‘Εφυγε και ο Μπάρι Χουλσόφ ο αγαθός γίγαντας , ο εραστής της μουσικής και γητευτής των σκυλιών

Τέσσερα χρόνια πριν (24 Μαρτίου 2016) έφυγε ο μέγιστος, Γιόχαν Κρόιφ. Στις 10/2/2017 ο σπουδαίος αριστερός εξτρέμ, Πιτ Κάιζερ. Στις 20/1 φέτος ο δαντελένιος Ρένζενμπρινκ και την Κυριακή (16/2) ο Μπάρι Χουλσόφ, ο φίλος, ο αγαθός γίγαντας. Ο στόπερ που τον έβλεπαν οι σέντερ φορ και…τρόμαζαν με το παραστατικό του.
 

Ο Χουλσόφ με τον οποίο διατηρούσα εδώ και αρκετά χρόνια μία φιλία, τελευταία κτυπήθηκε από ασθένεια η οποία μέσα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα τον διέλυσε. Δεν ήθελε να το ξέρουν πολλοί. Έτσι κι εγώ δεν έγραψα πριν τίποτε. Γνώριζα πως έδινε τη δική του προσωπική μάχη, την πλέον δύσκολη της ζωής του.

Ο Μπάρυ ο υψηλόσωμος κεντρικός αμυντικός ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του χρυσού  Αγιαξ της δεκαετίας του 1970 , που πανηγύρισε μεγάλες επιτυχίες. Που παρουσίασε στον φίλαθλο κόσμο, το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο. Αυτό που αγάπησαν και αγαπούν εκατομμύρια άνθρωποι σε κάθε μεριά του πλανήτη. Γεννήθηκε στις 30/9/1946 στο Ντεβέντερ.  Ως παιδί ξεκίνησε να κλωτσά και να παίζει ποδόσφαιρο στην μικρή ομάδα, την Zeerbugia και μάλιστα χρησιμοποιείτο ως μέσος. Αργότερα όταν πήγε στον Άγιαξ τον έπιασε μία φορά ο τότε προπονητής της Ολλανδικής ομάδας, Ρίνους Μίχελς (είχε προαχθεί σε πρώτο τεχνικό ) θυμάμαι μου είχε πει κάποια στιγμή ο Μπάρυ:

«Σε θέλω μαζί μου…να κάνουμε τι; Αναρρωτιόμουν..» Και μου λέει ο Μίχελς: "Θέλω έναν δυνατό  αμυντικό που είναι σωματικά ισχυρός αλλά να  ξέρει να παίζει ποδόσφαιρο". Ο νεαρός αλλά θηριώδης Μπάρι απαντά: «Υπάρχει ένα πρόβλημα μίστερ. Παίζω ως μέσος. "
Και ο αυταρχικός, Μίχελς λέει και κλείνει το ζήτημα: "Μέχρι χθες. Από σήμερα δεν είσαι πλέον…». Στη συνέχεια του εξήγησε με καθαρό τρόπο τι ακριβώς ήθελε από τον Μπάρι,κι έτσι ο τελευταίος άρχισε να μπαίνει στο νέο πνεύμα που ήθελε να εμφυσήσει ο Μίχελς.
Πραγματοποίησε το  ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα  τον Ιανουάριο του 1966 στο ντέρμπι κατά της Φέγενορντ (1-1) . "Ένα σπουδαίο ντεμπούτο, παρόλο που ήμουν μόλις στη δεύτερη εβδομάδα κοντά στους μεγάλους» μου είχε πει πριν κάποια χρόνια...

« Αλλά αυτό δεν ήταν κακό. ήταν μέρος της μαθησιακής διαδικασίας "πρόσθεσε .
Την επόμενη χρονιά ο Άγιαξ κατέκτησε το πρωτάθλημα. Είχε καθιερωθεί ως πρώτος στόπερ, αυτός που αναλάμβανε να επιτηρήσει τον αντίπαλο σέντερ φορ, όπως έγινε στο Γουέμπλει με τον Αντώνη Αντωνιάδη (οι δυό τους διατήρησαν έκτοτε και μία πολύ καλή φιλία, αλλά και με άλλους παίκτες του Παναθηναικού). Ο Χουλσόφ όσοι τον είχαν δει είτε από μακρυά είτε από κοντά,  είναι αλήθεια  προκαλούσε δέος τόσο με το ανάστημά του, όσο φυσικά και με τα άγρια γένια του που ήταν σχετικά μακρυά, αλλά και τα πολλά κατσαρά  μαλλιά του.  Στον Άγιαξ της χρυσής εποχής ο Χουλσόφ έπαιξε πρώτα,  δίπλα στον αρχηγό του, Βέλιμπορ Βάσοβιτς και αργότερα στον γερμανό, Χόρστ Μπλάνκενμπουργκ.  Ήταν σκληρός στις μονομαχίες, πήγαινε σχεδόν πάντα πρώτος στην μπάλα και ήταν ασυναγώνιστος στον αέρα. Όμως  στον  πρώτο τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών  κατά της  Μίλαν στις 28 Μαΐου 1969 (μετέδωσε ζωντανά το Β’ ημίχρονο η ΕΡΤ, σε περιγραφή Γιάννη Διακογιάννη) ,ο Αγιαξ και ο Μπάρι πέρασαν εξαιρετικά δύσκολες στιγμές και τελικά ηττήθηκαν με 4-1 από την ομάδα των Ριβέρα, Πράτι (3 γκολ- Σορμάνι το άλλο), Σνέλιγκερ κ.ά

Ο Χουλσόφ δεν θα ξεχάσει ποτέ εκείνο το ματς: «’Ηταν μία μαύρη νύχτα για μας. ..» Και την επόμενη σαιζόν ο Αγιαξ έφτασε στον τελικό, αλλά ηττήθηκε πάλι. Αυτή τη φορά από την Φέγενορντ (2-1 στην παράταση). Η συνέχεια όμως ήταν γεμάτη χαρά και επιτυχίες. Τρεις σερί κατακτήσεις του κυπέλλου Πρωταθλητριών (1971 2-0 τον Παναθηναικό,  1972 2-0 την Ιντερ , 1973 1-0 την Γιουβέντους). Ο αγαθός γίγαντας που είχε ηγετικό ρόλο στην άμυνα, έπαιξε παράλληλα και σ ένα τηλεοπτικό διαφημιστικό για τροφή για σκύλους από το  Chappie. Αναδείχθηκε 7 φορές πρωταθλητής Ολλανδίας. Η φιγούρα του κυριαρχούσε, ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι μία φορά σ ένα φιλικό ματς στο Μιλάνο πριν την αρχή μίας σαιζόν παρουσιάσθηκε ξυρισμένος δίχως την γενειάδα. Μάλιστα βγαίνοντας από το πούλμαν ο κόσμος έβγαλε μια κραυγή διαμαρτυρίας και όλοι έδειχναν στον Μπάρι το πηγούνι… . Θεώρησαν ότι ήταν τρομερό, η γενειάδα έπρεπε να επιστρέψει όσο πιο γρήγορα μπορούσε κι έτσι έγινε… Εκτοτε ήταν το σήμα κατατεθέν του!

Έν τω  στην εθνική Ολλανδίας όπου κι εκεί αποτελούσε τον στυλοβάτη της, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στις 10 Οκτωβρίου 1971 απέναντι στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Όμως  ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο τον κράτησε εκτός τελικής φάσης του παγκοσμίου κυπέλλου του 1974 στην τότε Δυτική Γερμανία…

Φόρεσε 14 φορές τη φανέλλα με το εθνόσημο, σημειώνοντας 6 τέρματα.
Ο Μπάρι έπαιξε στον Άγιαξ από τον Ιούλιο του 1964 έως τον Ιούνιο του 1977 (385 ματς – κατακτώντας 2 Σούπερ Κύπελλα Ευρώπης, 3 Πρωταθλητριών, 1 Διηπειρωτικό ,1 Intertoto).  Μετά πήγε στην Μάαστριχτ (7/1997-6/1979) και έκλεισε την καριέρα του στην Αυστριακή, Γκράτσερ (7/1982-6/1983). Στη συνέχεια ακολούθησε το επάγγελμα του προπονητή και δούλεψε κατά σειρά στις :Λιρς (7/1989-6/1991),Μπέβερεν (3/1996-6/1996), Μπεερσχότ (1/1997-6/1997), Σιντ Τρούιντεν (7/1997-6/1998), Ααλστ (7/1998-6/2000) και Μέχελεν (2/2001-6/2002).

Ακολούθως  δεν  αποχωρεί από το χώρο του ποδοσφαίρου. Αναλαμβάνει μάνατζερ και μέντορας ταυτόχρονα του συμπατριώτη του, Ματάις Ντε Λίχτ στον οποίο διακρίνει τον επόμενο μεγάλο κεντρικό αμυντικό της Ολλανδίας…Οι δυό τους φυσικά  από πλευράς σωματοδομής δεν μοιάζουν αλλά, ταιριάζουν στην προσωπικότητα  αυτό έχει την μεγαλύτερη σημασία… Μπορούσαν οι δυό τους να μιλούν για ποδόσφαιρο για πάρα πολλές ώρες . Η μοίρα όμως επεφύλασσε τα δικά της και σε σύντομο χρονικό διάστημα κάλεσε κοντά της τον  Μπάρι…
Καλό ταξίδι σ έναν υπέροχο άνθρωπο, εραστή της μουσικής και  αγαπητό σε όλους!
Μάνος Σταραμόπουλος
Δημοσιογράφος – Αναλυτής διεθνούς ποδοσφαίρου και υποθέσεων
Μέλος επιτροπής ποδοσφαίρου AIPS και Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στατιστικής IFFHS
Ανταποκριτής: France Football, A Bola, Discoveryfootball. com , Mundo Deportivo