Το φετινό Μουντομπάσκετ μπορεί να χαρακτηριστεί και ως στραπάτσο για τους ΝΒΑers. Μπορεί η Ισπανία να διαθέτει τέσσερις (Γκασόλ, Ρούμπιο, Γουίλι και Χουάν Ερνανγκόμες), ωστόσο, η Αργεντινή έφτασε στον τελικό χωρίς να έχει κανέναν στο ρόστερ της, την ώρα που καταποντίζονταν οι ομάδες που στηρίζονταν σε παίκτες από το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Πρώτα οι ΗΠΑ, που μπορεί να μην είχαν μόνο All-Stars στο ρόστερ αλλά η ομάδα δεν υστερούσε σε ταλέντο, έπειτα η Σερβία των τεσσάρων NBAers (Μπογκντάνοβιτς, Μπιέλιτσα, Γιόκιτς, Μαριάνοβιτς) αλλά και η Ελλάδα, που διέθετε τον Αντετοκούνμπο, τον MVP του ΝΒΑ φέτος.
Σε ατομικό επίπεδο ο Γιάννης ήταν η μεγάλη απογοήτευση του Μουντομπάσκετ αφού ήταν το μεγαλύτερο όνομα της διοργάνωσης – σαφώς η λάμψη του στέμματος του MVP ήταν πιο εκθαμβωτική ακόμα και από των αθλητών της Team USA -, οι Κινέζοι γέμιζαν τα γήπεδα για να το δουν και όλος ο πλανήτης περίμενε να τον δει μίνιμουμ στους «8» (για να αγωνίζεται έως το τέλος) και μάλλον στα ημιτελικά. Και στην Ελλάδα αυτό περίμεναν.
Τι πήγε λάθος;
Σίγουρα όχι το πάθος, η θέληση και το ταλέντο του Γιάννη, ο οποίος για μια ακόμα φορά έδωσε τα πάντα για την Εθνική και του αξίζει μια βαθιά υπόκλιση και ένα τεράστιο respect. Κανένας δεν μπορεί να τον κατηγορήσει, για τίποτα.
Η πραγματικότητα όμως είναι πως ο πολυτιμότερος παίκτης του ΝΒΑ από το 2013 που φοράει τη γαλανόλευκη, αδυνατεί να την οδηγήσει το κάτι παραπάνω ή αν θέλετε, η Ελλάδα δεν μπορεί να πάρει το κάτι παραπάνω από το Γιάννη.
Σίγουρα όχι το πάθος, η θέληση και το ταλέντο του Γιάννη, ο οποίος για μια ακόμα φορά έδωσε τα πάντα για την Εθνική και του αξίζει μια βαθιά υπόκλιση και ένα τεράστιο respect. Κανένας δεν μπορεί να τον κατηγορήσει, για τίποτα.
Η πραγματικότητα όμως είναι πως ο πολυτιμότερος παίκτης του ΝΒΑ από το 2013 που φοράει τη γαλανόλευκη, αδυνατεί να την οδηγήσει το κάτι παραπάνω ή αν θέλετε, η Ελλάδα δεν μπορεί να πάρει το κάτι παραπάνω από το Γιάννη.
Με το Γιάννη η Εθνική Νέων το 2013 ήταν πέμπτη στο Πανευρωπαϊκό. Στο Μουντομπάσκετ – Ανδρών πλέον – του 2014 ένατη. Στο Ευρωμπάσκετ του 2015 ο Γιάννης είχε τρία double – double αλλά η Ελλάδα αποκλείστηκε από την Ισπανία στους «8», παρότι πήγαινε για μετάλλιο. Το 2016 ο Γιάννης έπαιξε στο Προ-Ολυμπιακό του Τορίνο αλλά η παρουσία του δεν βοήθησε την Ελλάδα να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Το 2017 εγκατέλειψε στο στάδιο της προετοιμασίας για το Ευρωμπάσκετ, αφού οι Μπακς δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει λόγω προβλήματος στο γόνατο.
Φέτος έδωσε τα πάντα, είχε 14.8 πόντους και 8.8 ριμπάουντ, αλλά δεν αρκούσε. Στο καθοριστικό ματς με τους Τσέχους σκόραρε 12 πόντους σε 23 λεπτά.
Ανήμπορος να βοηθήσει
Ο Γιάννης φαίνεται ανήμπορος να βοηθήσει την Ελλάδα θυμίζοντας τον τιτάνιο αγώνα του Λίονελ Μέσι να οδηγήσει την Αργεντινή σε μια επιτυχία – έφτασε μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ το 2014. Φαίνεται πως όπως ο Μέσι έτσι και ο Γιάννης είναι κορυφαίοι όταν βρίσκονται στο comfort zone τους, παίζοντας σε ομάδες κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους, που δουλεύουν γι αυτούς. Έξω από εκεί δυσκολεύονται. Δεν είναι πχ όπως ο Ρονάλντο, που προσαρμόζεται παντού.
Ο Γιάννης φαίνεται ανήμπορος να βοηθήσει την Ελλάδα θυμίζοντας τον τιτάνιο αγώνα του Λίονελ Μέσι να οδηγήσει την Αργεντινή σε μια επιτυχία – έφτασε μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ το 2014. Φαίνεται πως όπως ο Μέσι έτσι και ο Γιάννης είναι κορυφαίοι όταν βρίσκονται στο comfort zone τους, παίζοντας σε ομάδες κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους, που δουλεύουν γι αυτούς. Έξω από εκεί δυσκολεύονται. Δεν είναι πχ όπως ο Ρονάλντο, που προσαρμόζεται παντού.
Ίσως ο Γιάννης να μην διαθέτει την προσωπικότητα για να ηγηθεί στα (ανέκαθεν δύσκολα) αποδυτήρια της Ελλάδας. Τα προβλήματα οργάνωσης της Ομοσπονδίας και κατ’ επέκταση της Εθνικής, σίγουρα δεν τον βοηθούν. Προφανώς και ο προπονητής και η ίδια η ομάδα δεν κατάφεραν να τον αξιοποιήσουν – υπήρχαν φάσεις που ο ίδιος έκανε σκριν για να περάσει κάποιος άλλος.
Σίγουρα ο Γιάννης αδυνατεί – έως τώρα – να προσαρμόσει το στυλ παιχνιδιού του στο σκληρό, ευρωπαϊκού τύπου μπάσκετ, ενδεχομένως και να μην μπορεί να το πράξει. Χωρίς αμφιβολία η Ελλάδα δεν τον βοήθησε να το κάνει.
Ο Γιάννης είναι μόνο 25 χρόνων και έχει μπροστά του το χρόνο να προσαρμοστεί και να διακριθεί και με την Εθνική. Ωστόσο, είναι αμφίβολο εάν με την ανοργανωσιά που επικρατεί και με προπονητές περιορισμένου βεληνεκούς όπως ο Μίσσας και ο Σκουρτόπουλος, θα ξαναφορέσει σύντομα τα γαλανόλευκα.
Επαναλαμβάνω – για να μην παρεξηγηθώ κιόλας – πως κανένα παράπονο δεν υπάρχει από το Γιάννη (ή άλλον διεθνή), ο οποίος τα έδωσε όλα.
Επαναλαμβάνω – για να μην παρεξηγηθώ κιόλας – πως κανένα παράπονο δεν υπάρχει από το Γιάννη (ή άλλον διεθνή), ο οποίος τα έδωσε όλα.
