Κατάθεση ψυχής από Πελενδρίτου-«Είχα δύο επιλογές, ή θα έμενα σπίτι ή θα πάλευα»

Ραγίζει καρδιές στα πρώτα της λόγια μετά το χρυσό μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες η Καρολίνα Πελενδρίτου, η οποία μιλά για την επιτυχία της, τα πρώτα χρόνια μετά το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε, αλλά και τα συναισθήματά της για την κατάκτηση του χρυσού.

Μιλώντας στον Active, η παγκόσμια πρωταθλήτρια ανέφερε αρχικά ότι «είμαι παρά πολύ ευτυχισμένη. Είμαι ευτυχισμένη γιατί δούλεψα πολύ σκληρά για αυτή την επιτυχία. Πολλά χρόνια έκανα υπομονή και επιμονή, με θυσίες και τραυματισμούς και στα 35 μου χρόνια στην πέμπτη συνεχόμενη Ολυμπιάδα καταφέρνω να πάρω ένα χρυσό και ένα χάλκινο μετάλλιο. Νομίζω δεν υπήρχε κάτι μεγαλύτερο να καταφέρω να σε αυτούς τους Αγώνες. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένη και ευχαριστημένη που χαρίζω μια ακόμα επιτυχία στον κυπριακό αθλητισμό. Ο κόσμος της Κύπρου μου δίνει δύναμη όλα αυτά τα χρόνια. Ναι, είναι σημαντικό που εδώ στο Τόκιο ανέβηκε η σημαία της Κύπρου ψηλά και ακούστηκε ο Εθνικός μας Ύμνος».

Για την πορεία της στον αθλητισμό, η οποία κρατά εδώ και δύο δεκαετίες, είπε πως «αυτή η προσπάθεια αρχίζει πολλά χρόνια πίσω. χρόνων. Πρώτη μου συμμετοχή ήταν το 2001 στους Κοινοπολιτειακούς Αγώνες του Μάντσεστερ, είχα λάβει μέρος με τους αρτιμελής αλλά και ως παρααθλήτρια στα 50μ. ελεύθερος. Ήταν μια πολύ δύσκολη μεταβατική περίοδος για εμένα γιατί έπρεπε να αποδεχθώ το πρόβλημα της όρασης μου που μέχρι τότε το έκρυβα. Από εκείνη την στιγμή και μετά όλα είχαν αρχίσει να λειτουργούν πολύ καλύτερα για εμένα και στην καθημερινότητά μου και γενικότερα στη ζωή μου.

Η ένταξή μου στο παραολυμπιακό κίνημα με έκανε να αποδεχθώ ένα πολύ μεγάλο κομμάτι αυτού του αθλήματος. Απ’ εκεί και πέρα, δούλεψα και δουλεύω κάθε μέρα πολύ σκληρά, βλέπω την κάθε μέρα σαν ένα αγώνα αν θέλω να διατηρούμε στην κορυφή του κόσμου. Θέλει μεγάλη υπομονή και επιμονή γιατί ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Τώρα είναι μια μεγάλη επιτυχία, όμως αύριο το πρωί ή σε ένα μήνα θα είμαι πάλι μόνη μου με την ομάδα μου και τους δικούς μου ανθρώπους για να δουλέψω ξανά για μια καινούργια επιτυχία. Πολλές φορές ο κόσμος νομίζει πως είναι όλα σαν αυτά που βλέπει. Δεν είναι έτσι, μου δίνει μεγάλη χαρά που χάρισε την επιτυχία αυτή στην Κύπρο αλλά χρειάζεται μεγάλη επιμονή για να βρίσκεται συνεχώς για τόσα χρόνια στην πρώτη γραμμή και να έχεις δίπλα σου καταξιωμένους ανθρώπους, καλή επιστημονική ομάδα ώστε να εξελίσσεσαι και να γίνεσαι συνεχώς καλύτερος».

Μιλώντας για το ψυχολογικό κομμάτι, θέλοντας να στείλει τα δικά της μηνύματα, σημείωσε πως, «εμένα το πρόβλημά μου παρουσιάστηκε στα 9 μου χρόνια. Είχα ανθρώπους γύρω μου που με στήριξαν και με παρότρυναν να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Ήταν η ζωή μου ο αθλητισμός. Κολυμπούσα από 9 χρονών, έκανα ενόργανη από τα 6 μου χρόνια και όταν παρουσιάστηκε αυτό το πρόβλημα είχα δύο επιλογές: ή να μείνω στο σπίτι μου και να κλειστώ στον εαυτό μου είτε να βγω έξω να παλέψω και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Με στήριξε η οικογένειά μου, με στήριξαν οι άνθρωποι που βρέθηκαν στον δρόμο μου στην πορεία και αυτό που θέλω να πω είναι ότι στη ζωή δεν είναι τίποτα δεδομένο. Πρέπει να εκτιμούμε αυτό που έχουμε κάθε μέρα. Η υγεία μας δεν είναι δεδομένη και πρέπει κάθε μέρα να την αξιολογούμε με σωστό τρόπο τι έχουμε και να μην μιζεριάζουμε και να μην επιτρέπουμε σε μικρά πράγματα να μην μας αφήνουν να εξελιχθούμε».

Τέλος, αφιέρωσε το μετάλλιο που πήρε σε όλο τον κυπριακό λαό και γενικότερα στον Ελληνισμό. Είμαι πολύ περήφανη που ακούστηκε ο Εθνικός Ύμνος στο Τόκιο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• ΒΙΝΤΕΟ: Ανατριχίλα... Δάκρυσε η χρυσή Πελενδρίτου ακούγοντας τον Εθνικό Ύμνο
• Περήφανη όλη η Κύπρος-Χρυσό με παγκόσμιο ρεκόρ για την «πριγκίπισσα της πισίνας»
• Αποθέωσε την Πελενδρίτου ο Πρόεδρος Αναστασιάδης-«Είναι ένα αθλητικό φαινόμενο»
• Το 20ο μετάλλιο της Πελενδρίτου που έγραψε ιστορία