Γιατί δεν παίρνει αποτελέσματα η Εθνική Κύπρου
06:49 - 13 Ιουνίου 2019
Καταρχάς να πω πως βλέποντας την Εθνική στο ματς με τους Ρώσους, μια ικανοποίηση την ένιωσα. Έβλεπες μια ομάδα να κοιτάει στα μάτια έναν μεγάλο αντίπαλο και μάλιστα εκτός έδρας. Έναν αντίπαλο που μόλις πριν 12 μήνες ήταν στους «8» του Μουντιάλ. Η Κύπρος θα μπορούσε και να σκοράρει και να πάρει το «Χ» - θα μπορούσε να είχε χάσει με μεγαλύτερο σκορ αλλά αυτό ήταν το φυσιολογικό, το αναμενόμενο.
Γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια με τον Μπεν Σιμόν που έχει δύο πολύ θετικά αποτελέσματα: αφενός την ανανέωση του ρόστερ (8/11 βασικούς με τη Ρωσία ήταν κάτω των 30) και αφετέρου μια ομάδα που εμφανίζεται με όρεξη, πλάνο και κυνηγάει το αποτέλεσμα, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Δεν περνάει καν από το μυαλό των διεθνών η τιμητική ήττα, ούτε βλέπεις παίκτες σε αγγαρεία, όπως ίσως να γινόταν στο παρελθόν.
Το πρόβλημα (και) με τον Μπεν Σιμόν είναι ότι τα αποτελέσματα δεν έρχονται. Και για να είμαι δίκαιος, στο παρελθόν - ειδικά στα 90s και στα 00s - η Εθνική είχε πάρει αποτελέσματα και εκείνο που της έλειπε τότε ήταν να πάρει κάποια κρίσιμα ματς για να βρεθεί έστω στα μπαράζ – πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το EURO 2000 με τους 12β όταν παίχτηκε η συμμετοχή στα μπαράζ στο τελευταίο ματς στην Αυστρία και το Μουντιάλ του ‘98 όπου η Κύπρος είχε 10β.
Τα αποτελέσματα δεν έλειπαν. Ιστορικά θα βρει κάποιος «Χ» με Ιταλούς, Γερμανούς και Δανούς, νίκες πάνω σε Ισπανούς, Ρώσους, Ισραηλινούς, Ελβετούς, Ιρλανδούς, Ουαλούς κοκ. Αυτό που έλειπε ανέκαθεν ήταν 2-3 συνεχόμενες επιτυχίες, βαθμοί σε κρίσιμα παιχνίδια, νίκες όταν η ομάδα δεν έπαιζε καλά που θα παγίωναν μια νοοτροπία σταθερού διεκδικητή.
Στο ίδιο σημείο
Μπορούμε να πούμε πως τα τελευταία 25 χρόνια η Εθνική βρίσκεται στον ίδιο παρονομαστή, ψάχνοντας αυτό το κάτι που της λείπει. Που θα της έδινε το «Χ» Σκοτία το οποίο άγγιξε, το «Χ» στη Ρωσία και άλλα αποτελέσματα που αν τα προσθέσεις θα βρεθείς στα τελικά τουλάχιστον ενός EURO.
Το ότι η Εθνική βρίσκεται στο ίδιο σημείο δεν είναι απαραίτητα κακό, εάν αναλογιστούμε τις αλλαγές που έχουν σημειωθεί τόσο στο ποδόσφαιρό μας όσο και διεθνώς τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Εάν δούμε, για παράδειγμα, πως οι Κύπριοι παίκτες πλέον δεν αγωνίζονται στις ομάδες τους, ενώ στα 90s υπήρχαν οκτώ στην 11αδα. Εάν δούμε ότι σχεδόν όλες οι χώρες στην Ευρώπη, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ισλανδία, έχουν φτιάξει τις Εθνικές τους ομάδες και δεν υπάρχουν εύκολοι / σίγουροι βαθμοί.
Η σταθεροποίηση της Κύπρου ως μια υπολογίσιμη ομάδα εδώ και δύο δεκαετίες αποτελεί μια πρόοδο, ωστόσο, στην εποχή που σχεδόν όλες οι Εθνικές είναι πλέον υπολογίσιμες, πολλές περνάνε σε τελική φάση και που οι αποστάσεις έχουν μικρύνει, το επόμενο βήμα είναι απαραίτητο. Αρκεί να βρεθεί αυτό το κάτι που λείπει από την Εθνική και της στερεί τα αποτελέσματα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
