Έξωση, διαζύγιο, φυλακή, πρόωρη ανάπτυξη... αυτά που σημάδεψαν τον Μπάλοχ
06:42 - 28 Φεβρουαρίου 2019
Πριν από ακριβώς μια εβδομάδα έκλεισε τα 23, όσα έχει βιώσει όμως παραπέμπουν μάλλον σε… δυο ζωές. Από τον καταυλισμό των Ρομά στο Χαϊντομποσορμένι μέχρι τον Αρχάγγελο και τον ΑΠΟΕΛ η διαδρομή του Νόρμπερτ Μπάλοχ δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά με καρφιά. «Μάτωσε», αλλά την περπάτησε με φάρο μια γονική συμβουλή: «Μου είχε πει η μητέρα μου, ότι αν μου δοθεί μια ευκαιρία για πέντε λεπτά, θα πρέπει σε αυτά τα πέντε λεπτά να τα δώσω όλα».
Αυτός άλλωστε ήταν (και είναι) ο φάρος του στην Κύπρο, όπου χρειάστηκε να περιμένει μέχρι τον Δεκέμβριο, προκειμένου να πάρει ευκαιρία από τον (νυν) προπονητή του και -εξαιρουμένου του αγώνα κυπέλλου κόντρα στην Αγία Νάπα- ο χρόνος συμμετοχής του είναι πάντα (σημαντικά) μικρότερος των 90 λεπτών.
Τέταρτος πιο ακριβός Ούγγρος
Την περασμένη Κυριακή, στο «Τσίρειο», για τον Ούγγρο επιθετικό έκλεισε μια ονειρεμένη εβδομάδα. Στο εντός έδρας 2-2 με την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα μπήκε στο 82’ και από δική του ενέργεια άρχισε το πρώτο γκολ και η αντεπίθεση της ομάδας του, στο εκτός έδρας 3-0 επί της Δόξας στο κύπελλο ήταν βασικός και σκόραρε (για πρώτη φορά) εις διπλούν, ενώ στο ντέρμπι κορυφής με τον Απόλλωνα ήλθε από τον πάγκο να σημειώσει το νικητήριο τέρμα των «γαλαζοκιτρίνων».
Σημειολογικά ο Μπάλοχ έκλεισε κι έναν κύκλο, καθώς στο αντίστοιχο παιχνίδι του α’ γύρου είχε κάνει το ντεμπούτο του στο κυπριακό πρωτάθλημα, έχοντας μάλιστα συμμετοχή στο πέμπτο τέρμα της ομάδας του. Αρχής γενομένης από εκείνη την αναμέτρηση φανέρωσε όλες τις αρετές (ταχύτητα, πλαστικότητα κινήσεων, τεχνική κατάρτιση, έλεγχος της μπάλας) που το καλοκαίρι του 2016 ώθησαν την Παλέρμο να καταβάλλει στην Ντέμπρετσεν €2.200.000 καθιστώντας τον την τέταρτη πιο ακριβή μεταγραφή Ούγγρου ποδοσφαιριστή -πίσω από Κρίστιαν Νέμετ (€3.000.000), Μπάλας Τζούτζακ (€2.500.000) και Ζόλταν Γκέρα (€2.250.000).
«Έχεις μέσα σου ό,τι κανένας άλλος»
Σε μια συνέντευξη-εξομολόγηση προ τριετίας ο Μπάλοχ είχε αναφερθεί σε όλες τις δυσκολίες που συνάντησε από την παιδική του ηλικία στην προσπάθεια να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και να κερδίσει μια καλύτερη ζωή.
Αυτός άλλωστε ήταν (και είναι) ο φάρος του στην Κύπρο, όπου χρειάστηκε να περιμένει μέχρι τον Δεκέμβριο, προκειμένου να πάρει ευκαιρία από τον (νυν) προπονητή του και -εξαιρουμένου του αγώνα κυπέλλου κόντρα στην Αγία Νάπα- ο χρόνος συμμετοχής του είναι πάντα (σημαντικά) μικρότερος των 90 λεπτών.
Τέταρτος πιο ακριβός Ούγγρος
Την περασμένη Κυριακή, στο «Τσίρειο», για τον Ούγγρο επιθετικό έκλεισε μια ονειρεμένη εβδομάδα. Στο εντός έδρας 2-2 με την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα μπήκε στο 82’ και από δική του ενέργεια άρχισε το πρώτο γκολ και η αντεπίθεση της ομάδας του, στο εκτός έδρας 3-0 επί της Δόξας στο κύπελλο ήταν βασικός και σκόραρε (για πρώτη φορά) εις διπλούν, ενώ στο ντέρμπι κορυφής με τον Απόλλωνα ήλθε από τον πάγκο να σημειώσει το νικητήριο τέρμα των «γαλαζοκιτρίνων».
Σημειολογικά ο Μπάλοχ έκλεισε κι έναν κύκλο, καθώς στο αντίστοιχο παιχνίδι του α’ γύρου είχε κάνει το ντεμπούτο του στο κυπριακό πρωτάθλημα, έχοντας μάλιστα συμμετοχή στο πέμπτο τέρμα της ομάδας του. Αρχής γενομένης από εκείνη την αναμέτρηση φανέρωσε όλες τις αρετές (ταχύτητα, πλαστικότητα κινήσεων, τεχνική κατάρτιση, έλεγχος της μπάλας) που το καλοκαίρι του 2016 ώθησαν την Παλέρμο να καταβάλλει στην Ντέμπρετσεν €2.200.000 καθιστώντας τον την τέταρτη πιο ακριβή μεταγραφή Ούγγρου ποδοσφαιριστή -πίσω από Κρίστιαν Νέμετ (€3.000.000), Μπάλας Τζούτζακ (€2.500.000) και Ζόλταν Γκέρα (€2.250.000).
«Έχεις μέσα σου ό,τι κανένας άλλος»
Σε μια συνέντευξη-εξομολόγηση προ τριετίας ο Μπάλοχ είχε αναφερθεί σε όλες τις δυσκολίες που συνάντησε από την παιδική του ηλικία στην προσπάθεια να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και να κερδίσει μια καλύτερη ζωή.
«Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στη Χαϊντομποσορμένι. Ο Λάζλο Άρανι με είδε σ’ έναν αγώνα και με προσκάλεσε στην Ντέμπρετσεν. Οι γονείς μου με συμβούλευσαν να επιχειρήσω τα πάντα, ώστε να παίξω ποδόσφαιρο, διότι έβλεπαν πόσο μου άρεσε. Μια μέρα η Ντέμπρετσεν από ένα σύνολο πάνω από 100 παιδιά επέλεξε τα είκοσι. Μεταξύ αυτών κι εγώ. Ο Λάζλο Σάφαρ ήταν ο πρώτος μου προπονητής, μετά ο Ζολτ Φόριαν.
Αργότερα την ομάδα ανέλαβε ο Ζολτ Μπουκς. Τον αγαπούσα πολύ, μου έδωσε πολλή στήριξη πνευματικά. Ήμουν λεπτός -είμαι ακόμη, αλλά τότε περισσότερο- και δεν μπορούσα να βγάλω ολόκληρο παιχνίδι. Αυτό ήταν απογοητευτικό. Αλλά ο Ζολτ πάντα με ενθάρρυνε. Κάποτε μου είπε: “Νόρμπι, μην αγχώνεσαι, έχει υπομονή, γιατί έχεις μέσα σου ό,τι κανένα άλλο παιδί. Πίστεψέ το, θα έλθει η ώρα σου και κάποτε θα γίνεις σπουδαίος παίκτης”. Ήταν σίγουρος ότι σύντομα θα ανέβαινα στην πρώτη ομάδα και είχε δίκιο.
«Η τράπεζα μας πήρε το διαμέρισμα»
Όταν συνέβη αυτό, μετακόμισα στο Ντέμπρετσεν, όμως οι γονείς μου έμειναν στο Χαϊντομποσορμένι. Είχαν χωρίσει νωρίτερα και υποχρεωθήκαμε να εγκαταλείψουμε το διαμέρισμα μας, το οποίο πήρε η τράπεζα, επειδή δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε. Μετακομίσαμε στης γιαγιάς μου: εγώ, η μητέρα μου και η αδελφή μου, Ρεβέκα. Για ενάμιση χρόνο ζούσαμε έτσι και δεν ήταν εύκολο, αλλά τώρα έχω δικά μου έσοδα και στο βαθμό που μπορώ στηρίζω την οικογένειά μου. Η μητέρα μου και η αδελφή μου ζουν ακόμη στης γιαγιάς μου κι αυτό με πληγώνει, αλλά ελπίζω η ζωή τους να βελτιωθεί σύντομα…
«Δεν μου επιτρεπόταν ν’ αγγίξω τον πατέρα μου»
Η απώλεια του διαμερίσματος δεν ήταν το χειρότερο. Ο πατέρας μου ακολούθως υποχρεώθηκε να πάει φυλακή για ένα χρόνο λόγω ενός λάθους που σχετιζόταν με έγγραφα. Ήταν σκληρό για μένα να τον βλέπω σπάνια και, όταν πήγαινα επίσκεψη, δεν μου επιτρεπόταν να τον αγγίξω, μολονότι ήταν ένα σημαντικό πρόσωπο της ζωής μου. Θα είχε κάνει τόσα πολλά, αλλά υπέπεσε σε λάθη στη ζωή του. Έμαθε από αυτά, μπήκε στον ίσιο δρόμο. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι όταν τον έβαλαν μέσα, μόλις είχα μπει στην πρώτη ομάδα της Ντέμπρετσεν.
«Για να σου αγοράσω το παλτό, γιε μου»
Ευτυχώς πολλοί με υποστήριξαν, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας μου, η οποία ακόμα και σήμερα κάνει πολλά για μας. Θυμάμαι ότι πριν δύο χρόνια μου άρεσε πραγματικά ένα παλτό και έκανε έξτρα δουλειά για να μου το αγοράσει. Δεν ήξερα γιατί πήγαινε να δουλέψει το απόγευμα και γι’ αυτό τη ρώτησα. Τότε ξέσπασε σε κλάματα: για να σου αγοράσω το παλτό, γιε μου. Και να σκεφτεί κανείς ότι κάποτε με είχαν κατηγορήσει ότι παίζω στην Ντέμπρετσεν, επειδή ο πατέρας μου χρηματοδοτεί το σύλλογο. Όποιος το είπε, δεν ήξερε τίποτε για μας.
Η καλύτερη στιγμή
Στις 17 Μαΐου 2015 ο πατέρας μου βγήκε από τη φυλακή. Και πάλι ήταν ειρωνεία της τύχης ότι εκείνη την εβδομάδα ανακοινώθηκε η αποστολή της εθνικής Ουγγαρίας για το Euro U20 κι εγώ ήμουν εκτός. Ένιωσα εξαιρετικά απογοητευμένος, αλλά ο Έλεμερ Κόντας (σ.σ. προπονητής του στην Ντέμπρετσεν) μου είπε: «χαλάρωσε, θα μπεις στο δεύτερο ημίχρονο και θα πετύχεις το πρώτο σου γκολ στο πρωτάθλημα ως ενήλικος».
Όταν έφτασα στο γήπεδο, είδα τη μητέρα μου στη μία πλευρά της κερκίδας και στην άλλη, για πρώτη φορά, τον πατέρα μου. Θυμάμαι, όταν βρήκα δίχτυα (σ.σ. σημείωσε δύο γκολ), τους κοίταξα. Είδα ότι ήταν ευτυχισμένοι και ήμουν κι εγώ. Εκεί βρίσκονταν οι δύο πιο σημαντικοί άνθρωποι για μένα και μπορούσαν να είναι κομμάτι της επιτυχίας μου.
Η κινητήρια δύναμή
Η αγάπη για το ποδόσφαιρο και η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή είναι τα κίνητρά μου. Μπορώ να πω σε κάθε νεαρό: αν είσαι επίμονος και πιστεύεις ότι είσαι τόσο καλός όσο και οι υπόλοιποι, αλλά δεν επαίρεσαι και μένεις προσγειωμένος, τότε μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Πίστεψα σε μια καλύτερη ζωή, γι’ αυτό έκανα πάντα τη δουλειά μου ταπεινά και με αποφασιστικότητα. Η ζωή μου βελτιώνεται, ήδη αισθάνομαι σαν να είμαι σ’ ένα παραμύθι».
Μυοσκελετικά προβλήματα
Μετά από μόλις 33 συμμετοχές και πέντε γκολ στο πρωτάθλημα α’ κατηγορίας της Ουγγαρίας ήλθε η μεταγραφή στην Παλέρμο, με την οποία υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο έναντι συνολικών απολαβών €2.800.000. Ο πρόεδρος Τζαμπαρίνι τον έχρισε κατά την ανακοίνωση της μεταγραφής ως τον νέο Καβάνι, αλλά αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο για τον Μπάλοχ στην προσπάθεια καθιέρωσης.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν τραυματίας, καθώς η ανάπτυξή του ήταν υπερβολικά γρήγορη και οι μύες του δεν μπορούσαν ν’ αντέξουν την καταπόνηση που ήταν απαραίτητη στις προπονήσεις. Προκλήθηκαν μυοσκελετικά προβλήματα, τα οποία ερευνήθηκαν σχολαστικά και αντιμετωπίστηκαν αναλόγως από την ομάδα.
«Είναι ο παίκτης του μέλλοντος»
Όταν αυτά ξεπεράστηκαν, αλλά ο χρόνος συμμετοχής του με τους «ροζανέρι» ήταν λιγοστός, ο Ούγγρος επιθετικός θυμήθηκε την κουβέντα του προπονητή του στη Ντέμπρετσεν, Έλεμερ Κοντας: «Ο Νόρμπι έχει έξοχες δυνατότητες, είναι καλά χτισμένος, ταχύς. Παρά το ύψος του είναι εξαίρετος τεχνίτης, έχει καλές τοποθετήσεις, με τη γρηγοράδα του μπορεί να κερδίσει πολλές καταστάσεις ένας εναντίον ενός. Είναι ο παίκτης του μέλλοντος δεδομένων της γνώσης και του ταλέντου του, αλλά το πιο σημαντικό είναι να πάρει συνεχόμενα παιχνίδια». Για να το πετύχει, συναίνεσε στον δανεισμό του στον ΑΠΟΕΛ.
Πρόταση γάμου σε έξι μήνες
Αυτή η μεταγραφή, ωστόσο, δεν ήταν το μοναδικό σημαντικό συμβάν στη ζωή του το περασμένο καλοκαίρι. Αρχές Ιουλίου έκανε πρόταση γάμου στην αγαπημένη του Φάνι Φάρκας, την οποία είχε γνωρίσει μόλις έξι μήνες νωρίτερα.
«Τα Χριστούγεννα όλοι επιστρέφουν σπίτι τους, γι’ αυτό κι εγώ πήγα στην Ουγγαρία. Αυτή τη φορά όμως έπρεπε να κάνω προπονήσεις στο γυμναστήριο. Εκεί τη συνάντησα. Όταν επέστρεψα στο Παλέρμο, τη ρώτησα αν ήθελε να με ακολουθήσει. Μου έφερε τύχη. Η αγάπη μου για τη Φάνι με ανεβάζει. Το καλοκαίρι πήγαμε στο Παρίσι, στην Ντίσνεϊλαντ, και στο απόγειο της ευτυχίας τη ρώτησα, αν θέλει να γίνει γυναίκα μου, και της έδωσα το δαχτυλίδι για να επιβεβαιώσω τη συγκατάθεσή της», είχε εξιστορήσει στην Corriere dello Sport.
Οι πολεμικές τέχνες
Η ευλυγισία και ο άριστος συντονισμός των κινήσεων του ψηλού κορμιού του οφείλονται σ’ ένα βαθμό και στην ενασχόλησή του με τις πολεμικές τέχνες και δη την ταϊλανδέζικη πυγμαχία, το Μουάι Τάι.
«Ανακάλυψα τον κόσμο των πολεμικών τεχνών, όταν ήμουν 14-15. Ξεκίνησα με το μποξ, αλλά πάντα ένιωθα ότι κάτι έλειπε, ότι δεν ήμουν τόσο γεμάτος, συνεπώς στα 17 μετακινήθηκα στο Μουάι Τάι. Ο λόγος ήταν η έμφαση στην αντοχή μου, χρειαζόμουν πραγματικά να φτάσω σε ψηλότερο επίπεδο. Ήταν σημαντικό επίσης ότι είχα την ευκαιρία να πάω στο εξωτερικό με φίλους και να εντρυφήσω στην κουλτούρα άλλων πολεμικών τεχνών.
«Η τράπεζα μας πήρε το διαμέρισμα»
Όταν συνέβη αυτό, μετακόμισα στο Ντέμπρετσεν, όμως οι γονείς μου έμειναν στο Χαϊντομποσορμένι. Είχαν χωρίσει νωρίτερα και υποχρεωθήκαμε να εγκαταλείψουμε το διαμέρισμα μας, το οποίο πήρε η τράπεζα, επειδή δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε. Μετακομίσαμε στης γιαγιάς μου: εγώ, η μητέρα μου και η αδελφή μου, Ρεβέκα. Για ενάμιση χρόνο ζούσαμε έτσι και δεν ήταν εύκολο, αλλά τώρα έχω δικά μου έσοδα και στο βαθμό που μπορώ στηρίζω την οικογένειά μου. Η μητέρα μου και η αδελφή μου ζουν ακόμη στης γιαγιάς μου κι αυτό με πληγώνει, αλλά ελπίζω η ζωή τους να βελτιωθεί σύντομα…
«Δεν μου επιτρεπόταν ν’ αγγίξω τον πατέρα μου»
Η απώλεια του διαμερίσματος δεν ήταν το χειρότερο. Ο πατέρας μου ακολούθως υποχρεώθηκε να πάει φυλακή για ένα χρόνο λόγω ενός λάθους που σχετιζόταν με έγγραφα. Ήταν σκληρό για μένα να τον βλέπω σπάνια και, όταν πήγαινα επίσκεψη, δεν μου επιτρεπόταν να τον αγγίξω, μολονότι ήταν ένα σημαντικό πρόσωπο της ζωής μου. Θα είχε κάνει τόσα πολλά, αλλά υπέπεσε σε λάθη στη ζωή του. Έμαθε από αυτά, μπήκε στον ίσιο δρόμο. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι όταν τον έβαλαν μέσα, μόλις είχα μπει στην πρώτη ομάδα της Ντέμπρετσεν.
«Για να σου αγοράσω το παλτό, γιε μου»
Ευτυχώς πολλοί με υποστήριξαν, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας μου, η οποία ακόμα και σήμερα κάνει πολλά για μας. Θυμάμαι ότι πριν δύο χρόνια μου άρεσε πραγματικά ένα παλτό και έκανε έξτρα δουλειά για να μου το αγοράσει. Δεν ήξερα γιατί πήγαινε να δουλέψει το απόγευμα και γι’ αυτό τη ρώτησα. Τότε ξέσπασε σε κλάματα: για να σου αγοράσω το παλτό, γιε μου. Και να σκεφτεί κανείς ότι κάποτε με είχαν κατηγορήσει ότι παίζω στην Ντέμπρετσεν, επειδή ο πατέρας μου χρηματοδοτεί το σύλλογο. Όποιος το είπε, δεν ήξερε τίποτε για μας.
Η καλύτερη στιγμή
Στις 17 Μαΐου 2015 ο πατέρας μου βγήκε από τη φυλακή. Και πάλι ήταν ειρωνεία της τύχης ότι εκείνη την εβδομάδα ανακοινώθηκε η αποστολή της εθνικής Ουγγαρίας για το Euro U20 κι εγώ ήμουν εκτός. Ένιωσα εξαιρετικά απογοητευμένος, αλλά ο Έλεμερ Κόντας (σ.σ. προπονητής του στην Ντέμπρετσεν) μου είπε: «χαλάρωσε, θα μπεις στο δεύτερο ημίχρονο και θα πετύχεις το πρώτο σου γκολ στο πρωτάθλημα ως ενήλικος».
Όταν έφτασα στο γήπεδο, είδα τη μητέρα μου στη μία πλευρά της κερκίδας και στην άλλη, για πρώτη φορά, τον πατέρα μου. Θυμάμαι, όταν βρήκα δίχτυα (σ.σ. σημείωσε δύο γκολ), τους κοίταξα. Είδα ότι ήταν ευτυχισμένοι και ήμουν κι εγώ. Εκεί βρίσκονταν οι δύο πιο σημαντικοί άνθρωποι για μένα και μπορούσαν να είναι κομμάτι της επιτυχίας μου.
Η κινητήρια δύναμή
Η αγάπη για το ποδόσφαιρο και η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή είναι τα κίνητρά μου. Μπορώ να πω σε κάθε νεαρό: αν είσαι επίμονος και πιστεύεις ότι είσαι τόσο καλός όσο και οι υπόλοιποι, αλλά δεν επαίρεσαι και μένεις προσγειωμένος, τότε μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Πίστεψα σε μια καλύτερη ζωή, γι’ αυτό έκανα πάντα τη δουλειά μου ταπεινά και με αποφασιστικότητα. Η ζωή μου βελτιώνεται, ήδη αισθάνομαι σαν να είμαι σ’ ένα παραμύθι».
Μυοσκελετικά προβλήματα
Μετά από μόλις 33 συμμετοχές και πέντε γκολ στο πρωτάθλημα α’ κατηγορίας της Ουγγαρίας ήλθε η μεταγραφή στην Παλέρμο, με την οποία υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο έναντι συνολικών απολαβών €2.800.000. Ο πρόεδρος Τζαμπαρίνι τον έχρισε κατά την ανακοίνωση της μεταγραφής ως τον νέο Καβάνι, αλλά αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο για τον Μπάλοχ στην προσπάθεια καθιέρωσης.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν τραυματίας, καθώς η ανάπτυξή του ήταν υπερβολικά γρήγορη και οι μύες του δεν μπορούσαν ν’ αντέξουν την καταπόνηση που ήταν απαραίτητη στις προπονήσεις. Προκλήθηκαν μυοσκελετικά προβλήματα, τα οποία ερευνήθηκαν σχολαστικά και αντιμετωπίστηκαν αναλόγως από την ομάδα.
«Είναι ο παίκτης του μέλλοντος»
Όταν αυτά ξεπεράστηκαν, αλλά ο χρόνος συμμετοχής του με τους «ροζανέρι» ήταν λιγοστός, ο Ούγγρος επιθετικός θυμήθηκε την κουβέντα του προπονητή του στη Ντέμπρετσεν, Έλεμερ Κοντας: «Ο Νόρμπι έχει έξοχες δυνατότητες, είναι καλά χτισμένος, ταχύς. Παρά το ύψος του είναι εξαίρετος τεχνίτης, έχει καλές τοποθετήσεις, με τη γρηγοράδα του μπορεί να κερδίσει πολλές καταστάσεις ένας εναντίον ενός. Είναι ο παίκτης του μέλλοντος δεδομένων της γνώσης και του ταλέντου του, αλλά το πιο σημαντικό είναι να πάρει συνεχόμενα παιχνίδια». Για να το πετύχει, συναίνεσε στον δανεισμό του στον ΑΠΟΕΛ.
Πρόταση γάμου σε έξι μήνες
Αυτή η μεταγραφή, ωστόσο, δεν ήταν το μοναδικό σημαντικό συμβάν στη ζωή του το περασμένο καλοκαίρι. Αρχές Ιουλίου έκανε πρόταση γάμου στην αγαπημένη του Φάνι Φάρκας, την οποία είχε γνωρίσει μόλις έξι μήνες νωρίτερα.
«Τα Χριστούγεννα όλοι επιστρέφουν σπίτι τους, γι’ αυτό κι εγώ πήγα στην Ουγγαρία. Αυτή τη φορά όμως έπρεπε να κάνω προπονήσεις στο γυμναστήριο. Εκεί τη συνάντησα. Όταν επέστρεψα στο Παλέρμο, τη ρώτησα αν ήθελε να με ακολουθήσει. Μου έφερε τύχη. Η αγάπη μου για τη Φάνι με ανεβάζει. Το καλοκαίρι πήγαμε στο Παρίσι, στην Ντίσνεϊλαντ, και στο απόγειο της ευτυχίας τη ρώτησα, αν θέλει να γίνει γυναίκα μου, και της έδωσα το δαχτυλίδι για να επιβεβαιώσω τη συγκατάθεσή της», είχε εξιστορήσει στην Corriere dello Sport.
Οι πολεμικές τέχνες
Η ευλυγισία και ο άριστος συντονισμός των κινήσεων του ψηλού κορμιού του οφείλονται σ’ ένα βαθμό και στην ενασχόλησή του με τις πολεμικές τέχνες και δη την ταϊλανδέζικη πυγμαχία, το Μουάι Τάι.
«Ανακάλυψα τον κόσμο των πολεμικών τεχνών, όταν ήμουν 14-15. Ξεκίνησα με το μποξ, αλλά πάντα ένιωθα ότι κάτι έλειπε, ότι δεν ήμουν τόσο γεμάτος, συνεπώς στα 17 μετακινήθηκα στο Μουάι Τάι. Ο λόγος ήταν η έμφαση στην αντοχή μου, χρειαζόμουν πραγματικά να φτάσω σε ψηλότερο επίπεδο. Ήταν σημαντικό επίσης ότι είχα την ευκαιρία να πάω στο εξωτερικό με φίλους και να εντρυφήσω στην κουλτούρα άλλων πολεμικών τεχνών.
Μολονότι πολλοί είναι κατά των αθλημάτων μάχης και ζουν σε σοβαρή πλάνη, εγώ πιστεύω ότι χτίζει πολλές αρετές και ικανότητες σε κάποιον, όπως ο αυτοέλεγχος και η πειθαρχία. Όποτε συνεπώς υπήρχαν συμπλοκές, ουδέποτε ήμουν ο υποκινητής και πάντοτε είχα τον έλεγχο της κατάστασης.
Το πρώτο τουρνουά που μετείχα ήταν στο Χαϊντουμποσορμένι κι επειδή δεν ήταν ερασιτεχνικό δεν είχαμε προφύλαξη στο κεφάλι ή στα πόδια. Στον αγώνα κατάφερα να νικήσω έναν τύπο που είχε διδαχτεί στην Ταϊλάνδη, όπου υπήρχε ειδικό κέντρο. Για εκείνη τη νίκη είμαι περήφανος μέχρι σήμερα, ήταν μια σημαντική επιτυχία, ένα νέο συν και κίνητρο για το μέλλον.
Σταμάτησα μετά από έναν τραυματισμό στο χέρι, στον οποίο έγινε κακή διάγνωση. Και με την προπόνηση το έκανα χειρότερο. Έκτοτε υπέφερα εξ αιτίας του, πρόσφατα πήγα σε νευροχειρουργό, ο οποίος μου είπε ότι είναι περισσότερο πρόβλημα συνδέσμων, ωστόσο ουδείς τολμά να το αγγίξει για να μην το κάνει χειρότερο. Αν δεν είχα εκείνο το πρόβλημα, θα συνέχιζα να αγωνίζομαι μέχρι σήμερα», είχε αποκαλύψει σε πρόσφατη συνάντησή του.
