Ο άνθρωπος πίσω από την εξουδετέρωση των εκρηκτικών μηχανισμών
07:50 - 06 Απριλίου 2019
Είναι από τους αφανείς ήρωες της Αστυνομίας. Είναι οι άνθρωποι που πρέπει να βρεθούν στο κρίσιμο σημείο, την κρίσιμη στιγμή. Εκείνοι που δεν έχουν το περιθώριο για το παραμικρό λάθος. Εκείνοι που εκπαιδεύονται σκληρά για επικίνδυνες αποστολές και πρέπει να νικήσουν τους φόβους τους για να διαφυλάξουν την ακεραιότητα των πολιτών.
Επάγγελμα πυροτεχνουργός. Ένα από τα δυσκολότερα επαγγέλματα στον κόσμο, και ίσως από τα πιο επικίνδυνα, που η λέξη λάθος δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο τους, αφού μπορεί να τους οδηγήσει σε ολέθριες συνέπειες. Μπορεί να τους επιφέρει μέχρι και το θάνατο.
Ένας από τους δέκα πυροτεχνουργούς που διαθέτει η Κύπρος, ο Οδυσσέας Παπαδόπουλος, μίλησε στον REPORTER, για τον άνθρωπο πίσω από τη στολή. Εκείνον που πρέπει να φέρει εις πέρα, με απόλυτη επιτυχία, κάθε δύσκολη αποστολή που του ανατίθεται, βάζοντας πάνω απ’ όλα την ασφάλεια των πολιτών.
Επάγγελμα πυροτεχνουργός. Ένα από τα δυσκολότερα επαγγέλματα στον κόσμο, και ίσως από τα πιο επικίνδυνα, που η λέξη λάθος δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο τους, αφού μπορεί να τους οδηγήσει σε ολέθριες συνέπειες. Μπορεί να τους επιφέρει μέχρι και το θάνατο.
Ένας από τους δέκα πυροτεχνουργούς που διαθέτει η Κύπρος, ο Οδυσσέας Παπαδόπουλος, μίλησε στον REPORTER, για τον άνθρωπο πίσω από τη στολή. Εκείνον που πρέπει να φέρει εις πέρα, με απόλυτη επιτυχία, κάθε δύσκολη αποστολή που του ανατίθεται, βάζοντας πάνω απ’ όλα την ασφάλεια των πολιτών.
Η στιγμή της κλήσης τους σε ένα περιστατικό ανεβάζει την αδρεναλίνη, αλλά ταυτόχρονα όντας άνθρωποι, κάθε φορά τους έρχεται στο μυαλό, μόνο ένα πράγμα... Nα επιστρέψουν πίσω ασφαλείς.
«Κάθε φορά πρέπει να αφήσουμε εκείνα που έχουμε μάθει και εκείνα που ξέρουμε να μας οδηγήσουν στη σωστή διαδικασία, ούτως ώστε να επιστρέψουμε πίσω ασφαλισμένοι. Αυτό περνά κάθε φορά από το μυαλό μας», αναφέρει ο κ. Παπαδόπουλος.
Παραδέχεται συνάμα, ότι το αίσθημα του φόβου πάντα υπάρχει στις αποστολές τους, αφού δεν ξέρουν τι θα αντιμετωπίσουν και τι θα αντικρίσουν.
«Είναι ένας φόβος διαχειρίσιμος και ένας φόβος τον οποίο χρησιμοποιούμε ως εργαλείο, για να μας κάνει πιο προσεχτικούς και πιο αποδοτικούς για την δουλειά μας».
Δεν είναι επικίνδυνη δουλειά, είναι ένα λειτούργημα
Ο Οδυσσέας Παπαδόπουλος αναφέρει ότι η δουλειά του πυροτεχνουργού, δεν είναι μια επικίνδυνη δουλειά, αλλά την χαρακτηρίζει ως ένα λειτούργημα απέναντι στους πολίτες του κράτους.
«Είναι ένα λειτούργημα, μέσα στα πλαίσια του λειτουργήματος του αστυνομικού, το οποίο εκ των πραγμάτων, ελλοχεύει κάποιους περισσότερους κινδύνους από τους υπόλοιπους αστυνομικούς. Εμείς αντιμετωπίζουμε το λειτούργημα επαγγελματικά. Η προσέγγιση μας δηλαδή, είναι ότι πρέπει και θέλουμε να είμαστε πάντα επαγγελματίες και ταπεινοί».
Σκοπός τους είναι, όπως ανέφερε, να αντιμετωπίζουν την κάθε πρόκληση και τον κάθε κίνδυνο βάσει της εκπαίδευσης τους, ούτως ώστε εκείνο που θα κάνουν να είναι το σωστό, για την ασφάλεια κόσμου, χωρίς όμως την ίδια ώρα να υποτιμούν τον κίνδυνο.
Τα βιώματα έτσι κι αλλιώς στη ζωή σου καθορίζουν το ποιος είσαι και η έκθεση στον καθημερινό κίνδυνο σε κάνουν να βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Να σκέφτεσαι αλλιώτικα και να κάνεις βραχυπρόθεσμα όνειρα. Εξάλλου, ο άνθρωπος μέσα στη στολή δεν μπορεί να είναι διαφορετικός, από αυτόν που βρίσκεται έξω από τη στολή του πυροτεχνουργού.
«Είμαι ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος, απλά όταν είμαστε μέσα στη στολή έχουμε το καθήκον και την ευθύνη και το αντιλαμβανόμαστε και το σεβόμαστε και ξέρουμε ότι κουβαλούμε αυτή την ευθύνη, ακριβώς γιατί πρέπει πραγματικά να φέρουμε εις πέρας την αποστολή για την ασφάλεια του κοινού».
Η μάστιγα των κροτίδων και οι συμβουλές στους νέους
Ένας πυροτεχνουργός ασχολείται παράλληλα και με το θέμα των κροτίδων, οι οποίες δυστυχώς, όσο πλησιάζει η περίοδος του Πάσχα, αυξάνονται και ακούγονται σε κάθε γειτονιά.
Ο κ. Παπαδόπουλος, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, δίνει τις δικές του συμβουλές στου νέους που ασχολούνται με αυτή την κακή και επικίνδυνη συνήθεια, έχοντας ως πρώτιστο στόχο να πείσει όλο και περισσότερους να μείνουν μακριά από τις κροτίδες.
«Η ρίψη κροτίδων δεν είναι έθιμο, αλλά μια πολύ κακή και επικίνδυνη συνήθεια. Διότι ακριβώς στη βάση του ότι ο κόσμος θεωρεί ότι πρόκειται για έθιμο, τείνει να χρησιμοποιεί κροτίδες και στο τέλος της ημέρας, καταντά μια πολύ επικίνδυνη συνήθεια και έτσι πρέπει να την ονομάσουμε για να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους βάση».
Βλέποντας τα πράγματα από την οπτική γωνιά του πυροτεχνουργού, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου προς όλους, τονίζοντας ότι «οι κροτίδες είναι πολύ επικίνδυνες γιατί είναι εκρηκτικά αντικείμενα και περιέχουν εκρηκτική ύλη, πάρα πολύ εύφλεκτη και πάρα πολύ απρόβλεπτη. Γι’ αυτό και έχουμε πολύ συχνά ατυχήματα, τα οποία καταλήγουν σε τραυματισμούς, ακρωτηριασμούς, τυφλώσεις και γενικότερα σε πολύ τραγικές συνέπειες».
Επισήμανε ακόμα ότι οι αυτοσχέδιες κροτίδες ελλοχεύουν πολύ μεγάλους κινδύνους, αφού ο χρήστης κάνει πρόσμιξη των υλικών.
«Το να τοποθετήσεις τα υλικά σε ένα δοχείο, να τοποθετήσεις φυτίλι, να κατασκευάσεις μια κροτίδα και να δημιουργήσεις την αλυσίδα που χρειάζεται από την αρχή μέχρι το τέλος, αυτή η διαδικασία αυξάνει γεωμετρικά τον κίνδυνο και θεωρητικά και μόνο, λέμε ότι σε αυτή τη βάση οι αυτοσχέδιες είναι πολύ πιο επικίνδυνες από τις εργοστασιακές».
Ξεκαθάρισε όμως ότι αυτό, «δεν σημαίνει ότι και οι εργοστασιακές δεν είναι επικίνδυνες. Αφού, λόγω της λανθασμένης μεταφοράς, αποθήκευσης και χειρισμού από την αρχή μέχρι το τέλος, ουσιαστικά μέχρι να φτάσουν στο χρήστη καθίστανται πολύ επικίνδυνες και απρόβλεπτες. Ο κίνδυνος παραμένει είτε στο ένα, είτε στο άλλο είδος».
Έκανε παράλληλα έκκληση και στον κόσμο που δεν χρησιμοποιεί κροτίδες, να μην βρίσκεται κοντά σε αυτούς που ασχολούνται με αυτή την επικίνδυνη συνήθεια. Όπως για παράδειγμα στις λαμπρατζιές.
«Η λαμπρατζιά είναι ένας πολύ επιρρεπής χώρος όσον αφορά τα ατυχήματα γιατί, υπάρχει συσσώρευση κόσμου, υπάρχουν και παιδιά και ηλικιωμένοι. Δυστυχώς είναι ένας χώρος ο οποίος κάποιοι θεωρούν ότι είναι εύκολο να χρησιμοποιήσεις κροτίδα. Δυστυχώς αυτή η πεποίθηση, ότι ο ανοιχτός χώρος, το ότι γνωρίζουν πως να χειριστούν την κροτίδα, επιφέρει τα περισσότερα ατυχήματα».
Η δουλειά ενός πυροτεχνουργού ακόμα και στην Κύπρο, που τα περιστατικά δεν είναι τόσα πολλά σε σύγκριση με άλλες χώρες, είναι καθοριστικής σημασίας. Πράγματι, οι αφανείς αυτοί ήρωες σώζουν μέσα από τη δουλειά τους ζωές και επεμβαίνουν για το καλό των πολιτών, χωρίς το παραμικρό δικαίωμα του λάθους.
Ο Οδυσσέας Παπαδόπουλος αναφέρει ότι η δουλειά του πυροτεχνουργού, δεν είναι μια επικίνδυνη δουλειά, αλλά την χαρακτηρίζει ως ένα λειτούργημα απέναντι στους πολίτες του κράτους.
«Είναι ένα λειτούργημα, μέσα στα πλαίσια του λειτουργήματος του αστυνομικού, το οποίο εκ των πραγμάτων, ελλοχεύει κάποιους περισσότερους κινδύνους από τους υπόλοιπους αστυνομικούς. Εμείς αντιμετωπίζουμε το λειτούργημα επαγγελματικά. Η προσέγγιση μας δηλαδή, είναι ότι πρέπει και θέλουμε να είμαστε πάντα επαγγελματίες και ταπεινοί».
Σκοπός τους είναι, όπως ανέφερε, να αντιμετωπίζουν την κάθε πρόκληση και τον κάθε κίνδυνο βάσει της εκπαίδευσης τους, ούτως ώστε εκείνο που θα κάνουν να είναι το σωστό, για την ασφάλεια κόσμου, χωρίς όμως την ίδια ώρα να υποτιμούν τον κίνδυνο.
Τα βιώματα έτσι κι αλλιώς στη ζωή σου καθορίζουν το ποιος είσαι και η έκθεση στον καθημερινό κίνδυνο σε κάνουν να βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Να σκέφτεσαι αλλιώτικα και να κάνεις βραχυπρόθεσμα όνειρα. Εξάλλου, ο άνθρωπος μέσα στη στολή δεν μπορεί να είναι διαφορετικός, από αυτόν που βρίσκεται έξω από τη στολή του πυροτεχνουργού.
«Είμαι ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος, απλά όταν είμαστε μέσα στη στολή έχουμε το καθήκον και την ευθύνη και το αντιλαμβανόμαστε και το σεβόμαστε και ξέρουμε ότι κουβαλούμε αυτή την ευθύνη, ακριβώς γιατί πρέπει πραγματικά να φέρουμε εις πέρας την αποστολή για την ασφάλεια του κοινού».
Η πιο επικίνδυνη αποστολή
Παρότι βρέθηκε σε δεκάδες σκηνές και εξουδετέρωσε αμέτρητους εκρηκτικούς μηχανισμούς, ο κ. Παπαδόπουλος κράτησε στο πίσω μέρος του μυαλού του, την πιο δύσκολη υπόθεση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει. Την εξουδετέρωση βόμβας πεντακοσίων κιλών στη Δένεια, πριν από περίπου επτά χρόνια.
«Χαρακτηριστική υπόθεση ήταν η υπόθεση της Δένειας, το 2012, όπου εξουδετερώσαμε μια βόμβα 500 κιλών, η οποία ήταν μέσα στο χωριό από το 1974. Ήταν μια πολύ δύσκολη επιχείρηση που διήρκεσε τέσσερις μέρες. Οι ιδιαιτερότητες ήταν πάρα πολλές και αύξαναν και τον κίνδυνο. Όμως με τη βοήθεια του Θεού και τον συναδέλφων, καταφέραμε να τον ξεπεράσουμε και να την εξουδετερώσουμε με επιτυχία».
Ένας πυροτεχνουργός ασχολείται παράλληλα και με το θέμα των κροτίδων, οι οποίες δυστυχώς, όσο πλησιάζει η περίοδος του Πάσχα, αυξάνονται και ακούγονται σε κάθε γειτονιά.
Ο κ. Παπαδόπουλος, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, δίνει τις δικές του συμβουλές στου νέους που ασχολούνται με αυτή την κακή και επικίνδυνη συνήθεια, έχοντας ως πρώτιστο στόχο να πείσει όλο και περισσότερους να μείνουν μακριά από τις κροτίδες.
«Η ρίψη κροτίδων δεν είναι έθιμο, αλλά μια πολύ κακή και επικίνδυνη συνήθεια. Διότι ακριβώς στη βάση του ότι ο κόσμος θεωρεί ότι πρόκειται για έθιμο, τείνει να χρησιμοποιεί κροτίδες και στο τέλος της ημέρας, καταντά μια πολύ επικίνδυνη συνήθεια και έτσι πρέπει να την ονομάσουμε για να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους βάση».
Βλέποντας τα πράγματα από την οπτική γωνιά του πυροτεχνουργού, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου προς όλους, τονίζοντας ότι «οι κροτίδες είναι πολύ επικίνδυνες γιατί είναι εκρηκτικά αντικείμενα και περιέχουν εκρηκτική ύλη, πάρα πολύ εύφλεκτη και πάρα πολύ απρόβλεπτη. Γι’ αυτό και έχουμε πολύ συχνά ατυχήματα, τα οποία καταλήγουν σε τραυματισμούς, ακρωτηριασμούς, τυφλώσεις και γενικότερα σε πολύ τραγικές συνέπειες».
«Το να τοποθετήσεις τα υλικά σε ένα δοχείο, να τοποθετήσεις φυτίλι, να κατασκευάσεις μια κροτίδα και να δημιουργήσεις την αλυσίδα που χρειάζεται από την αρχή μέχρι το τέλος, αυτή η διαδικασία αυξάνει γεωμετρικά τον κίνδυνο και θεωρητικά και μόνο, λέμε ότι σε αυτή τη βάση οι αυτοσχέδιες είναι πολύ πιο επικίνδυνες από τις εργοστασιακές».
Ξεκαθάρισε όμως ότι αυτό, «δεν σημαίνει ότι και οι εργοστασιακές δεν είναι επικίνδυνες. Αφού, λόγω της λανθασμένης μεταφοράς, αποθήκευσης και χειρισμού από την αρχή μέχρι το τέλος, ουσιαστικά μέχρι να φτάσουν στο χρήστη καθίστανται πολύ επικίνδυνες και απρόβλεπτες. Ο κίνδυνος παραμένει είτε στο ένα, είτε στο άλλο είδος».
Έκανε παράλληλα έκκληση και στον κόσμο που δεν χρησιμοποιεί κροτίδες, να μην βρίσκεται κοντά σε αυτούς που ασχολούνται με αυτή την επικίνδυνη συνήθεια. Όπως για παράδειγμα στις λαμπρατζιές.
«Η λαμπρατζιά είναι ένας πολύ επιρρεπής χώρος όσον αφορά τα ατυχήματα γιατί, υπάρχει συσσώρευση κόσμου, υπάρχουν και παιδιά και ηλικιωμένοι. Δυστυχώς είναι ένας χώρος ο οποίος κάποιοι θεωρούν ότι είναι εύκολο να χρησιμοποιήσεις κροτίδα. Δυστυχώς αυτή η πεποίθηση, ότι ο ανοιχτός χώρος, το ότι γνωρίζουν πως να χειριστούν την κροτίδα, επιφέρει τα περισσότερα ατυχήματα».
Η δουλειά ενός πυροτεχνουργού ακόμα και στην Κύπρο, που τα περιστατικά δεν είναι τόσα πολλά σε σύγκριση με άλλες χώρες, είναι καθοριστικής σημασίας. Πράγματι, οι αφανείς αυτοί ήρωες σώζουν μέσα από τη δουλειά τους ζωές και επεμβαίνουν για το καλό των πολιτών, χωρίς το παραμικρό δικαίωμα του λάθους.
