Διηγείται ιστορίες και αποχαιρετά Κουτσοκούμνη ο Μιχαηλίδης
15:40 - 07 Μαρτίου 2018
«Είτε συμφωνούσες είτε όχι με τις απόψεις του, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αγαπούσε το ποδόσφαιρο κ έδωσε πολλά στο χώρο. Δεν έχει κανένας δικαίωμα να ισοπεδώνει την προσφορά του», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, ο οποίος διηγείται ιστορίες της συνεργασίας του με τον Κωσατάκη Κουτσοκούμνη, ο οποίος απεβίωσε το απόγευμα της Δευτέρας (5/3).
Αναλυτικά το μήνυμα του Ανδρέα Μιχαηλίδη
«Η σχέση μου με τον Κωστάκη Κουτσοκούμνη πάει πολύ πίσω. Στο 1991 για την ακρίβεια, όταν με τον Μάριο Λευκαρίτη (τότε πρόεδρος ΚΟΠ) με εμπιστεύτηκαν για τη σπουδαία θέση του ομοσπονδιακού προπονητή της Εθνικής Ανδρών! Ο Κωστάκης ήταν τότε αντιπρόεδρος ΚΟΠ και υπεύθυνος των εθνικών ομάδων! Συνεργαστήκαμε πάρα πολύ στενά και πιστεύω ότι μαζί ανεβάσαμε την εθνική ομάδα πιο ψηλά!
Στα πλαίσια της συνεργασίας μας, δημιουργήθηκε μεταξύ μας μια ειλικρινής φιλία που κράτησε μέχρι τέλους. Δοκιμάστηκε όταν παραιτήθηκα μόνος το 1996 μετά το άσχημο εκείνο παιγνίδι με τη Βουλγαρία και όταν στη συνέχεια ήμουν αυστηρός κριτής κάποιων αποφάσεων της ομοσπονδίας, επι της δικής του προεδρίας…
Διατηρήσαμε όμως τη φιλία και τον αλληλοσεβασμό μας, χαίρομαι δε ιδιαίτερα που συναντηθήκαμε στη Λεμεσό μετά τον πρόωρο χαμό της αγαπημένης του Έλμας και μιλήσαμε για όλα τα θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Αυτά πριν απο την τελευταία του ταλαιπωρία με την υγεία του, η οποία οδήγησε τελικά στην απώλεια του. Αποκαλύπτω δε ότι είχαμε μάλιστα κουβεντιάσει και αρκετές σκέψεις για αλλαγές προς όφελος του κυπριακού ποδοσφαίρου…
Ο Κωστάκης πρόσφερε αρκετά στο άθλημα και δεν έχει κανένας δικαίωμα να ισοπεδώνει την προσφορά του. Είτε συμφωνούσες είτε όχι με τις απόψεις του, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αγαπούσε το ποδόσφαιρο κ έδωσε πολλά στο χώρο. Εγώ προσωπικά διαφώνησα με αρκετές αποφάσεις του, αλλά δεν έπαψα ποτέ να τον σέβομαι και να εκτιμώ την παρουσία του στην ηγεσία της ομοσπονδίας.
Καλό σου ταξίδι αγαπητέ μου φίλε, ο πρόωρος χαμός της κορούλας σου σε σκότωσε κυριολεκτικά… καλή αντάμωση μαζί της και εις το επανιδείν. Εγώ θα σε θυμάμαι πάντα και θα τιμώ τη φιλία μας και την προσφορά σου στο ποδόσφαιρο μας! Δικαιούσαι τώρα να ηρεμήσεις…».
