Στρέπελ: Ομοιότητες και διαφορές με Λέβι
20:50 - 06 Δεκεμβρίου 2018
Τελικά πουλά τρέλα και τζογάρει σαν να μην υπάρχει αύριο ο Γιούργκεν Στρέπελ, όπως υποστηρίζει ο Γιώργος Χατζηπαναγής στο άρθρο του «Ένας Κοφί να τον πιεις στο ποτήρι και ένας Στρέπελ με… καρύδια!»;
Ο Ολλανδός τεχνικός, ο οποίος σε λίγες μέρες συμπληρώνει δύο μήνες στην τεχνική ηγεσία της Ανόρθωσης, δείχνει να κερδίζει σε αυτό το διάστημα δύο στοιχήματα: αυτό της σταθεροποίησης της πορείας της ομάδας και αυτό των αποδυτηρίων.
Το πρώτο ήταν βασικό ζητούμενο τη στιγμή της πρόσληψής του, το δεύτερο είναι αυτό που θα του επιτρέψει να μετατρέψει τη σταθερότητα σε πρόοδο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Ότι η ολλανδική σχολή δεν καταλαβαίνει από ονόματα, εθνικότητες και ηλικίες, δεν χρειάζεται πιστοποίηση. Οι Ολλανδοί προπονητές θα δώσουν πάντα ευκαιρίες και, όποιος τις αρπάξει, θα έχει χρόνο συμμετοχής. Ο Στρέπελ δεν κάνει κάτι παραπάνω από το αυτονόητο: να δοκιμάζει και να αξιοποιεί το ρόστερ του σε όλο του το βάθος. Ωστόσο αυτό αποτελεί και τη βασικότερη διαφοροποίησή του από τον Ρόνι Λέβι.
Ο Ισραηλινός, και στις δύο θητείες του στην «Κυρία», καταστάλαξε πολύ νωρίς σ’ έναν κορμό και με αυτόν πορεύτηκε. Ακόμη κι όταν τραυματισμοί, τιμωρίες, κόπωση ή ντεφορμάρισμα απαιτούσαν ροτέισον και φρεσκάρισμα, εκείνος προτιμούσε να βάλει τους «βασικούς» του σε άλλη θέση από τη φυσική τους παρά να δώσει χρόνο σε άλλους.
Η μέθοδος του Στρέπελ δίνει κίνητρο και κρατά σε εγρήγορση όλους τους παίκτες, ωστόσο ούτε ο Ολλανδός αποφεύγει τις αλχημείες, κάτι που τον φέρνει στον ίδιο παρονομαστή με τον Λέβι. Ο Ισραηλινός έστελνε στη γραμμή τον Ράγιος, ο διάδοχός του το κάνει με τον Ντούρις, προκειμένου να έχει τον Ισπανό στον άξονα και τον Κατσαράβα στην ενδεκάδα.
Μία ή άλλη, το πρόβλημα παραμένει. Είτε στο 4-2-3-1 (με Λέβι) είτε στο 4-3-3 (με Στρέπελ) η Ανόρθωση επιχειρεί να παίξει από τα πλάγια δίχως καθαρόαιμους εξτρέμ, εξ ου και εδώ και μια γεμάτη διετία οι περισσότερες νίκες της είναι με στενό σκορ και δίχως χορταστικές εμφανίσεις. Στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» σχεδόν έχουν ξεχάσει την τελευταία φορά που στην ενδεκάδα της «Κυρίας» άπαντες αγωνίζονταν στη φυσική τους θέση.
Ο Λέβι (δικαίως) λογοδότησε και «πλήρωσε το μάρμαρο» γι’ αυτό, στον Στρέπελ δεν μπορεί να χρεωθεί ευθύνη, αφού για την ώρα απλώς διαχειρίζεται το ρόστερ που βρήκε. Ο Ιανουάριος θα δώσει τις πρώτες ενδείξεις για το πώς σκέφτεται τη «δική του» Ανόρθωση ο Ολλανδός.
Ο Ολλανδός τεχνικός, ο οποίος σε λίγες μέρες συμπληρώνει δύο μήνες στην τεχνική ηγεσία της Ανόρθωσης, δείχνει να κερδίζει σε αυτό το διάστημα δύο στοιχήματα: αυτό της σταθεροποίησης της πορείας της ομάδας και αυτό των αποδυτηρίων.
Το πρώτο ήταν βασικό ζητούμενο τη στιγμή της πρόσληψής του, το δεύτερο είναι αυτό που θα του επιτρέψει να μετατρέψει τη σταθερότητα σε πρόοδο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Ότι η ολλανδική σχολή δεν καταλαβαίνει από ονόματα, εθνικότητες και ηλικίες, δεν χρειάζεται πιστοποίηση. Οι Ολλανδοί προπονητές θα δώσουν πάντα ευκαιρίες και, όποιος τις αρπάξει, θα έχει χρόνο συμμετοχής. Ο Στρέπελ δεν κάνει κάτι παραπάνω από το αυτονόητο: να δοκιμάζει και να αξιοποιεί το ρόστερ του σε όλο του το βάθος. Ωστόσο αυτό αποτελεί και τη βασικότερη διαφοροποίησή του από τον Ρόνι Λέβι.
Ο Ισραηλινός, και στις δύο θητείες του στην «Κυρία», καταστάλαξε πολύ νωρίς σ’ έναν κορμό και με αυτόν πορεύτηκε. Ακόμη κι όταν τραυματισμοί, τιμωρίες, κόπωση ή ντεφορμάρισμα απαιτούσαν ροτέισον και φρεσκάρισμα, εκείνος προτιμούσε να βάλει τους «βασικούς» του σε άλλη θέση από τη φυσική τους παρά να δώσει χρόνο σε άλλους.
Η μέθοδος του Στρέπελ δίνει κίνητρο και κρατά σε εγρήγορση όλους τους παίκτες, ωστόσο ούτε ο Ολλανδός αποφεύγει τις αλχημείες, κάτι που τον φέρνει στον ίδιο παρονομαστή με τον Λέβι. Ο Ισραηλινός έστελνε στη γραμμή τον Ράγιος, ο διάδοχός του το κάνει με τον Ντούρις, προκειμένου να έχει τον Ισπανό στον άξονα και τον Κατσαράβα στην ενδεκάδα.
Μία ή άλλη, το πρόβλημα παραμένει. Είτε στο 4-2-3-1 (με Λέβι) είτε στο 4-3-3 (με Στρέπελ) η Ανόρθωση επιχειρεί να παίξει από τα πλάγια δίχως καθαρόαιμους εξτρέμ, εξ ου και εδώ και μια γεμάτη διετία οι περισσότερες νίκες της είναι με στενό σκορ και δίχως χορταστικές εμφανίσεις. Στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» σχεδόν έχουν ξεχάσει την τελευταία φορά που στην ενδεκάδα της «Κυρίας» άπαντες αγωνίζονταν στη φυσική τους θέση.
Ο Λέβι (δικαίως) λογοδότησε και «πλήρωσε το μάρμαρο» γι’ αυτό, στον Στρέπελ δεν μπορεί να χρεωθεί ευθύνη, αφού για την ώρα απλώς διαχειρίζεται το ρόστερ που βρήκε. Ο Ιανουάριος θα δώσει τις πρώτες ενδείξεις για το πώς σκέφτεται τη «δική του» Ανόρθωση ο Ολλανδός.
