Ο Στέφανος που σώθηκε από πνιγμό βάζει το τένις στα σπίτια των Ελλήνων
10:54 - 26 Ιανουαρίου 2019
Στην αθλητική μας κουλτούρα, όποια έχουμε εν πάση περιπτώσει, είμαστε πιο κοντά στο... βεντούζα και στο «Ράφα,Ράφα...» τη συνέχεια την ξέρετε, που φώναζαν οι ομογενείς στη Μελβούρνη.
Όμως το τένις μπορούμε να το καταλάβουμε και να το μάθουμε, να το βάλουμε στην κουλτούρα μας σιγά-σιγά. Έχουμε και κάποιες βάσεις, από όσα μάθαμε από τον Πιτ Σάμπρας, τον Μαρκ Φιλιπούση, την Αγγελική Κανελοπούλου και φυσικά τη Λένα Δανιηλίδου.
Οφείλουμε να το κάνουμε γιατί σε μερικά χρόνια ο Νο1 τενίστας στον κόσμο θα είναι Έλληνας, οπότε θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αυτό.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς κάνει το ακατόρθωτο. Βάζει το τένις στα σπίτια των Ελλήνων και κάνει έναν λαό να καμαρώνει για τα κατορθώματα του. Αυτό που πέτυχε με την παρουσία του στη Μελβούρνη δεν έχει προηγούμενο. Έβαλε το τένις στα καφενεία, έκανε παρέες να μαζεύονται για να δουν τις προσπάθειες του, κατάφερε να τον συζητούν νέοι, γέροι, άνδρες και γυναίκες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τενιστικής μανίας που μας έχει πιάσει το τελευταίο διάστημα ήταν η εντυπωσιακή ανταπόκριση των ακροατών του ΣΠΟΡ FM 94,6 στην ειδική εκπομπή που έγινε την ώρα του ημιτελικού του Αυστραλιανού Open.
Συζητώντας με τον Βάιο Τσούτσικα σε ένα διάλειμμα της... τενιστικής εκπομπής ειπώθηκε η εξής ατάκα. «Ο Τσιτσιπάς είναι ωραία φάτσα». Αυτό ακριβώς. Ο Στέφανος έχει όλο το πακέτο όχι μόνο να γίνει σταρ, αλλά να βάλει το τένις στα σπίτια των Ελλήνων. Όχι μόνο για τα κατορθώματα του, τη νίκη επί του Φέντερερ, την πρόκριση στα ημιτελικά της Μελβούρνης, την κατάκτηση του ATP, αλλά για όλο το πακέτο που τον συνοδεύει που θα μπορούσε να είναι σενάριο για... αμερικάνικη ταινία.
Όταν ήταν μικρός είχε δύο αγάπες. Το ποδόσφαιρο και το τένις. Ήθελε να γίνει μια μέρα Ροναλντίνιο ή να κερδίσει τον Ρότζερ Φέντερερ. Προφανώς δεν έγινε Ροναλντίνιο.
Στο χωριό του στην Καρδίτσα έμαθε τένις σε χωμάτινο γήπεδο και ονειρευόταν να γίνει Φέντερερ ή Ροναλντίνιο. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς ξεπερνά τα όνειρα του, κάνει θαύματα και βάζει το τένις στα σπίτια των Ελλήνων.
Ο παππούς του ήταν ο Σεργκέι Σαλνίκοφ που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956 για την Σοβιετική Ένωση στο ποδόσφαιρο, ενώ η μητέρα του ήταν κορυφαία τενίστρια στη Ρωσία.
Οι γονείς του υπήρξαν τενίστες και γνωρίστηκαν κατά την διάρκεια διεθνούς τουρνουά στην Αθήνα. Ο πατέρας του Απόστολος Τσιτσιπάς γνώρισε την Τζούλια Σαλνίκοβα που αγωνίζονταν μαζί με την αδελφή της με τα χρώματα της Ρωσίας, την αγαπημένη θεία του Στέφανου. Παντρεύτηκαν και τον Αύγουστο του 1998 απέκτησαν τον Στέφανο και ακολούθησαν ο Πέτρος και Παύλος που σήμερα είναι 16 και 11 ετών αντίστοιχα και επίσης παίζουν τένις.
Μπορεί η μητέρα του να ευθύνεται για το μικρόβιο του τένις, αλλά ο πατέρας του Απόστολος είναι ο μέντορας του. Ενώ είχε καλές δουλειές σε τενιστικά κλαμπ στην Αθήνα, τα παράτησε όλα για να αφιερωθεί στην καριέρα του παιδιού του. Και δικαιώθηκε.
Στα 9 του χρόνια ο Στέφανος, παίρνει την απόφαση που θα του άλλαζε μια για πάντα τη ζωή. Λέει στον πατέρα του να τον... ξεγράψει από τα αθλήματα που έκανε, τον στίβο, το ποδόσφαιρο και το κολύμπι και συγκεντρώνεται σε αυτό που δέκα χρόνια μετά θα τον έφερνε στο παγκόσμιο προσκήνιο. Ξεκινάει τη σκληρή δουλειά, μοναχική τις περισσότερες φορές, με την οικογένεια του και κυρίως τη μητέρα του να στηρίζει και να επενδύει στο ταλέντο του.
Σε ηλικία 12 ετών, ο Στέφανος είχε ρωτηθεί από τον mental trainer του, Κώστα Περγαντή, τι θέλει να πετύχει στο τένις. Είχε απαντήσει ότι ήθελε να γίνει ο No 1 στον κόσμο. Μπορεί να φαινόταν όνειρο τότε, αλλά δεν θα αργήσει η μέρα που θα είναι γεγονός. Και σύντομα!
Τόσο ο Τσιτσιπάς, όσο και η Μαρία Σάκκαρη, με την αβάντα φυσικά του ότι ήταν από τενιστικές οικογένειες, δεν έμειναν στο 25ευρο την ώρα των μαθημάτων. Έφυγαν έξω και ήξεραν ότι πρέπει να επενδύσουν σε χρόνο και χρήμα για να φτάσουν στο κορυφαίο επίπεδο. Να μην χρυσώνουμε το χάπι. Όσο και αν το τένις πλέον δεν θεωρείται ελίτ άθλημα όσο παλιά, απαιτείται γερή... επιχορήγηση από την οικογένεια, όπως στα περισσότερα ατομικά αθλήματα.
«Το τένις το ένιωσα λίγο πιο πολύ όταν κέρδισα το πρώτο μου τουρνουά στη Νορμανδία, σε ηλικία 9-10 ετών. Τότε ακόμα μου άρεσε πιο πολύ το ποδόσφαιρο. Αλλά όταν κέρδισα το τουρνουά, ήταν πολύ ξεχωριστό το συναίσθημα. Eνιωθα ότι κατάφερα κάτι μόνος μου, όχι απλά ως μέλος μιας ομάδας» είχε πει σε μια συνέντευξη του.
Αλλά γενικότερα είναι ξεχωριστός. Το 2015 είχε μια περιπέτεια και παραλίγο να πνιγεί στην Κρήτη. Παρέα με δύο φίλους του πήγε για κολύμπι, αλλά δεν είχαν υπολογίσει καλά τα ρεύματα που τους παρέσυραν. Για δύο ολόκληρα λεπτά πνιγόταν, μέχρι να αντιληφθεί ο πατέρας του τι γινόταν και του σώσει τη ζωή.
Αυτό το περιστατικό άλλαξε τον ίδιο σαν άνθρωπο, αλλά και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη ζωή. «Ο τρόπος σκέψης μου και το μυαλό μου έχει αλλάξει. Βλέπω τα πάντα διαφορετικά στο court και δεν έχω κανέναν φόβο. Κατά κάποιο τρόπο εκείνη η μέρα άλλαξε το μυαλό μου. Με βοήθησε να συνειδητοποιήσω πράγματα για τη ζωή. Με βοήθησε να καταλάβω τι είναι το τένις. Θα είναι μια στιγμή που πάντα θα θυμάμαι» είχε δηλώσει αναφερόμενος σε αυτό το περιστατικό.
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι είναι... «ωραία φάτσα» που λέγαμε προηγουμένως. Είναι ένα παιδί που μπορεί να εμπνεύσει και να δημιουργήσει Ελπίδα, που μπορεί να γίνει παράδειγμα για τα νέα παιδιά.
Μπορεί να μην γίνεται να στηθεί ένα φιλέ σε κάθε γειτονιά, όπως είχε γίνει με τις μπασκέτες το ’87, αλλά ο Τσιτσπάς και η Σάκκαρη ήρθαν και θα βάλουν για τα καλά το τένις στα σπίτια των Ελλήνων.
