Αλήθειες και ψέματα για τον Εμάνουελ
10:34 - 19 Οκτωβρίου 2016
Στην ποδοσφαιρική Κύπρο, όπου κατά τα φαινόμενα η πολυάριθμη κάστα των κορυφαίων προπονητών κάθεται στις κερκίδες και η μειονότητα των προβληματικών τεχνικών στους πάγκους, προφανώς δεν εκπλήσσει ούτε ξενίζει ότι η άμμος στην κλεψύδρα του Πέδρο Εμάνουελ ίσως τελειώσει με το πέρας της σημερινής συνεδρίας του Δ.Σ. του Απόλλωνα.
Ο Αγκολέζος τεχνικός βάλλεται πανταχόθεν μετά την ήττα από τον Ερμή, αν και η προσπάθεια αποδόμησής του αριθμεί ήδη αρκετούς μήνες. Στη διάρκειά τους ό 42χρονος τεχνικός έχει κατηγορηθεί για υπερβολικά φοβική (αμυντική) στελέχωση ενδεκάδας και προσέγγιση αγώνων, για μη αξιοποίηση του έμψυχου δυναμικού, για αδυναμία αντίδρασης σε αναμετρήσεις που στραβώνουν, για λανθασμένες μεταγραφικές επιλογές. Στη βάση αυτών των αιτιάσεων εδράζει και η εξήγηση των επικριτών του για τους μόλις 10 βαθμούς, τις τρεις ήττες και το -11 από την κορυφή μετά από επτά αγωνιστικές.
Όπως πέρυσι
Παραδόξως το τραγικό, όπως χαρακτηρίζεται, ξεκίνημα στην τρέχουσα περίοδο δεν διαφέρει ουσιωδώς από το περυσινό. Τότε ο Απόλλων είχε 14β., αλλά οι τρεις ήταν από το κερδισμένο στα χαρτιά (3-0) ντέρμπι με τη φορμαρισμένη τότε (14β. σε 6 παιχνίδια) Ανόρθωση που ουδέποτε διεξήχθη. Χωρίς αυτούς τους βαθμούς και αυτά τα γκολ ο απολογισμός του Απόλλωνα ήταν 11β. και 8-5 τέρματα, όχι ουσιωδώς διαφορετικός δηλαδή από τους νυν 10β. και τα 12-7 γκολ.
Από πλευράς προγράμματος μάλιστα ο σύλλογος της Λεμεσού είχε αυτή τη χρονιά δυσκολότερο έργο: και στις δύο χρονιές αντιμετώπισε Άρη, ΑΕΛ, Νέα Σαλαμίνα, Ομόνοια και μια νεοφώτιστη (πέρυσι ΕΝΠ, εφέτος ΑΕΖ). Την περασμένη χρονιά σε αυτά τα παιχνίδια πήρε οκτώ βαθμούς, στην τρέχουσα δέκα. Η αρνητική διαφορά προέκυψε από τις άλλες δύο αναμετρήσεις: πέρυσι ο Απόλλων θριάμβευσε 5-2 εντός του αδύναμου Εθνικού, εφέτος ηττήθηκε εκτός 3-2 από τον άκρως υπολογίσιμο Ερμή, πέρυσι πήρε στα χαρτιά το ντέρμπι με την Ανόρθωση, εφέτος ηττήθηκε 1-0 (με τυχερό γκολ) από την πρωτοπόρο ΑΕΚ.
Extreme make over
«ΟΚ, αλλά στη δεύτερη χρονιά του ίδιου προπονητή η επανάληψη των επιδόσεων συνιστά στασιμότητα, ου μην και οπισθοδρόμηση», (θα) αντιτείνουν οι πολέμιοι του Εμάνουελ. Φαντάζει λογικό. Για να είναι όντως όμως προϋποθέτει ότι ο εν λόγω τεχνικός συνεχίζει να δουλεύει με την ομάδα (παίκτες) που είχε την πρώτη του χρονιά, προκειμένου να στοιχειοθετείται ρεαλιστική απαίτηση για πρόοδο και βελτιωμένες επιδόσεις.
Είναι αυτή η περίπτωση στον Απόλλωνα; Δύσκολο να το ισχυριστεί κάποιος, ιδίως αν ρίξει μια ματιά στα μετόπισθεν, όπου οι κυπελλούχοι έχουν χρησιμοποιήσει ήδη επτά ποδοσφαιριστές, τέσσερις εκ των οποίων νεοφερμένοι (Ντουντού, Βινίσιους, Ρομπέρζ, Γκόμες). Δεδομένου ότι οι τρεις τελευταίοι είναι βασικοί, οι «γαλάζιοι» έχουν σχεδόν πλήρως αλλαγμένη την αμυντική τετράδα, όπως ακριβώς δηλαδή και πέρυσι (Σιμόες, Φρέιρε, Ελίζιο).
Κι αφού κάθε καλή ομάδα χτίζεται από πίσω προς τα μπρος, οι κυπελλούχοι στην τρέχουσα περίοδο είναι πρακτικά μια νέα ομάδα, αφού έχουν σχεδόν ολοκαίνουργια οπισθοφυλακή. Πόθεν συνεπώς πηγάζει η απαίτηση για ουσιωδώς καλύτερα αποτελέσματα; Πριν (βιαστείτε να) απαντήσετε, αναλογιστείτε απλώς ότι μικρότερο παθητικό από τον Απόλλωνα έχουν μόνον οι ομάδες που έχουν λιγότερα νέα πρόσωπα στα μετόπισθέν τους: ΑΠΟΕΛ (Λάγο), ΑΕΚ (Μίνιο, Γαρίδο) και ΑΕΛ (Ρόμο, Φορτούνα). Τουναντίον όσες ομάδες έχουν 3+ νεοφερμένους στην άμυνα έχουν χειρότερο παθητικό: η Ομόνοια (Κωνσταντινίδης, Νασιμέντο, Βύντρα, Σοϊλέδης) 9 γκολ, η Ανόρθωση (Καλδερόν, Αγουιλάρ, Σάντος) 9 γκολ, η Νέα Σαλαμίνα (Βεσελόβσκι, Τσαμπούρη, Άντονιτς, Γκράσι) 12 γκολ, ο Ερμής (Χριστόφ, Μπενγκά, ντε Βράις) 13 γκολ…
Ο νέος προσανατολισμός
Πλην της καινούργιας άμυνας ο σύλλογος της Λεμεσού έχει ακόμη ένα εμπόδιο να υπερπηδήσει στην τρέχουσα περίοδο: το αδιαπραγμάτευτο 4-2-3-1 των τελευταίων ετών έχει παραχωρήσει τη θέση του στο 4-1-4-1 και στο 4-4-2 με ρόμβο. Με άλλα λόγια, ο (κατά τα άλλα αμυντικογενής) Εμάνουελ επιχειρεί να καθιερώσει συστήματα με έναν αμυντικό μέσο και πέντε επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές. Τούτο όμως απαιτεί χρόνο και η προσαρμογή-εξοικείωση των παικτών-κλειδιά (ο κόφτης και οι εσωτερικοί μέσοι) δεν επέρχεται δίχως λάθη, τα οποία κατά κανόνα κοστίζουν, αφού αφήνουν εκτεθειμένα τα μετόπισθεν.
Οι τραυματισμοί
Στο σημείο αυτό υπεισέρχονται στη συζήτηση και οι τραυματισμοί. Ο Μακρίδης με την προσωπικότητα και την εμπειρία του θα μπορούσε να προσφέρει πολυτιμότατες λύσεις στον άξονα. Ο Ντουντού Παραΐμπα (υπο)λογιζόταν ως ο αριστερός φουλ μπακ στο 4-4-2 (με τον Πέδρο ως ομόλογό του στα δεξιά). Με τον Βραζιλιάνο εκτός λόγω ρήξης χιαστών και τον Πορτογάλο ντεφορμέ, ο Εμάνουελ (και ο Απόλλων) δεν έχει δύο άκρως απαραίτητα υλικά για να υπηρετήσει το ένα από τα δύο βασικά συστήματα. Συνυπολογίστε και τον τραυματισμό (στο ξεκίνημα της περιόδου) του Μαγκλίτσα που τώρα σιγά-σιγά επανέρχεται και το γλυκό δένει…
Το ρόστερ πρωταθλητισμού
Εντός κι εκτός ομάδας γίνεται διαρκής αναφορά στο άκρως ποιοτικό και υπερπλήρες ρόστερ των κυπελλούχων Κύπρου, το οποίο περίπου αυτονόητα δημιουργεί την υποχρέωση για πρωταθλητισμό. Οι «γαλάζιοι» προφανώς διαθέτουν ποιότητα και βάθος, ωστόσο το ταβάνι τους είναι δύσκολο να προσδιοριστεί εκ των προτέρων.
Την περασμένη περίοδο η ομάδα τερμάτισε τρίτη, στο -15 από την κορυφή. Για να κόψει πρώτη το νήμα τούτη τη φορά, πρέπει το επίπεδο ΑΠΟΕΛ και ΑΕΚ να έχει υποχωρήσει, το αντίστοιχο του Απόλλωνα να έχει ανέβει ή και τα δύο μαζί. ΑΠΟΕΛ και ΑΕΚ δεν δείχνουν για την ώρα χειρότεροι από πέρυσι (τουναντίον οι Λαρνακείς εμφανίζονται εκ νέου βελτιωμένοι), συνεπώς ο σύλλογος της Λεμεσού είναι αυτός που πρέπει να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Αυτό σημαίνει ότι οι Βινίσιους, Ρομπέρζ, Γκόμες, Μπεντόγια, Σαρδινέρο και Πιχ (που σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές φαίνεται πως υπολογίζονται περισσότερο από τις λοιπές θερινές προσθήκες) να αποδειχτούν τόσο καλύτεροι των αποχωρησάντων Σιμόες, Φρέιρε, Ελίζιο, Στογιάνοβιτς, Μέζγκα και Τουράμ, ώστε οι «γαλάζιοι» να εκμηδενίσουν την ψαλίδα του -15. Για την ώρα κάτι τέτοιο δεν προκύπτει, ωστόσο μέχρι το σύνολο να βρει τα πατήματά του και να γίνει λειτουργικό αξιόπιστη εκτίμηση για τις δυνατότητες του καθενός δύσκολα θα εξαχθεί.
Από την άλλη, ένα ανησυχητικό φαινόμενο είναι η αδυναμία αντίδρασης, όταν το πράγμα ζορίζει ή στραβώνει. Ασφαλώς υπάρχει ευθύνη και του προπονητή σ’ αυτόν τον τομέα, όμως η εν λόγω κατάσταση είναι ενδεικτική και της απουσίας παικτών με (ηγετική) προσωπικότητα που στην αναποδιά θα αναλάβουν να αφυπνίσουν, να συμπαρασύρουν τους συμπαίκτες του και να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη.
Συμπέρασμα
Ο Απόλλων δεν έχει ξεκινήσει τη χρονιά, όπως πολλοί προσδοκούσαν (ή και απαιτούσαν), αλλά και επαρκείς (αγωνιστικές) εξηγήσεις υπάρχουν προς τούτο και αρκετές ενστάσεις για το κατά πόσον ήταν (και είναι) ρεαλιστική και ωφέλιμη η εξ αρχής εκτόξευση του πήχη στα ύψη. Ο Εμάνουελ, όπως και πέρυσι, φτιάχνει μια ομάδα (σχεδόν) από την αρχή. Αν (αποφασιστεί να) παραμείνει, είναι υποχρεωμένος να αποδείξει την ατομική του βελτίωση και ωρίμανση σε σύγκριση με την περασμένη περίοδο. Πώς; Σπαταλώντας λιγότερο χρόνο, προκειμένου να βρει τρόπους να υπερπηδήσει (η ομάδα του) τα εμπόδια που ήδη αντιμετωπίζει, αλλά και όσα (αναπόφευκτα) θα βρει μπροστά της στο μέλλον.
Ο Αγκολέζος τεχνικός βάλλεται πανταχόθεν μετά την ήττα από τον Ερμή, αν και η προσπάθεια αποδόμησής του αριθμεί ήδη αρκετούς μήνες. Στη διάρκειά τους ό 42χρονος τεχνικός έχει κατηγορηθεί για υπερβολικά φοβική (αμυντική) στελέχωση ενδεκάδας και προσέγγιση αγώνων, για μη αξιοποίηση του έμψυχου δυναμικού, για αδυναμία αντίδρασης σε αναμετρήσεις που στραβώνουν, για λανθασμένες μεταγραφικές επιλογές. Στη βάση αυτών των αιτιάσεων εδράζει και η εξήγηση των επικριτών του για τους μόλις 10 βαθμούς, τις τρεις ήττες και το -11 από την κορυφή μετά από επτά αγωνιστικές.
Όπως πέρυσι
Παραδόξως το τραγικό, όπως χαρακτηρίζεται, ξεκίνημα στην τρέχουσα περίοδο δεν διαφέρει ουσιωδώς από το περυσινό. Τότε ο Απόλλων είχε 14β., αλλά οι τρεις ήταν από το κερδισμένο στα χαρτιά (3-0) ντέρμπι με τη φορμαρισμένη τότε (14β. σε 6 παιχνίδια) Ανόρθωση που ουδέποτε διεξήχθη. Χωρίς αυτούς τους βαθμούς και αυτά τα γκολ ο απολογισμός του Απόλλωνα ήταν 11β. και 8-5 τέρματα, όχι ουσιωδώς διαφορετικός δηλαδή από τους νυν 10β. και τα 12-7 γκολ.
Από πλευράς προγράμματος μάλιστα ο σύλλογος της Λεμεσού είχε αυτή τη χρονιά δυσκολότερο έργο: και στις δύο χρονιές αντιμετώπισε Άρη, ΑΕΛ, Νέα Σαλαμίνα, Ομόνοια και μια νεοφώτιστη (πέρυσι ΕΝΠ, εφέτος ΑΕΖ). Την περασμένη χρονιά σε αυτά τα παιχνίδια πήρε οκτώ βαθμούς, στην τρέχουσα δέκα. Η αρνητική διαφορά προέκυψε από τις άλλες δύο αναμετρήσεις: πέρυσι ο Απόλλων θριάμβευσε 5-2 εντός του αδύναμου Εθνικού, εφέτος ηττήθηκε εκτός 3-2 από τον άκρως υπολογίσιμο Ερμή, πέρυσι πήρε στα χαρτιά το ντέρμπι με την Ανόρθωση, εφέτος ηττήθηκε 1-0 (με τυχερό γκολ) από την πρωτοπόρο ΑΕΚ.
Extreme make over
«ΟΚ, αλλά στη δεύτερη χρονιά του ίδιου προπονητή η επανάληψη των επιδόσεων συνιστά στασιμότητα, ου μην και οπισθοδρόμηση», (θα) αντιτείνουν οι πολέμιοι του Εμάνουελ. Φαντάζει λογικό. Για να είναι όντως όμως προϋποθέτει ότι ο εν λόγω τεχνικός συνεχίζει να δουλεύει με την ομάδα (παίκτες) που είχε την πρώτη του χρονιά, προκειμένου να στοιχειοθετείται ρεαλιστική απαίτηση για πρόοδο και βελτιωμένες επιδόσεις.
Είναι αυτή η περίπτωση στον Απόλλωνα; Δύσκολο να το ισχυριστεί κάποιος, ιδίως αν ρίξει μια ματιά στα μετόπισθεν, όπου οι κυπελλούχοι έχουν χρησιμοποιήσει ήδη επτά ποδοσφαιριστές, τέσσερις εκ των οποίων νεοφερμένοι (Ντουντού, Βινίσιους, Ρομπέρζ, Γκόμες). Δεδομένου ότι οι τρεις τελευταίοι είναι βασικοί, οι «γαλάζιοι» έχουν σχεδόν πλήρως αλλαγμένη την αμυντική τετράδα, όπως ακριβώς δηλαδή και πέρυσι (Σιμόες, Φρέιρε, Ελίζιο).
Κι αφού κάθε καλή ομάδα χτίζεται από πίσω προς τα μπρος, οι κυπελλούχοι στην τρέχουσα περίοδο είναι πρακτικά μια νέα ομάδα, αφού έχουν σχεδόν ολοκαίνουργια οπισθοφυλακή. Πόθεν συνεπώς πηγάζει η απαίτηση για ουσιωδώς καλύτερα αποτελέσματα; Πριν (βιαστείτε να) απαντήσετε, αναλογιστείτε απλώς ότι μικρότερο παθητικό από τον Απόλλωνα έχουν μόνον οι ομάδες που έχουν λιγότερα νέα πρόσωπα στα μετόπισθέν τους: ΑΠΟΕΛ (Λάγο), ΑΕΚ (Μίνιο, Γαρίδο) και ΑΕΛ (Ρόμο, Φορτούνα). Τουναντίον όσες ομάδες έχουν 3+ νεοφερμένους στην άμυνα έχουν χειρότερο παθητικό: η Ομόνοια (Κωνσταντινίδης, Νασιμέντο, Βύντρα, Σοϊλέδης) 9 γκολ, η Ανόρθωση (Καλδερόν, Αγουιλάρ, Σάντος) 9 γκολ, η Νέα Σαλαμίνα (Βεσελόβσκι, Τσαμπούρη, Άντονιτς, Γκράσι) 12 γκολ, ο Ερμής (Χριστόφ, Μπενγκά, ντε Βράις) 13 γκολ…
Ο νέος προσανατολισμός
Πλην της καινούργιας άμυνας ο σύλλογος της Λεμεσού έχει ακόμη ένα εμπόδιο να υπερπηδήσει στην τρέχουσα περίοδο: το αδιαπραγμάτευτο 4-2-3-1 των τελευταίων ετών έχει παραχωρήσει τη θέση του στο 4-1-4-1 και στο 4-4-2 με ρόμβο. Με άλλα λόγια, ο (κατά τα άλλα αμυντικογενής) Εμάνουελ επιχειρεί να καθιερώσει συστήματα με έναν αμυντικό μέσο και πέντε επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές. Τούτο όμως απαιτεί χρόνο και η προσαρμογή-εξοικείωση των παικτών-κλειδιά (ο κόφτης και οι εσωτερικοί μέσοι) δεν επέρχεται δίχως λάθη, τα οποία κατά κανόνα κοστίζουν, αφού αφήνουν εκτεθειμένα τα μετόπισθεν.
Οι τραυματισμοί
Στο σημείο αυτό υπεισέρχονται στη συζήτηση και οι τραυματισμοί. Ο Μακρίδης με την προσωπικότητα και την εμπειρία του θα μπορούσε να προσφέρει πολυτιμότατες λύσεις στον άξονα. Ο Ντουντού Παραΐμπα (υπο)λογιζόταν ως ο αριστερός φουλ μπακ στο 4-4-2 (με τον Πέδρο ως ομόλογό του στα δεξιά). Με τον Βραζιλιάνο εκτός λόγω ρήξης χιαστών και τον Πορτογάλο ντεφορμέ, ο Εμάνουελ (και ο Απόλλων) δεν έχει δύο άκρως απαραίτητα υλικά για να υπηρετήσει το ένα από τα δύο βασικά συστήματα. Συνυπολογίστε και τον τραυματισμό (στο ξεκίνημα της περιόδου) του Μαγκλίτσα που τώρα σιγά-σιγά επανέρχεται και το γλυκό δένει…
Το ρόστερ πρωταθλητισμού
Εντός κι εκτός ομάδας γίνεται διαρκής αναφορά στο άκρως ποιοτικό και υπερπλήρες ρόστερ των κυπελλούχων Κύπρου, το οποίο περίπου αυτονόητα δημιουργεί την υποχρέωση για πρωταθλητισμό. Οι «γαλάζιοι» προφανώς διαθέτουν ποιότητα και βάθος, ωστόσο το ταβάνι τους είναι δύσκολο να προσδιοριστεί εκ των προτέρων.
Την περασμένη περίοδο η ομάδα τερμάτισε τρίτη, στο -15 από την κορυφή. Για να κόψει πρώτη το νήμα τούτη τη φορά, πρέπει το επίπεδο ΑΠΟΕΛ και ΑΕΚ να έχει υποχωρήσει, το αντίστοιχο του Απόλλωνα να έχει ανέβει ή και τα δύο μαζί. ΑΠΟΕΛ και ΑΕΚ δεν δείχνουν για την ώρα χειρότεροι από πέρυσι (τουναντίον οι Λαρνακείς εμφανίζονται εκ νέου βελτιωμένοι), συνεπώς ο σύλλογος της Λεμεσού είναι αυτός που πρέπει να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Αυτό σημαίνει ότι οι Βινίσιους, Ρομπέρζ, Γκόμες, Μπεντόγια, Σαρδινέρο και Πιχ (που σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές φαίνεται πως υπολογίζονται περισσότερο από τις λοιπές θερινές προσθήκες) να αποδειχτούν τόσο καλύτεροι των αποχωρησάντων Σιμόες, Φρέιρε, Ελίζιο, Στογιάνοβιτς, Μέζγκα και Τουράμ, ώστε οι «γαλάζιοι» να εκμηδενίσουν την ψαλίδα του -15. Για την ώρα κάτι τέτοιο δεν προκύπτει, ωστόσο μέχρι το σύνολο να βρει τα πατήματά του και να γίνει λειτουργικό αξιόπιστη εκτίμηση για τις δυνατότητες του καθενός δύσκολα θα εξαχθεί.
Από την άλλη, ένα ανησυχητικό φαινόμενο είναι η αδυναμία αντίδρασης, όταν το πράγμα ζορίζει ή στραβώνει. Ασφαλώς υπάρχει ευθύνη και του προπονητή σ’ αυτόν τον τομέα, όμως η εν λόγω κατάσταση είναι ενδεικτική και της απουσίας παικτών με (ηγετική) προσωπικότητα που στην αναποδιά θα αναλάβουν να αφυπνίσουν, να συμπαρασύρουν τους συμπαίκτες του και να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη.
Συμπέρασμα
Ο Απόλλων δεν έχει ξεκινήσει τη χρονιά, όπως πολλοί προσδοκούσαν (ή και απαιτούσαν), αλλά και επαρκείς (αγωνιστικές) εξηγήσεις υπάρχουν προς τούτο και αρκετές ενστάσεις για το κατά πόσον ήταν (και είναι) ρεαλιστική και ωφέλιμη η εξ αρχής εκτόξευση του πήχη στα ύψη. Ο Εμάνουελ, όπως και πέρυσι, φτιάχνει μια ομάδα (σχεδόν) από την αρχή. Αν (αποφασιστεί να) παραμείνει, είναι υποχρεωμένος να αποδείξει την ατομική του βελτίωση και ωρίμανση σε σύγκριση με την περασμένη περίοδο. Πώς; Σπαταλώντας λιγότερο χρόνο, προκειμένου να βρει τρόπους να υπερπηδήσει (η ομάδα του) τα εμπόδια που ήδη αντιμετωπίζει, αλλά και όσα (αναπόφευκτα) θα βρει μπροστά της στο μέλλον.
