ΑΕΛ: Όλα μπορούν να της συμβούν, εκτός από ένα!
10:42 - 26 Σεπτεμβρίου 2018
Τέσσερις αγωνιστικές, ισάριθμες νίκες με μηδέν παθητικό. Στην επόμενη η ΑΕΛ ισοφαρίζει το ξεκίνημά της στη σεζόν του πιο πρόσφατος πρωταθλήματός της (2011/12) -άντε μετά να αποφευχθούν οι συγκρίσεις και τα όνειρα…
Από το ξεκίνημα της προετοιμασίας της η ομάδα της Λεμεσού έχει κατακτήσει ήδη αρκετά. Τόσο τα αποτελέσματα (μόνο νίκες σε φιλικά και επίσημα) όσο κυρίως οι εμφανίσεις μαρτυρούν υψηλότατο ομαδικό πνεύμα (Α και Ω για κάθε επιτυχία), «σφραγίδα» του προπονητή, γρήγορη αφομοίωση και λειτουργική εφαρμογή του στιλ παιχνιδιού.
Τα προαναφερθέντα «έφτιαξαν» διοίκηση και κόσμο, δημιούργησαν ενθουσιασμό, έδωσαν προοπτική σε μια σεζόν που είχε ξεκινήσει μάλλον μουδιασμένα ένεκα της πορείας στο προηγούμενο πρωτάθλημα, της περαιτέρω μείωσης του μπάτζετ και (ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας) των επιτυχιών του συμπολίτη και αιωνίου αντιπάλου, Απόλλωνα.
Ακόμη και οι πλέον επιφυλακτικοί του Αυγούστου, όταν ξεκινούσε το πρωτάθλημα, εμφανίζονται πλέον πεπεισμένοι ότι η ΑΕΛ έχει καπαρωμένη θέση στην πρώτη εξάδα και θέτει ισχυρότατη υποψηφιότητα για την έξοδο στην Ευρώπη.
Ούτε αυτό όμως είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ντούσαν Κέρκεζ και η σημαντικότερη αρετή των παικτών του. Το κύριο γνώρισμα της εφετινής ΑΕΛ, συνάμα και η ουσιώδης διαφορά της σε σύγκριση με τις περασμένες χρονιές, είναι η ψυχραιμία και η αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι της.
Και στις τέσσερις αγωνιστικές ο σύλλογος της Λεμεσού είχε διαστήματα που ήταν πιο υποτονικός από τον αντίπαλό του. Διαστήματα που δεχόταν απειλητικές επισκέψεις στην περιοχή του. Τα έβγαλε όλα ανώδυνα και χωρίς επιπτώσεις, διότι ουδέποτε πανικοβλήθηκε. Η αντίδρασή του ήταν πάντοτε ήρεμη. Η άμυνα γινόταν πάντοτε με υψηλή συγκέντρωση (και όχι εν μέσω πανικού με τυφλές απομακρύνσεις και ανανέωση χρόνου επίθεσης για τον αντίπαλο) και η ομάδα σταδιακά απορροφούσε τους κραδασμούς, ισορροπούσε το παιχνίδι κι από ένα σημείο και μετά ανακτούσε τον έλεγχό του.
Η αυτοπεποίθηση ότι μπορούσε να αντεπεξέλθει σε κάθε κατάσταση στο δικό της μισό του γηπέδου ήταν παρούσα και στο μισό του αντιπάλου. Η ΑΕΛ του Κέρκεζ δεν εκβιάζει καταστάσεις, δεν ρισκάρει υπέρμετρα, δεν επιτίθεται αλόγιστα. Έχει την υπομονή και τη σιγουριά ότι όσο ακολουθεί το πλάνο της το γκολ θα έλθει. Είτε από στημένη μπάλα, είτε από λάθος του αντιπάλου, είτε από οργανωμένη επίθεση, είτε από κόντρα, πάντως θα έλθει.
Με άλλα λόγια, η εφετινή ΑΕΛ δείχνει πως όλα μπορούν να της συμβούν, εκτός από ένα: να χάσει την αυτοκυριαρχία της και τον έλεγχο της κατάστασης. Και είναι αυτό το χαρακτηριστικό που κατά κανόνα παρατηρείται σε ομάδες με πρωταγωνιστικές βλέψεις, ομάδες με νοοτροπία νικητή. Αυτήν ακριβώς που ο προπονητής της ΑΕΛ είχε θέσει ως βασικό στόχο να εμφυσήσει (ξανά) στην ομάδα. Κατά τα φαινόμενα, βρίσκεται σε (πολύ) καλό δρόμο.
Από το ξεκίνημα της προετοιμασίας της η ομάδα της Λεμεσού έχει κατακτήσει ήδη αρκετά. Τόσο τα αποτελέσματα (μόνο νίκες σε φιλικά και επίσημα) όσο κυρίως οι εμφανίσεις μαρτυρούν υψηλότατο ομαδικό πνεύμα (Α και Ω για κάθε επιτυχία), «σφραγίδα» του προπονητή, γρήγορη αφομοίωση και λειτουργική εφαρμογή του στιλ παιχνιδιού.
Τα προαναφερθέντα «έφτιαξαν» διοίκηση και κόσμο, δημιούργησαν ενθουσιασμό, έδωσαν προοπτική σε μια σεζόν που είχε ξεκινήσει μάλλον μουδιασμένα ένεκα της πορείας στο προηγούμενο πρωτάθλημα, της περαιτέρω μείωσης του μπάτζετ και (ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας) των επιτυχιών του συμπολίτη και αιωνίου αντιπάλου, Απόλλωνα.
Ακόμη και οι πλέον επιφυλακτικοί του Αυγούστου, όταν ξεκινούσε το πρωτάθλημα, εμφανίζονται πλέον πεπεισμένοι ότι η ΑΕΛ έχει καπαρωμένη θέση στην πρώτη εξάδα και θέτει ισχυρότατη υποψηφιότητα για την έξοδο στην Ευρώπη.
Ούτε αυτό όμως είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ντούσαν Κέρκεζ και η σημαντικότερη αρετή των παικτών του. Το κύριο γνώρισμα της εφετινής ΑΕΛ, συνάμα και η ουσιώδης διαφορά της σε σύγκριση με τις περασμένες χρονιές, είναι η ψυχραιμία και η αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι της.
Και στις τέσσερις αγωνιστικές ο σύλλογος της Λεμεσού είχε διαστήματα που ήταν πιο υποτονικός από τον αντίπαλό του. Διαστήματα που δεχόταν απειλητικές επισκέψεις στην περιοχή του. Τα έβγαλε όλα ανώδυνα και χωρίς επιπτώσεις, διότι ουδέποτε πανικοβλήθηκε. Η αντίδρασή του ήταν πάντοτε ήρεμη. Η άμυνα γινόταν πάντοτε με υψηλή συγκέντρωση (και όχι εν μέσω πανικού με τυφλές απομακρύνσεις και ανανέωση χρόνου επίθεσης για τον αντίπαλο) και η ομάδα σταδιακά απορροφούσε τους κραδασμούς, ισορροπούσε το παιχνίδι κι από ένα σημείο και μετά ανακτούσε τον έλεγχό του.
Η αυτοπεποίθηση ότι μπορούσε να αντεπεξέλθει σε κάθε κατάσταση στο δικό της μισό του γηπέδου ήταν παρούσα και στο μισό του αντιπάλου. Η ΑΕΛ του Κέρκεζ δεν εκβιάζει καταστάσεις, δεν ρισκάρει υπέρμετρα, δεν επιτίθεται αλόγιστα. Έχει την υπομονή και τη σιγουριά ότι όσο ακολουθεί το πλάνο της το γκολ θα έλθει. Είτε από στημένη μπάλα, είτε από λάθος του αντιπάλου, είτε από οργανωμένη επίθεση, είτε από κόντρα, πάντως θα έλθει.
Με άλλα λόγια, η εφετινή ΑΕΛ δείχνει πως όλα μπορούν να της συμβούν, εκτός από ένα: να χάσει την αυτοκυριαρχία της και τον έλεγχο της κατάστασης. Και είναι αυτό το χαρακτηριστικό που κατά κανόνα παρατηρείται σε ομάδες με πρωταγωνιστικές βλέψεις, ομάδες με νοοτροπία νικητή. Αυτήν ακριβώς που ο προπονητής της ΑΕΛ είχε θέσει ως βασικό στόχο να εμφυσήσει (ξανά) στην ομάδα. Κατά τα φαινόμενα, βρίσκεται σε (πολύ) καλό δρόμο.
