Το «άδειασμα» του ΑΠΟΕΛ είναι πολλαπλό

Ως είθισται (ου μην και… επιβάλλεται) σε τέτοιες περιπτώσεις, ο Νο1 (εύκολος) στόχος είναι ο προπονητής. Ας ξεκινήσουμε, συνεπώς, από τον Τόμας Κρίστιανσεν. Σε οποιαδήποτε αντίστοιχη ομάδα προηγμένου πρωταθλήματος είχε καταγράψει πορεία ανάλογη με αυτήν του ΑΠΟΕΛ στην τρέχουσα περίοδο, θα είχε ανανεώσει το συμβόλαιό του πριν τα Χριστούγεννα.
Στους εννέα (και κάτι) μήνες του στον «Αρχάγγελο» ο Δανός έχει αποδείξει ότι -εκτός από χαμηλών τόνων αγόγγυστος εργάτης- είναι φιλομαθής, εξελίξιμος και φιλόδοξος. Έφυγε από την ΑΕΚ με τη… μουρμούρα ότι εφάρμοζε δογματικά ένα σύστημα, δεν έκανε ροτέισον και δεν εμπιστευόταν τους Κύπριους ποδοσφαιριστές. Στον ΑΠΟΕΛ έχει καταρρίψει όλες αυτές τις μομφές -και μάλιστα με εξαιρετικά εμφατικό και πειστικό τρόπο.
Φυσικά εξακολουθεί να κάνει λανθασμένες εκτιμήσεις, να προχωρεί σε άστοχες επιλογές και να έχει αδυναμίες. Αλλά αυτό ισχύει για οποιονδήποτε ασχολείται με την προπονητική, σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτό λανθάνει (υπερβολικά) εύκολα της προσοχής των επικριτών του, όπως άλλωστε και η πραγματικότητα ότι ο 44χρονος ευρίσκεται μόλις στον τρίτο χρόνο του ως πρώτος προπονητής. Και στο ζύγι το μέχρι στιγμής δείγμα γραφής και η προοπτική του ζυγίζουν πολύ περισσότερο από τις όποιες αστοχίες και αδυναμίες του.
 
Τα απόνερα του αποκλεισμού
Περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο ο ΑΠΟΕΛ των τελευταίων ημερών δείχνει επηρεασμένος από το (άδοξο) τέλος της ευρωπαϊκής πορείας του. Η κλήρωση με την Άντερλεχτ (και όχι κάποιο μεγαθήριο) έθρεψε την ελπίδα και την αισιοδοξία των παικτών για περαιτέρω μακροημέρευση στο Γιουρόπα Λιγκ.
Το γεγονός ότι οι Βέλγοι δεν αποδείχθηκαν η αδιαμφισβήτητα ανώτερη ομάδα και πως οι «γαλαζοκίτρινοι» μέτρησαν σημαντικότατες απουσίες και στα δύο παιχνίδια, τους έχει αφήσει δικαιολογημένα μια στυφή γεύση και ένα μεγάλο «τι θα γινόταν, εάν…;» Επειδή ευκαιρίες για τέτοιες πορείες δεν παρουσιάζονται κάθε χρόνο, είναι απόλυτα αναμενόμενο ότι ο πρόσφατος αποκλεισμός έχει επιφέρει ένα πνευματικό και ψυχολογικό άδειασμα στους παίκτες των πρωταθλητών, καθώς το Γιουρόπα Λιγκ ήταν αυτή τη χρονιά η πλατφόρμα για τα πραγματικά ξεχωριστά και ιστορικά επιτεύγματα.
 
Κόπωση και χαλάρωση
Σε αυτά τα αδειάσματα (πνευματικό, ψυχολογικό) προστέθηκαν το σωματικό και το νοητικό. Από τη μία η κόπωση των 49 επίσημων (με τον αποψινό απέναντι στην ΑΕΛ) αγώνων, από την άλλη η αυθόρμητη σκέψη «αν με ευρωπαϊκή επιβάρυνση είμαστε εντός των εγχώριων στόχων, δίχως αυτήν θα είναι ακόμη πιο εύκολη η επίτευξή τους» συνέθεσαν το σκηνικό του κατεβάσματος του γενικού διακόπτη.
Το καθοριστικό ερώτημα, εν προκειμένω, είναι το εξής: αυτό το κατέβασμα είναι εικονικό ή πραγματικό; Διανύει ο ΑΠΟΕΛ μια φυσιολογική κάμψη στο τέλος μιας υπερπροσπάθειας ή τα ρεζερβουάρ έχουν όντως αδειάσει; Αν ισχύει το πρώτο, τότε η ομάδα θα πρέπει να διαχειριστεί με βάση το βαθμολογικό προβάδισμά της τα παιχνίδια με Ομόνοια και Απόλλωνα, προκειμένου να πάει πρωτοπόρος στη διακοπή του Πάσχα κι εκεί να ανασυνταχθεί απ’ όλες τις απόψεις για την τελική εφόρμησή της σε πρωτάθλημα και κύπελλο.
Αν όμως ισχύει το δεύτερο, τότε στις επικείμενες αναμετρήσεις οφείλει -επιστρατεύοντας όλα τα διαθέσιμα αποθέματα σε δυνάμεις, εμπειρία και ποιότητα- να κυνηγήσει τις νίκες που θα την επαναφέρουν σε τέτοια θέση ισχύος, ώστε -όπως είχε πει και ο Πρόδρομος Πετρίδης- μόνο με αυτοκτονία να δύναται να χάσει την πρώτη θέση.