Όποιος και να συλληφθεί, η κάρτα φιλάθλου έχει αποτύχει

Μαζική ήταν η προσέλευση του κόσμου στο χθεσινό (2/12) πρώτο αιώνιο ντέρμπι της χρονιάς ανάμεσα σε Ομόνοια και ΑΠΟΕΛ. Καμία από τις δύο ομάδες δεν έχασε μέσα στον αγωνιστικό χώρο αφού εξήλθαν ισόπαλες, μα το κυπριακό ποδόσφαιρο ηττήθηκε ξανά από άτομα που κατάφεραν ν' αμαυρώσουν ένα ματς που πρέπει να αποτελεί γιορτή του αθλήματος. 

Ανεξάρτητα με το τι θα γίνει και πόσα άτομα θα ταυτοποιηθούν ή θα συλληφθούν (αν τελικά γίνει αυτό), η πολυδιαφημιζόμενη κάρτα φιλάθλου απέτυχε γι’ άλλη μια φορά να πατάξει τη βία στα γήπεδα, αφού δεν έγινε καμία σύλληψη την ώρα που συνέβη το περιστατικό.

Αν μετά την εκτέλεση ένα από τα αντικείμενα που έπεσαν έβρισκε στο κεφάλι κάποιον από τους ποδοσφαιριστές ή τον διαιτητή τι θα γινόταν; Δεν θα είχε καμία σημασία αν πέντε μέρες, ένα μήνα ή δύο χρόνια μετά επιβαλλόταν τιμωρία στους δράστες.

Πώς στο εξωτερικό οι παραβάτες συλλαμβάνονται και οδηγούνται εκτός γηπέδων αμέσως και εντός μερικών ωρών οδηγούνται στο κελί;

Ποιος μπορούσε να εγγυηθεί ότι αν σκόραρε ο ΑΠΟΕΛ με τον Ντε Βινσέντι δεν θα είχαμε τα ίδια ή και χειρότερα από την κερκίδα;

Αν κάποιος έχει παραβατική συμπεριφορά και τα κάνει γης μαδιάμ στο γήπεδο και έπειτα αποφασίσει να φύγει στο εξωτερικό, με ποιο τρόπο θα τον εντοπίσουν οι Αρχές ορισμένες μέρες μετά;

Αυτά τα εύλογα ερωτήματα μαζί με όλα τα άλλα περιστατικά που έγιναν εν καιρώ κάρτας και δεν τιμωρήθηκαν καλούνται ν’ απαντήσουν γι’ άλλη μια φορά οι υπέρμαχοι της κάρτας φιλάθλου, που τους τελευταίους μήνες έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης. 

Με τα εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν στην εγκατάσταση των συστημάτων ασφαλείας εν έτει 2019, η βία παραμένει ατιμώρητη ενώ τα πλείστα γήπεδα δεν μπορούν καν να χρησιμοποιηθούν αφού δεν πληρούν τα κριτήρια και παραμένουν σε άθλια κατάσταση, με αποτέλεσμα να τραυματίζονται συχνά ποδοσφαιριστές ακόμη και στις προπονήσεις. 

Η κάρτα κατάφερε να «νικήσει» μόνο σ' ένα τομέα, να απομακρύνει τους οργανωμένους οπαδούς από τα γήπεδα και ν' αποδείξει γι' άλλη μια φορά ότι σε αυτό τον τόπο τελικά βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος.