«Έχω πάντα στο παντελονάκι μου φωτογραφία της κόρης μου»
07:00 - 09 Νοεμβρίου 2019
Οι δυσκολίες του να είσαι δρομέας στην Κύπρο είναι μεγάλες. Αντίξοες συνθήκες, εγκαταστάσεις, χώροι προπόνησης, αλλά και χωρίς ένα επίσημο φορέα (για ερασιτέχνες δρομείς) είναι αυτό που οδήγησε μια ομάδα από δυο άτομα στο να ιδρύσουν το τμήμα δρομέων της Ανόρθωσης Αμμοχώστου.
Οι Αντρέας Σεργίου και Στέφανος Καραολής, πήραν την μεγάλη απόφαση και πρωτοβουλία να ιδρύσουν την 1η Νοεμβρίου 2017 το τμήμα Δρομέων της Ανόρθωσης, μετά από συνεννόηση και συνάντηση με το σωματείο το οποίο χωρίς δεύτερη σκέψη αποδέχτηκε και αγκάλιασε την ιδέα αυτή, με το όλο εγχείρημα να παίρνει σάρκα και οστά.
Οι δυσκολίες για την ομαλή λειτουργία του τμήματος αρκετές. Η ανταπόκριση ήταν άμεση αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να αντισταθμίσει τον προσωπικό χρόνο και μάχες που έδωσαν τα παιδιά για να φτάσει αυτό το τμήμα στα σημερινά του δεδομένα.
Το κυριότερο πρόβλημα όμως που αντιμετώπισαν είναι το οικονομικό. Χωρίς καμία βοήθεια, διέθεσαν τα δικά τους χρήματα, προωθώντας ένα άθλημα χωρίς ιδιαίτερη (κοινωνική) απήχηση, πρεσβεύοντας μια ιδέα, εξυπηρετώντας ένα όραμα. «Τρέχουμε παντού για 1911 λόγους».
H δράση τους πολύ μεγάλη αφού μέχρι στιγμής σε αυτά τα δυο χρόνια δημιουργίας τους, έχουν καταφέρει να τρέξουν σε 12 διεθνείς μαραθώνιους. Βερολίνο, Βαλένθια, Μπρίστολ, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Πράγα, Άμστερνταμ, Βουκουρέστι, Λίβανος, Πειραιάς, Βαρσοβία, είναι οι χώρες από τις οποίες έχουν περάσει.
Επί της ευκαιρίας του επερχόμενου κλασικού Μαραθώνιου της Αθήνας, η OMADA, βρέθηκε στο χώρο όπου οι δρομείς της Ανόρθωσης Αμμοχώστου πραγματοποιούν τις εβδομαδιαίες τους προπονήσεις όπου οι αθλητές του τμήματος, μαζεύονται από όλες τις πόλεις της Κύπρου.
«Ήταν κάτι συνυφασμένο με το ποδόσφαιρο και επειδή ήξερα πως το ποδόσφαιρο κάποτε θα σταματούσε είπα να το δοκιμάσω. Έτρεξα για πρώτη φορά στον Μαραθώνιο της Λεμεσού που ήταν 10 χιλιόμετρα το 2015. Μετά από αυτή την εμπειρία μου φίλοι και γνωστοί με παρότρυναν να δοκιμάσω και τον μαραθώνιο της Αθήνας όπου εκεί η εμπειρία με έκανε να αγαπήσω τον μαραθώνιο δρόμο», ανέφερε αρχικά ο Αντρέας Σεργίου για το τι τον οδήγησε να ασχοληθεί με το άθλημα.
Ερωτηθείς για το πόσο δύσκολο είναι σε μια χώρα όπου δεν υπάρχουν οι απαραίτητες δομές για ένα τέτοιο άθλημα, ο δρομέας της Ανόρθωσης απάντησε πως, «είναι δύσκολο αλλά και εύκολο ταυτόχρονα. Αν εξαιρέσουμε το Πάρκο της Αθαλάσσας, ο μοναδικός δρόμος προπόνησης για εμάς στην Λευκωσία είναι οι δημόσιοι δρόμοι. Διαφορετικά, υπάρχουν και οι παραλιακοί δρόμοι που είναι πιο βοηθητικοί. Ο σχεδιασμός της προπόνησης είναι ανάλογος του Μαραθώνιου που θα τρέξω».
Από την άλλη άξιο απορίας είναι κατά πόσο υπάρχει μέλλον στο εν λόγο άθλημα καθώς και αν υπάρχουν αθλητές με ταλέντο που μπορούν να φτάσουν ψηλά. «Υπάρχουν ναι. Σε μαραθώνιο δρόμο έχουμε αρκετά καλούς αθλητές. Δεν είναι κοντά σε παγκόσμια ρεκόρ, αλλά βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Γενικότερα, το δρομικό κίνημα αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο (ακόμα και τα άτομα που μεταφέρουν την φλόγα σε διάφορες εκδηλώσεις είναι δρομείς) καθώς υπάρχουν και αρκετά σωματεία», ήταν η απάντηση που μάς έδωσε ο Σεργίου.
Σχετικά με το τι είναι αυτό που πρέπει να κάνει κάποιος που θέλει αλλά και να διαθέτει για να ασχοληθεί με το Μαραθώνιο, ο Αντρέας Σεργίου υπογράμμισε πως, «οι μαραθωνοδρόμοι πρέπει να έχουν αρκετή υπομονή και θέληση. Είναι μοναχικό άθλημα. Εμπειρικά, εμένα με μύησε στα μυστικά του μαραθώνιου ένα δικό μου άτομο, ο οποίος έχει τρέξει πάνω από 20 μαραθώνιους. Ο αγώνας του μαραθωνοδρόμου, έχει κάποια μυστικά. Την ώρα που θα βλέπεις το ανήφορο δεν το βλέπεις περισσότερο από μια φορά, δεν μιλάς σε άλλους δρομείς, δεν βλέπεις συνεχώς το ρολόι σου. Γενικότερα μπορείς να βρεις εύκολα ένα άνθρωπο ο οποίος μπορεί να σε βοηθήσει».
Σχετικά με το τι μπορεί να σκέφτεται ένας δρομέας σε ένα μαραθώνιο 40 χιλιόμετρων που διαρκεί αρκετές ώρες, συμπλήρωσε πως «γενικότερα ο μαραθωνοδρόμος από την στιγμή που στέκεται στην γραμμή εκκίνησης είναι ήδη νικητής. Στην πορεία του αγώνα είναι φυσικά πειθαρχημένος στην στρατηγική που έχει καταστρώσει και έχει συνεχώς στην σκέψη του πράγματα τα οποία τον κάνουν να νιώθει χαρά. Εγώ στην συγκεκριμένη περίπτωση περίπου στα 30 χιλιόμετρα, όπου επέρχεται η κούραση έχω πάντα στο παντελονάκι μου την φωτογραφία της κόρης μου την οποία βλέπω και θυμάμαι πως με περιμένει στον τερματισμό».
Αναφορικά με το μεγάλο του επίτευγμα, που είναι ο πρώτος δρομέας της Ανόρθωσης Αμμοχώστου που τερμάτισε τον Μαραθώνιο της Αθήνας, σημείωσε ότι, «ένιωθα μεγάλη τιμή και συγκίνηση γιατί το όνομα Ανόρθωση είναι αναγνωρισμένο στο ευρύ κοινό και ένιωθα περήφανος που κυμάτισα για πρώτη φορά την σημαία της Αμμοχώστου και της Ανόρθωσης στο καλλιμάρμαρο στάδιο. Όταν τρέχω νιώθω να κουβαλώ μαζί μου την Αμμόχωστο και τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Σε οποιαδήποτε στιγμή επέλθει η κούραση και η σκέψη της εγκατάλειψης στην σκέψη της Αμμοχώστου και του σήματος που έχω στο στήθος, αυτόματα παίρνω θάρρος και δύναμη».
Ένας αθλητής αυτού του είδους, χρειάζεται φυσικά ένα γυμναστή, στην συγκεκριμένη περίπτωση ο Αντρέας Σεργίου, έχει τον δικό του προσωπικό γυμναστή που τυγχάνει να είναι και δρομέας. «Έχω ως προσωπικό γυμναστή τον Αντώνη Χαλκά, ο οποίος είναι επίσης δρομέας της Ανόρθωσης Αμμοχώστου», ανέφερε για τον γυμναστή του, που φάνηκε να είναι ικανοποιημένος από την δουλειά που γίνεται.
Όπως το όνειρο κάθε Ανορθωσιάτη είναι η Αμμόχωστος έτσι και το δικό του όνειρο είναι η επιστροφή. «Όνειρο των δρομέων της Ανόρθωσης Αμμοχώστου είναι να τρέξουμε ένα μαραθώνιο δρόμο από τον Αντώνης Παπαδόπουλος μέχρι και την Αμμόχωστο», καθώς και πως όταν τερματίζει τον ένα μαραθώνιο έχει πάντα μαζί του το δικό του γούρι. «Η κοπέλα μου, η Ερασμία Ταβλαντά, είναι εκείνη που μου δίνει την σημαία της Ανόρθωσης, 200 μέτρα πριν τερματίσω»
