Τα χειρότερα παιχνίδια για τον Ολυμπιακό είναι με τους… φίλους!

Η αλήθεια είναι ότι τώρα θα λέγαμε άλλα αν ο Ποντένσε έβαζε ένα από τα δύο γκολ σε φάσεις που τις λες «σαν πέναλτι»-βέβαια, δεν είναι έτσι. Στην πρώτη περίπτωση σούταρε (άστοχα) μεν από άριστη όντως θέση, αλλά υπό την ασφυχτική πίεση αντίπαλου, που για ένα κλικ δεν του έκανε πέναλτι, όπως διαμαρτυρήθηκε ο Γιόβετιτς. Στη δεύτερη περίπτωση σούταρε (πολύ άστοχα), αλλά είχε πολλούς παίκτες μπροστά του.

Θα μπορούσε πράγματι να κερδίσει ο Ολυμπιακός στο Περιστέρι, με την πρώτη ευκαιρία του Ποντένσε η, το δοκάρι του Ρέτσου η, αν γίνονταν ένα γκολ κάποιες από τις τελικές του Γιόβετιτς. Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Όταν περιμένεις από τον στόπερ σου, τον Ρέτσο, να σκοράρει και να σου φτιάχνει ευκαιρία (τη δεύτερη του Ποντένσε), σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά στην ομάδα σου στο επιθετικό κομμάτι, απ΄ όποια πλευρά κι αν το πάρεις.

Ο Ολυμπιακός προσπαθούσε χθες να πάρει το τρίποντο με τις πλαγιοκοπήσεις του Ρόντινεϊ και τις ενέργειες του Ποντένσε-μέχρι εκεί. Όπως δε αποδείχθηκε, δεν ήταν αρκετές. Ο Ποντένσε μας είχε πει ότι θα μας φέρει γκολ κι ασίστ, αλλά μέχρι τώρα έχουμε δει γκολ σε πέντε αγώνες και ασίστ σε τέσσερις. Συγνώμη κιόλας, αλλά λίγα είναι.

Στο β' ημίχρονο προστέθηκε και η ποιότητα του Γιόβετιτς, που πέραν της δημιουργικότητας του είχε σε ένα ημίχρονο παραπάνω τελικές απ΄ όσες μαζί ο Ελ Κααμπί κι ο Μασούρας! Ο Ορτέγκα έχει βελτιωθεί, αλλά αν ο αριστερός σου μπακ περνάει μόνο μία κάπως καλή σέντρα σε 90 λεπτά, δεν βγαίνει νόημα.

Αυτό που φοβόμασταν όλοι έγινε, ότι δηλαδή η απουσία του Φορτούνη θα φαίνονταν πολύ. Δεν υπήρχε ούτε ο Μπιέλ (για το «μπας και…»), ούτε ο Ελ Αραμπί (μήπως έδινε κάποια λύση στο καλό μομέντουμ που είχε), ενώ ακόμη προσπαθώ να καταλάβω γιατί δόθηκε άδεια από τον αθλητικό διευθυντή και τον προπονητή στον Μαντί Καμαρά να πάει στη Γουϊνέα προχθές. Δηλαδή, αν έπαιζε χθες και πήγαινε σήμερα, τι θα άλλαζε; Και το σταματάω εδώ, ημέρες που είναι, ειδάλλως…

Κατά τα άλλα, ισχύει ό,τι ακριβώς είπα χθες το μεσημέρι στο ραδιόφωνο: Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για τον Ολυμπιακό από το να παίζει με ομάδες με τις οποίες έχει καλές σχέσεις, δίνει δανεικούς και παραχωρεί ελεύθερους. Μετά το 2-2 στο Βόλο των Καλογερόπουλου, Κίτσου, τώρα 0-0 στο Περιστέρι των Αγκιμπού και Κουντέ.

Με τις ομάδες αυτές γίνονται δύο τινά. Αφενός μεν οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού παίζουν στο 101% για να μην δώσουν αφορμή και δικαίωμα να πει κάτι κανένας, αφετέρου δε και ο ίδιος ο Ολυμπιακός δεν είναι τόσο στην τσίτα όσο σε άλλα ματς. Με συνέπεια π.χ. να μην μπαίνει από την αρχή όσο πρέπει δυνατά στα παιχνίδια και μετά να τρέχει και να μην φτάνει.

Από τη μία ο «φίλος» Ατρόμητος, που σκίστηκε για να μην χάσει παίζοντας χειρότερο κατενάτσιο κι από τον Πανσερραϊκό κι από την άλλη οι παίκτες του Ολυμπιακού να έχουν το μυαλό τους στα ταξίδια που θα κάνουν τα Χριστούγεννα.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο: ο Ολυμπιακός παραμονές Χριστουγέννων, όταν παίζει εκτός έδρας, ποτέ δεν κερδίζει (βλέπε όχι μόνο το 0-0 χθες στο Περιστέρι, αλλά και πέρυσι το 2-2 στα Γιάννινα και λίγο παλιότερα το 0-0 στο Βόλο)! Διότι πολύ απλά στο Ρέντη το μυαλό είναι το μισό στο παιχνίδι και το μισό στην προετοιμασία για τα ταξίδια. Κι έτσι ο Ολυμπιακός κερδίζει μόνο τα ματσάκια που δίνει στο Καραϊσκάκη παραμονές Χριστουγέννων. Κι αυτά ενίοτε με το ζόρι (1-0 τη Λαμία, 1-0 τον ΠΑΣ κλπ).

Αλλά όταν ξέρεις ότι παίζεις ένα εκτός έδρας παιχνίδι φωτιά που μπορεί είτε να σου δώσει ώθηση στη μάχη της κορυφής, είτε να σε πάει πίσω, όταν επίσης ξέρεις ότι Έλληνας διαιτητής δεν πρόκειται να σου δώσει πέναλτι παρά μόνο αν το παραδεχθεί κι αυτός που το έκανε (!), όταν επιπλέον ξέρεις ότι έχεις αντίπαλο τον αήττητο οκτώ αγώνες από τότε που άλλαξε προπονητή Ατρόμητο και εσύ καταφέρνεις και πας χωρίς τόσους παίκτες (εκ των οποίων οι απουσίες των πιο βασικών, η δήλωση ποινής του Φορτούνη και η άδεια του Μαντί, είναι δική σου επιλογή!), ας μην συζητάμε πολλά πολλά…

Πηγή: sport-fm.gr