Η Μπάγερν έχει ξεκινήσει αναμφίβολα τη σεζόν με εντυπωσιακό τρόπο, μετρώντας 16 νίκες και μία ισοπαλία στα πρώτα 17 επίσημα παιχνίδια της σε όλες τις διοργανώσεις. Αυτό βέβαια που εντυπωσιάζει δεν είναι τόσο το σερί των νικών της, αλλά ο επιβλητικός τρόπος με τον οποίο κερδίζει, όποιον αντίπαλο βρίσκει στο διάβα της.
Το καλοκαίρι του 2024, όταν η διοίκηση είχε αποφασίσει να παραδώσει την τεχνική ηγεσία της ομάδας στον Βινσέντ Κομπανί, διατυπώθηκαν αρκετές αμφιβολίες. Είναι αλήθεια πως στην πρώτη σεζόν του Βέλγου προπονητή, η Μπάγερν έκανε μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Οι Βαυαροί επανήλθαν στην κορυφή της Γερμανίας, μετά την παρένθεση της Λεβερκούζεν το 2024 και έφτασαν μέχρι τα προημιτελικά του Champions League.
Μετά λοιπόν, από μία χρονιά, που έμοιαζε περισσότερο με περίοδο προσαρμογής, φέτος αρχίζουμε να βλέπουμε πράγματα στο παιχνίδι της Μπάγερν, που σε τακτικό επίπεδο σίγουρα δίνουν πολλή τροφή για κουβέντα και από πολλούς ήδη χαρακτηρίζονται ως masterclass, αφού οι πρωταθλητές Γερμανίας κινούνται στο γήπεδο με χορευτική ακρίβεια.
Η Μπάγερν παρατάσσεται κατά κανόνα με σχηματισμό 4-2-3-1, ωστόσο αυτός αλλάζει, όταν η ομάδα βρίσκεται σε φάση επίθεσης, ή σε φάση επιθετικού πρέσινγκ για να ανακτήσει άμεσα την κατοχή.
Η βασική ιδέα στο παιχνίδι του Κομπανί, είναι ότι οι ζώνες του γηπέδου χωρίζονται σε τρία κομμάτια. Η πρώτη είναι η ζώνη ελέγχου, απ’ όπου ξεκινάει το build up. Σε αυτή τη ζώνη, η οποία βρίσκεται στο αμυντικό τρίτο των Βαυαρών και στη μεσαία γραμμή, η Μπάγερν ενεργοποιεί πέρα από τον Νόιερ, κατά κύριο λόγο τέσσερις ποδοσφαιριστές. Τους δύο στόπερ της, τον Ουπαμεκανό και τον Τα και τους δύο αμυντικούς της μέσους, τον Κίμιχ και τον Γκορέτσκα.
Τα rotation μεταξύ αυτών των τεσσάρων ποδοσφαιριστών ποικίλουν και μπορεί να τους δούμε είτε σε σχηματισμό τετραγώνου, είτε σε σχηματισμό ρόμβου, είτε ακόμη και σε ευθεία γραμμή. Γενικά, ο Κομπανί δεν θέλει να εμπλέκονται σε χαμηλά μέτρα οι ακραίοι του αμυντικοί, επομένως όταν ξεκινάει το βαυαρικό build up, άμεσα οι Λάιμερ και Στάνισιτς έχουν ανέβει πάνω από τη μεσαία γραμμή.
Με τους μπακ λοιπόν, να έχουν πάρει μέτρα, συνήθως αυτός που χαμηλώνει πρώτος είναι ο Κίμιχ και ανάλογα το πώς θα πρεσάρει ο αντίπαλος, είτε η μπάλα θα αρχίσει να περνάει στη δεύτερη ζώνη, είτε θα χαμηλώσει και ο Κέιν για να παίξει τον ρόλο του έξτρα χαφ.
Κλειδί ο ρόλος του Κέιν
Ο Κέιν φέτος έχει έναν ιδιαίτερα σύνθετο ρόλο, τον οποίο είχαμε δει να επιτελεί κατά καιρούς και στην Τότεναμ, ωστόσο φέτος στην Μπάγερν, τον βλέπουμε να τον αποδίδει με εκπληκτική ακρίβεια, συνέπεια και αποτελεσματικότητα.
Ο Κομπανί εκμεταλλεύεται σε όλο το εύρος την ευφυία και τη δυνατότητα του Κέιν από ψυχρός εκτελεστής μέσα στο κουτί, να γίνεται ταυτόχρονα και ο παίκτης που θα απελευθερώνει την Μπάγερν από το αντίπαλο πρέσινγκ, υποδεχόμενος την μπάλα κάτω από τη μεσαία γραμμή.
Πρακτικά, ο Κέιν κάνει ό,τι έκανε τα περασμένα χρόνια στην Μπάγερν ο Τόμας Μίλερ. Ωστόσο, ο Άγγλος στράικερ έχει πολύ πιο κλασάτο πακέτο από τον Μίλερ και πέρα από κλειδί στο τακτικό πλάνο του Κομπανί, εξακολουθεί να είναι το βαρύ πυροβολικό της Μπάγερν.
Γενικά, η μεγάλη επιτυχία του Κομπανί μέχρι στιγμής, είναι το γεγονός ότι παίρνει από τον Κέιν πάρα πολλά πράγματα στη φάση της ανάπτυξης, χωρίς να του έχει στερήσει νούμερα μπροστά. Ακούγεται τρελό, αλλά σε 17 επίσημα ματς φέτος, ο Άγγλος φορ έχει 23 γκολ και 3 ασίστ!
Όταν το 4-2-3-1 γίνεται 3-4-3
Όταν λοιπόν, χαμηλώνουν ο Κιμιχ και ο Κέιν, αυτόματα το 4-2-3-1 της Μπάγερν μετατρέπεται σε 3-4-3, με τον Κίμιχ να είναι ο τρίτος στόπερ και τον Κέιν ο δεύτερος χαφ δίπλα στον Γκορέτσκα. Οι Ολίσε και Ντίας δίνουν το πλάτος στις πλευρές, ο Γκνάμπρι απασχολεί τον έναν από τους δύο κεντρικούς αμυντικούς και οι δύο μπακ είναι έτοιμοι να τρέξουν κατά μέτωπο προς την αντίπαλη περιοχή, για να δώσουν ακόμη μεγαλύτερη αριθμητική υπεροχή στην Μπάγερν.
Ο Κέιν διαθέτει ασφαλώς την τεχνική, την οξυδέρκεια και τις επαφές για να απελευθερώνει το παιχνίδι των Βαυαρών και μπορεί είτε να σπάσει την μπάλα με κάποια κοντινή πάσα, είτε ακόμη και να επιλέξει μία άμεση μακρινή μπαλιά. Αυτό εξαρτάται από την αντιμετώπιση της αντίπαλης άμυνας.
Στην Bundesliga, οι περισσότεροι αντίπαλοι δεν έχουν τη δυνατότητα να πρεσάρουν ψηλά και αποτελεσματικά την Μπάγερν, επομένως οι Βαυαροί μεταφέρουν σταδιακά την μπάλα στο αντίπαλο τρίτο. Μετά λοιπόν την πρώτη ζώνη, τη ζώνη ελέγχου όπως είπαμε και πιο πάνω, ακολουθεί η δεύτερη ζώνη, αυτή των δύο πτερύγων.
Οι δύο πτέρυγες και το ακαταμάχητο 2-2-6
Η Μπάγερν βασίζεται πολύ στα δίδυμα που δημιουργεί στα δύο φτερά. Από τη μία έχουμε τον Ολίσε και τον Λάιμερ και από την άλλη τον Ντίας και τον Στάνισιτς. Στον Ολίσε αρέσει να παίζει περισσότερο στη γραμμή, στον Ντίας αρέσει πιο πολύ να έρχεται εσωτερικά και ανάλογα με τις κινήσεις των δύο εξτρέμ προσαρμόζουν αντίθετα τις κινήσεις τους και οι μπακ που προωθούνται.
Ζητούμενο για την Μπάγερν είναι να μεταφέρει την μπάλα σε ένα από τα δύο φτερά της επίθεσης, υπερφορτώνοντας αυτή τη ζώνη του γηπέδου. Πέρα από το δίδυμο της πτέρυγας, θα συγκλίνουν εκεί τόσο ο Κέιν, όσο και ο Γκνάμπρι και σίγουρα ένας εκ των δύο χαφ ο Κίμιχ ή ο Γκορέτσκα, προκειμένου να δημιουργηθεί αριθμητικό πλεονέκτημα.
Στόχος, είναι είτε να δημιουργηθεί ρήγμα στην πλευρά που βρίσκεται η μπάλα, είτε αυτή να μεταφερθεί με μία άμεση πάσα στην αδύναμη πλευρά, όπως λέμε στο μπάσκετ, εκεί δηλαδή που περιμένει το άλλο ακραίο δίδυμο για να επιτεθεί άμεσα.
Με αυτή τη διαδικασία η Μπάγερν έχει καταφέρει να ανεβάσει με ασφάλεια τις γραμμές της και να βρει αριθμούς υπεροχής στο αντίπαλο μισό. Προφανώς, επόμενη αποστολή είναι η μπάλα να περάσει από τις δύο πτέρυγες μέσα στην περιοχή, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την καλύτερη δυνατή εκτέλεση.
Εδώ περνάμε στη ζώνη Νο.3, όπου το σύστημα της Μπάγερν πλέον έχει πάρει εντελώς άλλη μορφή. Αν κάποιος παγώσει την εικόνα θα διαπιστώσει πως σε αυτή τη φάση οι πρωταθλητές Γερμανίας παίζουν ουσιαστικά με 2-2-6, αφού οι δύο μπακ έχουν πλέον μετατραπεί σε εξτρέμ, Ντίας και Ολίσε έχουν πατήσει περιοχή για να εκτελέσουν, ενώ το ίδιο ασφαλώς ισχύει και με τους Κέιν και Γκνάμπρι.
Πρέσινγκ σε man to man
Με την Μπάγερν να έχει 6 παίκτες μέσα ή πολύ κοντά στην περιοχή είναι αδύνατον για οποιαδήποτε γερμανική άμυνα να αντισταθεί, ακόμη κι αν παρκάρει λεωφορείο. Έτσι, οι Βαυαροί έχουν ξεκινήσει τη σεζόν στην Bundesliga με ρεκόρ 9-1-0, που είναι το 2ο καλύτερο στην ιστορία του πρωταθλήματος, μετά την Μπάγερν του Πεπ Γκουαρδιόλα, της σεζόν 2015/16, όταν είχε ξεκινήσει με 10/10 νίκες.
Επίσης, τα 35 γκολ σε 10 αγωνιστικές είναι η 3η κορυφαία επίδοση στα χρονικά του γερμανικού πρωταθλήματος, ενώ η Μπάγερν είναι η μόνη ομάδα στην Ευρώπη, από τις πέντε μεγάλες λίγκες, που σκοράρει κατά μέσο όρο πάνω από 3 τέρματα τον αγώνα (3,5 για την ακρίβεια). Στη 2η θέση ακολουθεί η Μπαρτσελόνα με 2,6 γκολ κατά μέσο όρο.
Και στο Champions League, η υπεροχή των Βαυαρών είναι εμφανής, έχοντας την καλύτερη επίθεση με 14 γκολ και τον καλύτερο δείκτη στα xGoals υπέρ με 12,3. Στη δεύτερη θέση ακολουθεί η Ιντερ, με 12 xGoals υπέρ, έχοντας όμως βγάλει πολύ εύκολο πρόγραμμα (Καϊράτ, Ουνιόν Σ.Ζ., Σλάβια Πράγας, Άγιαξ), ενώ η 3η ομάδα που έχει διψήφιο αριθμό xGoals υπέρ είναι η Ρεάλ με 10.2.
Φυσικά, το βασικό ερώτημα είναι τι συμβαίνει με την άμυνα των Βαυαρών και πόσο ευάλωτη είναι αυτή, όταν έχουν φτάσει σε σημείο να βρίσκονται μέσα στο γήπεδο με διάταξη 2-2-6; Εκεί λοιπόν εντοπίζεται το πιο εντυπωσιακό σημείο στην τακτική του Κομπανί.
Για την Μπάγερν, είναι ζωτικής σημασίας η άμεση ανάκτηση της κατοχής, επομένως όποτε χάνεται η μπάλα σε φάση επίθεσης, ακολουθεί aggressive πρέσινγκ. Όχι όμως άτακτα, αλλά στη λογική του man to man. Και αυτή η λογική δεν αφορά μόνο την επιθετική τετράδα (Κέιν, Γκνάμπρι, Ντίας, Ολίσε), αλλά όλους τους παίκτες.
Όποιος παρακολούθησε την αναμέτρηση της Μπάγερν στο Παρίσι με την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Παρί Σεν Ζερμέν, θα διαπίστωσε ότι όσο οι δύο ομάδες βρίσκονταν σε αριθμητική ισορροπία, οι στόπερ των Βαυαρών έφταναν σε σημείο να πρεσάρουν ακόμη και 15-20 μέτρα πάνω από τη μεσαία γραμμή!
Στο 0-1 της Μπάγερν για παράδειγμα, ο Ντεμπελέ χαμηλώνει για να γίνει ο έξτρα χαφ της Παρί, το σκαλοπάτι στο παριζιάνικο build up, όπως κάνει ο Κέιν στην Μπάγερν. Ο Τα δεν ενδιαφέρεται για τον δικό του χώρο και ακολουθεί τον Ντεμπελέ, κατεβαίνοντας κάτω από τη μεσαία γραμμή, με μοναδική αποστολή να κόψει αυτή την επιλογή πάσας.
Με έναν λιγότερο στόπερ, ο Στάνισιτς συγκλίνει προς τα μέσα για να γίνει το στήριγμα του Ουπαμεκανό και ο Ντίας οπισθοχωρεί και γίνεται ουσιαστικά αριστερός μπακ. Η Παρί βρίσκει ελεύθερη πάσα στον Μέντες, που έχει έρθει πιο κεντρικά, όμως ο Ουπαμεκανό λειτουργεί όπως και ο Τα, βγαίνει δηλαδή επιθετικά στην μπάλα, πάνω από το κέντρο. Η κατοχή αλλάζει, η Μπάγερν αντεπιτίθεται με άμεση πάσα του Γκνάμπρι, ο Ολίσε χάνει την ευκαιρία, αλλά ο Ντίας από αριστερός μπακ έχει ακολουθήσει τη φάση, έχει τρέξει σχεδόν το μισό γήπεδο σε 8”, παίρνει το ριμπάουντ και ανοίγει το σκορ.
Κάνει τη διαφορά ο Ντίας
Μέχρι να αποβληθεί ο Κολομβιανός εξτρέμ, η Μπάγερν δεν άλλαξε τακτική προσέγγιση. Το πρέσινγκ ήταν ανελέητο, κυρίως ο Ουπαμεκανό γινόταν σταθερά έξτρα χαφ στη φάση της πίεσης για να ελαχιστοποιήσει τις γραμμές πάσες και η Παρί δεν βρήκε τρόπο διάσπασης. Έχοντας και στην πλάτη τους το 0-1, οι παίκτες του Λουίς Ενρίκε άρχισαν τις βιαστικές-μακρινές μπαλιές. Παραχωρούσαν έτσι εύκολα την κατοχή, αλλά τουλάχιστον σε τέτοια μέρη, που η Μπάγερν δεν μπορούσε να αντεπιτεθεί άμεσα, όπως έγινε στο 0-1.
Βέβαια, το πρέσινγκ της Μπάγερν δημιούργησε τέτοιον εκνευρισμό και δυσλειτουργία στην Παρί, με συνέπεια να έρθει το ατομικό λάθος του Μαρκίνιος και από εκεί το 0-2, πάλι με τον Ντίας.
Ο πρώην άσος της Λίβερπουλ αποδεικνύεται μέχρι στιγμής η πιο επιτυχημένη καλοκαιρινή μεταγραφή στην Ευρώπη. Η προσαρμογή του στην τακτική του Κομπανί ήταν άμεση, τα νούμερά του είναι εκθαμβωτικά (11 γκολ, 5 ασίστ σε 17 ματς) και φυσικά σε σύγκριση με όσα έκαναν πέρυσι Σανέ και Κομάν, που αποχώρησαν το καλοκαίρι, έχει ήδη προσφέρει πολλά περισσότερα και ακόμη δεν έχουμε φτάσει τα μισά της σεζόν.
Το ακόμη πιο… τρομακτικό στην περίπτωση της φετινής Μπάγερν, που έχει 11 διαφορετικούς σκόρερ και έχει σημειώσει συνολικά 56 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, είναι ότι δεν έχουν μπει ακόμη στην εξίσωση ο Τζαμάλ Μουσιάλα και ο Αλφόνσο ο Ντέιβις. Ο πρώτος, όταν γίνει απολύτως καλά αναμένεται να πάρει τη θέση του Γκνάμπρι στην 11αδα και ο Καναδός, που είναι αναμφίβολα ένας εκ των κορυφαίων αριστερών μπακ στον κόσμο, θα πάρει αυτή του Στάνισιτς.
Αν ενσωματωθούν κι αυτοί στο σύστημα του Κομπανί, τότε η Μπάγερν θα έχει τη δυνατότητα να εκτελέσει με ακόμη μεγαλύτερη τελειότητα και ακρίβεια το τακτικό masterclass του Βέλγου προπονητή. Ο Κομπανί βέβαια, έχει ήδη αρχίσει να βάζει και νέο αίμα στη βαυαρική μηχανή, με τον 17χρονο μεσοεπιθετικό Καρλ και τον 20χρονο χαφ Μπίσχοφ, να επιβεβαιώνουν ότι εκτός από παρόν υπάρχει και μέλλον.
Συμπερασματικά, η Μπάγερν παρουσιάζει φέτος μία άκρως ενδιαφέρουσα και ελκυστική πρόταση με ένα σύνθετο τακτικό πλάνο, που μοιάζει με χορογραφία και έχει χαρακτηριστικά απόλυτα κυριαρχικού ποδοσφαίρου, όπως άλλωστε αρμόζει στο μότο του συλλόγου το “mia san mia”. Η τακτική του Κομπανί ταιριάζει γάντι στο “είμαστε αυτοί που είμαστε”, στη φράση δηλαδή που ενσαρκώνει τα βασικά στοιχεία στην ταυτότητα της Μπάγερν: Νοοτροπία νικητή, αυτοπεποίθηση, αίσθηση υπεροχής, ενότητα και πίστη στη φιλοσοφία του συλλόγου ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Ανεξάρτητα λοιπόν, με το ποιος θα είναι στο φινάλε ο νέος πρωταθλητής Ευρώπης, η Μπάγερν σε αυτό το πρώτο τετράμηνο της τρέχουσας σεζόν, είναι δίχως αμφιβολία η ομάδα που έχει κλέψει την παράσταση και δημιουργεί τη μεγαλύτερη εντύπωση.
Πηγή: sport24
