Ελλάδα Η.Π.Α. 101-95: Τι κάνουν σήμερα οι ήρωες της Σαϊτάμα!
18:47 - 02 Σεπτεμβρίου 2018
Δημήτρη Μιναρετζή, Σταύρου Μπαρμπαρούση στο www.eurohoops.net
Δώδεκα χρόνια από τότε που η … 12αδα του Παναγιώτη Γιαννάκη πετύχαινε κατοστάρα κατά της περίφημης ομάδας των NBAer στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, κατά του Λεμπρόν, του Ουέιντ, του Καρμέλο και των υπολοίπων σταρ του ΝΒΑ που είδαν στο ταμπλό το 101-95 και δεν το πίστευαν. Μήπως μπορούμε εμείς να το πιστέψουμε ακόμα και σήμερα;
Τι κάνουν όμως σήμερα οι… ήρωες της Σαϊτάμα; Θα περίμενε ίσως κανείς να τους δει προπονητές (ή μήπως είναι νωρίς) ή σε καίριες θέσεις στην ομοσπονδία μας (σε οποιαδήποτε θέση), αλλά ας όψεται. Το Eurohoops καταγράφει το παρόν του καθενός, ποιοι παίζουν ακόμα, ποιοι όχι και τι κάνουν στις μέρες μας.
Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν αφοσιωθεί στις μικρότερες ηλικίες, στην ανακάλυψη, διάπλαση, επιμόρφωση και πρόοδο των νεότερων παικτών μέσα από τις Ακαδημίες μπάσκετ. Κάποιοι παίζουν ακόμα και πρωταγωνιστούν στο υψηλότερο επίπεδο αλλά μοναχά ένας επέστρεψε στην Εθνική ομάδα και αποτελεί μέλος της! Πάμε;
Νο4: Θοδωρής Παπαλουκάς
O Θοδωρής Παπαλουκάς πέτυχε 8 πόντους και μοίρασε 12 ασίστω- περισσότερες από κάθε άλλον, σχεδόν όλες με το κλασικό όρο των τελικών πασών, δηλαδή μέσα στο καλάθι – στο μεγάλο εκείνο παιχνίδι, διαμελίζοντας με το πικ εν ρολ την άμυνα των Αμερικανών. Ακόμα αυτό μνημονεύει ο κόουτς Σιζέφσκι. Φυσικά, δεν θα ξεχάσουμε και τις περίφημες… τούρτες του, τα λέι απ με τα οποία τέλειωνε τις φάσεις. Είχαν πρόβλημα οι Αμερικανοί με τα ψηλά μας γκαρντ, ειδικά με τον Παπαλουκά όταν έστηνε το “πικ εν ρολ” με τους ψηλούς μας, είτε αυτός ήταν ο “Σόφο” είτε ο Ντικούδης ή κάποιος άλλος.
Τότε έκανε το αθλητικό του όνειρο πραγματικότητα, τώρα κάνει ένα προσωπικό του. Ο “Τεό” είναι διευθυντής της Eurohoops/Academy που μέσα από τις δικές του υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις δημιουργεί τους μπασκετικούς … ήρωες του μέλλοντος αλλά πάνω από όλα, θέλει να διαπλάσει καλούς χαρακτήρες και χρήσιμους ανθρώπους για την κοινωνία και τον αθλητισμό.
Ο Παπαλουκάς πέτυχε τα πάντα στην καριέρα του, πριν και μετά το θρίαμβο της Σαϊτάμα και πλέον έχει αφοσιωθεί σε κάτι που αρκετά χρόνια σκεφτόταν και μπορεί να υλοποιήσει χάρη στη γνώση και την εμπειρία του.
Νο5: Σοφοκλής Σχορτσανίτης
O “Big Sofo”, ήταν ο… εφιάλτης των Αμερικανών σε εκείνο το αλησμόνητο παιχνίδι όταν πέτυχε 14 πόντους με 6/7 δίποντα σε 17 λεπτά και πρωταγωνίστησε όταν η ομάδα μας έμεινε πίσω στο σκορ με 33-21 και το γύρισε. Δυστυχώς δεν κατάφερε να παίξει στο ΝΒΑ, η καριέρα του μάλλον δεν είχε το περιεχόμενο που προσδοκούσε ο ίδιος και πολλοί από μας μαζί, αλλά κατέκτησε τους τίτλους του μεταξύ αυτών και την Ευρωλίγκα με τη Μακάμπι.
Αυτές τις μέρες βρίσκεται στο μεταίχμιο της μπασκετικής του ζωής. Ούτε παίζει μπάσκετ, αλλά ούτε έχει αποχωρήσει επίσημα από την ενεργό δράση. Έκανε μερικές απόπειρες να επιστρέψει στα γήπεδα με τον Απόλλωνα και τα Τρίκαλα πέρυσι και πρόπερσι, αλλά σοβαροί τραυματισμοί δεν το επέτρεψαν. Θα το προσπαθήσει και πάλι; Θα το δούμε. Πάντως δεν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις…
Νο6: Νίκος Ζήσης
O μεγάλος άτυχος εκείνης της ομάδας ήταν ο Νίκος Ζήσης καθώς δεν κατάφερε να παίξει ξανά μετά τη “δολοφονική” αγκωνιά του Άντερσον Βαρεχάο λίγες μέρες νωρίτερα. Έμεινε όμως στην Εθνική μας ομάδα μέχρι και πριν δύο χρόνια και παραμένει ενεργός στο μπάσκετ ως και τώρα, ένας από τους λιγοστούς που συνεχίζουν από το 2006.
Ο Νίκος Ζήσης εξακολουθεί να παίζει στο υψηλότερο επίπεδο, μέχρι πέρυσι βρισκόταν στην Ευρωλίγκα και στα 35 του συνεχίζει στην Μπάμεργκ, με την οποία θα προσπαθήσει να επιστρέψει στην πρώτη θέση του γερμανικού μπάσκετ και να κατακτήσει το BCL. Θα αγωνιστεί για 15η συνεχόμενη σεζόν μακριά από την Ελλάδα και συγκεκριμένα από το καλοκαίρι του 2004 όταν και άφησε την ΑΕΚ για την Ιταλία και την Μπενετόν!
Νο7: Βασίλης Σπανούλης
Ο “V-Span”, η ρουκέτα του Χιούστον όπως εύστοχα τον χαρακτήρισε τότε ο αγαπητός συνάδελφος, Βασίλης Σκουντής, λόγω της επικείμενης συμμετοχής του (2006-07) στο ΝΒΑ με τους Ρόκετς, ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής του αγώνα εκείνου. Ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής και δεύτερος στο γήπεδο μετά τον “Μέλο” (27π.)! Ο Σπανούλης πέτυχε 22 πόντους με υπέροχα στατιστικά (7/9 βολές, 6/10 σουτ, 3/5 τρίποντα), έβαλε μεγάλα, καθοριστικά καλάθια ειδικά προς το τέλος του αγώνα (ένα τρίποντο… μαχαιριά) και απέδειξε τότε πως το μέλλον του ανήκε.
Μπορεί να μην έπιασε στο ΝΒΑ, αλλά ο Βασίλης γύρισε στην Ελλάδα και την Ευρώπη και έγινε… βασιλιάς στην Ευρωλίγκας. Τρεις κατακτήσεις, τρεις τίτλοι MVP σε φάιναλ φορ, ένα σωρό εγχώριοι τίτλοι με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό…
Ο Σπανούλης είναι ένας από τους παίκτες που συνεχίζουν, ο μοναδικός από τότε που βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο (Ευρωλίγκα) και σε μία ομάδα που “έχτισε” και κράτησε στις κορυφαίες θέσεις, τον Ολυμπιακό.
Νο8: Παναγιώτης Βασιλόπουλος
Ο “Βασιλό” ήταν τότε στη Σαϊτάμα ο 12ος παίκτης, ο “μικρός” της Εθνικής ομάδας σε ηλικία 22 ετών. Έστω και έτσι όμως έζησε δύο από τους μεγαλύτερους θριάμβους του ελληνικού μπάσκετ, δηλαδή το χρυσό στο Βελιγράδι και το αργυρό στην Ιαπωνία και αυτή τη στιγμή είναι ο μοναδικός εν ενεργεία διεθνής Έλληνας παίκτης από εκείνη την ομάδα!
Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος πέρασε τα χίλια μύρια στην καριέρα του. Οι απανωτοί, σοβαρότατοι τραυματισμοί δεν επέτρεψαν ποτέ να αναπτύξει το ταλέντο του και παραλίγο να χαθεί ολοκληρωτικά από το μπάσκετ. Η δική του ψυχική θέληση και επιθυμία τον επανέφεραν στο χώρο και όχι μόνο έπαιξε μπάσκετ, αλλά φέτος επέστρεψε στην “επίσημη αγαπημένη” και τίμησε ξανά τη γαλανόλευκη στα “παράθυρα” για τα Προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Πέρυσι πανηγύρισε το Κύπελλο με την ΑΕΚ αλλά και το Champions League, ενώ φέτος θα αγωνιστεί στο Περιστέρι…
Νο9: Αντώνης Φώτσης
Ο “Μπάτμαν” … πετάει ακόμα. Ο γεννημένος το 1981 φόργουορντ με την τεράστια καριέρα πίσω του, αγωνίζεται ακόμα έστω κι αν δεν το κάνει ουσιαστικά σε πλήρως επαγγελματικό επίπεδο, βοηθώντας από πέρυσι την πρώτη του ομάδα, τον Ηλυσιακό. Φυσικά, από το 2006 ως και τότε που σταμάτησε από τον Παναθηναϊκό, έκανε μεγάλη καριέρα κατακτώντας ένα σωρό τίτλους- ευρωπαϊκούς και εγχώριους- αφήνοντας το πρώτο επίπεδο γεμάτος και απολύτως πετυχημένος.
Ο Αντώνης Φώτσης ήταν και αυτός μεταξύ των πρωταγωνιστών των μεγάλων επιτυχιών της Εθνικής μας ομάδας, όπως και τότε την 1η Σεπτεμβρίου στην Ιαπωνία. Είχε κυρίως για αντίπαλο του τον Λεμπρόν Τζέιμς και τον Καρμέλο Άντονι, αλλά δεν πτοήθηκε. Έκανε το παν για να βοηθήσει τους συμπαίκτες του, πέτυχε εννιά πόντους και πήρε τρία ριμπάουντ και έγραψε και αυτός το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.
Νο10: Νίκος Χατζηβρέττας
Ο Νίκος Χατζηβρέττας πέτυχε ένα καλάθι όλο κι όλο σε εκείνον τον απίθανο ημιτελικό και το έκανε νωρίς στο παιχνίδι. Αλλά τι καλάθι ήταν αυτό. Ξεκίνησε από αιφνιδιασμό της ελληνικής ομάδας και κατέληξε σε κάρφωμα δικό του με τα δύο χέρια, προλαβαίνοντας τον Λεμπρόν Τζέιμς που ερχόταν με φόρα! Από τότε ο “Βασιλιάς” έψαχνε αυτές τις τάπες στον αντίπαλο αιφνιδιασμό…
Μετά το τέλος της σημαντικής καριέρας του, ο Χατζηβρέττας στράφηκε στα νέα παιδιά και στις Ακαδημίες, δημιουργώντας και τη δική του στον Εύοσμο, που όχι τυχαία την ονόμασε “ΔΕΚΑ”. Ήταν ο αγαπημένος του αριθμός…
Νο11: Δήμος Ντικούδης
Ο Δήμος Ντικούδης έπαιξε μόλις 12 λεπτά σε εκείνο το παιχνίδι. Μπήκε κάποια στιγμή στην τρίτη περίοδο και ξαφνικά άρχισε να σκοράρει αφειδώς (4/5 σουτ) κάνοντας τους Αμερικανούς να απορούν από που τους ήρθε! Ο Δήμος αξιοποίησε τέλεια το ελληνικό πικ εν ρολ που έστηνε η “αγία τριάδα” των Ελλήνων γκαρντ – Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Σπανούλης- και τέλειωνε τις φάσεις με χαρακτηριστική άνεση (αν δείτε το βίντεο στο τέλος θα καταλάβετε), βοηθώντας σε εκείνο το σημείο την ομάδα μας να πάρει διαφορά 14 πόντων.
Φυσικά, ο Ντικούδης έκανε και αυτός σπουδαία καριέρα κυρίως με τα χρώματα του Παναθηναϊκού – είχε προηγηθεί ο τίτλος πρωταθλήματος της ΑΕΚ – αλλά και στο εξωτερικό (Βαλένθια, ΤΣΣΚΑ). Τα τελευταία χρόνια δεν τον εντοπίζουμε κάπου μέσα στο χώρο του επαγγελματικού μπάσκετ, αλλά σίγουρα δεν θα χαθεί αφού το… γυροφέρνει. Κάποια στιγμή άλλωστε είχε αναλάβει πόστο στην ΑΕΚ αλλά δεν συνέχισε. Ίσως στο άμεσο μέλλον…
Νο12: Κώστας Τσαρτσαρής
O Κώστας Τσαρτσαρής ήταν ένα από τα αναπόσπαστα κομμάτια των επιτυχιών της Εθνικής ομάδας και έκανε κι αυτός το… κομμάτι του στο θρυλικό 101-95. Ο άσος του Παναθηναϊκού πέτυχε ένα καλάθι τριών πόντων στο τρίτο δεκάλεπτο (έπαιξε οκτώ λεπτά), σε ένα διάστημα μάλιστα που η Εθνική μας είχε απογειώσει την απόδοση της και με αυτό ξέφυγε με 65-51!
Ο “Τσάρι” συνέχισε την πετυχημένη του καριέρα στους “πράσινους”, εκεί την έκλεισε με πρωτάθλημα (2013)! Ο βετεράνος φόργουορντ απασχολήθηκε για αρκετό διάστημα στις Ακαδημίες του Παναθηναϊκού στο προπονητικό τιμ, με ειδικότητα στην ατομική βελτίωση των παικτών. Φαίνεται πως και αυτός έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στα μικρά παιδιά μεταφέροντας τις άπειρες γνώσεις του σε αυτά, ενώ έχει φτιάξει και δικό του καμπ.
Νο13: Δημήτρης Διαμαντίδης
Είχε προηγηθεί το “βάλτο αγόρι μου” στο Βελιγράδι! Μπορεί ο Δημήτρης Διαμαντίδης να μην έβαλε ανάλογο σουτ κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά πέτυχε πολλά άλλα καθοριστικά (12 πόντοι με 4/6 σουτ, τα 2/3 τρίποντα) ενώ μοίρασε και πέντε ασίστ. Πως όμως να ξεχάσουμε την τάπα του αγώνα; Ίσως αυτή που γύρισε το μομέντουμ υπέρ μας όταν οι Αμερικανοί είχαν ξεφύγει με 33-21 στο πρώτο μέρος και έκαναν τα… δικά τους στο παιχνίδι που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε καταδικασμένο.
Ο “Μήτσος” κυνήγησε τον Κρις Πολ που πλησίαζε σε ένα εύκολο λέι απ (33-23 το σκορ εκεί) και απέτρεψε το καλάθι απογειώνοντας την ομάδα μας που μέσα σε ελάχιστα λεπτά έπειτα από αυτό, κάλυψε τη διαφορά και έκλεισε το ημίχρονο μπροστά!
Χρειάζεται να αναλύσουμε την καριέρα του Διαμαντίδη από τότε; Δεν θα μας έφτανε ένα απλό κείμενο. Το 2016 σταμάτησε την υπέρλαμπρη αθλητική του καριέρα και ανέλαβε τη θέση του αθλητικού διευθυντή της Eurohoops Academy μαζί με το φίλο του Θοδωρή Παπαλουκά! Η πορεία της Ακαδημίας είναι από την πρώτη μέρα ανοδική και πως να γινόταν διαφορετικά όταν μεταξύ των δασκάλων βρίσκονται δύο μύθοι του ελληνικού μπάσκετ που… δασκάλεψαν ακόμα και τους σταρ του ΝΒΑ.
Ο Διαμαντίδης έχει τόσα πολλά να προσφέρει στο ελληνικό μπάσκετ και σίγουρα οι γνώσεις, η εμπειρία, η φιλοσοφία του και οι εικόνες που μεταφέρει στους μαθητές του – τώρα και στο μέλλον όπου και να βρεθεί – μπορεί να πλάσουν κάποιους διαδόχους του. Μακάρι…
Νο14: Λάζαρος Παπαδόπουλος
Το “ποστ” παιχνίδι του “Λάζου” χρειαζόταν στην Εθνική. Στήριζε άλλωστε πολλά σε αυτό ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Ο Παπαδόπουλος δεν πρόλαβε να παίξε πολύ, με το ζόρο εννιά λεπτά αγωνίστηκε αφού φορτώθηκε νωρίς με τρία φάουλ. Πρόλαβε όμως να πετύχει οκτώ πόντους με 3/5 σουτ και 2/2 βολές αποδεικνύοντας πως οι κινήσεις του τότε και τα χουκ με το δεξί ή το αριστερό ήταν “επικίνδυνα όπλα” ακόμα και με αντιπάλους όπως ο Ντουάιτ Χάουαρντ ή ο Έλτον Μπραντ. Δεν χρειάστηκε άλλωστε να παίξει περισσότερο, αφού ο “Σόφο” τα σάρωσε όλα στη θέση του.
Ο “Λάζος” είναι ωραίος, μποέμ τύπος με χιούμορ και πολλά ενδιαφέροντα και συνεχίζει έτσι. Μπασκετικά τον συναντάμε μέσα από το Athlenda που είναι δικό του δημιούργημα. Ένα “πρότζεκτ” που ασχολείται με την ανακάλυψη και προώθηση νέων αθλητών από την Ελλάδα και όχι μόνο, με μία διαφορετική φιλοσοφία πλασμένο και εφαρμοσμένο.
No15: Μιχάλης Κακιούζης
Ο αρχηγός της Εθνικής μας ομάδας έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του εκείνο το μεσημέρι (για μας) στην Ιαπωνία. Ήταν δεύτερος σκόρερ μας με 15 πόντους στο ενεργητικό του (4/9 σουτ, με 1/5 για τρεις και 6/7 βολές), αλλά και πρώτος ριμπάουντερ με έξι! Πάντα το είχε αυτό…
Ο Κακιούζης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο δεύτερο ημίχρονο, πέτυχε προς το τέλος τις βολές και πραγματικά έκανε σημαντική διαφορά στα 27 λεπτά που αγωνίστηκε. Πραγματικός αρχηγός…
Συνέχισε το μπάσκετ και μετά τη Σαϊτάμα βεβαίως και μετά τη μεγάλη του καριέρα που τράβηξε ως και το 2016 (στα 40 του) με τον Φάρου Κερατσινίου επέστρεψε για λίγο στην αγαπημένη του ΑΕΚ. Εκεί έγινε υπεύθυνος σκάουτινγκ και τώρα έχει αναλάβει τις Ακαδημίες του νεοφώτιστου στην Basket League, Χολαργού…
Παναγιώτης Γιαννάκης
Μετά το χρυσό που πήρε ως παίκτης το 1987, το ασημένιο του 1989 και το χρυσό ως προπονητής το 2005, ο μεγάλος Παναγιώτης Γιαννάκης κατάφερε να οδηγήσει την “επίσημη αγαπημένη” (υπεύθυνος για αυτό το προσωνύμιο και ο ίδιος φυσικά…) και στη σπουδαιότερη νίκη της ιστορίας της! Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ο κορυφαίος προπονητής που πέρασε από το γαλανόλευκο πάγκο και αναρωτιόμαστε: γιατί άραγε δεν βρίσκεται εκεί και πάλι;
Το παράσημο για τον “Δράκο” από εκείνο το θρυλικό παιχνίδι είναι της υψηλότερης βαθμίδας. Και μόνο όταν ακούς έπειτα από χρόνια τον κόουτς Σιζέφσκι να λέει πως ο φίλος του ο Παναγιώτης Γιαννάκης έμαθε στους Αμερικανούς πως να παίζουν το μπάσκετ των εθνικών ομάδων (αήττητοι από τότε γαρ…) κάνει στον πλέον αδαή μπασκετικά να καταλάβει το μέγεθος εκείνου του επιτεύγματος και σε προπονητικό επίπεδο.
Ο Γιαννάκης πήγε έπειτα από δύο χρόνια στον Ολυμπιακό χωρίς να καταφέρει να τον οδηγήσει στη “Γη της Επαγγελίας” παρά τη συμμετοχή του σε δύο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας. Εκείνη η επιλογή του ουσιαστικά έκλεισε τις πόρτες της Εθνικής και θα λέγαμε με βεβαιότητα πως ως και σήμερα τα απόνερα “πνίγουν” κάθε διάθεση (ή επιθυμία πολλών) για νέα συνεργασία.
Πέρυσι επέστρεψε στην Ελλάδα με τον Άρη, αλλά ούτε αυτή η προσπάθεια καρποφόρησε και πλέον ο “Δράκος” αναζητάει τη νέα σελίδα στην ολόχρυση καριέρα του …
