Ο Ολυμπιακός έχει ποιότητα και προπονητή, ο Παναθηναϊκός δεν είχε την ποιότητα

Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για τις κινήσεις του Μαρτίνς που άλλαξαν στο β' ημίχρονο την εικόνα ενός πληγωμένου και ανέτοιμου Ολυμπιακού, και για την έλλειψη της ποιότητας που θα δικαίωνε την στρατηγική επιλογή του Δώνη να παίξει σε φουλ ένταση στο α' ημίχρονο.

Αν είχε κάποια αμφιβολία σχετικά με το πόσο καθοριστικός είναι για το παιχνίδι του και τη συμπεριφορά του σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού, ο Ολυμπιακός την έδιωξε το βράδυ της Κυριακής. Στη δεδομένη στιγμή ο Γκιλιέρμε είναι εγκέφαλος και πνεύμονες μαζί στον οργανισμό του Ολυμπιακού. Κι όταν υπάρχουν και άλλα τόσο ζωτικά όργανα απροετοίμαστα, όπως ο Βαλμπουενά και ο Ποντένσε, οι αρρυθμίες και η δυσλειτουργία έρχονται ως φυσική συνέπεια. Υπό τις δεδομένες συνθήκες ο Πέδρο Μαρτίνς δεν βρήκε τρόπο, δηλαδή αγωνιστικό σχέδιο αποτελεσματικό προκειμένου να καλύψει όλα αυτά τα ελλείμματα και να παρουσιάσει έναν Ολυμπιακό που θα κυριαρχούσε δίχως να κινδυνεύει απέναντι στον Παναθηναϊκό. Η αποστολή του Ολυμπιακού απέκτησε πολύ μεγάλο συντελεστή δυσκολίας μετά το πρώτο 15'λεπτο, όταν άρχισαν να “μπουκώνουν” ο Βαλμπουενά και ο Ποντένσε. Ο Παναθηναϊκός, ο οποίος διόρθωσε τις αδυναμίες του αρχικού του σχεδίου και κάλυψε τους χώρους που άφηνε κενούς μπροστά από την αμυντική του γραμμή, έγινε κυρίαρχος. Και αυτό δεν το κατάφερε μόνο επειδή δεν ήταν καλά ο Βαλμπουενά και ο Ποντένσε ή επειδή ήταν σε μέτρια κατάσταση και ο Καμαρά. Το πέτυχε κυρίως λόγω της ταχύτητας που είχε στη φάση κατοχής της μπάλας, όταν ανέπτυσσε τις επιθέσεις του. Για περίπου 30' λεπτά, από το 16' έως το 45' ο Παναθηναϊκός ξάφνιασε όσους παρατηρούν τα παιχνίδια του, και προφανώς και τον Μαρτίνς με το ποδόσφαιρο της μιας και των δύο επαφών ανά ποδοσφαιριστή. Επαιξε ποδόσφαιρο πολύ υψηλού ρυθμού, σαν να ωριμάζει αυτό που προσπαθεί εδώ και μήνες ο Γιώργος Δώνης να ετοιμάσει. Ο Παναθηναϊκός το είχε δοκιμάσει αρκετές φορές σε προηγούμενα παιχνίδια του να αναπτυχθεί με λίγες επαφές της μπάλας ανά ποδοσφαιριστή, αλλά πότε οι μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των παικτών του και πότε οι κακής ποιότητας επαφές τους με τη μπάλα πρόδιδαν αυτό το σχέδιο και αποθάρρυναν τον προπονητή και την ίδια την ομάδα. Στο Καραϊσκάκη, όταν και ο Ολυμπιακός του έδωσε την ευκαιρία, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε ένα από τα καλύτερα 30'λεπτα που έχει δείξει στην τρέχουσα σεζόν σε ρυθμό, χάρη στην πολύ υψηλή ακρίβεια στις μεταβιβάσεις του, η οποία οφειλόταν στις πολύ καλές και συγχρονισμένες τεχνικές και τακτικές κινήσεις των ποδοσφαιριστών του κατά την ανάπτυξη των επιθέσεων. Πιθανόν αυτό το 30'λεπτο να ξεχαστεί σύντομα, αλλά αυτό θα συμβεί μόνο επειδή το καλό αυτό διάστημα δεν έφερε γκολ για την ομάδα που κυριάρχησε.

Το αγωνιστικό μοντέλο μιας ομάδας είναι δυναμικό, εξελίσσεται διαρκώς. Επηρεάζεται από την αγωνιστική, ψυχική και πνευματική κατάσταση των ποδοσφαιριστών, των αντιπάλων, από την ψυχολογία και τη νοοτροπία του προπονητή, από τις ιδέες που αυτός έχει και την διαφοροποίηση των ρόλων που δίνει στους ποδοσφαιριστές του ή και τις αλλαγές που πραγματοποιεί. Αυτή είναι και η κύρια εξήγηση για την διαφοροποίηση της εικόνας του Ολυμπιακού από το α' στο β' ημίχρονο. Με τις δύο αλλαγές του, ο Μαρτίνς έφερε στο τερέν έναν φρέσκο κεντρικό μέσο, τον Μπενζιά και “έκρυψε” στο πλάι τον Βαλμπουενά προκειμένου να τον κρατήσει στο ματς με την ελπίδα αυτός, παρ' όλο που ήταν ανέτοιμος, να γίνει αποφασιστικός, και έφερε στο γήπεδο τον Χριστοδουλόπουλο προκειμένου να αλλάξει την επιθετική δυναμική της ομάδας του, η οποία επηρεαζόταν από τη νωθρότητα του ανέτοιμου Ποντένσε. Από το 60' και μετά ο Ολυμπιακός ήταν ήδη πιο επιθετικός, πιο πιεστικός στο αντίπαλο μισό του τερέν και τελικά πιο απειλητικός συγκριτικά με το πρώτο ημίχρονο.

Θα ήταν τα παραπάνω αρκετά για τον Ολυμπιακό αν δεν έμενε από δυνάμεις σταδιακά κατά τη διάρκεια του β' ημιχρόνου ο Παναθηναϊκός; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Λογικά όμως αυτή ήταν μια συνειδητή επιλογή από τον Δώνη, να παίξει σε τόσο υψηλή ένταση στο πρώτο ημίχρονο. Ηταν μια στρατηγική επιλογή, η οποία κρίνεται ανεπιτυχής από το αποτέλεσμα· όχι όμως και από την εικόνα. Χάρη στην επιλογή του προπονητή, ο Παναθηναϊκός είχε στο πρώτο ημίχρονο τις στιγμές του, τις ευκαιρίες του για να πάρει το προβάδισμα. Στον προπονητή δεν αναλογεί να σκοράρει. Του αναλογεί η ευθύνη να βοηθήσει την ομάδα του να δημιουργήσει ευκαιρίες.

Σε ένα ισορροπημένο ντέρμπι ο Ολυμπιακός βγήκε νικητής επειδή ο Παναθηναϊκός του έδωσε, με την αστοχία του στο πρώτο ημίχρονο, τον χρόνο για να βρει ο προπονητής του τις λύσεις on the go προκειμένου να αλλάξει την δυναμική του παιχνιδιού χάρη στην τόνωση του κεντρικού άξονα και τις υπεραριθμίες που κατάφερε να δημιουργήσει στο μεσαίο τρίτο του τερέν. Βγήκε νικητής και επειδή έχει ποδοσφαιριστές με την ποιότητα του Βαλμπουενά και του Ελ Αραμπί. Ο Παναθηναϊκός φεύγει με άδεια χέρια από το Καραϊσκάκη κυρίως γι' αυτό: επειδή δεν έχει ποιότητα που να εγγυάται την αποτελεσματικότητα στις στιγμές αποφασιστικής σημασίας.

Θα ήθελα πολύ να ακούσω την εξήγηση του διαιτητή Γκεστράνιους για την επιλογή του να μην υποδείξει πέναλτι στο πάτημα του Μπα στον Μακέντα στο 52'ο λεπτό. Δεδομένου ότι το είδε στην οθόνη, θα ήθελα πολύ να ξέρω για ποιον λόγο, δηλαδή με ποιο σκεπτικό έκρινε ότι δεν ήταν πέναλτι.

Πηγή: gazzetta.gr