγορούμενος έχει θεμελιώδες (και αυτονόητο) δικαίωμα να κρίνεται από αμερόληπτο Δικαστήριο, δικαίωμα που αποτελεί εχέγγυο της δίκαιης δίκης και ως τέτοιο προστατεύεται τόσο από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου όσο και από το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η διασφάλιση όμως του θεμελιακού αυτού δικαιώματος δεν μπορεί να απολήγει σε αβασάνιστη και αδικαιολόγητη παραίτηση του Δικαστή από το καθήκον του να εκδικάσει την υπόθεση που του ανατέθηκε, διαφορετικά θα ισοδυναμούσε σε αναγνώριση στο διάδικο να επιλέγει το Δικαστή που θα τον δικάσει. Κάτι τέτοιο θα είχε ολέθριες συνέπειες για το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης και ως εκ τούτου η προσωπική ευαισθησία του Δικαστή δεν έχει θέση εφόσον η εν τέλει απόφασή του για την εξαίρεση του ή μη πρέπει να έχει στον πυρήνα της την ορθή εκτίμηση του δικαστικού του καθήκοντος.
Μετά την ενδιάμεση απόφαση του Ανωτάτου για το αίτημα του Ονουφρίου, αναμένεται να αρχίσει η ακροαματική διαδικασία για την εξέταση της έφεσης του.
