Η πρόωρη... σεναριολογία και το λάθος με τον Γιάννη

Ο Γιώργος Κούβαρης γράφει για την απρόσμενη, όσο και δίκαιη, ήττα της Εθνικής μας ομάδας και εξηγεί ότι ακόμα και να νικήσει τη Νέα Ζηλανδία στον «τελικό» της Πέμπτης (5/9) τα πράγματα θα είναι εκ των πραγμάτων πολύ δύσκολα για την είσοδο στην 8άδα.

«Μπες μέσα μωρή βρώμα!» ήταν η πρώτη ατάκα που ξεστόμισα μόλις είδα την τρίτη βολή του Κώστα Σλούκα να καταλήγει στο σίδερο και η νίκη να πηγαίνει σε βραζιλιάνικα χέρια. Το σίγουρο είναι ότι ουδέποτε πίστευα ότι θα έφτανε το ματς σε αυτό το σημείο. Δηλαδή να κρίνεται το ματς στο τελευταίο δευτερόλεπτο και ύστερα από μια βολή.

Ειδικά μετά το πρώτο ημίχρονο όταν και φτάσαμε την διαφορά στους 17 πόντους. Όμως από εκεί και πέρα, όλα ήταν λάθος. Σαν να μπήκε άλλη ομάδα στο γήπεδο. Μάλλον για να το θέσω καλύτερα. Σαν να μην... μπήκε καθόλου η ομάδα μας στο παρκέ της Νανζίνγκ.

Κάτι που αναμένεται να γκρεμίσει και τα όνειρα που υπήρχαν πριν από το τζάμπολ του Παγκοσμίου Κυπέλλου. «Μα καλά, από την δεύτερη αγωνιστική;» θα αναρωτηθεί κάποιος. Και όμως. Από την δεύτερη αγωνιστική. Από τη στιγμή που οι ομάδες που θα προκριθούν στους «16» θα μεταφέρουν όλα τα αποτελέσματα από την Α' φάση, η Εθνική μας θα κληθεί να κάνει πραγματική υπέρβαση προκειμένου να πάρει το εισιτήριο για τα προημιτελικά.

Θα ήταν τελείως διαφορετικό αν είχε μία παραπάνω νίκη από τη Βραζιλία και όχι μία λιγότερη. Εκτός και αν πιστεύει κάποιος ότι το αδιάφορο Μαυροβούνιο θα κάνει την μεγάλη έκπληξη και θα στερήσει από την «σελεσάο» το απόλυτο 3-0. Σε μια τέτοια περίπτωση ίσως να χρειαστεί να κάνουμε το 2/2 απέναντι σε ΗΠΑ και Τουρκία (ή Τσεχία αν επιβληθεί των Τούρκων). Πάλι καλά που η Αμερική νίκησε την Τουρκία. Γιατί αλλιώς... ίσως να μην χρειαζόταν καν να ταξιδέψουμε στην Σενζέν. Προς το παρόν βγάλαμε χαρτί και μολύβι και αρχίσαμε τα σενάρια... Υπήρχε λόγος να το κάνουμε από τώρα; 

Βέβαια ξεχάσαμε μια λεπτομέρεια. Για να γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει να νικήσουμε τη Νέα Ζηλανδία σε λιγότερο από 48 ώρες προκειμένου να πάρουμε το εισιτήριο της επόμενης φάσης. Ειδάλλως θα μιλάμε για την απόλυτη αποτυχία και μάλιστα σε μια διοργάνωση όπου οι βλέψεις έφταναν πολύ ψηλά. Παρόλα αυτά, η ήττα από τη Βραζιλία έμελλε να φέρει τα πάνω-κάτω.

Διεθνείς και προπονητικό team δεν έχουν δικαιολογία για τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε η ομάδα στο δεύτερο μισό του ματς, όπως επίσης και για το γεγονός ότι δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν την δύσκολη κατάσταση που «έβαλαν» ο Πέτροβιτς και οι παίκτες του. Σαν να μην υπήρχε πλάνο αντίδρασης. Σαν να μην υπήρχε καθαρό μυαλό. Σαν να μην γνώριζε κανείς πώς να αντιμετωπίσει την άμυνα των Βραζιλιάνων και το πλάνο τους στην επίθεση. Και επειδή το μπάσκετ είναι το πιο αξιοκρατικό άθλημα που υπάρχει, η καλύτερη ομάδα θα κερδίσει 99 στις 100 φορές. Όπως και έγινε.

Η Βραζιλία ήταν καλύτερη από εμάς, έπαιξε ευρωπαϊκό μπάσκετ και από τη στιγμή που -ουσιαστικά- αφόπλισε και εκνεύρισε τον Γιάννη, περίμενε καρτερικά την αστοχία των υπολοίπων παικτών έξω από τα 6.75 μέτρα. Από τη στιγμή που τα σουτ σταμάτησαν να βρίσκουν στόχο, το νερό άρχισε και να κυλάει στον... Αμαζόνιο. Συγκεκριμένα η Εθνική μας είχε 7/13 τρίποντα στο πρώτο μισό του αγώνα, 0/6 τρίποντα στην τρίτη περίοδο και 2/13 συνολικά στο δεύτερο ημίχρονο. Οι εν λόγω αριθμοί αποτυπώνουν περίτρανα τα όσα συνέβησαν στο παρκέ σ' εκείνο το διάστημα.

Το μεγάλο λάθος έχει να κάνει με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Πρόκειται για τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Το μεγαλύτερο σημείο αναφοράς, όχι μόνο της Εθνικής μας, αλλά και ολόκληρης της διοργάνωσης. Στο δικό μου μυαλό, δεν νοείται να μην τον εκμεταλλεύεται η ομάδα στο έπακρο. Δεν νοείται να μην υπάρχει Plan b, Plan c, Plan d κ.ο.κ. ώστε να πάρει η Εθνική μας το μάξιμουμ από τον MVP του ΝΒΑ. Δεν νοείται να έχει μόλις μία προσπάθεια στην τελευταία περίοδο. Σίγουρα έκαναν και οι Βραζιλιάνοι τη δουλειά τους όσον αφορά την αναχαίτισή του (σ.σ. αν και ο Πέτροβιτς προέβη σε μια υπερφίαλη δήλωση, ότι «ένας 40χρονος τους τις... έβρεξε») αλλά... να πάρει μόνο ένα σουτ όταν το παιχνίδι ήταν στην κόψη του ξυραφιού;» αλλά από τη στιγμή που έχουμε ένα πραγματικό υπερόπλο, ο οποίος -όπως όλοι λένε- είναι ο ηγέτης της ομάδας, ΠΡΕΠΕΙ να βρούμε τρόπο/τρόπους τον εκμεταλλευτούμε. 

Ας ελπίσουμε ότι το συγκεκριμένο ματς θα αποτελέσει ένα γερό μάθημα για την Εθνική μας και να ηχηρό χαστούκι... προσγείωσης ενόψει της συνέχειας. Βέβαια θα φανεί πόσο μακρινή θα είναι η... συνέχεια ή αν το βραζιλιάνικο χαστούκι θα ηχεί στα αυτιά μας στη φάση των «16». (Αν περάσουμε).

ΥΓ: Οι επόμενες ώρες είναι και οι πιο καθοριστικές στην Εθνική ομάδα. Στο πώς θα διαχειριστούν ΟΛΟΙ την ήττα και κατά πόσο θα μπορέσουν να την αφήσουν πίσω τους ενόψει του «τελικού» με τη Νέα Ζηλανδία.

ΥΓ2: Δεν υπήρχε πιο κατάλληλος παίκτης από τον Σλούκα για να σουτάρει τις τρεις βολές στο τέλος του αγώνα. Δεν πειράζει, οι επόμενες Κώστα...

ΥΓ3: Τι έπαθαν οι Τούρκοι... Μα να αστοχήσουν σε τέσσερις βολές σε διάστημα μικρότερο των δύο δευτερολέπτων; Ίσως αυτές οι χαμένες βολές να αποδειχθούν λυτρωτικές για την Εθνική μας.

ΥΓ4: Η σκέψη του Καλάθη στην επαναφορά της Εθνικής μας με το σκορ στο 78-76 και με 6.8'' για το τέλος ήταν εξαιρετική και σωστή. Απλά καθυστέρησε λίγο στην εκτέλεση και οι Βραζιλιάνοι πρόλαβαν τον Αντετοκούνμπο.  

Πηγή: gazzetta.gr