Ο die hard Απόλλων του survivor Εμάνουελ!
13:03 - 11 Νοεμβρίου 2016
Αν εξέλιπε η πιο in extremis ανατροπή που έχουμε βιώσει στις πρώτες δέκα αγωνιστικές, ο Εθνικός Άχνας θα είχε προσθέσει το όνομά του δίπλα σε αυτά της ΑΕΚ και του Ερμή. Των άλλων δυο ομάδων, δηλαδή, που πανηγύρισαν νίκες επί του Απόλλωνα όχι επειδή έπαιξαν καλύτερη μπάλα (κάθε άλλο), αλλά επειδή είχαν τη συνδρομή της τύχης (βλέπε τέρμα Τετέ και αυτογκόλ Βινίσιους).
Προχθές, ωστόσο, το κουπί και ο τροχός γύρισαν για τους «γαλάζιους» που μέσα σε έξι λεπτά πρόλαβαν και μάζεψαν όλο το γάλα που για 90’ έχυναν απερίσκεπτα από την καρδάρα. Υπ’ αυτήν την έννοια αυτό το 3-2 δεν αποκλείεται να εξελιχθεί και σε σημείο μεταστροφής για τους κυπελλούχους στην τρέχουσα περίοδο.
Δεν είναι μόνον οι τρεις βαθμοί, το τρίτο διαδοχικό τρίποντο, ο δραματικός χαρακτήρας της νίκης. Το μείζον είναι ο ζήλος και η προσπάθεια των παικτών ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ομάδες που έχουν απολέσει την εμπιστοσύνη τους στον προπονητή δεν παίζουν έτσι, παίκτες που διαισθάνονται ότι ο τεχνικός είναι αναλώσιμος δεν «σκίζονται» μέχρις εσχάτων για τη νίκη.
Απέναντι σε Δόξα (1-0 στο 90’) και Εθνικό (2-2 στο 90’ και 3-2 στο 96’) ο Πέδρο Εμάνουελ έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης από τους ποδοσφαιριστές του. Απέδειξε ότι δεν έχει χάσει τα αποδυτήρια, που -στα δικά μου μάτια- είναι ο μοναδικός σοβαρός λόγος για την πρόωρη απομάκρυνση ενός προπονητή.
Ναι, για δεύτερη συναπτή αγωνιστική ο Απόλλων πήρε γκολ και αποτέλεσμα, όταν εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο οι (κλασικοί εξτρέμ) Σαρδινέρο και Μπάρμπαρο, αλλά πρωτύτερα ο Αγκολέζος είχε αποδείξει ότι ακόμη και το 4-4-2 με τους Μπεντόγια-Παπουλή μπορεί να συνοδευτεί με πειστική εμφάνιση και σωρεία ευκαιριών.
Έστω κι αν δεν επετεύχθη σε ντέρμπι, το 3-2 επί του Εθνικού ίσως αποδειχθεί το μεγάλο αποτέλεσμα που έψαχναν οι κυπελλούχοι, προκειμένου να ανακτήσουν αισιοδοξία κι αυτοπεποίθηση και ν’ αποβάλλουν το άγχος που -κατά παραδοχή του Φανούριου Κωνσταντίνου- τους έχει διαλύσει.
Ένα άγχος πάντως που βάσει αποτελεσμάτων και βαθμών είναι τόσο παρανοϊκό όσο αλλόφρονες ήταν οι πρωταγωνιστές στα έκτροπα μετά το τέλος της προχθεσινής αναμέτρησης. Παρανοϊκό και παράλογο, διότι οι 19 βαθμοί συνιστούν καλύτερη συγκομιδή από τους περυσινούς -στο αντίστοιχο χρονικό σημείο- 21, διότι σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν και οι τρεις από τη νίκη στα χαρτιά επί της Ανόρθωσης.
Ο Απόλλων δεν έχει λόγο να αισθάνεται υπόλογος για το ότι η ΑΕΚ πραγματοποιεί το καλύτερο ξεκίνημα της ιστορίας της ή για το ότι ο ΑΠΟΕΛ επαναλαμβάνει την περυσινή του επίδοση στις πρώτες 10 αγωνιστικές. Στον αντίποδα έχει κάθε λόγο να εκτιμά ότι τα δικά του περιθώρια βελτίωσης έναντι των ανταγωνιστών του είναι μεγαλύτερα, αρκεί η αποτελεσματικότητά του ν’ αυξηθεί και η τύχη να του χαμογελάσει λιγάκι πιο πλατιά.
Η διακοπή έρχεται κουτί στον Εμάνουελ, προκειμένου να δουλέψει εντατικά στο περαιτέρω ρολάρισμα της μηχανής. Με την επανέναρξη του πρωταθλήματος το πρόγραμμα περιλαμβάνει δύο εξορμήσεις (Καρμιώτισσα, ΑΠΟΕΛ) και τέσσερα εντός έδρας παιχνίδια (Ανόρθωση, Νέα Σαλαμίνα, Άρη ως τύποις φιλοξενούμενους, ΑΕΖ). Με συγκομιδή 15+ βαθμών από αυτήν την εξάδα αγώνων, το (εκτός έδρας) παιχνίδι με την ΑΕΚ στο έμπα του 2017 μπορεί να εξελιχθεί μέχρι και σε ντέρμπι κορυφής…
Προχθές, ωστόσο, το κουπί και ο τροχός γύρισαν για τους «γαλάζιους» που μέσα σε έξι λεπτά πρόλαβαν και μάζεψαν όλο το γάλα που για 90’ έχυναν απερίσκεπτα από την καρδάρα. Υπ’ αυτήν την έννοια αυτό το 3-2 δεν αποκλείεται να εξελιχθεί και σε σημείο μεταστροφής για τους κυπελλούχους στην τρέχουσα περίοδο.
Δεν είναι μόνον οι τρεις βαθμοί, το τρίτο διαδοχικό τρίποντο, ο δραματικός χαρακτήρας της νίκης. Το μείζον είναι ο ζήλος και η προσπάθεια των παικτών ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ομάδες που έχουν απολέσει την εμπιστοσύνη τους στον προπονητή δεν παίζουν έτσι, παίκτες που διαισθάνονται ότι ο τεχνικός είναι αναλώσιμος δεν «σκίζονται» μέχρις εσχάτων για τη νίκη.
Απέναντι σε Δόξα (1-0 στο 90’) και Εθνικό (2-2 στο 90’ και 3-2 στο 96’) ο Πέδρο Εμάνουελ έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης από τους ποδοσφαιριστές του. Απέδειξε ότι δεν έχει χάσει τα αποδυτήρια, που -στα δικά μου μάτια- είναι ο μοναδικός σοβαρός λόγος για την πρόωρη απομάκρυνση ενός προπονητή.
Ναι, για δεύτερη συναπτή αγωνιστική ο Απόλλων πήρε γκολ και αποτέλεσμα, όταν εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο οι (κλασικοί εξτρέμ) Σαρδινέρο και Μπάρμπαρο, αλλά πρωτύτερα ο Αγκολέζος είχε αποδείξει ότι ακόμη και το 4-4-2 με τους Μπεντόγια-Παπουλή μπορεί να συνοδευτεί με πειστική εμφάνιση και σωρεία ευκαιριών.
Έστω κι αν δεν επετεύχθη σε ντέρμπι, το 3-2 επί του Εθνικού ίσως αποδειχθεί το μεγάλο αποτέλεσμα που έψαχναν οι κυπελλούχοι, προκειμένου να ανακτήσουν αισιοδοξία κι αυτοπεποίθηση και ν’ αποβάλλουν το άγχος που -κατά παραδοχή του Φανούριου Κωνσταντίνου- τους έχει διαλύσει.
Ένα άγχος πάντως που βάσει αποτελεσμάτων και βαθμών είναι τόσο παρανοϊκό όσο αλλόφρονες ήταν οι πρωταγωνιστές στα έκτροπα μετά το τέλος της προχθεσινής αναμέτρησης. Παρανοϊκό και παράλογο, διότι οι 19 βαθμοί συνιστούν καλύτερη συγκομιδή από τους περυσινούς -στο αντίστοιχο χρονικό σημείο- 21, διότι σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν και οι τρεις από τη νίκη στα χαρτιά επί της Ανόρθωσης.
Ο Απόλλων δεν έχει λόγο να αισθάνεται υπόλογος για το ότι η ΑΕΚ πραγματοποιεί το καλύτερο ξεκίνημα της ιστορίας της ή για το ότι ο ΑΠΟΕΛ επαναλαμβάνει την περυσινή του επίδοση στις πρώτες 10 αγωνιστικές. Στον αντίποδα έχει κάθε λόγο να εκτιμά ότι τα δικά του περιθώρια βελτίωσης έναντι των ανταγωνιστών του είναι μεγαλύτερα, αρκεί η αποτελεσματικότητά του ν’ αυξηθεί και η τύχη να του χαμογελάσει λιγάκι πιο πλατιά.
Η διακοπή έρχεται κουτί στον Εμάνουελ, προκειμένου να δουλέψει εντατικά στο περαιτέρω ρολάρισμα της μηχανής. Με την επανέναρξη του πρωταθλήματος το πρόγραμμα περιλαμβάνει δύο εξορμήσεις (Καρμιώτισσα, ΑΠΟΕΛ) και τέσσερα εντός έδρας παιχνίδια (Ανόρθωση, Νέα Σαλαμίνα, Άρη ως τύποις φιλοξενούμενους, ΑΕΖ). Με συγκομιδή 15+ βαθμών από αυτήν την εξάδα αγώνων, το (εκτός έδρας) παιχνίδι με την ΑΕΚ στο έμπα του 2017 μπορεί να εξελιχθεί μέχρι και σε ντέρμπι κορυφής…
