«Δεν ένιωσα ξανά τόση απελπισία και πόνο»-Νέες μαρτυρίες από γονείς των τ/κ μαθητών

Διασώστες και γονείς που έχασαν τα παιδιά τους στα ερείπια του ξενοδοχείου Isias κατέθεσαν τις μαρτυρίες τους για τα όσα βίωσαν και την απώλειά τους.

Η πρώτη διασωστική ομάδα της «πολιτικής άμυνας», αναφέρεται, αναχώρησε από τα κατεχόμενα για την Τουρκία στις 7 το πρωί της 6ης Φεβρουαρίου, μετά τον πρώτο σεισμό με επίκεντρο το Καχραμάνμαρας. Η ομάδα πήγε κατευθείαν στο Αντίγιαμαν όπου είχε καταρρεύσει το ξενοδοχείο στο οποίο διέμενε η τ/κ ομάδα βόλεϊ γυμνασίου από το επαγγελματικό «κολέγιο Αμμοχώστου».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Προειδοποιούσαν οι κάτοικοι πριν τη μεγάλη καταστροφή-«Έβαψαν τα χέρια τους με αίμα»

Ο Τζεμάλ Μπετμέζογλου, επικεφαλής της «πολιτικής άμυνας» στο κατεχόμενο Τρίκωμο, που συμμετείχαν στις διασώσεις στο Αντίγιαμαν, είπε ότι τις πρώτες δύο ημέρες ήταν μόνοι τους και οι μόνη διασωστική ομάδα στην περιοχή. Το ύψος της καταστροφής δεν μπορούσαν καν να το προβλέψουν ούτε να το υποψιαστούν. Δέκα άτομα, ανέφερε, πήγαν αεροπορικώς στο Αντίγιαμαν και άλλα 30 ατμοπλοϊκώς στην Τουρκία κι από εκεί οδικώς στο Αντίγιαμαν.

Επιτόπου, συνέχισε, προσπάθησαν να βοηθήσουν κι άλλα εγκλωβισμένα στα χαλάσματα άτομα, από άλλα γειτονικά του ξενοδοχείου κτίρια, και συνολικά έβγαλαν από τα ερείπια επτά ζωντανούς. «Η ελπίδα μας ήταν να βρούμε ζωντανούς τους δικούς μας. Το προσπαθήσαμε μέχρι και την τελευταία μέρα, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε».

Ο Μουσταφά Ντογιάρ, μέλος επίσης της ομάδας, είπε ότι μόλις είδαν τα ερείπια του ξενοδοχείου οι ελπίδες τους γκρεμίστηκαν.

Όλοι πρέπει να ζητήσουμε να πληρώσουν οι υπεύθυνοι για τα παιδιά μας, δήλωσε στην Γενί Ντουζέν η μητέρα του 14χρονου, Ιζτζιάνν, Φετιχά Γιγιτούρκ. Τις έξι μέρες που περίμενε, συνέχισε, κατάλαβε ότι μέχρι τώρα δεν είχε νιώσει ξανά τόση απελπισία, χωρίς διέξοδο, ποτέ της δεν είχε ζήσει τόσο πόνο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Μετατόπιση στον φλοιό της γης κατά 7,3 μέτρα από τον σεισμό εντοπίζει Τούρκος ειδικός

Ο Εβρέν Καράκαγια, έχασε κι αυτός την μοναχοκόρη και μοναχοπαίδι του, Σελίν και τώρα δηλώνει ότι τίποτε πλέον αυτό που τον κρατά στη ζωή είναι το να εξηγεί ποια ήταν η κόρη του και το να ζητήσει τις ευθύνες απ’ όσους ευθύνονται για τον θάνατό της. Αυτούς, είπε, θέλει να τους δει να τιμωρούνται.

Νομίσαμε, συνέχισε, ότι θα σκάβαμε και θα τους βρίσκαμε με τα χέρια μας, μέχρι την τελευταία στιγμή είχαμε ελπίδες. «Τώρα....όλοι μαζί να αναζητήσουμε τις ευθύνες από τους υπεύθυνους».

Ως μητέρα θέλω οι υπεύθυνοι να πληρώσουν, δήλωσε και η Φετιχά, «και μάλιστα να λάβουν την αυστηρότερή των ποινών».

Ο Ενβέρ δήλωσε ότι τέτοιον πόνο δεν ένιωσε ποτέ ξανά, ούτε στον πόλεμο, ούτε αλλού και υπογράμμισε ότι όλοι μαζί οι συγγενείς, οι διασώστε αι οι «αξιωματούχοι» μοιράστηκαν όλες αυτές τις μέρες τον πόνο και τις κακουχίες, την αναμονή και την προσμονή.

Και οι δύο γονείς είπαν ότι δέχονται επισκέψεις από τους φίλους των παιδιών τους, που πάνε στα δωμάτιά τους και κάθονται εκεί. Μια τάξη, είπαν, δεν θα έχει 5 παιδιά, μια άλλη δεν θα έχει έξι.

Πηγή: ΚΥΠΕ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Εφιαλτικές εκτιμήσεις για 100.000 ανθρώπους κάτω από τα συντρίμμια του σεισμού στην Τουρκία