Φιέστα με Γιοβάνοβιτς για να αποθεωθεί όπως του πρέπει στο τέλος της σεζόν

Έκλεισε ένας σπουδαίος κύκλος για τον Παναθηναϊκό με τρόπο άχαρο και άκομψο, τη στιγμή που η όποια αναφορά στο μέλλον «διαβάζεται» ως εχθρική χωρίς λόγο.

Οι ώρες δεν αρκούν για να χωνέψει ο καθένας μας τι έγινε στον Παναθηναϊκό. Κάτι που συζητιόταν, ήταν στον… αέρα, όμως κανείς-πέραν των εμπλεκομένων-δεν περίμενε να γίνει τόσο ξαφνικά και τόσο άχαρα. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι προφανές πως δεν ήταν απλά ένας προπονητής για τους Πράσινους. Είχε περάσει στην κατηγορία των αναμορφωτών, ο άνθρωπος που ξαναέβαλε στον χάρτη το Τριφύλλι. Για να τα λέμε όπως είναι τα πράγματα.

Παρέλαβε ένα σκορποχώρι, σεβάστηκε όσο ελάχιστοι το κλαμπ, με κινήσεις απόλυτα… λακωνικές πήρε έναν τίτλο, «έχτισε» νοοτροπία, έκανε πρωταθλητισμό που ήταν άγνωστη λέξη για δεκαετία περίπου. Κάθε του κίνηση, το ύφος του, η ηρεμία του, η αποφυγή του να πει «φανταχτερά» λόγια, συμβάδιζαν με όσα είναι ο Παναθηναϊκός.

Όσο κι αν μας φαίνεται άχαρο και άκομψο το πως τον απομάκρυναν απ’ το Τριφύλλι, δεν μπορούμε να σκεφτούμε τρόπο για να γινόταν κάτι τέτοιο με χάρη και κομψά. Ακόμη κι αν τον άφηναν να δουλέψει μέχρι τέλος της σεζόν και τότε απλά δεν ανανέωναν το συμβόλαιό του.

Το ένα κρατούμενο με όσο το δυνατόν πιο… ψυχρό κεφάλι γίνεται, είναι το τι σημαίνει πλέον ο Γιοβάνοβιτς για τον Παναθηναϊκό. Αυτό δε θα αλλάξει ποτέ, η εκτίμηση και η αγάπη πάντα θα είναι εκεί. Όπως και η αναγνώριση της προπονητικής του αξίας, γιατί πολλές φορές την ξεχνάμε κάπου ανάμεσα στο σωστό του ύφος και τον χαρακτήρα του.

Το δεύτερο σκέλος έχει να κάνει με το αύριο. Να πούμε κάτι θετικό για αρχή, επειδή μέσα στην τάση να είναι όλα… μαύρα κι άραχνα, καλό είναι να τα λέμε κι αυτά: Οι Παναθηναϊκοί οι οποίοι ξεκάθαρα «άδειασαν» ψυχικά με την απομάκρυνση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αναγνωρίζουν πως αυτός που ήρθε στη θέση του και χωρίς να φταίει προφανώς για όσα έγιναν με τον Σέρβο, είναι προπονητικά ένα τεράστιο όνομα. Αυτό δε σημαίνει πως θα «πιάσει» ή δε θα «πιάσει», δεν παύει πάντως να είναι γεγονός. Ο Φατίχ Τερίμ σε επίπεδο καριέρας και επιτευγμάτων, δεν… βλέπει κανέναν απ’ τους προπονητές που εργάζονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Ακόμη κι αν τερματίσει κάτω απ’ όλους αυτούς, το δεδομένο παραμένει.

Είναι κι αυτές οι στιγμές ρε γαμώτο που οτιδήποτε και να ειπωθεί, αντιμετωπίζεται με καχυποψία. Αυτή την άρρωστη τάση που έχουμε διαχρονικά στον Παναθηναϊκό, να χωρίζουμε τους πάντες σε στρατόπεδα. Αν πεις κάτι θετικό για τον Γιοβάνοβιτς, το κάνεις για να είσαι αρεστός και να μη σου την «πουν». Αν αναφέρεις κάτι θετικό για τον Τερίμ, το κάνεις για να… αβαντάρεις την επιλογή της διοίκησης, λες και ήρθε κάποιος άγνωστος χθεσινός.

Τι κάνεις λοιπόν; Απλά αντιλαμβάνεσαι και αποδέχεσαι πως φτάσαμε στο σημείο στο οποίο κάθε αναφορά στο μέλλον, στο από εδώ και πέρα, θα είναι σχεδόν μάταιο. Η διαδικασία της άρνησης, του τελείωσαν όλα, δεν υπάρχει αύριο και… και… και…

Ίσως κάπου εδώ να είναι η στιγμή να πούμε με σεβασμό και απόλυτη ταπεινότητα, μπας και θα έπρεπε να σκεφτούμε λίγο τον Παναθηναϊκό και όχι τα πρόσωπα. Όποια κι αν είναι αυτά, ας βάλουμε προτεραιότητα το Τριφύλλι. Αυτή την ομάδα που ποδοσφαιρικά την «έχτισε» ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και θα την κοουτσάρει πλέον ο Φατίχ Τερίμ. Αυτή την ομάδα που φορούσε, φορά και θα φορά όποιος κι αν φύγει κι όποιος κι αν έρθει, πράσινα και θα έχει το Τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς.

Όπως ακριβώς θα ήταν αποτυχία για τον Γιοβάνοβιτς να χάσει τον τίτλο έτσι όπως εξελίχθηκε η σεζόν, έτσι ακριβώς θα είναι και για τον Τερίμ. Απλά με την επιλογή Αλαφούζου, ο ίδιος ο ιδιοκτήτης το πήρε περισσότερο πάνω του. Αυτονόητο λοιπόν πως πρέπει τώρα να προχωρήσει στην ανάλογη στήριξη της προσπάθειας που ο ίδιος επέλεξε να «τρέξει».

Κι αν θέλετε να πάμε και στα μεταγραφικά, δεν υπάρχει πλέον το παραμικρό άλλοθι που ίσως και να έδινε ο Γιοβάνοβιτς με αυτή την περίφημη λογική του είναι δύσκολος στις μεταγραφές. Ο δρόμος ανοιχτός, τα σκυλιά δεμένα, οι παικταράδες διαθέσιμοι. Όποιοι κι αν είναι αυτοί. Ας έρθουν λοιπόν για να ενισχυθεί η ομάδα. Ποδοσφαιρικά.

Ο κόσμος σαφώς και είναι ξενερωμένος και θα συνεχίσει να είναι. Όταν με το καλό ανοίξουν τα γήπεδα, την ομάδα δεν υπάρχει περίπτωση να την αφήσει μόνη. Αυτή έχει ακόμη το dna του Γιοβάνοβιτς. Θα περάσει και ο Τερίμ το δικό του. Υπάρχουν οι παίκτες που συνδέουν τις εποχές. Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει γιατί και να θέλει κάποιος τώρα να τα αλλάξει όλα, δεν μπορεί.

ΠΡΕΠΕΙ αυτή η μορφή και αυτή η προσπάθεια του Παναθηναϊκού, να κατακτήσει πρωτάθλημα. Αν αυτό δε συμβεί, πραγματικά ελάχιστα μας ενδιαφέρει αν θα το χρεωθεί ο Αλαφούζος ή ο Τερίμ. Το ζήτημα δεν είναι που θα φορτωθεί η αποτυχία, αλλά να μην υπάρχει αποτυχία. Το ζήτημα είναι να έρθει η επιτυχία μετά από τόσα χρόνια και να είναι εκεί κι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς να αποθεωθεί όπως του αρμόζει, σε μια φιέστα μετά από 14 χρόνια.

Πηγή: sdna.gr