Αποκρυπτογραφώντας τη συνταγή επιτυχίας του ΑΠΟΕΛ

Ένα από τα αγαπημένα συνθήματα/ στιχάκια των οπαδών του ΑΠΟΕΛ υποστηρίζει ότι «πώς το κάνουμε, δεν ξέρετε». Υπονοεί βεβαίως πολλά, όπως τις εγχώριες επιτυχίες, την οργάνωση και τον παλμό της εξέδρας και ασφαλώς τις ευρωπαϊκές διακρίσεις.

Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το τελευταίο και πιο… μυστηριώδες. Ακόμα και οι άνθρωποι που ζουν μέσα στον ΑΠΟΕΛ δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν στο 100% πως αυτή τη ομάδα φτάνει σε επιτυχίες που μοιάζουν από δύσκολες έως άπιαστες, όχι μόνο για τις άλλες ομάδες της Κύπρου αλλά για όλες τις ελληνικές ομάδες.

Ποιες είναι όμως αυτές οι επιτυχίες;
1. Ο ΑΠΟΕΛ έπαιξε φέτος για ένατη (!) συνεχή χρονιά στα play offs των Κυπέλλων Ευρώπης. Είναι παρών πάντα στα play offs, από τη θέσπισή τους. Βρέθηκε για δέκατη (!) συνεχή χρονιά στον προθάλαμο των Ομίλων, αφού το 2008 αγωνίστηκε κόντρα στη Σάλκε, μια φάση πριν τους Ομίλους του Κυπέλλου UEFA.

2. Θα παίξει για έβδομη φορά σε εννιά διοργανώσεις στους Ομίλους. Τέταρτη στο Champions League – μια φορά πήγε στους «8», έχοντας και τρεις παρουσίες στους Ομίλους του Europa League – μια φορά πέρασε μέχρι τους «16».

Υπάρχει εξήγηση; Ας προσπαθήσουμε να την προσεγγίσουμε.

Καταρχάς η φανέλα του ΑΠΟΕΛ μετράει στα Κύπελλα Ευρώπης. Μετράει πολύ. Περισσότερο πλέον και από του Παναθηναϊκού και από του Ολυμπιακού μάλλον. H φανέλα εσωκλείει τον αέρα νικητή που αναπνέουν οι παίκτες στ’ αποδυτήρια, την αυτοπεποίθηση που μεταλαμπαδεύεται από τον κόσμο, την πίστη της διοίκησης, το σεβασμό του αντιπάλου. Κάποιες ομάδες πιστεύουν πως ό,τι και να γίνει, στο τέλος θα κερδίσουν και άλλες πως ό,τι και να κάνουν στο τέλος θα χάσουν.

Ο ΑΠΟΕΛ είναι στην πρώτη κατηγορία. Και η Σλάβια Πράγας στη δεύτερη. Στα 180 λεπτά των δύο αγώνων, οι Τσέχοι ήταν καλύτεροι και έφτιαξαν πιο πολλές φάσεις, αλλά αποκλείστηκαν εύκολα. Διότι στο ΓΣΠ τους έπιασε παλίρροια με το που μπήκαν και επειδή για τα υπόλοιπα 170 λεπτά η αυτοπεποίθηση τους ήταν κάτω του μηδέν, με αποτέλεσμα να σουτάρουν στα… περιστέρια, ακόμα και από τη μικρή περιοχή.

Σφυριλατήθηκε μέσα από αποτυχίες
O ΑΠΟΕΛ δεν έγινε ξαφνικά ευρωπαϊκό μέγεθος. Όμως, ο σύλλογος πάντα είχε καλές εμφανίσεις εκτός Κύπρου. Το ’63 ήταν η πρώτη ομάδα Πανελλήνια που πέρασε στον επόμενο γύρο ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Το ’74 έμεινε στην Α’ Εθνική. Ακολούθησαν μια σειρά από μεγάλες εμφανίσεις και αποτελέσματα με Ηρακλή, Τορίνο, Νάπολι, Ελσίνκι, Μπάγερν, ΑΕΚ, Λα Κορούνια, Εσπανιόλ.

Κάπου στο 2002 η ομάδα έπαψε να ικανοποιείται από τα αποτελέσματα: ήθελε επιτυχίες. Η Ανόρθωση πρώτη έθεσε τον πήχη στο ύψος των Ομίλων, ο ΑΠΟΕΛ ακολούθησε με την ανάληψη της προεδρίας από τον Πρόδρομο Πετρίδη.

Η ανατροπή με δέκα παίκτες κόντρα στη Μάριμπορ, τα ματς με την ΑΕΚ, η πρόκριση στο Γκρατς, η διαιτητική σφαγή με την Σπάρτα και η τεράστια εμφάνιση στην Πράγα, η πρόκριση στο Τελ Αβίβ στην παράταση, το πέναλτι του Χρύση, το γκολ του Γιαταρά, το ναυάγιο στη Λευκορωσία. Μέσα από 32 ευρωπαϊκούς αγώνες σε μια 5ετία, μέσα από λίγες επιτυχίες και πολλές αποτυχίες, σφυριλατήθηκε το ευρωπαϊκό μέταλλο του ΑΠΟΕΛ, που είναι σήμερα ατσάλι. Στη δεύτερη θητεία του Γιοβάνοβιτς, ο σύλλογος ήταν πλέον έμπειρος και έτοιμος. Και το έδειξε από το 2008 κιόλας στο «Μαρακάνα» και στο Γκελζενκίρχεν. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.

Τα λεφτά φέρνουν παικταράδες και επιτυχίες
Πέρα από το DNA μιας ομάδας πρωταγωνίστριας στην Ευρώπη, ο ΑΠΟΕΛ έχει και μεγάλους παίκτες. Έχει τα χρήματα για να τους παίρνει. Μπορεί να φέρνει πέντε παίκτες των 300.000  ευρώ ετησίως και να έχει την πολυτέλεια να του βγει ο ένας. Μπορεί να αγοράζει παίκτες με 500, 600 και 700 χιλιάδες.

Τα πρώτα εκατομμύρια έφεραν τους πρώτους παικταράδες (Αΐλτον, Μαντούκα, Τρισκόφσκι), οι οποίοι έφεραν τα επόμενα εκατομμύρια και τους επόμενους παικταράδες και πάει λέγοντας. Σαν αλυσίδα.

Η άνεση χρημάτων είναι σημαντική παράμετρος. Με τα εμβάσματα της UEFA ως μαξιλαράκια, ο ΑΠΟΕΛ μπορεί να τζογάρει με τρόπο που για άλλες ομάδες θα ήταν καταστροφικός. Μπορεί να αλλάζει προπονητές σαν τα πουκάμισα και να παίρνει δέκα παίκτες για να βγει ο ένας.

Ας πάρουμε παράδειγμα τον κέρβερο, τον Βάτερμαν. Ο Ολλανδός είναι μεταγραφή του καλοκαιριού του 2015. Επιλογή του Πρόδρομου Πετρίδη, προσωπική, όταν τα τσούγγρισε με τον Πασιένσια και τον Μαντούκα, κρίνοντας ότι του έφερναν… παλτά. Εκείνο το καλοκαίρι αποκτήθηκε ο Κοντίνα για το τέρμα και μαζί του οι Καβενάγκι, Μακρίδης, Αστίθ, Λεάλ, Τσόκο, Στίλιτς, Βάντερ και Πιατκόφσκι. Η συμβολή του καθενός και το τι κόστισε στην ομάδα, είναι γνωστά.

Οι game changers των φετινών προκριματικών
Αν επικεντρωθούμε στα έξι παιχνίδια των φετινών προκριματικών, δεν είναι δύσκολο να βρούμε επιμέρους λόγους που ο ΑΠΟΕΛ έφτασε στους Ομίλους του Champions League.

α) Δώνης. Εξαιρετικός στην ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας, στην αξιοποίηση του ρόστερ (έβγαλε τον Στάθη από τη ναφθαλίνη, αναγέννησε τον Εμπεσίλιο) και στην τακτική. Διαβάζει εύστοχα τον αντίπαλο, τον μπλοκάρει, τον κτυπάει στις αδυναμίες, αναπροσαρμόζεται μεσ’ το παιχνίδι, κάνει  εύστοχες (εσωτερικές και εξωτερικές αλλαγές).

β) Άμυνα. Σε έξι αγώνες και μια παράταση, δέχτηκε μόλις ένα γκολ (και αυτό από στημένη μπάλα).

γ) Στημένα. Πήρε από εκεί τα δύο πρώτα γκολ με τη Βιτορούλ και το πρώτο με τη Σλάβια. Για μια ομάδα που δυσκολεύεται να δημιουργήσει, τα στημένα είναι το ιδανικό καταφύγιο.

δ) Καρλάο. Η απόφαση της Τορίνο να τον στείλει δανεικό, ήρθε ως μάννα εξ ουρανού. Μπήκε στα μισά του δρόμου και ανέβασε την ομάδα όχι ένα, αλλά δύο επίπεδα. Χωρίς αμφιβολία, ο παίκτης αυτός είναι... πολλής για την Κύπρο. Αν ήταν επιθετικός, θα μιλούσαμε για παίκτη καλύτερο του Αΐλτον.

Αυτοί ήταν οι game changers.

Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που συνέβαλαν, όπως ο κόσμος, η ρέντα, ο πρόεδρος και παίκτες (ο Βάτερμαν, ο Μιλάνοφ που έπαιξε τραυματίας, ο Μοράις, ο Στάθης, ο Εμπεσίλιο, ο Ντε Καμάργκο).

Υ.Γ.– Ο Γιοβάνοβιτς έκανε το όνειρο πραγματικότητα. Και ο Δώνης έκανε την υπέρβαση να μοιάζει εύκολο πράγμα. Οι τέσσερις παρουσίες του ΑΠΟΕΛ σε Ομίλους Champions League φέρνουν φαρδιές πλατιές τις υπογραφές αυτών των δύο 50άρηδων.