«Παιδί μου, κάποτε ο Απόλλων του Σωφρόνη »
10:45 - 04 Μαρτίου 2018
Απολαμβάνεις να τον παρακολουθείς, αδημονείς να βγει ξανά στο γήπεδο, φοβάσαι να τον αντιμετωπίσεις. Αυτός είναι ο Απόλλωνας του Σωφρόνη Αυγουστή.
Οι «γαλάζιοι» της Λεμεσού δεν μπορούν να ικανοποιηθούν (και δεν πρέπει άλλωστε) με τίποτα λιγότερο από την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος. Η ποιοτική και ποσοτική υπεροπλία της ομάδας, το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που παίζει και η υπεροχή σε βάρος σχεδόν όλων των αντιπάλων ανάγκασαν δεκάδες αντίπαλους προπονητές να παραδεχθούν ότι ο Απόλλωνας παίζει φέτος το καλύτερο ποδόσφαιρο.
Τα αποθεωτικά σχόλια και η καθολική αναγνώριση, όμως, δεν δίνουν τίτλους. Για να γραφτεί στην ιστορία η ομάδα του Σωφρόνη Αυγουστή πρέπει να κόψει πρώτη το νήμα του «μαραθωνίου» το Μάη.
Οι «γαλάζιοι», μέχρι στιγμής, δείχνουν ικανοί να διαχειριστούν τόσο τις επιτυχίες όσο και τα «στραβοπατήματα» που έρχονται χωρίς να πετούν στα σύννεφα όταν κερδίζουν και να μηδενίζουν τα πάντα όταν έρχεται η στραβή και αυτό αποτελεί συνταγή πρωταθλητισμού.
Η πεντάρα επί της ΑΕΛ ήταν άλλη μια τρανή απόδειξη για τις τεράστιες δυνατότητες του Απόλλωνα που αν βρει χώρους μπορεί να διαλύσει κάθε αντίπαλο.
Το μόνο βέβαιο είναι πως ανεξαρτήτως με την έκβαση της φετινής χρονιάς ο φίλος του Απόλλωνα θα έχει να λέει σε μερικά χρόνια στα παιδιά του για την μπάλα που απολάμβανε κάθε φορά που η ομάδα της Λεμεσού αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της περιόδου 2017/18.
Και ας λέει ο Νίκος Κίρζης πως για να συγκριθεί η φετινή ομάδα με άλλες του παρελθόντος πρέπει να φέρει τίτλους στο τέλος της σεζόν...
