Πάει και ο Μπρούνο, τελείωσε και αυτός. Όπως τελείωσε ο προκάτοχός του, όπως θα τελειώσει και ο διάδοχός του. Όποιος πιστεύει ότι το πρόβλημα στον Αρχάγγελο είναι ο προπονητής, μάλλον είναι επιεικώς αφελής.

Εννιά φορές άλλαξε προπονητή ο ΑΠΟΕΛ τους τελευταίους 60 μήνες, χωρίς να υπολογίζονται οι υπηρεσιακοί (Μαντούκα, Κωστή). Μια αλλαγή κάθε έξι μήνες. Μάλλον κάτι άλλο πάει λάθος.

Τα κριτήρια επιλογής; Οι συνθήκες εργασίας; Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα; Οι μεταγραφές; Κανένας δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά.

Σίγουρα όμως το λάθος δεν είναι ο εκάστοτε προπονητής.

Τον Μπαλταζάρ θα τον θυμόμαστε ως τον άνθρωπο που δεν κατάφερε να βελτιώσει την ομάδα του από τον πρώτο έως τον τελευταίο του αγώνα - αν και από τη Σούντοβα έως την Αστάνα βελτιώθηκε κάπως.

Θα τον θυμόμαστε επίσης ως έναν από τους ελάχιστους προπονητές στην Κύπρο που αποκλείστηκαν δύο φορές από την ίδια διοργάνωση (το Κύπελλο Coca Cola 2017-18), αλλά και το δεύτερο, μετά τον συμπατριώτη του Πάουλο Σέρτζιο, που με τον ΑΠΟΕΛ αποκλείστηκε δύο φορές από τα Κύπελλα Ευρώπης, το ίδιο καλοκαίρι.

Πάντως ο Μπαλταζάρ ξεπέρασε σε διάρκεια παραμονής τους δύο συμπατριώτες του που έχουν καθίσει στον πάγκο του ΑΠΟΕΛ: τον Πασιένσια που έμεινε ένα καλοκαίρι και τον Σέρτζιο που έμεινε κάτι λιγότερο από πέντε μήνες.