Το dna του Ολυμπιακού, το άστρο του Μεντιλίμπαρ και οι…αλυσίδες στον Ελ Κααμπί

Ο τελικός έχει φτάσει στο 115’ της παράτασης, πέντε λεπτά πριν το τέλος του. Κάπου εκεί όλων το μυαλό μας αρχίσει να πηγαινει στα πέναλτι.

Η Φιορεντίνα από το 69ο λεπτό έχει απειλήσει μόλις μία φορά, στο 110’, με τον Τζολάκη να διώχνει την μπάλα στο όχι και ιδανικό πλασέ του Ικονέ. Αντίθετα, ο Ολυμπιακός είναι αυτός που μοιάζει να το πιστεύει περισσότερο. Η φαρμακερή κεφαλιά του Ιμπόρα φεύγει ελάχιστα άουτ στο 80’ και ο Ιταλός γκολκίπερ επιβεβαιώνεται ως ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας του βγάζοντας σε κόρνερ και το επίσης φαρμακερό σουτ του Γιόβετιτς στο 95’.

Στο 114 λεπτό και 56 δευτερόλεπτα οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ ξανά επιτίθενται. Ο Κίνι βγαίνει δυναμικά πάνω στη φάση και διώχνει την μπάλα κερδίζοντας τη διεκδίκηση-γιατί κάπως έτσι ξεκινάνε πολλές φάσεις σε τελικούς, από το ποιος θα πάει πρώτος και πιο δυνατά πάνω στη φάση. Η μπάλα φτάνει στον Ελ Κααμπί κι αυτός βλέπει τον Όρτα σε θέση έξω αριστερά, όπως του έχει ζητήσει ο Μεντιλίμπαρ να μετακινηθεί στο β΄ ημίχρονο της παράτασης. Ο Όρτα σημαδεύει με χαμηλή σέντρα τον Ελ Κααμπί, που ήδη έχει μπουκάρει στην αντίπαλη περιοχή. Ο αντίπαλος στόπερ με ηρωϊκό τρόπο διώχνει την μπάλα, αλλά ο Ολυμπιακός δεν σταματάει εκεί!

Όπως στο ξεκίνημα της φάσης ο Κίνι, έτσι και τώρα ένας άλλος Ισπανός, παλιά καραβάνα, ο Ιμπόρα είναι που κερδίζει τη λεγόμενη δεύτερη μπάλα, με κεφαλιά σε μία εναέρια διεκδίκηση με έναν αντίπαλο πολύ πιο φρέσκο, καθότι είχε περάσει ως αλλαγή. Η μπάλα στον Έσε, πάλι από θέση έξω αριστερά, όπως πριν ο Όρτα. Η περιοχή των Ιταλών έχει γεμίσει από τρεις «ερυθρόλευκους». Ο Έσε, που από κάποιο σημείο και μετά του αγώνα τα έκανε όλα, αποφάσισε να σεντράρει με επιλογή του τον Ελ Κααμπί. Η στόχευση είναι συγκεκριμένη-όπως και πριν, στη σέντρα του Όρτα, η μπάλα δεν έπρεπε να πάει ψηλά, γιατί οι Ιταλοί αμυντικοί υπερτερούσαν στο ψηλό παιχνίδι έναντι του Μαροκινού. Η μπάλα πήγα χαμηλά κι ο Ελ Κααμπί ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Σε αυτά είναι μανούλα, τέτοια γκολ ξέρει να βάζει: να κάνει τη σωστή κίνηση και να πέφτει πάνω στην μπάλα με το κεφάλι η, τα πόδια!

Στο 115 λεπτό και 16 δευτερόλεπτα ο Ολυμπιακός είχε κάνει το χρυσό γκολ στον τελικό του Κόνφερενς Λιγκ! Είκοσι δευτερόλεπτα, από το διώξιμο του Κίνι έως την κατάληξη της μπάλας στα δίκτυα, που έμοιαζε αιώνας! Κι όμως ήταν απλά μία πολύ γρήγορη εκδήλωση επίθεσης, όπως ακριβώς ζητάει ο προπονητής, μέσα σε 15 με 20 δευτερόλεπτα η ομάδα να έχει τελειώσει τη φάση…

Το γκολ αυτό ήταν δικαίωση μίας προσπάθειας εννιά ολόκληρων μηνών, από το 1-0 επί της Γκενκ στις 20 Αυγούστου, στα προκριματικά του Γιουρόπα Λιγκ. Με νίκη 1-0 είχε αρχίσει το μεγάλο φετινό ταξίδι του Ολυμπιακού στην Ευρώπη. Με νίκη 1-0 (επί της Φέρεντσβαρος) πάλι εντός έδρας άρχισε η εποχή Μεντιλίμπαρ στον Ολυμπιακό. Με νίκη 1-0 (επί της Φιορεντίνα), σχεδόν εντός έδρας πάλι με τόσο λαό που είχε στη Φιλαδέλφεια, ολοκληρώθηκε η ευρωπαϊκή σεζόν του Ολυμπιακού με την κατάκτηση του τροπαίου!

Η ομάδα του Μεντιλίμπαρ απέδειξε ότι όπως μπορεί να παίρνει προκρίσεις με…τσουβάλια από γκολ (βλέπε 4-2 με την Άστον Βίλα, 3-2 με τη Φενέρμπαχτσε, 6-1 με τη Μακάμπι), έτσι μπορεί να μεταμορφώνεται και να παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει κρατώντας πίσω το μηδέν (βλέπε 1-0 με τη Φιορεντίνα, 2-0 με την Άστον Βίλα, δύο 1-0 με τη Φέρεντσβαρος). Πάνω απ΄ όλα, όμως, απέδειξε ότι είναι μία ομάδα φτιαγμένη να παίζει αποκλειστικά για τη νίκη, να μην της φτάνει να μην χάνει ένα παιχνίδι, όσο μεγάλο κι αν είναι, αλλά να παλεύει για να κερδίσει. Η φάση του μοναδικού γκολ στον χθεσινό τελικό είναι η επιτομή του dna του Ολυμπιακού του Μεντιλίμπαρ. Δεν παίζω για να πάω στα πέναλτι και «ό,τι γίνει». Παίζω ως το τέλος για να κερδίσω. Παίρνω τις αποκρούσεις του αντίπαλου και βγαίνω και ξαναβγαίνω στην επίθεση.

ΤΖΟΛΑΚΗΣ

Και το ποδόσφαιρο συνήθως δικαιώνει τις ομάδες που παίζουν έτσι, που στο 114 και 56 δεύτερα δεν σκέφτονται τίποτα άλλο παρά να κάνουν κι άλλη μία προσπάθεια για το γκολ της νίκης. Κι αν δεν έρθει τότε, θα ψάξουν να βρουν και την επόμενη στιγμή τους. Ναι, οι τελικοί δεν παίζονται, κερδίζονται. Αλλά ο Ολυμπιακός και τον έπαιξε τον τελικό, με τον δικό του τρόπο, αλλά τον έπαιξε, και τον κέρδισε. Δεν έπαιξε αντιποδόσφαιρο. Μπορεί ο τελικός να μην ήταν σούπερ από πλευράς θεάματος, όμως δεν ήταν αντιποδόσφαιρο αυτό. Η ομάδα του Μεντιλίμπαρ έκανε πέντε καθαρές ευκαιρίες για γκολ. Έφαγε και φάσεις. Είχε κι η Φιορεντίνα άλλες πέντε ευκαιρίες (και πολύ περισσότερες τελικές), νομίζω όμως ότι οι φάσεις του Ολυμπιακού ήταν καλύτερες.

Οι δύο τερματοφύλακες, ο Τζολάκης κι ο Τερατσιάνο, ήταν ο ένας καλύτερος από τον άλλο, όπως και οι στόπερ των δύο αντιπάλων ήταν σε εκπληκτική βραδιά. Από τον Ολυμπιακό, ο Κάρμο κι ο Ρέτσος αποδείχθηκαν φύλακες άγγελοι του Τζολάκη, με δεκάδες (!) κεφαλιές και απολύτως κρίσιμες επεμβάσεις, με κορυφαία εκείνη του Κάρμο στο 121’. Ήταν το…4ο (!) σουτ που μπλόκαρε ο Πορτογάλος, αλλά και το πιο καθοριστικό. Ο δε Ρέτσος με ένα όχι απλά ηρωϊκό, αλλά και άψογο ειδικά από εκείνο το σημείο (47’) και μετά παιχνίδι, διέψευσε ακόμη και τον γιατρό που επίμονα ζητούσε αλλαγή από το κτύπημα του στο κεφάλι. Το ποδόσφαιρο, όμως, είπαμε, ξέρει να ανταμείβει κι ο Ρέτσος ήταν που φόρεσε το περιβραχιόνιο του Ολυμπιακού από το 72΄έως το 125’ στην πιο λαμπερή ευρωπαϊκή βραδιά του συλλόγου.

Με τέτοια στόπερ και τέτοιο γκολκίπερ, ο Ολυμπιακός απλά χρειάζονταν μία φάση μπροστά για να έρθει το γκολ. Ήρθε η φάση, ήρθε και η νίκη.

Άσχετο: Έτσι λοιπόν ο Ολυμπιακός αφενός μεν κέρδισε την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη στις 15.5 και της στέρησε το πρωτάθλημα, αφετέρου δε μετά από δύο μόλις εβδομάδες, στις 29.5, μέσα στο δικό της το σπίτι, στη Φιλαδέλφεια, κέρδισε ο ίδιος ευρωπαϊκή κούπα! Ταινία να έφτιαχνε ο Μαρινάκης, έτσι δεν θα τα έβαζε τα πράγματα. Ποιος, άλλωστε, θα περίμενε όταν πριν 14 μήνες ο Ολυμπιακός έσπαγε θριαμβευτικά το αήττητο της ΑΕΚ στο καινούργιο γήπεδο της με εκείνο το 3-1, ότι στο ίδιο γήπεδο θα έγραφε τέτοια ιστορία

Η φωτογραφία της ημέρας:

Ποιος άλλος θα μπορούσε να κάνει το γκολ της νίκης του Ολυμπιακού στον τελικό του Κόνφερενς Λιγκ από τον παίκτη που είχε κάνει τη διαφορά με τα γκολ του σε όλη αυτή την πορεία! Η πλάκα είναι ότι ο προπονητής της Φιορεντίνα είχε κάνει δήλωση ειδικά για τον Μαροκινό στη συνέντευξη τύπου, λέγοντας μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι έχει φέρει μαζί του…αλυσίδες και λουκέτα!

Οι Ιταλοί την γλίτωσαν από τον Ποντένσε στις δύο φάσεις του α΄ ημιχρόνου, την γλίτωσαν από το κεφάλι του Ιμπόρα (τι άτυχος, να μην έχει σκοράρει σε τόσα παιχνίδια για κάποια εκατοστά!), την γλίτωσαν από την έμπνευση του Γιόβετιτς, αλλά ήταν δύσκολο να την γλιτώσουν κι από τον Ελ Κααμπί, που ζει για τέτοιες φάσεις, για σέντρες από τα πλάγια μέσα απί τις οποίες μπορεί να εκμεταλλευθεί τις καλές θέσεις που παίρνει.

Ο Μεντιλίμπαρ απολύτως εύστοχα είχε περάσει τον Γιόβετιτς όταν κουράστηκε ο Φορτούνης, αφού έτσι έδωσε άλλη φρεσκάδα στην επίθεση του, κάτι στο οποίο βοήθησε ασφαλώς κι η παρουσία του Όρτα, που εναλλάσσονταν με τον Μαυροβούνιο στις θέσεις πίσω από το φορ και έξω αριστερά. Οι δύο αλλαγές έκαναν τη διαφορά, ενώ ακόμη κι ο Κίνι βοήθησε, καλύπτοντας τον Ορτέγκα, που δεν άντεχε πάνω από 90 λεπτά.

Τρία χρόνια προπονητής ο Ιταλιάνο στη Φιορεντίνα από το ιταλικό πρωτάθλημα, τρεις μήνες προπονητής ο Μεντιλίμπαρ στον Ολυμπιακό από το ελληνικό πρωτάθλημα κι όμως…Ο Βάσκος είχε το άστρο. Πέρυσι πήρε το Γιουρόπα Λιγκ στον τελικό με τη Ρόμα, αποκλείοντας τη Μάντσεστερ κ αι τη Γιουβέντους. Φέτος πήρε το Κόνφερενς Λιγκ στον τελικό με μία άλλη ιταλική ομάδα, τη Φιορεντίνα, αλλά και αποκλείοντας μία άλλη αγγλική ομάδα, την Άστον Βίλα!...

Πηγή: gazzetta