Τα δωσαν όλα κι έμειναν στον άσο
17:24 - 20 Νοεμβρίου 2018
Ο στόχος, η πρόκριση σε τελική φάση, δεν επιτεύχθηκε. Εμφανίσεις, αποτελέσματα, βαθμολογία κινήθηκαν σε χαμηλά επίπεδα. Το Πρωτάθλημα Εθνών προσέφερε τη δυνατότητα υλοποίησης του ονείρου απέναντι σε αντιπάλους του ίδιου επιπέδου. Η Κύπρος την… προσπέρασε (και αυτήν) επιδεικτικά.
Για την απογοήτευση και τη μουρμούρα του κόσμου δεν ευθύνονται το είδος και το μέγεθος της χαμένης (ιστορικής) ευκαιρίας, αλλά οι εδώ και μήνες δηλώσεις αξιωματούχων, προπονητών και παικτών ότι αυτή η φουρνιά διεθνών είναι επαρκώς ταλαντούχα και κατάλληλα προετοιμασμένη για την υπέρβαση.
Στο γήπεδο αποδείχθηκε ξανά πόσο απέχει η θεωρία από την πράξη. Μετά από έξι παιχνίδια (με απολογισμό μια νίκη, δύο ισοπαλίες και τρεις ήττες) η εθνική διαγωνίζεται με το Μαυροβούνιο, που μετείχε πρώτη φορά σε προκριματικά το 2010, για την αποφυγή του χειρότερου τρίτου και του υποβιβασμού στην τέταρτη κατηγορία!
Το αγωνιστικό κομμάτι έδωσε τόσο λίγες λαβές αισιοδοξίας, ώστε προπονητής και διεθνείς να επιδίδονται σε ασκήσεις θάρρους και αυτοπεποίθησης αναδεικνύοντας τα στοιχειώδη και αυτονόητα (όπως το οικογενειακό κλίμα, τη θέληση και το πάθος για τη νίκη κ.λπ.) και υπογραμμίζοντας τη σιγουριά τους για ένα καλύτερο μέλλον.
Πώς θα προκύψει όμως αυτό, όταν το 100% της προσπάθειας των παικτών, για την οποία διαρκώς δηλώνει περήφανος ο Ραν Μπεν Σιμόν (με απολογισμό 2-2-9), δεν αρκεί καν για τη διεκδίκηση της πρόκρισης μέσα από το Πρωτάθλημα Εθνών; Στην εθνική θα πρέπει:
-είτε να αναθεωρήσουν τις εκτιμήσεις τους για τις δυνατότητες αυτής της ομάδας και να χαμηλώσουν τον πήχη
-είτε να προχωρήσουν σε μια δημόσια αυτοκριτική που θα πείσει τον κόσμο ότι τα αίτια του κακού έχουν εντοπιστεί και αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά, ώστε να έλθει η απαραίτητη βελτίωση και πρόοδος.
Ο… τρίτος δρόμος, που ακολουθείται τώρα, δηλαδή η απουσία αποτελεσμάτων και αυτοκριτικής σε συνδυασμό με την αντίδραση στην έξωθεν κριτική, οδηγεί δεδομένα σε αδιέξοδο. Εκτός κι αν στην εθνική πιστεύουν πραγματικά ότι ο κόσμος απέχει λόγω της μέρας και της ώρας διεξαγωγής των αγώνων.
Για την απογοήτευση και τη μουρμούρα του κόσμου δεν ευθύνονται το είδος και το μέγεθος της χαμένης (ιστορικής) ευκαιρίας, αλλά οι εδώ και μήνες δηλώσεις αξιωματούχων, προπονητών και παικτών ότι αυτή η φουρνιά διεθνών είναι επαρκώς ταλαντούχα και κατάλληλα προετοιμασμένη για την υπέρβαση.
Στο γήπεδο αποδείχθηκε ξανά πόσο απέχει η θεωρία από την πράξη. Μετά από έξι παιχνίδια (με απολογισμό μια νίκη, δύο ισοπαλίες και τρεις ήττες) η εθνική διαγωνίζεται με το Μαυροβούνιο, που μετείχε πρώτη φορά σε προκριματικά το 2010, για την αποφυγή του χειρότερου τρίτου και του υποβιβασμού στην τέταρτη κατηγορία!
Το αγωνιστικό κομμάτι έδωσε τόσο λίγες λαβές αισιοδοξίας, ώστε προπονητής και διεθνείς να επιδίδονται σε ασκήσεις θάρρους και αυτοπεποίθησης αναδεικνύοντας τα στοιχειώδη και αυτονόητα (όπως το οικογενειακό κλίμα, τη θέληση και το πάθος για τη νίκη κ.λπ.) και υπογραμμίζοντας τη σιγουριά τους για ένα καλύτερο μέλλον.
Πώς θα προκύψει όμως αυτό, όταν το 100% της προσπάθειας των παικτών, για την οποία διαρκώς δηλώνει περήφανος ο Ραν Μπεν Σιμόν (με απολογισμό 2-2-9), δεν αρκεί καν για τη διεκδίκηση της πρόκρισης μέσα από το Πρωτάθλημα Εθνών; Στην εθνική θα πρέπει:
-είτε να αναθεωρήσουν τις εκτιμήσεις τους για τις δυνατότητες αυτής της ομάδας και να χαμηλώσουν τον πήχη
-είτε να προχωρήσουν σε μια δημόσια αυτοκριτική που θα πείσει τον κόσμο ότι τα αίτια του κακού έχουν εντοπιστεί και αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά, ώστε να έλθει η απαραίτητη βελτίωση και πρόοδος.
Ο… τρίτος δρόμος, που ακολουθείται τώρα, δηλαδή η απουσία αποτελεσμάτων και αυτοκριτικής σε συνδυασμό με την αντίδραση στην έξωθεν κριτική, οδηγεί δεδομένα σε αδιέξοδο. Εκτός κι αν στην εθνική πιστεύουν πραγματικά ότι ο κόσμος απέχει λόγω της μέρας και της ώρας διεξαγωγής των αγώνων.
