Κάνει ο Mou για τη ManU
11:01 - 31 Μαΐου 2016
Είναι ο Ζοζέ Μουρίνιο ο κατάλληλος προπονητής για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Ναι, αν το ζητούμενο είναι η επιστροφή σε πρωταγωνιστικό επίπεδο, η κατάκτηση τίτλων, η διατήρηση του παγκόσμιου brand name του συλλόγου σε μια χρονιά άνευ Τσάμπιονς Λιγκ. Όχι, αν το ζητούμενο είναι ο συνδυασμός όλων των προαναφερθέντων με το ποδόσφαιρο, στο οποίο οι φίλοι των «κόκκινων διαβόλων» είχαν καλομάθει στη σχεδόν τριακονταετία του σερ Άλεξ Φέργκιουσον.
Επί της ουσίας, δηλαδή, το σωστό ερώτημα γι’ αυτή τη συνεργασία που επισημοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή είναι, αν έπειτα από μια τριετία πειραματισμών η διοίκηση των πολυπρωταθλητών Αγγλίας έχει ιεραρχήσει σαφώς τις προτεραιότητες της. Θα έχει ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε, αν οι «κόκκινοι διάβολοι» αποφάσισαν -όπως η Ρεάλ το 2010- να πωλήσουν την ψυχή τους (βλέπε αγωνιστικό dna) στο διάβολο με αντάλλαγμα τη διεύρυνση της τροπαιοθήκης τους.
Ό,τι προβάλλει ως συζητήσιμο από πλευράς της Μάντσεστερ, είναι ξεκάθαρο από πλευράς Μουρίνιο. Για τον φιλόδοξο και αλαζόνα Πορτογάλο, η Γιουνάιτεντ ήταν (όχι απλώς η αυτονόητη, αλλά επί της ουσίας) η μοναδική επιλογή, ιδίως μετά τις αποπομπές του από Ρεάλ (2010) και Τσέλσι (2015) και ακόμη περισσότερο μετά τη συμφωνία Σίτι-Γκουαρδιόλα.
Ο 53χρονος αναλαμβάνει ένα σύλλογο-κολοσσό, ο οποίος μετά από μια καταστροφική τριετία είναι διατεθειμένος να ξοδέψει πάρα πολύ χρήμα και να δείξει την απαραίτητη υπομονή-ανοχή, προκειμένου να ικανοποιήσει την απύθμενη δίψα για διακρίσεις και την επιθυμία του κόσμου για έναν αντάξιο (και από πλευράς μακροημέρευσης) διάδοχο του Φέργκιουσον.
Με άλλα λόγια, ο Μουρίνιο των 20 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως χρειάζεται -τουλάχιστον σε πρώτη φάση- μόνον αποτελέσματα. Καλύτερος απ’ αυτόν στο να μετέρχεται οποιοδήποτε μέσο για να τα παίρνει πιθανότατα δεν υπάρχει -και δεδομένα δεν κυκλοφορούσε ελεύθερος στην αγορά. Για τον Πορτογάλο, συνεπώς, η Γιουνάιτεντ ήταν ο ιδανικός προορισμός. Οψόμεθα, αν ισχύει και το αντίστροφο.
Επί της ουσίας, δηλαδή, το σωστό ερώτημα γι’ αυτή τη συνεργασία που επισημοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή είναι, αν έπειτα από μια τριετία πειραματισμών η διοίκηση των πολυπρωταθλητών Αγγλίας έχει ιεραρχήσει σαφώς τις προτεραιότητες της. Θα έχει ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε, αν οι «κόκκινοι διάβολοι» αποφάσισαν -όπως η Ρεάλ το 2010- να πωλήσουν την ψυχή τους (βλέπε αγωνιστικό dna) στο διάβολο με αντάλλαγμα τη διεύρυνση της τροπαιοθήκης τους.
Ό,τι προβάλλει ως συζητήσιμο από πλευράς της Μάντσεστερ, είναι ξεκάθαρο από πλευράς Μουρίνιο. Για τον φιλόδοξο και αλαζόνα Πορτογάλο, η Γιουνάιτεντ ήταν (όχι απλώς η αυτονόητη, αλλά επί της ουσίας) η μοναδική επιλογή, ιδίως μετά τις αποπομπές του από Ρεάλ (2010) και Τσέλσι (2015) και ακόμη περισσότερο μετά τη συμφωνία Σίτι-Γκουαρδιόλα.
Ο 53χρονος αναλαμβάνει ένα σύλλογο-κολοσσό, ο οποίος μετά από μια καταστροφική τριετία είναι διατεθειμένος να ξοδέψει πάρα πολύ χρήμα και να δείξει την απαραίτητη υπομονή-ανοχή, προκειμένου να ικανοποιήσει την απύθμενη δίψα για διακρίσεις και την επιθυμία του κόσμου για έναν αντάξιο (και από πλευράς μακροημέρευσης) διάδοχο του Φέργκιουσον.
Με άλλα λόγια, ο Μουρίνιο των 20 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως χρειάζεται -τουλάχιστον σε πρώτη φάση- μόνον αποτελέσματα. Καλύτερος απ’ αυτόν στο να μετέρχεται οποιοδήποτε μέσο για να τα παίρνει πιθανότατα δεν υπάρχει -και δεδομένα δεν κυκλοφορούσε ελεύθερος στην αγορά. Για τον Πορτογάλο, συνεπώς, η Γιουνάιτεντ ήταν ο ιδανικός προορισμός. Οψόμεθα, αν ισχύει και το αντίστροφο.
