Σταύρος Παπαδόπουλος: «Είδα τα πτώματα σκεπασμένα »
12:59 - 08 Φεβρουαρίου 2017
Στον Super Sport FM μίλησε ο Σταύρος Παπαδόπουλος, ο οποίος φορούσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού του Ολυμπιακού Πειραιώς, όταν έγινε το τραγικό συμβάν της Θύρα 7.
Ο Σταύρος Παπαδόπολος αναφέρθηκε στο συμβάν επί ευκαιρίας της συμπλήρωσης 36 χρόνων από την τραγωδία της Θύρα 7 και το θάνατο 21 φίλων του Ολυμπιακού, πριν από το παιχνίδι με την ΑΕΚ.
«Μιλάμε για 21 ψυχές, 21 ζωές. Είναι κάτι που αναστατώνει εμένα και πολύ κόσμο. Έτυχε εκείνη την μέρα να είμαι ο αρχηγός αυτής της ομάδας. Μετά που τελείωσε ο αγώνα, πήγα σπίτι μου και μου είπε η γυναίκα μου ότι έπαιρναν από τα γραφεία του Ολυμπιακού για να πάω στο Τζάνειο Νοσοκομείο.
Δεν ήξερα τίποτα. Όταν πήγα στο Νοσοκομείο, σε ένα στενόμακρο διάδρομο και είδα αυτά τα πτώματα σκεπασμένα, ένιωσα να πέφτει πάνω μου ο ουρανός. Το λέω και αναστατώνομαι. Το πιο μεγάλο μαρτύριο ήταν οι τραυματίες.
Έπρεπε να πάω να τους σφίξω το χέρι και να προσποιούμαι ότι δεν έγινε τίποτα. Κάθε μέρα τέτοια μέρα είμαι αναστατωμένος. Έζησα από πρώτο χέρι τα γεγονότα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκέπασε αυτά τα παιδιά.
Όταν πήγα να δω τα θύματα, είδα παιδιά και δεν ήξερα από πού να φύγω. Δεν μπορεί να περιγραφεί αυτό που ένιωσα, δεν μπορείς κανένας να σκεφτεί τι συνάντησα».
Για την τιμή που γίνεται σε αυτά τα παιδιά: «Ο Ολυμπιακός τιμά αυτή την μέρα. Για πάντα θα τιμούνται αυτά τα παιδιά. Νοερά είμαι εκεί πάντα. Είμαι δίπλα τους και είναι η χειρότερη μέρα της ζωής μου».
Για το πώς έζησαν αυτή την τραγωδία τα επόμενα χρόνια: «Εμείς οι παίκτες παίζαμε ποδόσφαιρο για αυτά τα παιδιά. Πάντα λέγαμε στα αποδυτήρια: «για τους 21 ρε παιδιά, πάμε» και ο κόσμος. Τότε ο Ολυμπιακός έμπαινε και έπαιζε για αυτά τα 21 παιδιά. Πρώτα παίζαμε για αυτούς και μετά για μας. Θέλαμε να τους δώσαμε τη χαρά. Νιώθω υπερήφανος που υπηρέτησα αυτό το σύλλογο που μου έδωσε ψωμί, ζωή τα πάντα. Προσέφερα όσα μπορούσα. Ευχαριστώ όλο τον κόσμο του Ολυμπιακού. Θα είμαι πάντα ένας από αυτούς. Για αυτά τα παιδιά, ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει. Πάντα θα τους σκέφτομαι».
